Τὰ καινούργια μυτερά μου παπούτσια…

Περπατοῦσα στὸν δρόμο ἀμέριμνος , φορώντας τὰ καινούργια μου μυτερὰ παπούτσια .
Τὰ καμάρωνα! Τώρα πιὰ οἱ κατσαρίδες στὶς γωνιὲς δὲν θὰ εἶχαν κάποια τύχη.

Ὁ καιρὸς ἦταν ὑπέροχος, ὁ ἥλιος μὲ ἔλουζε καὶ μοῦ ἔδινε μία ἀπόκοσμο θεϊκὴ μορφή.
Ἕνα-δύο νεαρὰ κορίτσια πέρασαν ἐπίτηδες ἀπὸ τὸ ἀντίθετο πεζοδρόμιο στὸ δικό μου, γιὰ νὰ θαυμάσουν τὰ παπούτσια μου καὶ νὰ νοιώσουν λίγο ἀπὸ τὴν μαγεία μου.

Ἔστριψα στὸν δρόμο σιγοτραγουδώντας τὸ «θέλω νὰ κάνω ταραχή» τοῦ ΛεΠα, κι ἡ μελῳδία ἔδωσε μιὰ γλυκύτητα ποὺ μὲ ἐξέπληξε θετικά.
Κι ἐνῶ ὅλα πήγαιναν κατ’ εὐχήν, δύο συριζόμορφοι μὲ πλησίασαν καὶ μοῦ ζήτησαν φόρους.
Ἔγινα ἔξαλλος, τὸ ὑπέροχο ἀπόγευμα εἶχε λήξει.
Ἀποφασιστικὰ τοὺς ἔδωσα δύο ἄπερκατ καὶ ἔπεσαν στὸ ὁδόστρωμα, στὸ ῥεῖθρο τοῦ πεζοδρομίου.
Ἡ θέσις τους μὲ ἔκανε νὰ γελάσω σαρδόνια.
Ἐπὶ τέλους τὰ μυτερὰ ἰταλικά μου παπούτσια δὲν ἦσαν μόνον γιὰ κατσαρίδες!

Λίγες ὦρες ἀργότερα οἱ εἰδήσεις ἀπεκάλυπταν ὅτι δύο γρουνοσυριζαῖοι, ἡλικίας 62 καὶ 64 ἐτῶν, ἥρωες τῆς γενεᾶς τοῦ πολυτεχνείου, νοσηλεύοντο μὲ σπασμένα παΐδια ἀπὸ ἄγνωστο αἰχμηρὸ ἀντικείμενο!
Σηκώθηκα χαλαρά, ἔβγαλα μιὰ κρύα μπύρα ἀπὸ μιὰ μικρὴ ζυθοποιΐα.
Ἡ πυκνὴ γεύσις της μὲ γέμισε ἀρώματα. 
Ἕνα χαμόγελο ἀβίαστο σχηματίσθηκε στὸ πανέμορφο πρόσωπό μου.
Κανένας γρουνοσυριζαῖος δὲν θὰ μὲ ἀπειλοῦσε πιά!
Τὰ κατσαριδοκτόνα παπούτσια ἄξιζαν τὰ λεφτά τους!!

«Ἕνας»

εἰκόνα

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply