Τὸ City τοῦ Λονδίνου…

Τὸ City τοῦ Λονδίνου...«…Το City του Λονδίνου έχει από καιρό ασκήσει δυσανάλογη επιρροή επί των εκλεγμένων ηγετών τής Βρετανίας, κάτι που απορρέει από την ιστορική κατάσταση της πρωτεύουσας ως το κέντρο τού χρηματοοικονομικού και εμπορικού συστήματος του κόσμου. Ακόμη και στην κορύφωση της σοσιαλδημοκρατικής πολιτικής στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1960 και το 1970, όταν ο πρωθυπουργός υποδεχόταν συνδικαλιστές στο Νο 10 και το κράτος κατείχε μεγάλες βιομηχανίες, το City διετήρησε αποφασιστική επιρροή επί της βρετανικής πολιτικής….»

ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
To City του Λονδίνου και οι… υπέρ πλούσιοι

Το Big Bang του 1986, κατά το οποίο η κυβέρνηση της πρωθυπουργού Μάργκαρετ Θάτσερ απελευθέρωσε τα χρηματιστήρια του Λονδίνου και κατήργησε τα εμπόδια για την είσοδο ξένων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, μετέτρεψε τον χρηματοπιστωτικό τομέα ως βασική κινητήρια δύναμη της βρετανικής οικονομίας και εδραίωσε το Λονδίνο ως το ιδανικό μέρος για το αποδημητικό διεθνές κεφάλαιο.
Σημαντικά διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα πλημμύρισαν την βρετανική αγορά, αφανίζοντας πολλές καθιερωμένες εμπορικές τράπεζες του Ηνωμένου Βασιλείου.

Το City, το οποίο είχε από καιρό το δικό του ξεχωριστό διοικητικό καθεστώς – το δικό του κυβερνητικό σώμα, η Εταιρεία τού Λονδίνου, βρίσκεται ξεχωριστά από τις υπόλοιπες συνοικίες τού Λονδίνου, με τις χρηματοοικονομικές εταιρείες, και όχι τους κατοίκους, να αποτελούν το εκλογικό του σώμα – απλώς απομακρυνόταν περαιτέρω από το υπόλοιπο Ηνωμένο Βασίλειο. Η διεθνοποίησή του, κυριαρχούμενη από αμερικανικές, ιαπωνικές και γερμανικές τράπεζες, το απομόνωσαν από την βρετανική κοινωνία.

Καθώς το Λονδίνο έγινε μαγνήτης για το διεθνές κεφάλαιο, έγινε επίσης και το σπίτι των υπέρ πλουσίων του πλανήτη και των οικογενειών τους.
Οι κανονισμοί για τις βίζες που διευκόλυναν την είσοδο στους υπέρ-πλουσίους, ένα ελαφρύ φορολογικό καθεστώς για τους κατοίκους που δεν έχουν εκεί την έδρα τους (που επικαλούνται διαμονή στο -ή εισόδημα από- εξωτερικό), οι χαμηλοί φόροι ιδιοκτησίας, τα αναγνωρισμένου κύρους σχολεία και η εγγύτητα με τα ιδρύματα που επενδύουν τα χρήματά τους, έχουν κάνει το Λονδίνο ένα ελκυστικό καταφύγιο για δισεκατομμυριούχους.

Αρκετοί προέρχονται από την Ρωσσία, αν και το υψηλό προφίλ μερικών δισεκατομμυριούχων σοβιετικής προελεύσεως υπερεκτιμά την πραγματική ρωσσική παρουσία: η απογραφή του 2011 κατέγραψε μόλις 26.603 ρωσσόφωνους στο Λονδίνο, σε σύγκριση με 70.602 αραβόφωνους.
Αλλά το ρωσσικό κεφάλαιο είναι πιο σημαντικό. Μια εκτίμηση θέτει τις ρωσσικές αγορές high-end ακινήτων στο Λονδίνο (ακίνητα αξίας πάνω από ένα εκατομμύριο λίρες) στο 7% του συνόλου . Πολλές από αυτές τις αγορές είναι επενδύσεις που δεν σχετίζονται με την κατοικία, κι έτσι δεκάδες σπίτια στις πιο αριστοκρατικές συνοικίες τού Λονδίνου μένουν κενά εκτός από τους φρουρούς ασφαλείας που περιπολούν σε αυτά. Αλλά το χρήμα που ξεπλένεται γύρω από τα μοδάτα ακίνητα του Λονδίνου είναι πολύ περισσότερο από το να αποτελεί συγκυριακή κατάσταση.

Η προηγούμενη κυβέρνηση Cameron χαλάρωσε λίγο την δημοσιονομική προσαρμογή και ενεθάρρυνε την ανάπτυξη των τιμών των ακινήτων με την αναδοχή τραπεζικών χορηγήσεων προς αγοραστές υψηλής μοχλεύσεως . Αυτή η «από την πίσω πόρτα» ενίσχυση έφερε ένα κύμα κεφαλαίων από διεθνείς επενδυτές που αναζητούσαν ένα ασφαλές καταφύγιο για τα περιουσιακά τους στοιχεία.

Η κρίση της Ουκρανίας όμως, αποκρυστάλλωσε μια ευρύτερη τάση στην βρετανική πολιτική σκηνή: την όλο και πιο υποτονική στάση τής κυβερνήσεως απέναντι στους υπέρ-πλουσίους της πρωτεύουσας, πολλοί από τους οποίους δεν είναι Βρετανοί πολίτες.

Το City του Λονδίνου έχει από καιρό ασκήσει δυσανάλογη επιρροή επί των εκλεγμένων ηγετών τής Βρετανίας, κάτι που απορρέει από την ιστορική κατάσταση της πρωτεύουσας ως το κέντρο τού χρηματοοικονομικού και εμπορικού συστήματος του κόσμου. Ακόμη και στην κορύφωση της σοσιαλδημοκρατικής πολιτικής στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1960 και το 1970, όταν ο πρωθυπουργός υποδεχόταν συνδικαλιστές στο Νο 10 και το κράτος κατείχε μεγάλες βιομηχανίες, το City διετήρησε αποφασιστική επιρροή επί της βρετανικής πολιτικής.

Η οικονομική κοινότητα ήταν σε θέση να κερδίσει χάρες, ακόμη και από τις κυβερνήσεις των Εργατικών, όπως το άνοιγμα των ευρωδολαριακών αγορών στην δεκαετία τού 1960, ή τις απελπισμένες προσπάθειες να στηριχθεί το κύρος τής βρετανικής λίρας στις διεθνείς αγορές, κάτι που κατέστρεψε την φήμη τού Εργατικού Κόμματος σχετικά με την ικανότητά του στα οικονομικά την δεκαετία τού 1970. Από το 1980, η σημασία τού City μόνο έχει αυξηθεί και έχει αλλάξει ριζικά, με έναν τρόπο που επηρέασε σημαντικά την βρετανική πολιτική.

ΗΜΕΡΗΣΙΑ

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply