Τὴν ἰδέα μοῦ τὴν ἔδωσε ὁ φίλος Γιῶργος, ὅταν ἀναζητοῦσε διάφορες ἐρμηνεῖες λέξεων ποὺ συναντοῦσε στὸν Ἡσίοδο.
Τὸ ἀπόσπασμα ποὺ ἤθελε νὰ διαβάσῃ καὶ νὰ κατανοήσῃ εἶναι αὐτό:

«…Αὐτίκα δ᾽ ἀντὶ πυρὸς τεῦξεν κακὸν ἀνθρώποισιν·
γαίης γὰρ σύμπλασσε περικλυτὸς Ἀμφιγυήεις
παρθένῳ αἰδοίῃ ἴκελον Κρονίδεω διὰ βουλάς.
Ζῶσε δὲ καὶ κόσμησε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη
ἀργυφέη ἐσθῆτι· κατὰ κρῆθεν δὲ καλύπτρην….»

Ἡσιόδου «ἔργα καὶ ἡμέραι», 570-574

Καὶ τὸ ἐρώτημά του ἀφῳροῦσε στο χῶμα καὶ τὴν γαία.
«…γαίης γὰρ σύμπλασσε…», λέει ὁ παπποῦς Ἡσίοδος.
Μά τί ἐννοεῖ ὅταν λέῃ κάτι τέτοιο;

«…26 καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα ἡμετέραν καὶ καθ᾿ ὁμοίωσιν,
καὶ ἀρχέτωσαν τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καὶ τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ
καὶ τῶν κτηνῶν καὶ πάσης τῆς γῆς καὶ πάντων τῶν ἑρπετῶν τῶν ἑρπόντων ἐπὶ γῆς γῆς….

…7 καὶ ἔπλασεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον,
χοῦν ἀπὸ τῆς γῆς, καὶ ἐνεφύσησεν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πνοὴν ζωῆς,
καὶ ἐγένετο ὁ ἄνθρωπος εἰς ψυχὴν ζῶσαν….»

Παλαιὰ διαθήκη, Γένεσις, 1,26 καὶ 2,7

Τί μᾶς λέει ἡ ἄποψις τῶν ἑβραίων;
Μᾶς λέει πὼς ἐχρησιμοποίησε ὁ θεὸς χῶμα ἀπὸ τὴν γῆ (χοῦν ἀπὸ τῆς γῆς), γιὰ νὰ φτιάξῃ τὸν ἄνθρωπο
Κι ἔως ἐδῶ γνωστά, κατὰ μίαν ἔννοιαν.
Μά εἶναι πράγματι γνωστά;

Ὅταν λέμε χῶμα ἀπὸ τὴν γῆ ἐννοοῦμε χῶμα, σκέτο. Δῆλα δὴ ἕνα μόλις τμῆμα τοῦ πλανήτου, ποὺ τοπικῶς, ἀναλόγως τῶν περιοχῶν, ἔχει διαφορετικὰ συστατικά. Κι ὁπωσδήποτε εἶναι ΜΟΝΟΝ χῶμα καὶ ΟΧΙ ὅλη ἡ γαία, ὅπως ἀναφέρεται ἀπὸ τὸν παπποῦ Ἡσίοδο.
Διότι ὅλη ἡ γαία περιλαμβάνει ΚΑΙ τὸ ὕδωρ, ἀλλὰ ΚΑΙ ὅλα τὰ στοιχεῖα τῆς Γαίας, καὶ ΔΕΝ περιορίζεται στὴν ὁποιανδήποτε τοπικότητα.

Ἡ Γαία μας, βάσει τῶν σημερινῶν μας γνώσεων (ἀποδείξεων πλέον), ἀποτελεῖται ἀπὸ 70,9% ὕδωρ. (Τὸ νέρο -ὕδωρ- ἤ ὀξιδάνιον, κατὰ τὴν χημική του ὀνοματολογία, εἶναι ἡ περισσότερο διαδεδομένη χημικὴ ἕνωσις στὴν ἐπιφάνεια τῆς Γαίας, καὶ καλύπτει τὸ 70,9% τοῦ πλανήτου μας. – βικιπαιδεία)
Δῆλα δὴ περίπου τὰ 3/4 τῆς γαίας ἀποτελοῦνται ἀπὸ Ὕδωρ.
Κι ὁ παπποῦς Ἡσίοδος μᾶς ἀναφέρει πὼς ὁ Ἥφαιστος, γιὰ νὰ φτιάξῃ τὴν Πανδῶρα, «σύμπλασε». Πῶς εἶναι δυνατόν νά «συμπλάσῃς» δίχως Ὕδωρ;
Ἐπίσης γνωρίζουμε  πὼς ὁ ἄνθρωπος ἀποτελεῖται κατὰ 70%, περίπου, ἀπὸ Ὕδωρ. (Στὸ ἀνθρώπινον σῶμα τὸ νερὸ περιέχεται σὲ ποσότητα 70% καὶ στὸ αἷμα 90%-βικιπαιδεία.)
Δὴλα δὴ περίπου τὰ 3/4 τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος ἀποτελοῦνται ἀπὸ Ὕδωρ.
Κι ὅλο αὐτό εἶναι …«σύμπτωσις»;

Ἀνεξαρτήτως λοιπὸν τοῦ τὶ λέγουν οἱ μῦθοι, οἱ θρῦλοι καὶ οἱ θεολογικὲς θεωρήσεις, μία εἶναι ἡ πραγματικότης. Πράγματι ἡ Γαία καὶ ὁ Ἄνθρωπος ἔχουν ἀκριβῶς τὴν αὐτὴν σύνθεσιν σὲ συστατικά, σὲ Ὕδωρ ἀλλὰ καὶ σὲ ἀναλογίες αὐτῶν.

Ὅταν λοιπὸν ἀποφασίσουμε νὰ μελετήσουμε αὐτὰ τὰ κείμενα, μελετοῦμε σὲ …«πολλὰ ἐπίπεδα» ταὐτοχρόνως.
Μελετοῦμε τὶς λέξεις, τὶς ἔννοιες ἀλλὰ καὶ τὶς ἐπιστημονικές, ἤ ὄχι, πληροφορίες ποὺ ὑπάρχουν, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ κατανοήσουμε τὸ τὶ θέλουν νὰ ποῦν οἱ …ποιητές.
Καὶ δὲν ἔχει κάποιαν σημασία τὸ τὶ πιστεύουμε γιὰ τὸν θεό μας, ἀλλὰ τὸ τὶ ὑφίσταται γύρω μας.
Καὶ γύρω μας ὑφίσταται μία ταὐτοσημότης τῶν στοιχείων τῆς Γαίας καὶ τῶν στοιχείων ποὺ ἀποτελοῦν τὸν Ἄνθρωπο.
Εἶτε λοιπὸν ἐμεῖς θέλουμε νὰ ἀρκεσθοῦμε στὸν μῦθο, εἶτε ὄχι, ἡ πραγματικότης εἶναι μία: Ἀπόλυτος Ἀναλογία.

Γιατί αὐτή ἡ ἀπόλυτος ἀναλογία;
Τί νά σᾶς πῷ;
Δὲν εἶμαι τὸ κατάλληλον πρόσωπο γιὰ νὰ ἐξηγήσω ἤ νὰ ἐρμηνεύσω κάτι τέτοιο.
Ἴσως εἶναι …«δάκτυλος» ἴσως κι ὄχι.
Ὅμως αὐτὸ ποὺ ἐνδιαφέρει ἐμέναν, καὶ  πρὸς τοῦτο ἀσχολοῦμαι σήμερα, ΔΕΝ εἶναι ἡ θεοκρατία ἀλλὰ ἡ ἀλήθεια. Καὶ ἡ ἀλήθεια εἶναι ἐκεῖ γιὰ νὰ μᾶς πῇ πὼς ὁ Ἄνθρωπος ἀποτελεῖται ἀπὸ ὅλα ἐκεῖνα τὰ συστατικὰ ποὺ ἀποτελεῖται καὶ ἡ Γαία.
Καὶ …«συνεπλάσθησαν» μὲ τὸ ὕδωρ αὐτὰ τὰ συστατικὰ γιὰ νὰ ὑπάρχῃ σήμερα ἡ ζωὴ γύρω μας, μὲ τὸν τρόπο ποὺ ἐμεῖς τὴν ἀντιλαμβανόμεθα.
Ἔως ἐκεῖ.
Γιὰ τὴν ὥρα μοῦ ἀρκεῖ.

Φιλονόη

Σημείωσις α

Ξεκινοῦμε μίαν ἔρευνα… Ὁποιανδήποτε ἔρευνα.
Πῶς ξεκινοῦμε; Κουβαλώντας τά πεποιθησιακά μας βαρίδια, μέ τά ὁποία θά ἐρμηνεύουμε ὅπως μᾶς ἐξυπηρετεῖ καί μᾶς ἐπιβεβαιώνει τά ὅσα μαθαίνουμε, ἤ ὄχι;

Φυσικά, ὅταν μελετοῦμε κάτι, ἐκτεταμένως, σαφὼς καὶ θὰ πρέπη νὰ προσθέσουμε  τὶς δικές μας τοποθετήσεις, γνώσεις, ἀντιλήψεις καθὼς καὶ τὶς πεποιθήσεις  μας, ποὺ μᾶς κρατοῦν, ἤ ὄχι, ἀνοικτοὺς στὴν κάθε ἔρευνα.  Ὅμως σιγὰ σιγά, ὅσο πορευόμεθα, αὐτὲς πρέπει νὰ «ξεφλουδίζονται» καὶ νὰ μένουν πίσω μας…
Ἐὰν ξεκινοῦμε τὴν ὅποια ἔρευνά μας μὲ ἄγκυρες-«θέσφατα», τὸ χάσαμε τὸ …«παιχνίδι», διότι ἔχουμε ἤδη τὰ συμπεράσματά μας στὴν …τσέπη μας, πολὺ πρὶν ἀποκτήσουμε τὶς πληροφορίες!!!
Δὲν γίνεται, γιὰ παράδειγμα, νὰ ἀναζητᾷς τὴν ἔννοια τοῦ θεοῦ ἐὰν ἔχῃς πρὸ ἀποφασίσῃ τὸ τὶ εἶναι θεός.
Κοροἱδεύεις τὸν ἑαυτόν σου καὶ τοὺς γύρω σου, διότι δὲν ἀναζητᾶς γνῶσιν ἀλλὰ ἐπιβεβαιώσεις.

Τὰ προβλήματα εἶναι πολλὰ σὲ μίαν τέτοιαν πορεία ἀναζητήσεως.
Τὸ νὰ προσπαθοῦμε νὰ ἐξερευνήσουμε τὴν ἱστορία τοῦ πλανήτου μας μόνον μέσα ἀπὸ τὰ ὑπάρχοντα (διασωθέντα) κείμενα ἤ ἀπὸ τὰ (ἐπισήμως παραδεκτά) εὑρήματα ἤ ἀπὸ τὶς (ἐπισήμως παραδεκτές) ἐπιστημονικὲς πληροφορίες εἶναι μία καλὴ τακτικὴ ἀλλὰ ΔΕΝ εἶναι ἡ μόνη.
Πολλὲς φορὲς οἱ ἴδιες οἱ λέξεις, ποὺ τόσο πολὺ ἀγνοοῦμε, κρύβουν πολὺ περισσότερες ἀλήθειες ἀπὸ ὅλες τὶς ἄλλες πληροφορίες, ποὺ εἶναι διαθέσιμες. Γιὰ νὰ κατανοήσουμε ὅμως τὰ ἁπλᾶ, τὰ ἁπλούστατα, τὰ προφανῆ ἴσως, ἀπαιτεῖται πολλῶν ἐπιπέδων κι ἀντιλήψεων γνῶσις. Γνῶσις ποὺ ΔΕΝ ἀποκτᾶται μόνον στὶς πανεπιστημιακὲς αἴθουσες, ἀλλὰ οὔτε μόνον στοὺς ἔξω ἀπὸ αὐτὲς χώρους. Δὲν ἀποκτᾶται μόνον ἀπὸ τὶς συμβατικὲς πηγὲς ἀλλὰ οὔτε μόνον ἀπὸ τὶς ἀπιθανοβλακοθεωρεῖες ποὺ κυκλοφοροῦν γύρω μας, καὶ μπερδεύουν ἀρειανοὺς μὲ ἐλοχὴμ καὶ ὅλων τῶν εἰδῶν τὶς συνωμοσιολογικοθεωρίες…

Ἡ γνῶσις, ἡ πραγματικὴ γνῶσις, εἶναι μία ἄνευ ἀρχῆς καὶ τέλους διαδρομή, ποὺ ὅταν κάποιος ἀποφασίσῃ νὰ τὴν διανύσῃ γνωρίζει, ἐκ τῶν προτέρων, πὼς δὲν  ὑπάρχει κατάληξις παρὰ μόνον διαρκὴς πορεία.
Βασικὸς παράγων, ἀρωγός, σύντροφος, σύμβουλος, παραστάτης, διδάσκαλος μὰ κυρίως, στὶς περισσότερες τῶν περιπτώσεων, ὁδηγός, εἶναι ΚΑΙ τὸ ἔνστικτον. Γιὰ νὰ λειτουργήσῃ ὅμως αὐτὸ πρέπει νὰ γνωρίζουμε, ἀποδεδειγμένα, πὼς οἱ ἐπιλογές μας εἶναι ὀρθές. Κι αὐτὸ τὸ γνωρίζουμε κατόπιν μεγάλων καὶ πολλῶν, ἄνευ τέλους, περιπετειῶν. Κι  ἔρχεται ἔτσι.. χαλαρά…
Δίχως πιέσεις, ἀγῶνες, ἀρνήσεις… Ἔρχεται μόνον του γιὰ νὰ μᾶς πάρῃ ἀπὸ τὸ χέρι καὶ νὰ μᾶς πάῃ ἐκεῖ ποὺ μᾶς πρέπει κι ὄχι ἐκεῖ ποὺ πιστεύουμε πὼς μᾶς πρέπει…

Σημείωσις β

Σημαντικότατον στοιχεῖον τῆς ζωῆς τοῦ πλανήτου μας εἶναι καὶ τὸ Ὀξυγόνον.
Δίχως του δὲν ἔχουμε καύσεις.
Πρὸς τοῦτο λοιπὸν στὴν ἀτμόσφαιρα τὰ στοιχεῖα εἶναι ἔτσι κατανεμημένα, ποὺ τελικῶς τὸ ὀξυγόνον νὰ καταλαμβάνῃ σταθερὼς τὸ 21%. (20,9% καὶ οὐδέποτε κάτω τοῦ 17% γιὰ τὴν ἀτμόσφαιρα!!!)
Ποιά εἶναι ἡ σύστασις τῆς Γαίας; Πόσο ποσοστό τό ὀξυγόνον καταλαμβάνει σέ αὐτήν;
Ἐὰν ξεκινήσουμε ἀπὸ τὰ Ὕδατα γενικῶς καὶ εἰδικῶς ἀπὸ τοὺς ὠκεανούς μας, ποὺ καταλαμβάνουν τὸ 70,9% τοῦ πλανήτου μας, τότε εὔκολα ἀντιλαμβανόμεθα πὼς τὸ 1/3 τῶν στοιχείων τους, περίπου, εἶναι ὀξυγόνον.

Τὸ ὀξυγόνον (O) εἶναι τὸ πιὸ ἄφθονον, κατὰ μᾶζα, χημικὸ στοιχεῖον στὴν βιόσφαιρα, στὴν ἀτμόσφαιρα, στὴν ὑδρόσφαιρα καὶ στὴν λιθόσφαιρα τῆς Γῆς. Εἶναι, ἀκόμη, τὸ 3ον πιὸ ἄφθονο χημικὸ στοιχεῖο στὸ σύμπαν, μετὰ ἀπὸ τὸ Ὑδρογόνον (H) καὶ τὸ Ἥλιον (He).
Τὸ ὀξυγόνον ἀποτελεῖ τὸ 49,2% κατὰ μᾶζαν, τοῦ φλοιοῦ τῆς Γαίας καὶ κύριον ποσοστὸν κατὰ μᾶζαν -88,8% τῶν ὠκεανῶν τοῦ πλανήτου μας. – Τὸ ὀξυγόνον εἶναι τὸ δεύτερον, πιὸ ἄφθονον ἀέριον τῆς ἀτμοσφαίρης τῆς Γαίας, καταλαμβάνοντας τὸ 20,8% κατ’ ὄγκον καὶ τὸ 23,1% κατὰ μᾶζαν, 10¹⁵ τόννοι ὀξυγόνου συνολικῶς. Τὸ ἀνθρώπινον σῶμα ἀποτελεῖται κατὰ τὰ 2/3 τῆς μάζης του ἀπὸ ὀξυγόνον.   -βικιπαιδεία.

Ἡ μάζα τῆς γῆς ἀποτελεῖται ποσοστιαίως ἀπὸ 33,1% σίδηρο καὶ 27,1% ὀξυγόνον, ἀλλὰ κατὰ μάζαν τὸ 49,2% εἶναι τὸ ὀξυγόνον.
Ἡ μᾶζα τοῦ ἀνθρώπου ἀποτελεῖται κατὰ τὰ 2/3 της ἀπὸ ὀξυγόνον.
Ἡ ἀτμόσφαιρα τοῦ πλανήτου μας, μαζὺ μὲ τὴν μάζαν του καὶ τὴν μάζαν τῶν ὠκεανῶν, μήπως τελικῶς ἀποτελεῖται κατά τά 2/3 της ἀπό ὀξυγόνον; 
Καί μήπως ὅλα αὐτά πού διαβάζουμε στον Ἡσίοδο κρύβουν πίσω τους μίαν ἐπιστημονική γνῶσιν πού χρειάζεται διερεύνησιν;

Οὐδέποτε πίστεψα στὶς …«συμπτώσεις».
Καὶ οὐδέποτε πίστεψα στὶς δοξασίες ἤ στὰ θέσφατα ἤ στὰ μυθεύματα.
Μὰ τὸ ἐὰν οἱ …«συμπτώσεις» ὑφίστανται, ἤ ὄχι, εἶναι κάτι ποὺ χρειάζεται σοβαρὴ ἔρευνα κι ὄχι ἄρνησιν τῆς πραγματικότητός τους…
Καὶ ἡ πραγματικότης, ποὺ  ἔχουμε, εἶναι ἐμπρός μας. Ἐὰν θὰ τὴν δοῦμε, ἤ ὄχι, εἶναι δικό μας …πρόβλημα!!!

Ἡ φωτογραφία, ἀπὸ ἐδῶ, ἀναδεικνύει τὸ ποιὸς ἤ τὶ ἤ πῶς διαμορφώνονται, ἀπὸ τοὺς ἑκάστοτε …ἰσχυροὺς τὰ «πιστεύω» τῆς ἀνθρωπότητος. Δυστυχῶς μας οἱ ἀγκυλώσεις μας καὶ τὰ κολλήματά μας εἶναι βαθύτατα ῥιζωμένα καὶ γιὰ νὰ καταπέσουν οἱ ἀγκυλώσεις ἀπὸ ἀλλοῦ ξεκινᾶμε…