Μά δέν ὑπάρχει ἕνας Ἕλλην;

Ὅλα ἄρχισαν, ὅπως πάντα, στὴν ἀθῷα παιδικὴ ἡλικία…
Ἡ δημιουργία «τεχνητῶν ὁραμάτων», ἡ εὔκολη κατάποσις ἑνὸς «ἀθῴου» ψέμματος, ἡ «χθεσινή» ταλαιπωρία ποὺ σὲ πάει κατευθείαν στὸ «ἐλπιδοφόρο αὔριο», ὁ «ἡγέτης” ποὺ δὲν εὐτύχησες νὰ εἶσαι καὶ τώρα τὸν ἔχεις ὁλοζώντανο μπροστά σου… κι ἄλλα… πολλά…
Μιὰ Χώρα, ποὺ 60 μαθητάδες τὴν ἔκτιζαν ὁλημερὶς καὶ 45 μάστοροι τὴν γκρέμιζαν τὴν νύκτα, γιὰ νὰ συνεχίσῃ νὰ «τρέχῃ» τὸ …ΕΣΠΑ…
Μιὰ Χώρα, ποὺ κράτησε ζωντανὴ τὴν ἀνάμνηση τῆς «παράγκας» ὅταν μετακόμισε σὲ πολυτελὲς διαμέρισμα, δηλώνοντας πόσο ζωντανὸς ἤταν ὁ «τοῦρκος» μέσα της…
Κι ἀπὸ πίσω ἕνα «μάτσο» Ἱστορία…
Μὲ θυσίες… αἷμα… ἴντριγκες… πολιτισμούς… μὲ μιὰ ἐλπίδα πάντα νὰ σιγοκαίῃ … καὶ χιλιάδες θύματα!………
Καὶ παραδόξως … καθόλου γνώση τοῦ παρελθόντος «καλοῦ» ἡ «κακοῦ»…

Ἔτσι, αὐτὴ ἡ Χώρα, ἔγινε ὁ πιὸ εὔκολος ἀντίπαλος… τῶν ἄλλων!
Καὶ γιὰ χρόνια, τὸ πειραματόζωο τοῦ πλανήτου!
Σὰν νὰ ὑπῆρχε ἔνα σχέδιο τύπου: «ἀπὸ ἐδῶ ξεκίνησαν ὅλα… ἐδῶ θὰ τὰ τελειώσουμε!»
Ἕνα σχέδιο τύπου: «ποιός σᾶς εἶπε ῥέ τσογλάνια ὅτι θέλαμε τόν πολιτισμὸ σας;… ὅτι θέλαμε νά μᾶς σώσετε ἀπό τήν ἀνατολίτικη βαρβαρότητα;…. ὅτι θέλαμε νά μᾶς μάθετε νά σκεπτόμαστε;… νά διαβάζουμε;… νά μιλᾶμε;… νά ἀνακαλύπτουμε;… ποιός σᾶς εἶπε ῥέ κωλόφαρα ὅτι ἐπειδὴ ἤσασταν οἱ πρῶτοι δέν θά σᾶς κάνουμε τελευταίους;…»

Κι ἔτσι, αὐτὸ τὸ… «ἐνδοοικογενειακό» μῖσος μεγάλωνε στοὺς αἰῶνες…
Σὰν τὸν γιὸ ποὺ σκοτώνει τὸν πατέρα…
Σὰν τὸν σύζυγό ποὺ κακοποιεῖ τὴν σύζυγο…
Σὰν τὸν Ἐφιάλτη ποὺ προδίδει τὴν Πατρίδα…
Σὰν τὸν «ἕλληνα» ποὺ ἐχθρεύεται Ἕλληνα…

Κι ἔτσι πορευόμενοι, φθάσαμε ὡς ἐδῶ….
Καὶ τώρα, ζητᾶμε τὰ ῥέστα… ἀλήθεια …ἀπό ποιόν;…………….

Σπάσαμε τοὺς καθρέπτες μας καὶ δὲν βλέπουμε πιὰ τὴν «μούμια» μας…
Κλείσαμε τ’ αὐτιά μας καὶ δεν ἀκοῦμε τὸ κλάμα γύρω μας…
Καὶ ἡ καρδιά μας;… ἕνα μαξιλάρι γιὰ τοὺς ξένους – φημιζόμαστε γιὰ τὴν «φιλοξενία» μας – καὶ πέτρα γιὰ τοὺς δικούς μας – φημιζόμαστε γιὰ τοὺς ἐμφυλίους σπαραγμούς μας -…

Μ’ αὐτὰ καὶ μ’ αὐτὰ φθάσαμε στὸ σήμερα …
Μὲ τὴν ἴδια «ἀθῳότητα» τοῦ ἠλιθίου καὶ τὰ σάπια ὁράματά μας καρφωμένα ἐπάνω σὲ παλούκια σὲ πλατεῖες συνταγμάτων…
Μὲ τὴν ἴδια ἄγνοια τῶν ἀμορφώτων τσοπαναραίων τοῦ Κολωνακίου, ποὺ ἀσελγοῦν ἐπάνω στὸ πτῶμα ἐνὸς ὁλοκλήρου Λαοῦ…
Μὲ τὰ ἴδια χρώματα…
Τὰ ἴδια κόμματα…
Τὰ ἴδια ψέμματα…
Καὶ τὰ δεκάδες χαμένα χρόνια…
Καὶ μὲ ἔνα μόνιμο ἐρώτημα νὰ σοῦ καίῃ τὰ χείλη… «ἔνας Ἕλληνας βρέ παιδιά… ἔνας Ἕλληνας δέν ὑπάρχει… μιά σταγόνα αἷμα ἔστω…»
ἀλήθεια… τί θέλει ν’ ἀλλάξῃ, πού θά κάνη νά ἐλπίζουν λιγάκι τά παιδιά… (;)…

Χάρης Καφετζόπουλος

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply