Ἀσσασίνοι

Ἀσσασίνοι1Οι Εκτελεστές προέρχονταν από προσήλυτους της κατώτερης τάξεως, που είχαν κατηχηθεί από τους Νταήδες και είχαν κριθεί άξιοι για τον «Παράδεισο». Μετά το πέρας της κατηχήσρως, μεταφέρονταν στους θαυμάσιους κήπους των ανακτόρων, όπου ναρκωμένοι από ινδική κάνναβη και άλλες ουσίες, απελάμβαναν κάθε δυνατή απόλαυση από τις θελκτικότατες γυναίκες, τα Ουρί του Παράδεισου, που τους αποκοίμιζαν μέσα σε μια ηδονική ατμόσφαιρα. Μετά το ξύπνημά τους επανέρχονταν στη φυσιολογική τους ζωή, έχοντας την έντονη εντύπωση, ότι είχαν δοκιμάσει για λίγες ημέρες τις ηδονές του μέλλοντος Παράδεισου των Ισμαηλιτών και τίποτα πλέον δεν μπορούσε να τους συγκρατήσει.

Ἀσσασίνοι. Ἡ ἰσλαμικὴ ἀδελφότης.

Ἀσσασίνοι: Οἱ Ἱστορικὲς Καταβολὲς τῆς Ἰσλαμικῆς Τρομοκρατίας

Οἱ Ἀσσσίνοι εἶναι ἡ φονικοτέρα τρομοκρατικὴ ὀργάνωσις ποὺ ἐγνώρισε ἡ ἱστορία Ἀπὸ ἁπλῆ αἵρεσις μετεβλήθη σὲ ἀόρατο ἀρχή, ποὺ ἔγινε ἐξουσία καὶ σταδιακῶςἁπλώθηκε, διὰ τοῦ ἐγχειριδίου, σὲ ὅλην τὴν Ἀσία. Ἡ ἔξαρσις τῶν δολοφονιῶν στὸν χῶρο τῆς Μέσης κι Ἄπω Ἀνατολῆς ἔδειξε πὼς ἡ αἵρεσις ἐπιζεῖ μέχρι σήμερα στὴν Συρία, στὴν Περσία, στὴν Κεντρικὴ Ἀσία, μέχρι τοῦ Πακιστᾶν καὶ τῆς Ἰνδίας.

Σαράντος Καργάκος

Ἀσσασίνοι2

Οι Ασασίνοι (περσ.: حشیشیون, χασισιγιούν, αραβ.: الحشاشين, χασασίν) υπήρξαν στρατιωτικο-θρησκευτικό τάγμα Νιζαριτών Ισμαηλιτών με διάρκεια υπάρξεως περίπου από το 1092 μέχρι το 1265. Αν και ξέρουμε ότι ήταν Νιζαρίτες, δεν είναι γνωστές οι ακριβείς θρησκευτικές τους δοξασίες, αλλά είναι βέβαιο ότι είχαν τυφλή υπακοή στον αρχηγό τους. Κύρια προπύργιά τους υπήρχαν στην Περσία και την Συρία, ενώ ήταν κύριοι εχθροί των Σουνιτών ηγεμόνων, τους οποίους θεωρούσαν εχθρούς χειρότερους και από τους χριστιανούς Σταυροφόρους.[1]

Ο όρος «ασασίνοι» (αγγλ. assassins) προήλθε από παραφθορά της λέξεως «χασασίν» ή «χασισίν», δηλαδή «αυτός που τρώει χασίς», από τους Σταυροφόρους.  Οι δολοφόνοι εκτελούσαν τις πράξεις τους υπό την επήρεια χασίς, το οποίο τους εδιδετο ως μια πρόγευση για τις απολαύσεις που θα γεύονταν στους ουράνιους κήπους που περιγράφει το Κοράνιο, μετά την εκτέλεση της αποστολής τους.

Στις λατινογενείς γλώσσες και στα αγγλικά, από την παραφθορά του όρου προήλθαν οι λέξεις για τον «δολοφόνο».

Ιστορία

Ιδρυτής του τάγματος ήταν ο Χασάν-ι-Σαμπάχ, άνθρωπος με εντυπωσιακή καλλιέργεια και ανελέητο χαρακτήρα.  Απογοητευμένος από τον ευνουχισμό του σιιτικού κινήματος από τους ομοδόξους Φατιμίδες χαλίφηδες της Αιγύπτου, ίδρυσε το τάγμα με σκοπό την προώθηση της υποθέσεως των σιιτών με τα υπάρχοντα μέσα. Συγκρότησε ένα μικρό στρατό από φανατικούς οπαδούς, με στόχο την εξαπόλυση μιας τρομοκρατικής εκστρατείας κατά των Σουνιτών Σελτζούκων, τους οποίους και θεωρούσε τους πιο επικίνδυνους εχθρούς του σιιτισμού. Τα μέλη του τάγματος, που ανέλαβαν να εκτελούν πολιτικές δολοφονίες, ονομάστηκαν «αυτοθυσιαζόμενοι» (فدائي fidā’ī).[3]

Το 1090 οι Ασασίνοι κατέλαβαν το φρούριο Αλαμούτ, στα όρη Ελμπούρζ, νότια της Κασπίας Θάλασσας, το οποίο έγινε κύριο ορμητήριό τους. Δύο χρόνια αργότερα είχαν το πρώτο σπουδαίο θύμα τους: τον ισχυρό Σελτζούκο βεζίρη Νιζάμ αλ-Μουλκ, χαρισματικό προοδευτικό ηγέτη και συμμαθητή του Χασάν-ι-Σαμπάχ στην παιδική τους ηλικία.

Στις αρχές του 12ου αιώνα, οι Ασασίνοι εγκαταστάθηκαν σε κάστρα ανάμεσα στους λόφους της βόρειας Συρίας, όπου και είχαν την υποστήριξη της τοπικής σιιτικής μειονότητας. Η ύπαρξή τους έγινε γνωστή στους Σταυροφόρους το 1103, όταν ο άρχοντας της συριακής Έμεσας μαχαιρώθηκε καθώς αποχωρούσε από τέμενος της πόλεως.

Οι χριστιανοί ηγεμόνες θεωρούσαν τους Ασασίνους θανάσιμη απειλή, αλλά και πιθανό περιστασιακό σύμμαχο. Ωστόσο, για να διαφυλάξουν την ζωή τους, πλήρωναν ετήσιο φόρο στους Ασασίνους. Μονάχα οι Ναΐτες και οι Ιωαννίτες αρνήθηκαν, καθώς δεν τους ήταν επιτρεπτό να υποκύψουν σε τέτοιο εκβιασμό. Όταν απέκτησαν δύο μεγάλες εκτάσεις γης στην νότια Συρία, που γειτόνευαν με το οχυρό των Ασασίνων, τότε ήταν οι Ασασίνοι που κατέβαλαν εισφορά στους Ναΐτες και Ιωαννίτες.

Για ενάμιση αιώνα και πλέον, το τάγμα των Ασασίνων σκόρπιζε τον φόβο στην Μέση Ανατολή. Ανάμεσα στα θύματά τους ήταν θρησκευτικοί και πολιτικοί ηγέτες των εχθρών τους.

Στα μέσα του 13ου αιώνα, οι επιδρομές των Μογγόλων εξολόθρευσαν τους Ασασίνους της Περσίας. Περισσότερα από εκατό κάστρα τους κατεστράφησαν, ενώ το φρούριο Αλαμούτ έπεσε στα χέρια του Ουλαγκού Χαν και λεηλατήθηκε την διετία 1256-1257.  Οι βιβλιοθήκες των Ασασίνων κατεστράφησαν και μαζί τους χάθηκαν πολλές σημαντικές πηγές πληροφοριών για αυτούς.

Αργότερα, ο Μαμελούκος σουλτάνος Μπαϊμπάρ κήρυξε τζιχάντ εναντίον των Μογγόλων εισβολέων, των Σταυροφόρων και των Ασασίνων. Τελικά, γύρω στο 1265 υπέταξε τους Ασασίνους. Ωστόσο, δεν διέλυσε ολοκληρωτικά το τάγμα τους: εφεξής θα προσέφεραν σε αυτόν τις υπηρεσίες τους.

Στρατιωτικές τακτικές

Οι Ασασίνοι πολεμούσαν κατά προτίμηση όχι στο πεδίο της μάχης, αλλά με την επιμελώς σχεδιασμένη δολοφονία των ηγετών των εχθρών τους. Ποτέ τους δεν στόχευσαν πολίτες. Δολοφονίες σχεδιάζονταν κατά εκείνων που είχαν διαπράξει σφαγές κατά των Ισμαηλιτών ή γενικότερα κατά αυτών των οποίων η εξάλειψη θα μείωνε την εχθρότητα προς την κοινότητα. Κατείχαν την τέχνη παρασκευής ναρκωτικών και δηλητηρίων, ήταν ευφυείς και πολύγλωσσοι. Οι Ασασίνοι οργάνωναν τις δολοφονίες συνήθως σε δημόσιους χώρους, με σκοπό τον εκφοβισμό των εχθρών τους.

Σημαντικότερα Θύματα
1092: Νιζάμ αλ-Μουλκ (Σελτζούκος βεζίρης)
1123: Ιμπν αλ-Χασάμπ (Καδής του Χαλεπιού)
1124: Αμπού Σαάντ αλ-Χαραουί (Καδής)
1126: Πορσουκί (Εμίρης του Χαλεπιού και της Μοσούλης)

Απόπειρες
Οι Ασασίνοι αποπειράθηκαν δύο φορές να δολοφονήσουν τον Σαλαντίν. Η πρώτη φορά ήταν τον χειμώνα του 1175, κατά την πολιορκία του Χαλεπιού. Οι επίδοξοι δολοφόνοι εισεχώρησαν στον στρατό του, αλλά συνελήφθησαν πριν προφθάσουν να τον βλάψουν. Η δεύτερη απόπειρα έγινε το 1176 στην διάρκεια μιας εκστρατείας στην Συρία. Μεταμφιεσμένοι σε στρατιώτες του Σαλαντίν, του επιτέθηκαν με μαχαίρια, αλλά δεν μπόρεσαν να τρυπήσουν την πανοπλία του. Σε μια άλλη περίπτωση, ο Σαλαντίν που είχε εφιάλτες, ξύπνησε και βρήκε ένα δηλητηριασμένο στιλέτο στο προσκέφαλό του, σαφή προειδοποίηση για επικείμενο φόνο.  Ωστόσο, φαίνεται πως αργότερα ο Σαλαντίν ήλθε σε μυστική συμφωνία με τους Ασασίνους και δεν ξανακινδύνευσε.

Επίσης, εκατοντάδες Ασασίνοι εστάλησαν να φονεύσουν τον Ουλαγκού Χαν, μέσα στο παλάτι του. Αυτό εξόργισε τον Μογγόλο πολέμαρχο, που απεφάσισε να επιφέρει βαρύ πλήγμα στο τάγμα τους, όπως και τελικά έκανε.

Στην σύγχρονη κουλτούρα
Στη σειρά βιντεοπαιχνιδιών Assassin’s Creed, ο παίκτης παίρνει τον ρόλο διαφόρων Ασασίνων και εναντιώνεται στους Ιππότες του Ναού.
Το τάγμα των Ασασίνων εμφανίζεται στο βιβλίο του Ουμπέρτο Έκο, Το Εκκρεμές του Φουκώ.
Ομοίως εμφανίζεται στο βιβλίο του Πέτερ Μπέρλινγκ Τα παιδιά του Γκράαλ.
Στο βιβλίο του Νταν Μπράουν, Πεφωτισμένοι, ο δολοφόνος των υποψηφίων Παπών είναι Ασασίνος. 

ΠΗΓΗ

Ἔρευνα Τὸ Χρήσιμον

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply