Σὰν σήμερα στὴν Θράκη:
8 Ἰουλίου 1920, ἡμέραν Τετάρτην. «Νεάπολις» καὶ «Ἀλεξανδρούπολις».

Ὅλοι σχεδὸν οἱ μελετητὲς ἀναφέρουν ὅτι ἀμέσως μετὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς πόλεως, ὁ Μητροπολίτης, συμβουλευθεῖς καὶ τὸν λόγιο ἱατρὸ τῆς πόλεως, Ἀχιλλέα Σαμοθράκη, ζήτησε νὰ ἀλλάξουν τὸ τουρκικὸ ὄνομα καὶ νὰ δώσουν στὴν πόλη τὸ ὄνομα «ΝΕΑΠΟΛΙΣ», ἀφοὺ ἦταν ἡ νεότερη μέχρι τότε ἑλληνικὴ πόλη. Καὶ ὅτι κατὰ τὴν ἄφιξη τοῦ Βασιλιᾶ Ἀλεξάνδρου στὶς 8 Ἰουλίου 1920 στὴν πόλη, ὁ Δήμαρχος Ἐμ. Ἀλτιναλμάζης ποὺ τὸν ὑποδέχθηκε στὸ λιμάνι καὶ στὴ συνέχεια ἀπὸ ἄμβωνος ὁ Μητροπολίτης, στὴ δοξολογία ποὺ ἀκολούθησε στὴ Μητρόπολη, ἀνακοίνωσαν ὅτι, πρὸς τιμὴν τοῦ ἀφιχθέντος Βασιλέως, θὰ ὀνομάζουν τὴν πόλη τους, «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ».

Ἂς διαβάσουμε μερικὲς ἀκόμη λεπτομέρειες γιὰ τὴν παρουσία τοῦ βασιλιᾶ Ἀλεξάνδρου, στὴν Ἀλεξανδρούπολη. Οἱ πληροφορίες εἶναι ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Κώστα Γέραγα «Ἀναμνήσεις ἐκ Θράκης 1920-1922», Τυπογραφεῖον ΕΣΤΙΑΣ, 1925

«Τὴν 8ην ‘Ἰουλίου ἡμέραν Τετάρτην περὶ τὴν μεσημβρίαν ἦλθεν ἐκ Ρεδαιστοῦ εἰς Δεδέαγατς ἐπιβαίνων τοῦ Ἀβέρωφ, ὁ Βασιλεὺς Ἀλέξανδρος. Συμφώνως ἐπιθυμίᾳ του ἀπεβιβάσθη τὴν 4ην μ.μ. μετὰ τῆς ἀκολουθίας του. Ἡ πόλις ὁλόκληρος ἐδέχθη τὸν Βασιλέα μετ’ εἰλικρινῶν ἐκδηλώσεων χαρᾶς καὶ ἀφοσιώσεως. Κατὸπιν προσφωνήσεως τοῦ Δημάρχου Ἀλτιναλμάζη καὶ δοξολογίας ἐν τῷ Μητροπολιτικῷ ναῷ ἐδέχθη ἐν τῇ αἰθούσῃ τῆς Μητροπόλεως τὰς πολιτικὰς καὶ στρατιωτικὰς ἀρχὰς καὶ ἀντιπροσωπείας τῶν μειονοτήτων. Εἰς τὰς προσφωνήσεις ἀπήντα πάντα ὁ Ὕπατος Ἀρμοστής.

Κάτω ἀπὸ τὶς ἐπίμονες παρακλήσεις τοῦ λαοῦ τῆς Κομοτηνῆς (Γκιουμουλτζίνης στὸ κείμενο) καὶ ἰδιαίτερα τῶν μουσουλμάνων, ποὺ ὑποβλήθησαν διὰ τοῦ ἀντιπροσώπου τῆς Κυβερνήσεως κ. Βαμβακᾶ, ὁ Βασιλεὺς ἐπισκέφθηκε καὶ τὴν Κομοτηνὴ, ὅπου ἔτυχε θερμοτάτης ὑποδοχῆς.
Ἡ μουσουλμανικὴ κοινότης διὰ λόγων καὶ ἐγγράφων, ἐξέφρασε τὴν εὐγνωμοσύνη διὰ τὰ ἀγαθὰ τῆς ἑλληνικῆς διοικήσεως.
Ἡ ὑποβληθεῖσα εὐχαριστήριος ἀναφορὰ τῆς κοινότητος εἶχε κατὰ μετάφρασιν ὡς ἐξῆς:

«Εὐχαριστήριον ὅλου τοῦ λαοῦ ἐν ὀνόματι ἰδίᾳ τῆς σωτηρίας αὐτοῦ. Κατὰ τὴν διάρκειαν τοῦ γενικοῦ πολέμου ἡ Πατρίς μας ὑπέστη παντὸς εἴδους λύπας καὶ θλίψεις, ἰδίᾳ δὲ κατὰ τὴν ἐποχὴν τῆς βουλγαρικῆς κυβερνήσεως. Ἀνεφάνησαν παντὸς εἴδους καταπιέσεις καὶ δεινοπαθήματα, τὰ ὁποῖα οἱ ἄνθρωποι ἐδοκίμασαν. Μετὰ ταῦτα κατὰ τὴν ἐποχὴν τῆς γαλλικῆς διοικήσεως, τῶν καταπιέσεων τούτων ἀρθεισῶν, ὁ ἡμέτερος λαὸς ἤρξατο λαμβάνων θάρρος. Κατὰ τὴν νῦν δὲ κατάστασιν τῆς Πατρίδος ἡμῶν καταληφθείσης ὑπὸ τῆς ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως, ὁ λαὸς καὶ ἄλλως πως ἀνεθάρρησεν, ἐπειδὴ δὲ τὰ ἔργα τπης εἰρήνης ἤρξαντο νὰ ἀναφαίνωνται, ὅλος δὲ ὁ λαὸς ἀπολαύνει ἡσυχίας καὶ διέρχεται τὸν καιρὸν του ἀπολαμβάνων παρὰ τῆς ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως δικαιοσύνης καὶ εὑρίσκει πλήρη τὴν σωτηρίαν αὑτοῦ, ἐπιδίδεται τὸ παρὸν εὐχαριστήριον.
Τῇ 9η Ἰουλίου 1920
Ὁ πρόεδρος τῆς Μουσουλμανικῆς Κοινότητος Γκιουμουλτζίνης,
Ἀχμὲτ Ραγήπ».

Ἡ εἰκόνα τοῦ βασιλιᾶ Ἀλεξάνδρου, εἶναι ἀπὸ ἐδῶ.