Τὰ εὐρῶ τοῦ Λαλάκη θὰ μείνουν στὴν Εὐρώπη!

Σήμερα είχα μια συζήτηση. Με κάποιον που έχει σπουδάσει, δεν έχει δουλειά, στην τράπεζα έχει κάτω από 5 ευρώ, έχει παιδιά και δεν ξέρει πως θα βγάλει τον Ιούνιο. Όχι τον επόμενo μήνα. Αυτό τον μήνα που τελειώνει σε δέκα ημέρες. Έχει σκεφθεί να αυτοκτονήσει, αλλά του άλλαξε γνώμη η εικόνα των παιδιών του.

Λέγαμε λοιπόν ότι το κράτος έχει διαλύσει. Δεν παράγουμε όσα θα έπρεπε να παράγουμε και μπορούμε να παράγουμε. Γιατί στο ευρώ μπήκαμε για να εκμεταλλευθούμε τις εξαγωγές μας, όχι για να εισάγουμε! Η δημόσια διοίκηση δεν έχει στόχο και σκοπό.  Η υγεία έχει πεθάνει και όποιος πηγαίνει σε ελληνικό νοσοκομείο βιώνει συνθήκες ανάλογες με αυτές της Αιθιοπίας πριν τριάντα χρόνια. Απλά έχουμε λιγότερα κουνούπια και λίγο περισσότερο νερό.

Το κράτος – επιχειρηματίας έχει αποτύχει και έχει διαβρωθεί από τα λαμόγια. Κυρίως τα πράσινα. Αλλά και τα μπλε. Και τα ροζ. Και τα κόκκινα. Και τα άχρωμα. Γιατί τα λαμόγια δεν έχουν χρώμα, μόνο δόντια σαν τα πιράνχας. Πολλές φορές το παίζουν και πατριώτες.

Τον ρώτησα αν ψήφισε τον Τσίπρα και μου είπε ότι το έκανε, όχι γιατί πίστεψε πως θα φάμε με χρυσά κουτάλια, αλλά γιατί βαρέθηκε να νοιώθει το μηδενικό της Ευρώπης, που «όποιος καργιόλης θέλει, το πατάει και το σπρώχνει». Περισσότερο τον ενόχλησε η εικόνα του Αντώνη Σαμαρά όταν συναντούσε με κάθε επισημότητα την Μέρκελ. Σκεφτόταν ότι αυτοί τρώνε καλά και δεν έχουν ανάγκη. Ακόμη και «το σνίτσελ από τα καλά θα ήταν». Όμως ο «Αντώνης» δεν σκεφτόταν ότι οι συντοπίτες του πεινούσαν. Δεν σκεφτόταν ότι πίσω από τα νούμερα υπάρχουν άνθρωποι. Εκεί «έχασε την μπάλα ο Αντώνης».

Τον φίλο αυτόν τον γνωρίζω 20 χρόνια. Παραδοσιακός δεξιός σαν εμένα. Και οι δύο δεν ψηφίσαμε Νέα Δημοκρατία στις τελευταίες εκλογές. Πως θα μπορούσαμε άλλωστε. Ο «Αντώνης» δεν τα έκανε μόνο θάλασσα, τα έκανε «σκατά». Μιλήσαμε για την σύγχρονη ελληνική ιστορία. Για την οικογένεια του Σαμαρά, τους Μπενάκηδες, τον Στέφανο και την Πηνελόπη Δέλτα, τον νόμιμο κληρονόμο του Μπενάκη που περιμένει έναν απολογισμό ακόμη για την περιουσία του από τον «Αντώνη». Μέχρι τους Καραθεωδορήδες φθάσαμε, τους προγόνους του Σαμαρά από την Βύσσα της Θράκης, που διακρίθηκαν στη διοίκηση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Ο προ- (προ)ν  παππούς του ήταν προσωπικός ιατρός του Μαχμούτ Β’! Μπλέχτηκαν με Μαυροκορδάτους, με Έλληνες, με Γερμανούς, με Μπενάκηδες και μας έδωσαν σπουδαία τέκνα, όπως ο Αντώνης Σαμαράς και ο Παύλος Γερουλάνος, που είναι ξαδέρφια από την ίδια οικογένεια. Πολύ συνοικέσιο σε αυτή την οικογένεια, με στόχο το χρήμα και την εξουσία.

Βέβαια, θυμήθηκε ο φίλος μου ότι κάποτε ο «Αντώνης» μιλούσε κατά των τζακιών στην Νέα Δημοκρατία, εννοώντας τους Καραμανλήδες και τους Μητσοτάκηδες. Που να φανταζόταν ότι το τζάκι του «Αντώνη» είχε φουγάρο που έφθανε στα σύννεφα. Όταν το φουγάρο φθάνει τόσο ψηλά, πρέπει τουλάχιστον να θεωρείται οικολογικό…

Μετά την ιστορική αναδρομή, το γυρίσαμε στην κρίση και τις προοπτικές της χώρας. «Διαβατήριο στα δόντια» και «απόδραση» ή παραμονή και πόλεμος για τις επόμενες γενιές; Και άντε να θυσιαστούμε εμείς σήμερα. Θα μας θυμάται κανείς αύριο ή ούτε η σκόνη μας δεν θα μείνει και πάλι θα είμαστε στο επόμενο μνημόνιο; Γιατί και την δεκαετία του 30, μνημόνιο είχαμε. Μόλις 80 χρόνια μετά, πάλι μνημόνιο έχουμε και το προηγούμενο δεν έληξε, το εγκαταλείψαμε μετά από 50 χρόνια. Μόνο πενήντα χρόνια κράτησε…

Μήπως φταίει ότι «μαζί τα φάγαμε»; Γιατί εμείς οι δυό δεν φάγαμε τίποτα. Ούτε «δουλίτσα» στο δημόσιο, ούτε «ημέτεροι», ούτε «προμήθειες», ούτε «κολλητηλίκια» με πολιτικούς, ούτε δωρεάν διακοπούλες από κόμματα, ούτε καν επιδόματα από τον ΟΑΕΔ, όπως κάποιοι άλλοι. Από ντροπή περισσότερο. Γιατί δεν θέλαμε καν να θυμόμαστε την μυρωδιά της κατουρημένης ποδιάς.

Άρα μου λέει ο φίλος μου, ευρώ η δραχμή; Ευρώπη ή Ελλάδα; Κι αν βγούμε από την Ευρώπη πως θα αγοράζουμε πετρέλαιο, αυτοκίνητα, φάρμακα, ποτά, αναψυκτικά, κινητά, ηλεκτρικές συσκευές, υπολογιστές, air condition, μηχανήματα και ό,τι άλλο μας προμηθεύει η ευρύτερη αγορά; Δεν θα γίνουν πανάκριβα; Βέβαια, ούτε τώρα μπορεί να τα αγοράσει, γιατί δεν έχει πάνω από 5 ευρώ στην τράπεζα, αλλά αισθάνεται δυνητικός αγοραστής.

Μήπως όμως όταν πηγαίνεις «στας Ευρώπας», δεν νοιώθεις ισάξιος με τον Ισπανό, τον Ιταλό και τον Γερμανό, με ρώτησε ο φίλος μου. Έχεις το ευρώ στην τσέπη και νοιώθεις όμορφα. Είσαι «δυνατός», «ομορφάντρας», «καμαρωτός», είσαι Ευρωπαίος. Η διαφορά βέβαια είναι ότι τα δικά σου διακόσια ευρώ, που μάζεψες για να περάσεις τον μισό μήνα, είναι το κόστος για τις μπύρες του Γερμανού. Και η τελευταία φορά που ταξείδεψες σε ξένη χώρα ήταν προ κρίσεως.

Και εδώ καταλήγουμε στο συμπέρασμα. Εκτός από την Eurovision, τα υπόλοιπα αγαθά της ενωμένης Ευρώπης μας τελείωσαν εδώ και μερικά χρόνια. Από εδώ και μπρος θα τα βλέπουμε με τα κυάλια, όχι γιατί είναι πανάκριβα, αλλά γιατί ο κόσμος δεν έχει να τα αγοράσει.

Είτε με (ευρώ + χρέη), είτε με (δραχμή + 0 χρέη), για εμάς ο κόσμος δεν θα αλλάξει. Μία από τα ίδια. Για αυτούς που θα αλλάξει είναι για τους έχοντες και κατέχοντες. Εμείς πάντα στην «ψωροκώσταινα» ζούσαμε. Εσείς που ζούσατε στα «παλάτια», καιρός να μάθετε και την γεύση της ρέγγας και της κονσέρβας.

Δραχμή κύριοι! Με υπερηφάνεια να ξανακτίσουμε την χώρα μας. Και αν μετά από 10 χρόνια θέλουμε να ξαναμπούμε στην Ενωμένη Ευρώπη (αν υπάρχει), ξανακτυπάμε την πόρτα. Μέχρι τότε, ας μείνουμε και λίγο στον «καναπέ». Μετά από τόσες ένδοξες πορείες και τόσα «τρόπαια» της ελληνικής οικονομίας, καλό θα μας κάνει!

Μπατιράκι ήσουν, είσαι και θα είσαι χωρίς το ευρώ, αλλά και με το ευρώ. Αυτό που αλλάζει είναι οι προοπτικές σου για κάτι καλλίτερο. Όπως είναι τώρα τα πράγματα, ζούμε μαζί σε έναν υπό κατασκευή οικογενειακό τάφο. Δεν υπάρχει ούτε παρόν, ούτε μέλλον. Δεν υπάρχει φως στο τούνελ. Δεν αλλάζει τίποτα προς το καλλίτερο.

Αν δεν γίνει επανίδρυση του κράτους, όχι όπως την ανακοίνωσε ο «Κωστάκης ο μικρός», αλλά από την άλλη την κανονική, που γίνεται μετά τους πολέμους και την κατοχή, μετά την πραγματική«καμένη γη» δεν υπάρχει ελπίδα για αυτό τον τόπο. Το όνειρο των νέων παιδιών είναι να φύγουν από τον τόπο των προγόνων τους.

Αν πρέπει να φύγουμε από το ευρώ, για να κρατήσουμε την μοναδική «περιουσία» αυτού του λαού, που είναι τα νέα παιδιά, τι καθόμαστε ήδη; Με ποιόν συζητάμε και γιατί; Με τον Λαλάκη τον εισαγόμενο;

gr.nea

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply