Αὐτὸ τὸ βασανιστήριο θὰ πληρωθῆ!!!

Αὐτὸ τὸ βασανιστήριο θὰ πληρωθῆ!!!

Θέλω νὰ μοιρασθῶ μαζύ σας κάτι ποὺ μοῦ συνέβῃ σήμερα καὶ τὸ ὁποῖο μοῦ ἔκανε ἐντύπωσι, γιὰ νὰ μὴ πῶ ὅτι μὲ συνεκλόνισε.
Εὑρισκόμουν στὸ αὐτοκίνητο σταματημένος σὲ ἕνα κόκκινο φανάρι. Περίμενα γιὰ νὰ στρίψω ἀριστερὰ ἀπὸ τὴν λεωφόρο ὅπου ἤμουν, σὲ κάποιαν ἄλλη. Ἑκατοντάδες αὐτοκίνητα καὶ πολὺ κίνησις, ὥρα αἰχμῆς 11.30 π.μ.
Στὰ 30” ποὺ ἐκράτησε τὸ κόκκινο φανάρι, ἔγινε τὸ ἑξῆς.

Στὸ ἀπέναντι ὁδόστρωμα, ἀπὸ τὸ ὁποῖο μὲ ἐχώριζε ἕνα διάζωμα, παρετήρησα ἕναν ῥακοσυλλέκτη ποὺ ἐμάζευε κάποια χαρτόκουτα καὶ τὰ ἔβαζε ἐπάνω σε ἕνα καροτσάκι. Δὲν ξέρω γιατί, ἀλλὰ μοῦ ἐτράβηξε τὴν προσοχὴ καὶ ἔτσι τὸν παρηκολουθοῦσα νὰ στοιβάζῃ τίς κοῦτες.

Ἦταν γύρω στὰ ἑξῆντα μὲ λευκὰ μαλλιὰ καὶ φοροῦσε ἕνα παλτὸ ποὺ μοῦ ἐφάνη ἀρκετὰ περιποιημένο. Τὸ πρόσωπό του εἶχε κάποιαν εὐγένεια καὶ δὲ ἐφαίνετο γιὰ κλασικὸ  τύπο τοῦ ῥακοσυλλέκτου. Ξαφνικά, τὰ βλέμματα μᾶς συνηντήθησαν καὶ ἔμειναν ἐκεῖ μετέωρα γιὰ κλάσματα, πρὶν μοῦ χαμογελάσῃ καὶ μοῦ πεῖ τὸ ἑξῆς ἐκπληκτικό: «Αὐτὸ τὸ βασανιστήριο θὰ πληρωθῇῖ!».
Ἐνόμιζα ὅτι δὲν κατάλαβα καλὰ στὴν ἀρχὴ καὶ τοῦ ἔκανα νόημα νὰ μοῦ ἐπαναλάβῃ τί εἶπε. Τότε ἐκεῖνος, δείχνοντάς μου τὸ καροτσάκι του μοῦ ἐπανέλαβε: «Αὐτὸ τὸ βασανιστήριο θὰ πληρωθῇ!».

Τοῦ ἐχαμογέλασα μὲ συγκατάβασι, συνειδητοποιῶντας τὴν πίκρα ποὺ ἔκρυβαν τὰ λόγια του καὶ νοιώθωντας ἕναν κόμπο στὸν λαιμό. Στὸ μεταξύ, αὐτὸς συνέχισε τὸν δρόμο του, ἄναψε τὸ πράσινο φανάρι, ἔφυγα κι ἐγώ. Ὅμως τὰ λόγια του ἠχοῦσαν σὰν καμπάνα στὰ αὐτιά μου καὶ γιὰ πολλὴ ὥρα μετὰ τὰ σκεπτόμουν, ἀκόμη καὶ τώρα τὰ σκέπτομαι γιὰ τὴν σημασία τους.

Ἴσως φταίει το ὅτι εἶμαι καλλιτέχνης, ἀλλὰ δίνω πάντα σημασία στὰ σημάδια. Σὲ τυχαῖα γεγονότα, καθημερινά, ποὺ συμβαίνουν μόνο σὲ ἐμέναν καὶ γιὰ ἐμέναν. Πολὺ συχνὰ γιὰ νὰ μοῦ δώσουν μιὰν ἀπάντησι γιὰ κάτι ποὺ μὲ ἀπασχολεῖ, ἐκεῖ ποὺ δὲν τὸ περιμένω, ἢ κάτι ποὺ συμβαίνει, ὥστε νὰ κατανοήσω μία κατάστασι. Θὰ πῇ κάποιος, ὅτι ἐπειδὴ τὸν ἐκύτταξα μοῦ μίλησε. Ναί, μπορεῖ νὰ εἶναι ἔτσι. Παρ’ ὅλα αὐτά, ἀπὸ δεκάδες παρόντες ὁδηγούς, ἤμουν ἐγὼ ἐκεῖνος ποὺ ἔγινα κοινωνὸς τῆς σκέψεὠς του καὶ τὰ λόγια του, ἔτσι βγαλμένα ἀπὸ τὴν ψυχή του ὅπως ἦταν, εἶχαν μιὰ αἴσθηση προφητικότητας.

Ἀνάμεσα στὶς διάφορες ἑρμηνεῖες ποὺ ἔδωσα στὴν λακωνική του φράσι, μοῦ ἐπέρασε ἀπὸ τὸν νοὺ καὶ αὐτὴ ἐδῶ ποὺ λέει: «Ἐκδικήσου με!»
Γεράσιμος .Γ.Γερολυμᾶτος
3-12-2015

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply