Καὶ πού, μαζὺ μὲ τὸ …συνεταιράκι τοὺ τὸν Χίτλερ, θὰ …ἐξαφάνιζαν τοὺς ἑβραίους ἀπὸ τὴν Εὐρώπη…
Λέμε γιὰ νὰ λέμε… Ὄχι δῆλα δὴ πὼς εἶναι κι ἔτσι…

Σᾶς παρουσιάζω τὴν κυρία …Ῥαχὴλ Μουσολίνι!!!

ἡ κυρία…

Ἡ κυρία

Μουσολίνι, σύζυγος τοῦ Ντοῦτσε, μετὰ τῶν δύο της τέκνων Ῥωμανοῦ καὶ Ἄννας – Μαρία, θεωμένη παρέλασιν Μελανοχιτώνων ἐν Ῥώμη.

Ἀπὸ τὸν φίλο Λευτέρη, μὲ τὸ ἐξῆς σχόλιον:

Πραγματικὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ἐφημερίδα Ταχυδρόμος-Ὁμόνοια, τῆς Ἀλεξανδρείας, τὴν 18η Φεβρουαρίου 1938.
Ἄν τὲ ποὺ δὲν ὑπάρχει μετενσάρκωσις…

Λευτέρης Ῥῆνος

Ἐν ὁλίγοις….
Πρακτοράκι ἦταν τῶν …«Ἄγγλων» κι αὐτός. (Λεπτομέρειες στὸ ἐξαιρετικὸ κείμενον-ἔρευνα τοῦ Μπαρμπανίκου, παρακάτω, ἀφιέρωμά του στοὺς γαριβαλδικοὺς πράκτορες, προσφορὰ στὴν «καζάκειο ἐπανάστασιν» τῶν μεγαλοκαρχαριῶν!!!)

Γιὰ νὰ μαθαίνουμε σιγὰ σιγὰ τὸ τὶ ἦταν, στὴν πραγματικότητα, ὁ φασισμός, πολὺ πρὶν τὸν …«χειραγωγήσουν» τὰ πρακτόρια τῶν …«Ἄγγλων», ἄς δοῦμε κι αὐτό:

Πείτε μας  επιτέλους την προέλευση της λέξεως ΦΑΣΙΣΜΟΣ…
Πείτε επειτέλους ότι ήταν από τα πρώτα γνήσια εργατικά σοσιαλιστικά κινήματα της Νότιας Ιταλίας…

wikipedia Fasci_Siciliani

Πείτε ότι απλά ο φασισμός σημαίνει …ΙΣΧΥΣ εν τη ΕΝΩΣΕΙ… και το σύμβολο του Φασισμού υπάρχει ΠΑΝΤΟΥ και δεν σημαίνει αυτό που ο κάθε βλάκας αποκαλεί «ΦΑΣΙΣΜΟ»…

Γιατί την ΕΝΩΣΗ την σιχαίνονται όλοι οι συστημικοί που μας διχάζουν σε FA και ANTIFA.

(Ἀντι) Φασισμός Α.Ε.; Ἤ… Οἱ τοκογλύφοι συσπειρώνουν τοὺς ἐχθροὺς τῶν ἐχθρῶν τους!!!

Καιρὸς νὰ μάθουμε τὸ ποιοὶ μᾶς χειραγωγοῦν, γιατί, πῶς.
Καιρὸς νὰ συνειδητοποιήσουμε, ἀρχῆς γενομένης ἀπὸ τὴν σημερινὴ ἡμέρα τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 2015, πὼς ὅλων τῶν εἰδῶν οἱ …«-ισμοί» ΔΕΝ ἐκφράζουν τὴν ποδοπατημένοι μας ἐλευθερία.

Φιλονόη

Τὴν Πατρίδα μας ΜΟΝΟΙ μας θὰ τὴν πάρουμε πίσω!!! Μοναδική μας σημαία καὶ μοναδικό μας σημεῖον κοινὸ ἡ λέξις ἐλευθερία!!!

Έτσι γέννησε τον Ντούτσε, Μπενίτο Μουσολίνι, ο επαναστατικός σοσιαλισμός του αρχιμασόνου ιδιοκτήτη μισθοφορικού στρατού Giuseppe Garibaldi….

