Θὰ σοῦ …’ξηγήσω τὸ ὄνειρο…

Θὰ σοῦ ...'ξηγήσω τὸ ὄνειρο...

Μιὰ φράσις τῆς καθομιλουμένης ποὺ τὴν λέμε προειδοποιητικά: «θὰ σοῦ τὸ ξηγήσω ἐγὼ τ’ ὄνειρο..».
Γιατί ὅμως αὐτή ἡ φράσις νά ἠχῇ ἀπειλητικά;
Ἄς σκεφθοῦμε ἀπὸ ποῦ μπορεῖ νὰ προέρχεται…

Στὸ Ε τῆς Ἰλιάδος (Διομήδους Ἀριστεία), ὁ ἥρως Διομήδης ἐξολοθρεύει πλῆθος ἀντιπάλων. Ἀνάμεσά τους, καὶ τοὺς δύο γιοὺς τοῦ Εὐρυδάμαντος, ἑνὸς γέρου ὁ ὁποῖος ἔχει τὴν ἱκανότητα νὰ ἑρμηνεύῃ τὰ ὄνειρα.
Καὶ νὰ πῶς μιλᾶ γι’ αὐτὸν ὁ Ὅμηρος:

Τότε σκότωσε τὸν Ἄβαντα καὶ τὸν Πολύειδον, ποὺ ὁ πατέρας τους, δὲν τοὺς ἐξήγησε τὰ ὄνειρα, πρὶν ἀναχωρήσουν (τοὺς τὰ ἐξήγησε ὁ Διομήδης).

«….Ἔνθ᾽ ἕλεν Ἀστύνοον καὶ Ὑπείρονα ποιμένα λαῶν,
τὸν μὲν ὑπὲρ μαζοῖο βαλὼν χαλκήρεϊ δουρί, 145
τὸν δ᾽ ἕτερον ξίφεϊ μεγάλῳ κληῖδα παρ᾽ ὦμον
πλῆξ᾽, ἀπὸ δ᾽ αὐχένος ὦμον ἐέργαθεν ἠδ᾽ ἀπὸ νώτου.
Τοὺς μὲν ἔασ᾽, ὃ δ᾽ Ἄβαντα μετῴχετο καὶ Πολύειδον
υἱέας Εὐρυδάμαντος ὀνειροπόλοιο γέροντος·
τοῖς οὐκ ἐρχομένοις ὃ γέρων ἐκρίνατ᾽ ὀνείρους, 150
ἀλλά σφεας κρατερὸς Διομήδης ἐξενάριξε·…»

«Κτυπᾶ κεῖ τὸν Ἀστύνοον κι Ὑπείρονα τὸν ἄρχον.
Κεῖνον ἐπάνω στὸν μαστὸν μὲ λογχοφόρο ἀκόντι,
τὸν ἄλλον μὲ τρανὸ σπαθὶ μέσα στὴν ὠμοπλάτην
καὶ ἀπ’ τὸν αὐχένα ἐχώρισε τὸν ὦμον καὶ ἀπ’ τὰ νῶτα.
Ἐκεῖθεν στὸν Πολύειδον καὶ Ἄβαντα περνάει,
υἱούς τοῦ Εὐρυδάμαντος, τοῦ γέρου ὀνειροκρίτου.
Σ’ αὐτοὺς δὲν ξήγησ’ ὄνειρα ὁπότε ἀναχωροῦσαν,
ἀλλὰ νεκροὺς τοὺς γύμνωσεν ὁ δυνατὸς Διομήδης».

Μετάφρασις : Ἰακώβου Πολυλᾶ

 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply