Οἱ πανηγυριστὲς τοῦ ΣΥΡΙΖΑ γιὰ τὸ τροπαιοφόρο «ΟΧΙ» πρέπει κάποια στιγμὴ νὰ προβληματισθοῦν: Γιατί, ἄραγε, οἱ Εὐρωπαῖοι δέν ἔκλεισαν τήν συμφωνία μέ τούς «δικούς» τους Σαμαρᾶ καὶ Βενιζέλο;

Εἶναι ἁπλό: ἤθελαν τὴν συμφωνία νὰ ὑπογράψῃ ἕνα χέρι, φερόμενο σὰν Ἀριστερό.

Κι ἀκόμη, γιατί ἔγινε αὐτό τὸ ἄσκοπο καί οἰκονομικὰ ἐπικίνδυνο δημοψήφισμα;

Εἶναι πιὸ ἁπλὸ καὶ ἀπὸ τὸ αὐγὸ τοῦ Κολόμβου. Ὁ κ. Τσίπρας καὶ ἡ ὁμάδα τοῦ ἤθελαν τὸ «ΟΧΙ» τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ γιὰ νὰ ποῦν ἀκολούθως αὐτοὶ τὸ μεγάλο «ΝΑΙ».
Ἔτσι τὸ βάρος τῆς ὅποιας καταστροφῆς θὰ πέσει στοὺς ὤμους τοῦ λαοῦ.

Τὸ «ΟΧΙ» οὐσιαστικὰ σήμαινε «ΝΑΙ» καὶ ἀπὸ τὴν ἄποψη αὐτὴ εἶχε δίκιο τὸ ΚΚΕ. Παλαιοὶ καὶ δοκιμασμένοι Ἀριστεροὶ φρονοῦν –μᾶλλον κακῶς– ὅτι μιὰ νέα συμφωνία τύπου Βάρκιζας εἶναι ἐπὶ θύραις.
Εὔχομαι νὰ μὴν ἔχουμε προσφυγὴ ξανὰ στὰ ὅπλα.
Ἂν δὲν λειτουργήσει ἐλεύθερα τὸ τραπεζικὸ σύστημα, σύντομα θὰ ἔχουμε μιὰ «Ἐπανάσταση τῶν Καλάσνικωφ» σὰν αὐτὸ ποὺ εἴχαμε πρὸ 20ετίας στὴν γείτονα Ἀλβανία.
Ἄς σημειωθῇ ὅτι πάμπολλοι Ἀλβανοὶ καὶ λοιποὶ ξένοι ἔχουν ἐμπιστευθεῖ τοὺς καρποὺς τοῦ μόχθου τους στὶς ἑλληνικὲς τράπεζες.

Ἡ ἀπότομη φτώχεια τυφλώνει.

Σαράντος Καργᾶκος

φωτογραφία