….του οποίου ο γιος (και όχι ανιψιός) Ricciotti Garibaldi εκπροσώπησε σαν αρχηγός μισθοφόρων, τα συμφέροντα του πατέρα του και πατέρα του Ιταλικού ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ, και τα συμφέροντα του βασιλιά της Ιταλίας, στον πόλεμο της Θεσσαλίας το 1897. Μας κόστησε πολλά και η περιουσία των Garibaldi, μεγάλωσε ακόμα περισσότερο.

–  Τρίτο: Ο συγγραφέας πολέμησε στον πόλεμο του 1897 με την μεριά των Ελλήνων στις τάξεις της διεθνούς ταξιαρχίας υπό τον Ριτσότι Γαριβάλδι (ανιψιό –γιος ήταν– του γνωστού Γαριβάλδι). Άφησε και σχετικά απομνημονεύματα….

– Ο Benito Amilcare Andrea Mussolini γεννήθηκε στο Dovia di Predappio, μια μικρή πόλη στην επαρχία του Φορλί, στις 29 Ιουλίου 1883. Ήταν γιος του αριστερού σοσιαλιστή Alessandro Mussolini, που στο επάγγελμα ήταν σιδεράς, ενώ η μητέρα του ήταν η καθολική δασκάλα Ρόζα Μουσολίνι, το γένος Maltoni. Λόγω αριστερών πολιτικών πεποιθήσεων του πατέρα του, ο Μουσολίνι πήρε το όνομά Μπενίτο, προς τιμή του Μεξικανού ρεφορμιστή Προέδρου Benito Juárez, ενώ τα ενδιάμεσα ονόματά του Andrea και Amilcare, ήταν για να τιμηθούν οι Ιταλοί σοσιαλιστές Andrea Costa και Amilcare Cipriani. Ο Μπενίτο Μουσολίνι ήταν ο μεγαλύτερος από τα τρία παιδιά της οικογένειας. Ακολούθησαν τα αδέλφια του Arnaldo και Edvige. ….

–  Ως νεαρό αγόρι, ο Μουσολίνι περνούσε τον χρόνο του βοηθώντας τον πατέρα του στο σιδηρουργείο του. Οι αρχικές πολιτικές θέσεις του Μουσολίνι, επηρεάστηκαν σε μεγάλο βαθμό, από τις αριστερές σοσιαλιστικές απόψεις του πατέρα του, του Αλεσάντρο Μουσολίνι, ενός επαναστάτη σοσιαλιστή, που είχε σαν πρότυπα, τα είδωλα του 19ου αιώνα, του ιταλικού εθνικισμού, μαζί με στοιχεία ανθρωπιστικών τάσεων, όπως εξέφραζαν ο Carlo Pisacane, ο Giuseppe Mazzini και ο Τζουζέπε Γκαριμπάλντι. Σε αυτό το πολιτικό κράμα ιδεολογιών του πατέρα του, ο Μπενίτο Μουσολίνι πρόσθεσε και συνδύασε στοιχεία απόψεων αναρχικών, όπως εκφράζονταν τότε από τον Κάρλο Καφιέρo και τον Μιχαήλ Μπακούνιν, προσαρμοσμένων στον στρατιωτικό αυταρχισμό του Γκαριμπάλντι και τον εθνικισμό του Ματσίνι.  Στην επέτειο του θανάτου του Τζουζέπε Γκαριμπάλντι, ο (αριστερός σοσιαλιστής) Μπενίτο Μουσολίνι έκανε μια δημόσια ομιλία (για τον Γαριβάλδη), που εξελίχθηκε σε μνημειώδη έπαινο προς τον ρεπουμπλικανικό εθνικιστή στρατηγό.

Η θρησκευτική σύγκρουση μεταξύ των γονέων του, σήμαινε ότι, σε αντίθεση με τους περισσότερους Ιταλούς, ο Μουσολίνι δεν βαφτίστηκε κατά την γέννηση και μάλλον αυτό παρέμεινε έως και το τέλος της ζωής του. Ως συμβιβαστική λύση, για διατήρηση καλών σχέσεων με την μητέρα του, ο Μπενίτο Μουσολίνι την έστειλε σε ένα οικοτροφείο που το διηύθυναν Σαλεσιανοί μοναχοί. Ο Μουσολίνι ήταν επαναστατικός και σύντομα αποβλήθηκε από το σχολείο που φοιτούσε, μετά από μια σειρά περιστατικών που σχετίζονται με την βίαιη συμπεριφορά του, στα οποία περιλαμβάνονται επιθέσεις στο εκκλησίασμα, ο σοβαρός τραυματισμός συμμαθητή του καθώς και ενός δασκάλου. Μετά την ένταξή του σε νέο σχολείο, ο Μπενίτο Μουσολίνι κατάφερε να παίρνει καλούς βαθμούς, και εν τέλει να γίνει δάσκαλος δημοτικού το 1901.

