Ἦταν σὰν ὓπνος ποὺ τὸν στοίχειωσαν
ὂνειρα κακά
Θύμησες ποὺ κοχλάζουν
ὑποχθόνια
καὶ κάνουν τὴν ἀνάσα νὰ ξεφυσαίνῃ
σφυριχτά
Θυμήσου! Ἒκραζε ἡ ἐκδίκηση…
καὶ τοῦ παρέσερνε τὸν νοῦ
μιὰ δίψα χαλασμοῦ
Κι ἒνοιωθε τὴν ἀνασεμιὰ τῆς νύκτας
μολυσμένη
Κι αὐτὸ τὸ ἀσίγαστο
ποὺ φούσκωνε μέσα του
τὸ ὀνόμασε… ἂδικο
Ἂδικη ζωή
Ἂδικη πατρίδα
Ἂδικος κόσμος…
Μὰ δίκαιος ἀγῶνας
ὁ ἀγῶνας τῆς τιμῆς καὶ τῆς λευτεριᾶς
Καὶ παίρνει τὸ μάτι
αὐτὴν τὴν παλαβὴ λάμψη
Καὶ τὸ χαλκωμένο
ἀπὸ τὸν ἣλιο μέτωπο
ραγίζει ἀπὸ τὶς σκέψεις
καὶ τὰ ὂνειρα
ποὺ ἀγκαλιασμένα μὲ τὸν πόλεμο
ἀπόκαμαν πρὶν τὴν ἐκπλήρωσή τους.
Κι ἀναπολεῖ τὴν νιότη του
Τότε ποὺ ἒπλαθε τὴν τύχη
μὲ τὰ ἲδια του τὰ χέρια
Τότε ποὺ ρώταγε τὸν θάνατο
ἂν φοβᾶται τὴν ζωή
Κι ἦταν ψυχόρμητη
ἡ ἀντίδραση αὐτή
στὴν καταχνιὰ τοῦ κουρνιαχτοῦ
τῆς μάχης
Τότε ποὺ νόμιζε
πὼς εἶχε κάμει συμφωνία
μὲ τὸμ θάνατο
Τότε ποὺ ἒτρεμε ἡ γῆς
καὶ ὁ ἀέρας παλλόταν
ἀπ`τὰ ἀτσάλια ποὺ βροντοῦσαν
Καὶ ἡ ματιὰ γοργὴ
ἒκοβε τὸν κίνδυνο.
Ὃσοι δὲν ἀπόμειναν κεραυνωμένοι
ἐκεῖνες τὶς ἐποχές τὶς δύσκολες
κρῦψαν τὴν ἀγριεμένη λάμψη
βαθειὰ στὴν κόρη τοῦ ματιοῦ
κι ἒδωσαν στὸ πρόσωπο
ἀταραξία μαρμάρινη…
«Λειψὴ ἡ ζωὴ παιδάκι μου
στὰ χρόνια τὰ δικά μας
Κεῖνα τὰ χρόνια τοῦ χαμοῦ
τῆς ἂφθαρτης γενιᾶς μας…»
Καὶ σὰν ἀκούμπησα τὸ χέρι του
ποὺ ξαπόσταινε στὰ γόνατά του
ἒνοιωσα ὃλο τὸν θρῆνο
ποὺ κατοικοῦσε μέσα του…
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.