Ἐάν οἱ ἄλλοι εἶναι πρόβατα, μήπως ἐγώ εἶμαι ὁ …τσοπάνης;

Πολλὲς φορές, ἀμέτρητες ἴσως, ἔχω …«σκοτωθεῖ» μὲ πολλούς, γνωστοὺς καὶ φίλους, γιὰ τὸν χαρακτηρισμὸ «πρόβατα» ποὺ ἀποδίδουν στοὺς συνανθρώπους μας.
Τὸν θεωρῶ τοὐλάχιστον ἀπάνθρωπο καὶ ἀπαξιωτικό, αὐτὸν τὸν χαρακτηρισμό, ἰδίως ἐὰν συνειδητοποιήσουμε πὼς ΟΛΟΙ μας ἀπὸ τὴν ἴδια …μήτρα προερχόμεθα, στὴν ἴδια κοινωνία διαβιοῦμε καὶ πλήν, ἐλαχίστων ἴσως ἐξαιρέσεων, ΟΛΟΙ μας ἔχουμε ἐκπαιδευθεῖ ἀπὸ τὸ ἴδιο σύστημα ἀ-παιδείας, τὰ ἴδια πρότυπα καὶ κουβαλᾶμε τὶς ἴδιες καταβολές.

Ἡ ἀλήθεια μου, ἡ ἀλήθεια σου, ἡ ἀλήθεια του….

Ἄλλος περισσότερο κι ἄλλος λιγότερο, ἴσως, κάποιες φορὲς νὰ καταφέρνῃ νὰ ἀνοίξῃ κάποιο μικρὸ ἤ μεγάλο παραθυράκι στὴν πληροφορία, δίχως αὐτὸ νὰ σημαίνῃ πὼς δὲν ὑπάρχουν κι αὐτοὶ ποὺ ΔΕΝ θέλουν νὰ ἀσχοληθοῦν μὲ τὴν πληροφορία.
Ἄλλος ἔχει καλλιτέραν σχέσιν μὲ τοὺς ἀριθμούς, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μπορῇ νὰ ἀναγνωρίζῃ εὐκολότερα τὰ «μαγειρέματα» στὴν οἰκονομία κι ἄλλος ἔχει καλλιτέραν σχέσιν μὲ τὶς ἔννοιες, ἐπιτυγχάνοντας νὰ προσεγγίσῃ ταχύτερα τὶς ἀποδομήσεις, τὶς συνολικὲς καταστάσεις ἀλλὰ καὶ τὶς ἐνδεχόμενες ἐξελίξεις.

Στὴν πραγματικότητα ὅμως ΟΛΟΙ μας …βράζουμε στὸ ἴδιο καζάνι.
Δὲν ἔχει καμμία σημασία τὸ ἐὰν ἐγὼ (λέμε τώρα) ἀντιλαμβάνομαι τὸ 40% τῆς ἀληθείας, ἐσὺ τὸ 48% κι ὁ τρίτος τὸ 36%. Καὶ ΔΕΝ ἔχει σημασία διότι διαφέρει ἡ γωνία καὶ κατ’ ἐπέκτασιν ἡ ὀπτική μας. Ὅπως ΔΕΝ μποροῦμε νὰ συγκρίνουμε μῆλα μὲ καρπούζια, ἔτσι ΔΕΝ μποροῦμε νὰ συγκρίνουμε τὶς δικές σου ἀλήθειες, μὲ τὶς δικές μου καὶ τῶν ἄλλων.
Καὶ κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο ὀφείλουμε νὰ σεβόμεθα τὸ ἐπίπεδον τοῦ συνανθρώπου μας, ὅποιο κι ἐὰν εἶναι αὐτό, πρὸ κειμένου νὰ ἔχῃ ὁ κάθε ἕνας τὴν ἐλευθερία τῆς ἐπιλογῆς γιὰ τὸ ἐὰν θὰ ἤ δὲν θὰ δῇ αὐτὰ ποὺ ἐμεῖς βλέπουμε.

Σαφῶς καὶ ἀπαιτεῖται, ὅλο καὶ πιὸ ἐπιτακτικά, τὸ νὰ μπορέσουμε σταδιακῶς νὰ ἀποκτήσουμε ὅσο τὸ δυνατὸν πληρεστέρα ἀντίληψιν τῶν γεγονότων καὶ ὅσο τὸ δυνατὸν πὶο ὁλοκληρωμένη εἰκόνα τῆς ἀληθείας. Ὅμως θὰ χρειασθῆ χρόνος ἔως τῆς στιγμῆς ἐκείνης ποὺ θὰ μποροῦμε ΟΛΟΙ μας νὰ βλέπουμε ΤΑ ΠΑΝΤΑ μὲ τὸν αὐτόν τρόπο. Καὶ δὲν γνωρίζω ἐὰν κάτι τέτοιο εἶναι δυνατὸν νὰ συμβῇ συντόμως.

