Εἶναι φυσικό, πολιτικοὶ μὲ δημαγωγικὸ ταλέντο, ἀλλοδαπὴ προέλευση, μὲ μαύρη ψυχή, μὲ ξεφτιλισμένο χαραχτῆρα, νὰ πιστεύουν πὼς εἶναι ἀνώτερα ὄντα καὶ πὼς εὔκολα μπορεῖ νὰ πείσουν, διαβάλλουν, παραπλανήσουν, κάποιους σὰν κι ἐμᾶς…
Δυστυχῶς ὅμως στὰ πανεπιστήμια τῆς ἄλλης πλευρᾶς τοῦ Ἀτλαντικοῦ, παρέλειψαν νὰ τοὺς διδάξουν τὴν ἀδύνατη προσηλύτιση ὅσων εἶναι καθαρόαιμοι Ἕλληνες…
(ἂν ἀνατρέξετε στὴν ἱστορία θὰ καταλάβετε τὶ ἐννοῶ…)

Μιλῶ γιὰ αὐτοὺς τοὺς ἀνοήτους Ἕλληνες, ποὺ δὲν ἄκουγαν τίποτα καὶ ἔκαναν πάντα τοῦ κεφαλιοῦ τοὺς, μὲ ἀποτέλεσμα να χαλοῦν τὰ σχέδια τῆς παγκοσμίου ἱστορίας…
Πότε ὁ Λεωνίδας… μὲ τριακόσια κωλόπαιδα…
Πότε ὁ Θανάσης Διᾶκος…ποὺ ἤθελε σουβλάκια στὴν Ἀλαμάνα…
Πότε ὁ Ἀχιλλέας… ποὺ τὰ πῆρε μὲ τὸ Ἔκτορα…
Πότε ὁ Μιλτιάδης… ποὺ ἤθελε νὰ κάνῃ famous τὸν Μαραθώνιο…
Πότε ὁ Κολοκοτρώνης… ποὺ ἤθελε νὰ πηδήξει τὸν Δράμαλη σ’ ἕνα στενό…
Πότε ὁ Ἀλέξανδρος… ποὺ τὴν εἶδε ἐκσυχρονιστὴς τῶν βαρβάρων…
Πότε ὁ Μπότσαρης… ποὺ τοῦ ἄρεσε νὰ τσατίζῃ τὸν Ἁλῆ Πασᾶ…
Πότε ὁ Κανάρης … ὁ τύπος ποὺ εἶχε βίτσιο μὲ τὶς μολότοφ …
Πότε μιὰ χούφτα στὸ Τεπελένι… ποὺ ἔστειλαν γιὰ σκὶ τοὺς Ἰταλούς…
Πότε ὁ Καραϊσκάκης… ποὺ τοὺς ἔγραφε ὅλους στὸν μποῦτσο του…
Πότε κάτι τρελοὶ Μακεδονομάχοι… ποὺ ἤθελαν νὰ τοὺς φωνάζουν Ἥρωες…
Πότε κάτι νευρόσπαστοι Πόντιοι, ποὺ ἤθελαν γιουσουφάκια τοὺς Τούρκους…
Πότε κάτι τσαμπουκᾶδες Κρῆτες, ποὺ πέρασαν γιὰ πέρδικες τοὺς Γερμανούς..
Πότε ὁ Χαριστέας μὲ μιὰ κεφαλιὰ στὸ πλεκτό…

Πάντα!… κάποιοι χαλοῦσαν τὴν παγκόσμια συνταγή!
Κι αὐτὸς ὁ κόσμος δὲν μποροῦσε νὰ βρῇ τὴν περπατησιά του…
Εἶδαν κι ἀποεῖδαν λοιπὸν τὰ «ἀφεντικά» καὶ σκέφτηκαν…
«αὐτὰ τὰ τσογλάνια μὲ συμβατὸ πόλεμο δὲν χαμπαριάζουν… κᾶτσε νὰ στείλουμε λοιπὸν κάποιους ἐκεῖ, νὰ μεγαλώσουν στὸ δικό τοὺς περιβάλλον, νὰ μιλοῦν τὴν γλῶσσα τους ὡς μητρική, νὰ πιστεύουν τὴν ἴδια θρησκεία (στὰ φανερά), νὰ μάθουν ἤθη κι ἔθιμα, νὰ μάθουν τὰ χούγια τους καὶ τὴν κατάλληλη στιγμὴ νὰ γίνουν οἱ ἀρχηγοί τους, ὁδηγώντας τους κατευθείαν στὰ κρεματόρια ποὺ ἔχουμε στήσει μόνο για αὐτοὺς τοὺς ἀπείθαρχους τσογλαναρέους… γαμῶ τὴν φάρα τους… »