Η «μετανάστευση» του Μπενίτο Μουσολίνι στην Ελβετία και η στρατιωτική του θητεία

Το 1902, ο Μουσολίνι μετανάστευσε στην Ελβετία, για να αποφύγει την στρατιωτική θητεία. Εργάστηκε για λίγο ως Τεχνίτης στην Γενεύη, Φράιμπουργκ και Βέρνη, αλλά δεν μπόρεσε να βρει μια μόνιμη εργασία.

Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου, μελέτησε τις ιδέες του φιλόσοφου Φρίντριχ Νίτσε, του κοινωνιολόγο Vilfredo Pareto, και του συνδικαλιστού Ζορζ Σορέλ. Στον Μπενίτο Μουσολίνι αργότερα χρεώνουν, ότι επίσης επηρεάστηκε από τον μαρξιστή Charles Péguy και τον συνδικαλιστή Hubert Lagardelle. Ιδιαίτερη έμφαση έδωσε στον Σορέλ, σχετικά με την ανάγκη για την ανατροπή της παρηκμασμένης φιλελεύθερης δημοκρατίας και του καπιταλισμού με την χρήση βίας, με συγκρότηση ομάδων άμεσης δράσεως, με επιβολή της γενικής απεργίας ως μέσου ανατροπής, και με την χρήση της νεο-μακιαβελικής προσφυγής στο συναίσθημα.

Ο Μουσολίνι ενεργοποιήθηκε στο Ιταλικό αριστερό σοσιαλιστικό κίνημα της Ελβετίας, όπου εργάστηκε για την εφημερίδα L’Avvenire del Lavoratore, οργανώνοντας συναντήσεις, κἀνοντας ομιλίες προς τους εργαζομένους και έγινε γραμματέας της ενώσεως των Ιταλών εργαζομένων στην Λωζάννη. Το 1903, συνελήφθη από την αστυνομία επειδή συμμετείχε σε βίαια επεισόδια ….αναρχικών-σοσιαλιστών, με αφορμή μια γενική απεργία. Πέρασε δύο εβδομάδες στην φυλακή, απελάθηκε στην Ιταλία και εκεί αφέθηκε ελεύθερος και επέστρεψε στην Ελβετία. Το 1904, αφού είχε συλληφθεί ξανά στην Λωζάννη για την παραποίηση των εγγράφων του, επέστρεψε στην Ιταλία για να επωφεληθεί από μια αμνηστία για την λιποταξία του, για την οποία είχε καταδικασθεί ερήμην. Αφού αναγκάσθηκε να εκπληρώσει την στρατιωτική θητεία του στον ιταλικό στρατό, μετά από υπηρεσία δύο χρόνων (στον στρατό από Ιανουάριο 1905 έως τον Σεπτέμβριο του 1906), επέστρεψε σε καθήκοντα δασκάλου.

Ο πολιτικός, ο …δημοσιογράφος και ο (αριστερός) σοσιαλιστής-συγγραφεύς …Ντούτσε

Τον Φεβρουάριο του 1908, ο Μουσολίνι αναμειγνύεται και πάλι με την αριστερά στην Ιταλία. Αυτή την φορά θα αναλάβει τα καθήκοντα του γραμματέως, του αριστερού κόμματος εργασίας στην ιταλόφωνη πόλη του Τρέντο, η οποία εκείνη την εποχή ήταν υπό τον έλεγχο της Αυστροουγγαρίας. Έκανε επίσης δουλειά γραφείου για τις ανάγκες του τοπικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, και είχε την επιμέλεια της εφημερίδας L’Avvenire del Lavoratore (Το μέλλον του εργαζομένου). Επιστρέφοντας στην Ιταλία, πέρασε ένα σύντομο χρονικό διάστημα στο Μιλάνο, και στην συνέχεια, το 1910 επέστρεψε στην γενέτειρά του Φορλί, όπου επιμελήθηκε την εβδομαδιαία εφημερίδα Lotta di Classe (Η ταξική πάλη!!!!).

Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου, που δημοσίευσε το Il Τρεντίνο veduto da un Socialista (Τρέντο, όπως φαίνεται από έναν Σοσιαλιστή) του ριζοσπαστικού περιοδικού La Voce. Επίσης έγραψε πολλά δοκίμια για την γερμανική λογοτεχνία, κάποιες ιστορίες, και ένα μυθιστόρημα: L’Amante del Καρντινάλε: Claudia Particella, romanzo storico (Η ερωμένη του καρδιναλίου). Αυτό το μυθιστόρημα είχε γράψει με την Santi Corvaja, και δημοσιεύτηκε ως βιβλίο σε συνέχειες, στην εφημερίδα Il Popolo Τρέντο, από 20 Ιανουαρίου μέχρι 11 Μαΐου 1910. Το μυθιστόρημα ήταν εντονότατα αντικληρικό, και χρόνια αργότερα αποσύρθηκε από την κυκλοφορία, αφού ο Μουσολίνι έκανε ανακωχή με το Βατικανό (όπως 50 περίπου χρόνια νωρίτερα, είχε κάνει ανακωχή-συμμαχία και ο χασάπης Τζουζέπε Γαριβάλδης -ο γνωστός Γαριβάλδης- ο πατέρας του Ιταλικού Εθνικισμού-επεκτατισμού).

Μέχρι τώρα, ο Μουσολίνι θεωρήθηκε ως ένας από τους πιο εξέχοντες αριστερούς σοσιαλιστές της Ιταλίας. Τον Σεπτέμβριο του 1911, ο Μουσολίνι συμμετείχε σε μια εξέγερση, ως επικεφαλής των Σοσιαλιστών, κατά τον Ιταλικό πόλεμο στην Λιβύη. Κατήγγειλε άγρια τον «ιμπεριαλιστικό πόλεμο» της Ιταλίας, με αποτέλεσμα να τον συλλάβουν στην Λιβυκή πρωτεύουσα, την Τρίπολη. Από αυτή την δραστηριότητα …κέρδισε μια πεντάμηνη ποινή φυλακίσεως.  Μετά την απελευθέρωσή του, ενήργησε, ώστε να αποβληθούν από τις τάξεις του Σοσιαλιστικού Κόμματος δύο «αναθεωρητικοί» που είχαν υποστηρίξει τον πόλεμο (Ivanoe Bonomi και Λεωνίδα Bissolati). Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, να επιβραβευθεί από το Σοσιαλιστικό Κόμμα, για την επιμέλεια της εφημερίδας Avanti! Υπό την καθοδήγησή του Μουσολίνι, η κυκλοφορία της σύντομα αυξήθηκε από 20.000 σε 100.000 φύλλα.

Το 1913, δημοσίευσε το Giovanni Χους, il veridico (Γιαν Χους, ο αληθινός προφήτης), μια ιστορική και πολιτική βιογραφία, για την ζωή και την αποστολή του Τσέχου εκκλησιαστικού μεταρρυθμιστή Γιαν Χους, και των μαχητικών οπαδών του, τους Hussites. Κατά την διάρκεια αυτής της σοσιαλιστικής περιόδου της ζωής του Μουσολίνι, χρησιμοποιεί μερικές φορές το ψευδώνυμο «Vero Eretico» (ειλικρινής αιρετικός).

Ενώ ο Μουσολίνι συνδέθηκε για πολλά χρόνια με τον αριστερό σοσιαλισμό, ξαφνικά άρχισε να γίνεται υποστηρικτής των ιδεών που αντιτίθενται στην ιδέα της ισοπολιτείας. Για παράδειγμα, ο Μουσολίνι είχε επηρεαστεί από τις αντιχριστιανικές ιδέες του Nietszche δια των οποίων ηρνήτο την ύπαρξη του Θεού (λες και πριν δεν την ηρνήτο ο κοπρίτης). Ο Μουσολίνι είδε στον Νίτσε, κάτι παρόμοια με τις ιδέες του Jean-Marie Guyau, ο οποίος ετάχθη υπέρ μιας φιλοσοφίας της δράσεως. Η χρησιμοποίηση του Νίτσε από τον Μουσολίνι, ήταν κάτι εξαιρετικά ανορθόδοξο για τους σοσιαλιστές, λόγω της προωθήσεως από τον Νίτσε του ελιτισμού και των αντι-εξισωτικών απόψεων. Ο Μουσολίνι θεώρησε ότι ο σοσιαλισμός είχε κλονιστεί εξαιτίας των αποτυχιών του μαρξιστικού υλισμού και του σοσιαλδημοκρατικού ρεφορμισμού, και πίστευε ότι οι ιδέες του Νίτσε θα ενισχύσουν τον ….σοσιαλισμό. Παρόλο που τα γραπτά του Μουσολίνι συνδέονται με τον (Μαρξιστικό) σοσιαλισμό, τελικά αναγκάσθηκε να δηλώσει ότι είχε εγκαταλείψει τον μαρξισμό και την ισότητα υπέρ των Übermensch ιδεών του Νίτσε και της αντι-ισότητας.

