Κρεμαλ(ι)α-σμένοι;;;

Κῦττα πατριώτη…
Κι ἐγὼ θυμωμένη εἶμαι… Πολύ!!!
Εἶμαι ἴσως περισσότερο θυμωμένη ἀπὸ ἐσέναν, ποὺ τώρα διαβάζεις τὰ ὅσα γράφω…
Καὶ εἶμαι θυμωμένη ὄχι διότι μόνον μᾶς λεηλατοῦν, σὰν λαό, ἀλλὰ πολὺ περισσότερο, διότι μέσα ἀπὸ αὐτὴν τὴν λεηλασία, μᾶς δουλοποιοῦν. Ξεκάθαρα. Δίχως προσχήματα.
Καί τό χειρότερον;;;  Τὸ ἀπολαμβάνουν…

Ξέρεις κάτι;
Ὅσο κι ἐὰν πασχίζουν νὰ μᾶς …πείσουν πὼς «χρωστᾶμε» διαρκῶς αὐτοκυρώνονται, μὲ ἀμέτρητες ἀποδείξεις. Διαρκῶς ἀποδεικνύεται πὼς στημένη μᾶς τὴν ἔχουν… Ὄχι πὼς γεννηθήκαμε χρεωμένοι… Νὰ μᾶς …«πείσουν» θέλουν, διὰ τῆς βίας τῶν νομομαγειρεμάτων τους. Γιὰ αὐτὸ πασχίζουν διαρκῶς…
Προσπαθοῦν νὰ μᾶς ἐμφυτεύσουν μέσα στὴν συνείδησίν μας πὼς εἴμαστε χρεωμένοι καὶ τελικῶς δοῦλοι.

Ναί… Δούλους μᾶς θέλουν…
Δούλους θέλουν θὰ μᾶς καταστήσουν… Μὲ τὴν βούλα…
Καὶ λαὸς δούλων δύσκολα σηκώνει κεφάλι… Ἀπὸ σχεδὸν ποτέ, ἔως ...ΠΟΤΕ!!!

Εἶμαι λοιπὸν πολὺ θυμωμένη διότι πίσω ἀπὸ τὰ ἐπισήμως παραδεκτά, ποὺ ἀφοροῦν στὸ χρῆμα καὶ στὰ παιχνίδια του, κρύβεται μία ἄλλη πραγματικότης: ἡ δουλεία.
Κι ἐπεὶ δὴ σήμερα ὁ πραγματικὸς θεὸς τῆς οἰκουμένης εἶναι τὸ χρῆμα…
Κι ἐπεὶ δὴ ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν κάθε θεός, ποὺ …ἐσέβετο τὸν ἑαυτόν του, δούλους ἤθελε…
Κι ἐπεὶ δὴ ὁ σημερινὸς θεός-χρῆμα δὲν διαφέρει ἀπὸ τοὺς προκατόχους του…
Ἕνα μόνον αἰσθάνομαι πλέον, ὡς ἀνάγκη… Τὴν λαχτάρα γιὰ τὴν στιγμὴ τῆς ἀνατροπῆς του…

Πρέπει  καὶ θὰ ἀνατραπῆ ὅλο αὐτὸ τὸ σύστημα…
Ὄχι ἐπεὶ δὴ τὸ λέω ἐγώ, ἀλλὰ ἐπεὶ δὴ αὐτὴ εἶναι ἡ μοναδικὴ πορεία κάθε ἑνὸς ποὺ προάγει τὴν Ὕβριν…
Ἡ φύσις προάγει τὴν ζωή, τὴν ἐλευθερία, τὴν ὀμορφιά, τὴν σκέψιν, τὴν ἀλήθεια, τὸν ἴδιο τὸν Ἄνθρωπο.
Ὁ,τιδήποτε ποὺ πασχίζει νὰ ἀκυρώσῃ τὴν φυσικὴ ῤοὴ τῶν πραγμάτων, ἀνακόπτοντας τὴν ἐξέλιξιν, προάγει τὴν Ὕβριν.
Ἡ Ὕβρις, γιὰ λόγους ἐπιβιώσεως τῶν εἰδῶν, ΔΕΝ χωρᾶ… Δὲν ἐπιβιώνει… Εἶναι περιττή…
Πρὸς τοῦτο λοιπὸν καὶ πρὸς ἐξάλειψιν…

Ναί, κι ἐγὼ θέλω νὰ τὸν ἀνατρέψω, ὅλον αὐτὸν τὸν μηχανισμό, ποὺ μᾶς ἔφερε ἐδῶ ποὺ εἴμαστε.
Θέλω ἐπίσης καὶ νὰ τοῦ χώσω τὰ ἐργαλεῖα του ἐκεῖ ποὺ ξέρει…
Μὰ δὲν θὰ τὸ κάνω. Θὰ συγκρατήσω τὴν ὀργή μου. Δὲν ἐξυπηρετεῖ κάποιον τὸ νὰ τὴν ἐκφράσω.
Ἐγὼ θέλω πίσω τὴν Ἑλλάδα μου, ὅπως τῆς πρέπει κι ὄχι τὰ ψίχουλα ποὺ κάποιοι θέλουν νὰ μοῦ πετάξουν ὡς …Ἐλλάδα.
ΔΕΝ μὲ ἐνδιαφέρουν οἱ κρεμάλες λοιπόν.
Δὲν μὲ ἐνδιαφέρει ἡ ἐκδίκησις. Ἄλλο ἡ ἐκδίκησις κι ἄλλο ἡ τιμωρία.
Γιὰ τιμωρία νὰ μιλήσουμε. Γιὰ ἐκδίκησιν ὄχι.
Διότι ἡ ἐκδίκησις ἐπιφέρει, συνήθως, θάνατο. Ὁ θάνατος εἶναι κατάστασις τέτοια, στὴν ὁποίαν φθάνει κάποιος μὴ ἀντιλαμβανόμενος τὴν τιμωρία.

Θὰ τὸ ἀνατρέψουμε αὐτὸ τὸ σύστημά τους Ἕλληνες.
Μὰ γιὰ νὰ τὸ ἀνατρέψουμε πρέπει νὰ μᾶς ἐμπιστευόμεθα.
Πρέπει νὰ πιστέψουμε στὰ ὅσα κατέχουμε ἤδη.
Καὶ ΔΕΝ θὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ τὰ ὅποια ὅπλα μᾶς διαθέτουν, (γιὰ νὰ παίζουμε) αὐτοὶ ποὺ τὰ κατασκευάζουν.
Δῆλα δὴ δὲν θὰ πολεμήσω μὲ τὰ ὅπλα ποὺ ἄλλος ἐλέγχει… 
Θὰ ἀλλάξω διαδρομή. Θὰ βρῶ ἄλλα ὅπλα, πιὸ ἰσχυρά…
Ἐγὼ δὲν θέλω πλέον κρεμάλες…
Ἐγὼ θέλω παγκόσμια ἐλευθερία… Καὶ θὰ τὴν κερδίσω…

Φιλονόη

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply