Οἱ …«κακοί» εἶναι πάντα …σκιζοφρενεῖς!!!

Οἱ ...«κακοί» εἶναι πάντα ...σκιζοφρενεῖς!!!Διαβάζοντας ένα άρθρο για την βύθιση της «Έλλης» κι έχοντας πλέον υπόψιν τις απεχθείς μεθόδους των «συμμάχων», αρχίζει η ιστορία να αποκτά λογική, γιατί η επίσημη αφήγηση στερείται πάντα λογικής.
Άλλωστε όλοι όσοι βρέθηκαν στον δρόμο της Νέας Τάξεως ήταν «σχιζοφρενείς αιμοσταγείς δικτάτορες», από τους οποίους μας …«έσωσαν» οι …«καλοκάγαθοι» Δυτικοί.

Η Ελλάδα προσπαθούσε να μείνει έξω από τον πόλεμο, κάτι που συνέφερε τους Ιταλούς και τους Γερμανούς, αλλά όχι τους …«Συμμάχους» και οι οποίοι έκαναν τα πάντα για να μισήσουμε Γερμανούς και Ιταλούς, όπως μόνον αυτοί μπορούν να καταφέρουν.

Εμπάργκο, πλαστές δραχμές, πείνα και προβοκάτσιες που κατέληγαν σε εκτελέσεις Ελλήνων.
Από τους …«προστάτες» μας όλα αυτά τα μελετημένα εγκλήματα..

Γνωρίζοντας λοιπόν την μεθοδολογία τους  φαίνεται πλέον αυτονόητο να βύθισαν οι …«σύμμαχοί» μαςτην «Έλλη» για να ενοχοποιήσουν τους Ιταλούς, ώστε να αναγκαστεί ο Μεταξάς να επιλέξει τους …«σωστούς» συμμάχους.
Πόσο βολικό κτύπημα για τους «συμμάχους» και πόσο βλακώδες θα ήταν αν το έκαναν οι Ιταλοί.
Αλλά είπαμε… Οι …«κακοί» είναι και …«σχιζοφρενείς»!!!

Σίγμα

 Φως στην διπλή δολοφονία της «Ελλης»

Στις 15 Αυγούστου 1940 μία τορπίλη του ιταλικού υποβρυχίου Ντελφίνο βύθισε ξαφνικά το ελαφρύ καταδρομικό «Έλλη», που ευρίσκετο έξω από το λιμάνι της Τήνου για να συμμετάσχει στους εορτασμούς της Παναγίας. Δύο ακόμα τορπίλες του Ντελφίνο προσέκρουσαν τελικά στον λιμενοβραχίνα της Τήνου, από την μέσα πλευρά του οποίου βρίσκονταν δύο επιβατηγά πλοία, με προσκυνητές από την Αθήνα.

Από τα υπολείμματα αυτών των δύο τορπιλών, η Αθήνα γνώριζε από την πρώτη στιγμή την εθνικότητα του εχθρού. Όμως ο Μεταξάς απεφάσισε να κρατηθεί μυστική. Την ίδια στιγμή, η Ιταλία δήλωνε επισήμως απόλυτη άγνοια για το γεγονός, αναφέροντας και ότι κανένα σκάφος της δεν ευρίσκετο στην περιοχή, ενώ το Βερολίνο εξέφραζε την συμπάθεια και την κατανόησή του προς την Ελλάδα. H Αγγλία ανησυχούσε για το ενδεχόμενο η προπαγάνδα του Άξονα να επιχειρήσει να την υποδείξει ως υπαίτια και να την κατηγορήσει για προβοκάτσια, με σκοπό να κάνει την επιχειρούμενη ελληνική ουδετερότητα να γείρει εναντίον των Συμμάχων.

Κατευναστική πολιτική
Όπως προκύπτει από επιτελικά κείμενα της εποχής, η κύρια στρατηγική απόφαση του Μεταξά και των επιτελών του ήταν ότι, ενώ περίμενε τον πόλεμο και προετοιμαζόταν γι’ αυτόν, δεν θα έκανε η Ελλάδα την πρώτη του πράξη. Όμως, αυτή η κατευναστική, αναβλητική πολιτική, αποδεδειγμένα πια, δεν σήμαινε και πολλά για τις χώρες του Άξονα. Την είχε ακολουθήσει η Αγγλία στο Μόναχο τον Σεπτέμβριο του 1939 και απέτυχε, όπως την ακολούθησε και η Γαλλία, υπογράφοντας κοινή διακήρυξη με την Γερμανία τον Δεκέμβριο του ιδίου έτους. Το αποτέλεσμα, ήταν ότι τον Ιούνιο του 1940, δύο μήνες πριν από τον τορπιλισμό του «Έλλη», οι Γερμανοί είχαν μπει στο Παρίσι.
Τον Μάρτιο του 1939 έπεσε η Πράγα, ενώ στις 22 Μαΐου ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι υπέγραψαν την «Ατσάλινη Συνθήκη» που ένωσε τις χώρες τους πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά. Λίγες ημέρες πριν, ο Ιταλός πρέσβης στην Αθήνα, Γκράτσι, είχε διαβεβαιώσει τον Μεταξά ότι η Ελλάδα δεν διέτρεχε κανέναν κίνδυνο «εφ’ όσον δεν καθίσταται αγγλική βάσις»

Ακριβώς έναν χρόνο πριν από τον τορπιλισμό του «Έλλη», οι Γερμανοί και οι Σοβιετικοί μοιράζουν την Πολωνία, ενώ τον Μάιο του 1940 οι Γερμανοί εισβάλλουν στην Ολλανδία και το Βέλγιο. Τον Ιούνιο ο Αδόλφος Χίτλερ ξεναγείται στο Παρίσι και τον Ιούλιο, ένα μήνα πριν από την βύθιση του «Έλλη», η Λουφτβάφε κτυπά την Αγγλία. Έτσι, τον Αύγουστο του 1940 τα πάντα μοιάζουν χαμένα για τις χώρες του ελεύθερου κόσμου στην Ευρώπη. Και στις 15 του μηνός η Ελλάδα γνωρίζει πια με αποδείξεις εκείνο που μέχρι τότε απλώς κρυφά φοβόταν: ότι θα είναι εκείνη ο επόμενος στόχος.

Όμως η πολιτική του Μεταξά υπέφερε από μεγάλη ανασφάλεια και από βαθειές αντιφάσεις. Φυσικά, η ζοφερή κατάσταση της Ευρώπης εξηγεί την ανάγκη του να απομακρύνει όσο μπορούσε τον πόλεμο. Αλλά τότε, αφού είχε επιλέξει να μην απαντήσει, γιατί δεν απέφυγε την θυσία του «Έλλη»;

Το Βασιλικό, τότε, Ναυτικό, φοβόταν ένα τέτοιο μεγάλο λτύπημα και είχε, μάλιστα, επιχειρήσει να ματαιώσει την συμμετοχή του πλοίου στις εκδηλώσεις, όπου θα ευρίσκετο απροστάτευτο ως «πρόβατο επί σφαγήν». Γράφει ο ναύαρχος Μεζεβίρης, που εκείνη την στιγμή βρισκόταν στο επιτελείο: «Κατέβηκα αμέσως στον Ναύσταθμο και έσπευσα να συναντήσω τον Αρχηγό του Στόλου που μόλις είχε πληροφορηθεί το γεγονός. Ήταν έξαλλος και φοβερά αγανακτισμένος κατά του υφυπουργού. Παρά τους αιφνιδιαστικούς βομβαρδισμούς πολεμικών μας πλοίων που είχαν προηγηθεί, ένα από τα μεγαλύτερα πλοία του Στόλου είχε διαταχθεί να παραμείνει επί ώρες αγκυροβολημένο σε όρμο τελείως ανοικτό για να μην διακοπεί η παράδοση των καλών ειρηνικών καιρών της συμμετοχής του Ναυτικού στην θρησκευτική τελετή της Τήνου. Φαίνεται μάλιστα ότι το ΓΕΝ, για να μη διακινδυνεύσει το «Έλλη», είχε εισηγηθεί την αποστολή του αντιτορπιλικού «Αετός». O υφυπουργός όμως επέμενε να αποσταλεί το εύδρομο για την μεγαλοπρεπέστερη συμμετοχή του Ναυτικού στην τελετή».

Άρα, τελικά, η βύθιση του «Έλλη», δεν ήταν ξαφνική. Κάθε άλλο μάλιστα. Το Ναυτικό περίμενε το κτύπημα, καθώς στο προηγούμενο διάστημα είχε υποστεί και άλλες πολλές επιθετικές ιταλικές ενέργειες. Στις 12 Ιουλίου τρία ιταλικά βομβαρδιστικά αεροπλάνα είχαν κτυπήσει το πλοίο του Βασιλικού Ναυτικού «Ωρίων» στην Κρήτη, ενώ βομβάρδισαν και το αντιτορπιλικό «Ύδρα» που έσπευσε να το βοηθήσει. Στις 30 Ιουλίου ιταλικά βομβαρδιστικά κτύπησαν τα «Βασιλεύς Γεώργιος» και «Βασίλισσα Όλγα» στον κόλπο της Κορίνθου, καθώς και δύο υποβρύχια στο λιμάνι της Ναυπάκτου. Όσο για τις παραβιάσεις του ελληνικού εναερίου χώρου και των χωρικών υδάτων ήταν πια καθημερινές.
Τελικά, η Ελλάδα απεφάσισε να προσποιηθεί ότι δεν συμβαίνει τίποτα. Δεν απάντησε στις πολλαπλές επιθέσεις πριν από την βύθιση του «Έλλη». Δεν προσπάθησε να αποφύγει την βύθισή του. Δεν αντέδρασε ούτε μετά τις επιθέσεις που δέχθηκαν τα επιβατηγά, έπειτα από την βύθιση του «Έλλη», όταν επέστρεφαν από την Τήνο. H κατευναστική πολιτική έφτασε τόσο μακρυά, μέχρι και να αποκρυβεί ως μέγα μυστικό η ταυτότητα του εχθρού.

καθημερινή

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply