Πρὸ μερικῶν, στὴν αὐτοκτονία Χριστούλα, οἱ συγγενεῖς του ἀπεφάσισαν νὰ στολίσουν τὸ φέρετρό του μὲ τὴν σημαία τοῦ ΝΑΤΟ-Ἰσραήλ-μισθοφόρων (τάχα μου …«ἐπαναστατῶν»).
Τότε, εἶτε γιατὶ δὲν γνωρίζαμε τὰ σχέδια τῶν νεοταξιτῶν γιὰ τὴν Συρία, εἶτε γιατὶ τὸ πρόβλημά μας ἦταν ἡ μὴ ὕπαρξις τῆς ἑλληνικῆς σημαίας, ἀσχοληθήκαμε μὲ τὸ θέμα.
Μᾶς πίκρανε ἰδιαιτέρως ἡ μὴ ὕπαρξις τῆς ἑλληνικῆς σημαίας σὲ μία τόσο σοβαρὴ πράξιν.

Κάποιοι εἶναι τόσο αἰσχροί, ποὺ οὔτε τὸν θάνατον σέβονται!

Δὲν μὲ ἐνδιαφέρει ἡ ἡμιμάθεια τοῦ ὁποιουδήποτε.
Οὔτε μὲ ἐνδιαφέρει ἡ ὅποια …«ἐπαναστατική» του συνείδησις.
Οὔτε τὸ ἐὰν …πληρώνεται γιὰ ὑπηρεσίες, ὅποιος κι ὅταν κι ὅπου πληρώνεται.
Οὔτε μὲ ἐνδιαφέρει τὸ ἐάν, εἶτε ἐν ἀγνοίᾳ του, εἶτε ἐν γνώσει του, ὑποστηρίζῃ τὰ σχέδια τῆς (παλαιᾶς καί) νέας τάξεως πραγματάτων, ποὺ μοναδικό της μέλημα εἶναι ἡ ἀπόλυτος κι ἄνευ ὅρων ὑποδούλωσις κάθε λαοῦ. Μὲ ἐνδιαφέρει, κι ἐκεῖ ἑστιάζω, πὼς ἀν τὶ νὰ δοῦμε τὴν ἑλληνικὴ σημαία, τὴν ὁποίαν, ὑποτίθεται, τίμησε ὁ θανών, ἀρνούμενος νὰ ὑποταχθῇ στὶς ἐντολὲς τῆς (παλαιᾶς καί) νέας τάξεως πραγμάτων, νὰ σκεπάζῃ τὸ φέρετρον, ἐμεῖς εἴδαμε τὴν σημαία τῶν παγκοσμιητῶν.

Ἀπὸ τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 2012, ποὺ συνέβη τὸ παραπάνω περιστατικό, κι ἔως σήμερα, ἔχουν παρέλθει μερικὰ χρόνια, ἔχουμε ἀντιμετωπίσει ἤδη σκληρότατα μέτρα γενοκτονίας μας καὶ αὐξάνονται τὰ δεσμά μας, ὡς λαοῦ καὶ ὡς χώρας. Αὐξανομένων δὲ τῶν δεσμῶν μας ὅμως θὰ ἔπρεπε, θεωρητικῶς, νὰ αὐξάνεται καὶ ἡ συναίσθησίς μας, καθὼς ἐπίσης καὶ ἡ συνειδητότης μας, γιὰ τὸ ποιὸς εἶναι ὁ ἐχθρός μας, ποιὸς ὀφείλουμε νὰ ἀντιμετωπίσουμε καὶ μὲ ποιοὺς χρειαζόμεθα νὰ συμμαχήσουμε.
Κι ἐπίσης καλὸ θὰ ἦταν τώρα πιὰ νὰ συνειδητοποιούσαμε, ὡς ἄτομα καὶ ὡς κοινωνίες, πὼς ἐὰν ὁ συνάνθρωπός μας, ὁ συμπατριώτης μας, ὁ συντοπίτης μας ΔΕΝ εἶναι καὶ σύμμαχός μας, τότε προφανῶς δὲν ἔχουμε καὶ λόγους συνυπάρξεως μαζύ του καὶ κατ’ ἐπέκτασιν δὲν χρειάζεται νὰ αὐτοαποκαλούμεθα Ἕλληνες.

Τότε ὅμως, ὅπως συνηθίζουμε ὡς λαός, ἦσαν αὐτοὶ ποὺ ἀγνόησαν τὸ περιστατικὸ τῆς σημαίας καὶ κυττοῦσαν μόνον τὸ περιστατικὸν τῆς αὐτοκτονίας. Εἶδαν δῆλα δὴ τὸ τυράκι, ἀλλὰ ὄχι τὴν φάκα.
Καὶ ἡ φάκα ἦταν ἡ διεθνοποίησις τῆς Συρίας, μὲ τὴν δική μας ὑποστήριξιν, ἄνευ συναινέσεως τοῦ Συριακοῦ λαοῦ καὶ ἀδιαφορώντας γιὰ τὴν γενοκτονία ποὺ θὰ τοῦ ἐπέβαλλαν.

Ἕνα ἄλλο περιστατικόν, φαινομενικῶς ἄσχετον, μὰ ἀπολύτως σχετικὸν μὲ τὰ ὅσα σήμερα συμβαίνουν, εἶναι τὰ …«βραχιολάκια» τοῦ (παρ΄ ὁλίγον) ἐπαναστάτου Ῥωμανοῦ. Αὐτὰ ποὺ δὲν ἔβαλε, ἀλλὰ ποὺ ἔκανε ὅ,τι χρειαζόταν γιὰ νὰ μᾶς τὰ φορτώσῃ.

Ῥωμανὲ οἱ Ἕλληνες σὲ εὐχαριστοῦν γιὰ τὴν προσφορά σου στὴν ἑλληνικὴ οἰκονομία!!!

Ἀλλὰ ΔΕΝ εἶσαι Ἀλβανός… Εἶσαι ὁ Ῥωμανός!

Τότε λοιπὸν ἦσαν πολλοὶ ἐκεῖνοι ποὺ …ἐπανεστάτησαν, πρὸ κειμένου ὁ Ῥωμανὸς νὰ ἀσκήσῃ τὸ …ἀνθρώπινό του δικαίωμα στὶς σπουδές. Καὶ ἦσαν ἀκόμη περισσότεροι ἐκεῖνοι ποὺ …θαύμασαν τὴν ἀπεργία πείνας του (;;;;) καὶ ἡ ὁποία ἀπεργία λειτούργησε ὡς …καταλύτης γιὰ νὰ λάβῃ τὸ ἐλεύθερον τῆς παρακολουθήσεως μαθημάτων ἀλλὰ μὲ …«βραχιολάκι»!!!

«Ἀπὸ τὴν μία τὰ βάζεις μὲ τὸ σύστημα κι ἀπὸ τὴν ἄλλην βρίζεις κάποιο παλληκαράκι ποὺ τὰ ἔβαλε μὲ τὸ σύστημα…»

Συζητᾶμε πάντα γιὰ ἐκεῖνον τὸν Ῥωμανό, τὸν σύντροφο τοῦ Γρηγοροπούλου, ποὺ προσφάτως ἀθῴωσε τὸν Κορκονέα.

Ὁ Γρηγορόπουλος …«ἀθωῷνει» τόν Κορκονέα ἀλλά ἄς τό …ξεχάσουμε;

«Ἄντὲ βρὲ μ@λ@κες ποὺ κάνω ἀπεργία πείνας γιὰ τὸ δικαίωμα τῆς ἐκπαιδεύσεως…»

Ὁ Ῥωμανός θέλει νά σπουδάσῃ;

Καὶ τότε ἦσαν λοιπὸν πολλοὶ ἐκεῖνοι ποὺ ἔσπευσαν νὰ ὑπερασπισθοῦν τὸν Ῥωμανό, τὸ δικαίωμά του στὶς σπουδές, τὸ δικαίωμά του στὸν λόγο… Εἶδαν δῆλα δὴ τὸ τυράκι, ἀλλὰ ὄχι τὴν φάκα.
Τὸ τυράκι ἦταν ἡ ἐλευθερία τοῦ κάθε ῥωμανοῦ καὶ ἡ φάκα ἦταν (καὶ παραμένει) ἡ δική μας φάκα. Ἡ φυλακή μας, ποὺ συνυπογράφουμε γιὰ νὰ ὁλοκληρωθῇ τὸ κτίσιμό της.

Τέλος, τὸ πρόσφατον περιστατικὸν τῆς γαλλικῆς σημαίας, ποὺ σκίασε κάθε πρόσωπο γνωστοῦ καὶ φίλου, σὲ κοινωνικὰ καὶ μὴ δίκτυα, ἦταν τὸ …κερασάκι.
Αὐτὸ τὸ τελευταῖο ἦταν γιὰ νὰ ἦταν, ὡς ἀποδεικτικὸν χειραγωγήσεώς μας.
Ὄχι διότι δὲν συμπονῶ τοὺς Γάλλους.
Ὄχι διότι ὁ πόνος τῶν Συρίων ἤ τῶν Σέρβων ἤ τῶν Λιβύων ἤ τῶν Ὑεμενῶν ἤ τῶν Ἱρακινῶν ἤ τῶν Κούρδων ἤ τῶν Παλαιστινίων ἤ τῶν Ἀφγανῶν ἤ τῶν Αἰγυπτίων, ποὺ κατὰ καιρούς, ἀναλόγως τῶν «κινήσεων ἐπὶ τῆς σκακιέρας», εἶναι μικρότερος ἤ μεγαλύτερος…
Ὄχι διότι οἱ δικές μας αὐτοκτονίες εἶναι περισσότερες ἀπὸ τοὺς θανάτους τῶν Χὶ ἤ τῶν Ψὶ ἤ τῶν Ὠμέγα προσβεβληθέντων.
Ὄχι διότι τὸ αἷμα τῶν Εὐρωπαίων εἶναι ἱερότερον τοῦ αἵματος τῶν Ἀσιατῶν ἤ τῶν Ἁφρικανῶν…
Ὄχι διότι στολίζοντας μία γαλλικὴ σημαία (κι ὄχι αὐστριακὴ  ἤ συριακὴ ἤ …σεληνιακή) θὰ μὲ καταμετρήσουν μέσα σὲ αὐτοὺς ποὺ …ἄγονται καταλλήλως, ἀναλόγως τῶν περιστάσεων.
Ὄχι διότι τὸ περιστατικὸν στὸ Παρίσι, μαζὺ μὲ ὅλα ὅσα θὰ ἀκολουθήσουν στὴν Εὐρώπη, εἶναι ἀσήμαντο καὶ ἄνευ βαρύτητος γιὰ τὴν ἐπιβολὴ σκληροτάτων μέτρων ἀστυνομεύσεως καὶ περιορισμοῦ τῆς ἐλευθερίας τῶν Εὐρωπαίων…
…ἀλλὰ διότι οὔτε μέλη μίας κοινωνίας αἰσθανόμεθα…
…οὔτε πονέσαμε ἐξ ἴσου γιὰ τὰ δικά μας ὀρφανά, τοὺς ἀστέγους, τοὺς ἀποκλήρους…
…οὔτε εύαισθητοποιηθήκαμε περισσότερο γιὰ τοὺς δικούς μας συμπολῖτες, ποὺ ἐπίσης γενοκτονῶνται, μαζὺ μὲ ἐμᾶς…
…οὔτε φοβηθήκαμε ἀπὸ τὶς ἐδῶ ἀντισυνταγματικότητες, ποὺ θὰ αὐξηθοῦν …«δικαιολογημένα» τώρα πιά…
…οὔτε, στὴν πραγματικότητα, νοιώσαμε Εὐρωπαῖοι ποὺ ἀπειλοῦνται ἀπὸ τὸ ἰσλάμ..
…μὰ οὔτε κἄν Ἕλληνες μποροῦμε νὰ αἰσθανθοῦμε!!!

Ἀπὸ τὴν μία ἡ χρήσις τῆς ἑλληνικῆς σημαίας ποινικοποιεῖται, ἐμμέσως, ἐφ΄ ὅσον ἔχει οἰκειοποιηθεῖ τὴν χρήσιν της ἡ χρυσῆ αὐγή…
Κι ἀπὸ τὴν ἄλλην ὅλα τὰ προβλήματα ποὺ μᾶς δημιούργησαν τὰ ἄθλια κουδουνισμένα, κατ’ ἐντολὴ τῶν τοκογλύφων, μὲ «νομότυπο» ἔνδυμα, μᾶς ἀπασχολοῦν μόνον ὅταν θίγουν τὰ εἰσοδήματά μας καὶ τὸ ἐπίπεδον διαβιώσεώς μας…
Κατ’ ἐπέκτασιν, λοιπὸν τὸ ὅ,τι:

• ΔΕΝ αἰσθανόμεθα μέλη μίας ἐνιαίας κοινωνίας…
• ΔΕΝ θεωροῦμε (ἀκόμη) τὰ ἐθνικά μας προβλήματα, μαζὺ μὲ τὰ κοινωνικά μας προβλήματα, κοινά, ἀλλὰ τὰ διαβαθμίζουμε, ἀναλόγως τοῦ πόσο μᾶς …ἀγγίζουν, ἤ ὄχι…
• ΔΕΝ ἀναγνωρίζουμε ὡς προβλήματά μας αὐτὰ ποὺ μᾶς ἀποσυνθέτουν ὡς ἔθνος, παρὰ μόνον τὰ οἰκονομικά…
• ΔΕΝ ἀγωνιοῦμε γιὰ τὴν συνολική μας ἐπιβίωσιν, παρὰ μόνον γιὰ τὴν ἀτομική…
• ΔΕΝ πονᾶμε γιὰ τὴν πέριξ ἡμῶν ἐξαθλίωσιν, παρὰ μόνον τὴν παρατηροῦμε ἐξ ἀποστάσεως, ἐὰν τὸ τολμοῦμε κι αὐτό…
• ΔΕΝ μᾶς ἐνοχλοῦν τὰ κακῶς κείμενα, παρὰ μόνον αὐτὰ ποὺ ἀφοροῦν στὴν λεηλασία μας…

Εἶναι ἀδύνατον νὰ συμπράξουμε, νὰ συμπονέσουμε, νὰ συνεργασθοῦμε, νὰ βροῦμε κοινὸν τόπο, κοινὰ ὄνειρα καὶ κοινοὺς στόχους μὲ τοὺς γύρω μας. Διότι Πατρίδα δὲν εἶναι τὸ κράτος ἀλλὰ οἱ Ἄνθρωποι.
Διότι ἐὰν δὲν εἶναι δικό μου πρόβλημα τὸ πρόβλημα τοῦ γείτονός μου, τότε ἤ ἐγὼ δὲν ἀνήκω στὴν κοινωνία μας, ἤ αὐτός.
Διότι ἐὰν δὲν ἀνήκω κάπου, τότε δὲν ὑπάρχει καὶ λόγος νὰ ἀγωνισθῶ γιὰ τὸ κοινὸ καλό. Παραμένω ἰδιώτης καὶ τελικῶς ἄχρηστος.

Ἀκόμη, γιὰ κάποιον λόγο, μεταξύ μας ὑπάρχουν ταμπέλες. Ταμπέλες κομματικές, οἰκονομικές, κοινωνικές, ἰδεολογικές, πολιτικές, συμφεροντολογικές…
Ταμπέλες ποὺ ἐὰν ἐμεῖς δὲν τὶς κάψουμε, δὲν θὰ καοῦν ἀπὸ μόνες τους.

Δὲν εἶναι λοιπὸν πρόβλημα τὸ ὅτι κάποιοι στολίστηκαν μὲ τὴν γαλλικὴ σημαία.
Οὔτε τὸ ὅτι δὲν στολίστηκαν μὲ τὴν συριακὴ ἤ τὴν λιβυακὴ ἤ τὴν σερβική.
Πρόβλημά μας εἶναι πὼς ἀκόμη, ἀκόμη καὶ τώρα, ἀδυνατοῦμε νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς ἡ μία, ἡ μοναδική, ἡ πραγματική μας σημαία εἶναι μόνον αὐτὴ ποὺ θὰ μποροῦσε ὑπὸ τὴν σκιά της νὰ μᾶς ἑνώσῃ!!!
Εἶναι ἡ μοναδικὴ σημαία ποὺ μποροῦμε νὰ κατανοήσουμε, νὰ σεβασθοῦμε καὶ νὰ τιμήσουμε.
Εἶναι ἡ μοναδικὴ σημαία ποὺ ΔΕΝ στολίσαμε στὴν μούρη μας.
Καὶ εἶναι αὐτὴ τὸ κλειδὶ ποὺ θὰ ξεκλειδώση πολλὲς κλειστὲς πύλες…

Τὸ νὰ τιμᾶς ἤ ὄχι αὐτὰ ποὺ σὲ ἑνώνουν μὲ τοὺς γύρω σου εἶναι εὐφυΐα.
Τὸ νὰ τὰ πολεμᾶς ὅμως δηλώνει ἤ βλακεία ἤ …χρηματισμό.

Φιλονόη

Υ.Γ. Εἶναι ἀρκετοὶ αὐτοί, κυρίως ἀπὸ τὸν χῶρο τῶν ἀναρχικῶν, ποὺ τιμοῦν τὴν σημαία μας. Ὅσοι τὴν πολεμοῦν ἤ τὴν καταστρέφουν ἤ τὴν ἀπαξιώνουν μᾶλλον δὲν εἶναι ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ αἰσθάνονται μέλη τῆς δικῆς μας κοινωνίας. Καλὸ θὰ ἦταν νὰ ῥίξουμε καὶ μία ματιὰ στοὺς τραπεζικούς τους λογαριασμούς, γιὰ νὰ διαπιστώσουμε ἀπὸ ποὺ πληρώνονται καὶ γιατί.

εἰκόνα