Η ΜΟΥΣΟΛΙΝΙΚΗ ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΑ ΤΟΥ 1914 (Α” Παγκόσμιος Πόλεμος)

Από τον Αύγουστο έως και τον Νοέμβριο του 1914, ο Μπενίτο Μουσολίνι άρχισε ξαφνικά να κάνει τα  εκπληκτικά γρήγορα βήματα εγκαταλείψεως του Μαρξιστικού Σοσιαλισμού και έβαλε πλώρη για να γίνει ο παγκόσμιος ιδρυτής του ΦΑΣΙΣΜΟΥ. Από εδώ και πέρα δεν χρειάζεται να αναφερθώ σε γνωστές συμπεριφορές, εκτός λίγων λεπτομερειών:

1.—  Η λέξη ΦΑΣΙΣΜΟΣ, προέρχεται από την Λατινική fasces, που εξελίχθηκε στην Ιταλική Fascio, που σημαίνουν «δέσμη ράβδων» που συμβολίζουν το «ἡ ἰσχὺς ἐν τῇ ἑνώσειι». Ο όρος χρησιμοποιήθηκε αρχικά, από επαναστάτες δημοκράτες σοσιαλλιστές (στην πράξη των μισθοφορικών σωμάτων του Τζουζέπε Γαριβάλδη), που χρησίμευαν σαν ομάδες κρούσεως. Αρχικά «δοκιμάστηκαν στην Σικελία και στην συνέχεια εξαπλώθηκαν σε όλη την Ιταλία. Την δομή και την ονομασία αυτών των ομάδων κρούσεως, την υιοθέτησε και ο Γαριβαλδίνος Μπενίτο Μουσολίνι στο Σοσιαλιστικό κόμμα, με τις οποίες συμμετείχε σε ταραχές. Οι ίδιες αυτές ομάδες, των οποίων ήταν ήδη αρχηγός, ακολούθησαν τον Μπενίτο Μουσολίνι, τον Νοέμβριο και Δεκέμβριο του 1814, στην απότομη μεταστροφή του για εγκατάλειψη του παραδοσιακού αριστερού σοσιαλισμού, για να ιδρύσουν το γνωστό κίνημα των μελανοχιτώνων, με τους οποίους λίγα χρόνια μετά, έκανε την διάσημη πορεία προς την Ρώμη και την Φασιστική εξουσία.

2.—  Σε κείμενά του και σε ομιλίες του που έχουν διασωθεί, ο Μπενίτο Μουσολίνι, αν και κατήγγειλε σαν αποτυχημένο τον μέχρι τότε γνωστό Γαριβαλδίσιο …σοσιαλισμό, ο ίδιος ισχυριζόταν ότι είναι συνεχιστής των κλασικών εκφραστών σοσιαλιστών του ιταλικού έθνους, δηλαδή, του Τζουζέπε Γαριβάλδη, του Giuseppe Mazzini και του Carlo Pisacane, ενώ αναφερόμενος στους μελανοχίτωνές του, τους παραλλήλιζε με τους ερυθροχίτωνες του Τζουζέπε Γαριβάλδη.

3.—  Πολλοί ιστορικοί ισχυρίζονται, ότι ο Μπενίτο Μουσολίνι ήταν από την αρχή της πολιτικής σταδιοδρομίας του, από ηλικίας 18 ετών, πράκτορας της Βρετανικής Μυστικής Υπηρεσίας Ασφαλείας Μ15, με μισθό 100 £ (Αγγλικές λίρες) την εβδομάδα και ότι αυτή η σχέση ήταν ο λόγος που συνελήφθη από Άγγλους πράκτορες προς την λήξη του Β” Παγκόσμιου πολέμου, εκτελέσθηκε και παρεδόθη στους Ιταλούς παρτιζάνους νεκρός, οι οποίοι νεκρό τον κρέμασαν ανάποδα κλπ. Τελευταία εξέλιξη στο θέμα είναι η προσέγγιση της εγγονής του σε αυτή την εκδοχή, η οποία σαν σημερινή αρχηγός του φασιστικού κόμματος της Ιταλίας, ζητά από το Ιταλικό κοινοβούλιο την αναψηλάφηση της υποθέσεως εκτελέσεώς του με συνοπτικές διαδικασίες.

Πολλά είπαμε και θα μας φύγει η ουσία: Το βέβαιο είναι ότι ο ΝΤΟΥΤΣΕ ΥΠΗΡΞΕ ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΓΑΡΙΒΑΛΔΙΝΟΣ (του γνωστού κατά Καζάκη Τζουζέπε Γαριβάλδη) και μας πήγε στράφι.

Το βέβαιο είναι, ότι εγώ βλέπω πολλά κοινά σημεία του Ντούτσε με τον κωλοτούμπα Καρατζαφέρη, αλλά και με τον γνωστό φιλοσκοπιανό… «αγανακτισμένο» αρχηγό της νέας δραχμής του …Βενιζέλου και τμήματος της πλατείας συντάγματος.

– Οι Γαριβάλδικες παραστρατιωτικές μισθοφορικές μονάδες του χασάπη Ριτζότι Γαριβάλδη, που έδρασαν στην Θεσσαλία το 1897, δεν ανήκαν στον Ελληνικό στρατό, αλλά αποκλειστικά εφήρμοζαν τα ΕΠΕΚΤΑΤΙΚΑ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΑΣ. Είναι η μεγαλύτερη ντροπή της νεότερης Ελληνικής Ιστορίας.

 – Ανάμεσα στους διάσημους θαυμαστές του Τζουζέπε Γαριβάλδη είναι και οι: Βίκτωρ Ουγκώ, Αλέξανδρος Δουμάς , George Sand και ο ….Νίκος Καζατζάκης.

–  Αργεντινή και Ουρουγουάη (που και αυτές τον έχουν εθνικό τους ήρωα) του κατέβαλαν τεράστια ποσά και του παρεχώρησαν μεγάλα τσιφλίκια, σαν ανταμοιβή για τις υπηρεσίες στρατιωτικής οργανώσεως μονάδων και συνόρων.

Τέταρτο:  Δεν υπάρχει μεγαλύτερη φαιδρότητα, από τον Καζάκειο ισχυρισμό, πως δήθεν «…κανείς ποτέ δεν τόλμησε να αμφισβητήσει από ιστορική σκοπιά την πληρότητα και την ακρίβεια των παρατηρήσεων και των στοιχείων που αναφέρει ο συγγραφέας (Henry Noel Brailsford που μετέφρασε ο Καζάκης)…..»

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψεύδος: Η διεθνής πνευματική κοινότητα έχει κατατάξει τον Henry Noel Brailsford στους μυθιστοριογράφους και ειδικά το βιβλίο του «Macedonia: Its Races and Their Future» (Μακεδονία: Οι Ράτσες -φυλές- και η προοπτική τους) έχει ταξινομηθεί στα μυθιστορήματα (ρωτήστε και τον εκδότη), μην πω αποκόμματα νερόβραστων δημοσιογραφικών ανταποκρίσεων.
Ούτε ένας ιστορικός δεν τον λαμβάνει υπόψιν του. «ΣΗΜΕΙΟ ΑΝΑΦΟΡΑΣ» το εν λόγω βιβλίο-μετάφραση Καζάκη, έχει γίνει μόνο για την Σκοπιανική προπαγάνδα και για τις αρλούμπες του Λιθοξόου, άντε και κάποια σελίδα στην βικιπαιδεία που μας έχει ξεφύγει. Έτερον ουδέν.–

Πέμπτο — Έκτο — Έβδομο — Όγδοο (απολογίας Καζάκη): Ασχολήθηκαν πολλοί φίλοι με τους οποίους συμφωνώ απόλυτα και δεν έχω να προσθέσω τίποτε άλλο επί της απολογίας Καζάκη.–

ΓΑΡΙΒΑΛΔΙΝΟΙ ΚΑΙ ΓΑΡΙΒΑΛΔΙΚΑ ΤΕΛΟΣ, εκτός και αν…. αναστηθεί ο Brailsford

=== Βάζ” ο Ντούτσε το –ωλί του κι” ο Τζουζέπε τη –ωλή του,… βρε τον φουκαράααααα…..

Ποιον φουκαρά;;;;;;;;; Να κάνετε τεστ στην εξυπνάδα σας….

Μπαρμπανῖκος

φωτογραφία