Ὅλα καλὰ τὰ σκέφτηκαν τὰ «ἀφεντικά»…
Ὅμως ξέχασαν τὸ κύτταρο!
Αὐτό, ποὺ στὴν παραδοσιακή του μορφή, δὲν ἀλλοιώνετε…
Ἐκτός, κι ἂν ἐπέμβῃς χειρουργικά…
Ἀλλὰ πάλι τί νά κάνῃς;….
Νά βάλῃς στό «χειρουργεῖο» χιλιάδες Ἕλληνες;…
Δὲν εἶναι ἔνας καὶ δύο…εἶναι πολλοὶ γαμῶ τὴν φάρα τους…
Καὶ κεὶ νομίζω – ἀγαπητὲ – χάθηκε τὸ παιχνίδι…

Παραδείγματος χάριν…
Ἐσεῖς, ἂς ποῦμε…κύριε πρωθυπουργέ…
Κάνατε ὅλα αὐτά ποὺ σᾶς διέταξαν…
Τὰ φέρατε σὲ μιὰ βόλτα καὶ πήρατε τὴν τελευταία, ἂν θυμᾶμαι καλά, ἐντολὴ ἀπὸ τοὺς «δικούς» σας…
«χρέωσε τὰ τσογλάνια μέχρι τὸ κόκκαλο, να μποῦμε μετὰ μέσα ἐμεῖς νὰ πιάσουμε τὰ πόστα ὡς σωτῆρες καὶ ὡς πιστωτές, γιὰ νὰ ἐλέγξουμε διὰ μέσου τοῦ χρέους τους τὰ πλούτη τους!…»

Θυμᾶμαι τότε, ῥωτήσατε τὰ «ἀφεντικά» σᾶς …
«…λέτε για τὸ πετρέλαιο τούς ἐ;…»
Σᾶς εἴπαν: «…καὶ τὸ πετρέλαιο!…»
Ξαναρωτήσατε: «…ἅ… θὰ λέτε γιὰ τὸν ὀρυκτὸ πλοῦτο τους;…»
Σᾶς εἴπαν: «…καὶ τὸν ὀρυκτὸ πλοῦτο!…»
Ῥωτήσατε ξανά: «…μήπως λέτε γιά τήν γῆ τους… γιά τά ἀκίνητα φιλέτα τους … γιά τίς βάσεις πρός Ἀνατολάς;…» 
Σᾶς εἴπαν: «…αὐτὰ εἶναι ἀπ’ τὰ βασικά…ἀλλὰ ὄχι μόνον!»
Ξαναρωτήσατε μὲ ἀπορία: «…γιατί… τί ἄλλο ἔχουν;…»
Τσατίστηκαν… : «…τὸ νερὸ βρὲ ἠλίθιε… τὸ νερό!…»

 
…!!! μείνατε ἄγαλμα θυμᾶμαι…
Δεν εἴχατέ ποτε φαντασθεῖ ὅτι ὅλη αὐτὴ ἡ προσωπική σας ταλαιπωρία – ἐνσωμάτωσις – σὲ ἕνα ξένο πρὸς ἐσᾶς (καὶ τὴν οἰκογένειά σας) ἑλληνικὸ περιβάλλον, εἶχε σὰν στόχο (γιὰ τοὺς ἄλλους) τὸ νεράκι!!!…

Καὶ κάπως ἔτσι ἦλθαν ἐδῶ… καὶ τὰ πήραν ὅλα τὰ «ἀφεντικά» σας…
…καὶ τὸ νεράκι μας!…
Γιατὶ τὰ ἀφεντικὰ (σᾶς) εἴχαν σκεφθεῖ πονηρά…
«αὐτοὶ χωρίς νερό πόσο θά ζήσουν ἄκομα;… θὰ ψοφήσουν τὰ τσογλάνια!»

Ἀλλά, γιὰ ἄλλη μιὰν φορὰ ἔκαναν ἕνα ἰστορικὸ λάθος!…κύριε… πρωθυπουργέ…
Δὲν ὑπελόγισαν κάτι πολὺ βασικό!…
Ὅτι εἴμαστε ἔνας λαὸς ποὺ πίνει πολὺ μπύρα…

Καφετζόπουλος Χάρης

φωτογραφία