Στὸ σημεῖον ὅμως ποὺ ἀξίζει νὰ ἑστιάσουμε, ἰδίως ἐτοῦτες τὶς …πονηρὲς ἡμέρες, εἶναι στὸ γιατὶ θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχουμε κοινὴ ὀπτική.
Ποιός ὁ λόγος σήμερα νά ἔχουμε ΟΛΟΙ μας, ἤ τέλος πάντων οἱ περισσότεροι ἀπό ἐμᾶς, κοινή ὀπτική;
Ἡ μία ἀπάντησις εἶναι σίγουρα ἡ ἀνύπαρκτος συνοχὴ τῆς κοινωνίας μας, ποὺ ἐντέχνως κρατοῦν διασπασμένη καὶ διαιρεμένη, μὲ τὰ κόμματα, τὰ ῥουσφέτια καὶ τὶς διακρίσεις.
Ἡ ἄλλη ἀπάντησις, ποὺ ΔΕΝ ὁμολογεῖται δημοσίως, εἶναι ἡ εὐκαιρία δημιουργίας νέων …μαντριῶν καὶ ἡ ἀνάθεσις τῆς ἰδιότητος τοῦ …τσοπάνου σὲ ἄλλους, φρέσκους, πιὸ …ἐλπιδοφόρους ἐπιστάτες.
Ὅμως ἔτσι πρέπει νά γίνῃ; Ἤ ὄχι;

Κανονικὰ θὰ ἔπρεπε νὰ σταθοῦμε ὅλοι μας καὶ νὰ ἀναλογισθοῦμε, γιὰ μερικὲς στιγμές, τὸ πῶς θὰ θέλαμε ἐμεῖς νὰ εἶναι ὁ κόσμος μας. Κατόπιν τούτου πρέπει νὰ ξεκαθαρίσουμε, μὲ τοὺς ἑαυτούς μας, τὸ τὶ εἴμαστε ἐμεῖς διατεθειμένοι νὰ καταθέσουμε-προσφέρουμε, πρὸ κειμένου νὰ γίνῃ αὐτὸς ὁ κόσμος ὅπως τὸν ὀνειρευόμαστε.
Τέλος, κι ἐφ΄ ὅσον θεωροῦμε πὼς ἐντίμως ἀπαντήσαμε στὰ προηγούμενα, ἄς ἀναλογισθοῦμε τὸ τὶ θὰ θέλαμε ἀπὸ τοὺς γύρω μας νὰ καταθέσουν-προσφέρουν σὲ μίαν τέτοιαν προοπτική.
Εἶναι αὐτό τό κάτι, ποὺ θὰ ζητούσαμε ἀπὸ τοὺς γύρω μας μικρότερο ἤ μεγαλύτερο ἀπό αὐτό πού ἐμεῖς θά προσφέραμε;
Κι ἐάν εἶναι μικρότερο, μήπως τούς θεωροῦμε ἀναξίους;
Ἤ, ἐάν εἶναι μεγαλύτερο, μήπως τούς θεωροῦμε …κορόιδα;

Οἱ ἐρωτήσεις αὐτές, καθὼς καὶ πολλὲς ἄλλες, ἀναλόγου λογικῆς, ΔΕΝ γίνονται γιὰ νὰ μᾶς …καταργήσουμε, ἀλλὰ γιὰ νὰ κατανοήσουμε τὰ κίνητρά μας. Διότι τώρα πιά, ὅσο κι ἐὰν ΔΕΝ θέλουμε νὰ τὸ διανοηθοῦμε κάποιες φορές, ἔχουμε εἰσέλθει σὲ μίαν περίοδο τέτοια, ποὺ ἐὰν δὲν εἶναι ὅλα τὰ σχέδιά μας, τὰ ὄνειρά μας, οἱ προγραμματισμοί μας διάφανοι καὶ καθαροί, ἁπλῶς, πολὺ ἁπλῶς ΔΕΝ θὰ συμβοῦν. Θὰ παίξουμε ἴσως κάποιον ῥόλο, μικρὸ ἤ μεγάλο, μὰ ἡ πραγματικὴ πορεία τῆς Ἀνθρωπότητος εἶναι τέτοια, ποὺ συντόμως θὰ μᾶς περιθωριοποιήσουν τὰ ἴδια τὰ γεγονότα καὶ οἱ δικές μας πράξεις.
Κατ’ ἐπέκτασιν τὸ νὰ θεωρῷ τοὺς γύρω μου πρόβατα κι ἐμέναν τσοπάνη, ἤ τὸ ἀνάποδον, πολὺ λογικά, δίχως νὰ θέλω κάποιον νὰ θίξω, ἐγὼ εἶμαι τὸ πρόβλημα καὶ ὄχι οἱ ἄλλοι.
Διότι ΟΛΟΙ μας, θέλουμε δὲν θέλουμε νὰ τὸ κατανοήσουμε, ἐπάνω ἀπ΄ ὅλα τὰ γεγονότα, μέσα ἀπὸ ὅλες τὶς καταστάσεις, πέρα ἀπὸ ὅλες τὶς μεθοδεύσεις παραμένουμε ΚΥΤΤΑΡΑ τοῦ αὐτοῦ σώματος ποὺ λέγεται κοινωνία. Τὰ κύτταρα ὅμως ὅταν ΔΕΝ συνεργάζονται ἤ πεθαίνουν ἤ σκοτώνουν τὸ σῶμα.

Ἐὰν λοιπὸν ἐμεῖς ΔΕΝ μποροῦμε νὰ συνεργασθοῦμε μὲ τὰ ὑπόλοιπα κύτταρα, ἀντιμετωπίζοντάς τα ὡς κύτταρα, κι ὄχι ὡς κάτι ποὺ χρειάζεται τὴν δική μας καθοδήγησιν,  ἤ θὰ μᾶς σκοτώσουν τὰ ὑπόλοιπα, ἤ, ἀκόμη χειρότερα, θὰ τὰ σκοτώσουμε ἐμεῖς.
Αὐτό θέλουμε;

Φιλονόη

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply