Τὸ μάτι σπίθισε
ἐπικίνδυνο, φλογισμένο
καὶ ὁ μαντατοφόρος
ποὺ χρόνια εἶχε βουτηχθεῖ
στὴν ἀσφυκτικὴ σιωπή
ἒστειλε τὸν μυρωμένο ἂνεμο
νὰ σιγομουρμουρίσῃ
 στοὺς συνοδοιπόρους
τῆς Λευτεριᾶς.

Καὶ οἱ σκέψεις μορφάζουν
σὰν τὴν σκιὰ τῆς νύκτας
καὶ τὰ παμπάλαια σημάδια
ποὺ πρόγονοι λάξευσαν
σ’αὐτὴ τὴν γῆ, θέριεψαν
καὶ ἂστραψαν μὲς στὴν λευκὴ
ἁγνότητά τους.

Ἀχνάρια φωτιᾶς τὸ προγονικὸ αἷμα
ὁρίζει τὸ δρόμο, ἀδημονεῖ,
προστάζει
προτοῦ νεκρωθεῖ
 κάθε ζωντανὸς παλμὸς
σ’ αὐτὴν τὴν χώρα…

Ὁ κίνδυνος εἶναι τὸ ριζικὸ
κάθε ἀνεξαρτησίας
μὰ πιότερος ὁ Πόλεμος
ἀπὸ τὴν ραγισμένη ἐλπίδα…

Χλόη

Εἰκόνα: Ἂρης, Mars, Peter Paul Rubens, (1577 – 1640) ἀπὸ ἐδῶ.