Ὅσοι νομίζουν ὅτι τὸ πρόβλημα τῆς χώρας μπορεῖ νὰ λυθεῖ μὲ ἤπια μέσα ἂς κάνουν τὸν κόπο νὰ διαβάσουν τὸ ῥεπορτὰζ γιὰ τὴν αἴτησι ἀκυρώσεως ποὺ κατέθεσε ἡ ΑΔΕΔΥ στὸ Στέ, γιὰ τὴν ἀνατροπὴ τῶν ἐπιχειρούυμένων ἀλλαγῶν στὰ ὅρια ἡλικίας συνταξιοδοτήσεως.

Ἡ χώρα θὰ πάρῃ τὸν δρόμο της (δρόμο ποὺ θὰ κρατήσῃ χρόνια βέβαια, χρόνια δύσκολα καὶ ἀνηφορικά), μόνο ὅταν τὸ κράτος ἀρχίζει νὰ πληρώνῃ τοὺς ὑπαλλήλους του μὲ τὸ ἄχρηστο χρῆμα ποὺ θὰ τυπώνῃ τὸ ἴδιο. Ὅσο τοὺς πληρώνει μὲ σκληρὸ νόμισμα, τοῦ ὁποίου ἡ ἀξία ῥυθμίζεται ἀλλοῦ, σὲ ἄλλες κοινωνίες, ὅπου ἐπικρατεῖ μιὰ στοιχειώδης λογικὴ καὶ κάποιοι κανόνες ποὺ συσχετίζουν τὴν ἀπολαβὴ μὲ τὴν ἀπόδοσι, ἡ Ἑλλὰς θὰ συνεχίσῃ νὰ καταῤῥέῃ καὶ νὰ σαπίζῃ.

Ἄς εὐχηθοῦμε λοιπὸν νὰ μᾶς εὕρῃ ἡ νέα χρονιὰ νηφαλίους καὶ ὑγιεῖς, γιὰ νὰ ὑποδεχθοῦμε μὲ τίς τιμὲς ποὺ τῆς ἀξίζει τὴν νέα μας δραχμὴ καὶ τὴν ἀρχὴ τῆς πραγματικῆς δοκιμασίας ποὺ θὰ μᾶς ἀνοίξῃ τὴν πόρτα γιὰ τὴν ἀλλαγή.

Μᾶς ἐδόθη ἡ εὐκαιρία νὰ μείνουμε στὸ εὐρὼ καὶ νὰ ὀρθοποδήσουμε, ἀλλὰ ἐμεῖς τὴν κλωτσήσαμε μὲ τὸν χειρότερο τρόπο, ἀναζητῶντας τὸ μὴ χεῖρον στὸ πρόσωπο τῶν ἀπατεώνων ποὺ κατέστρεψαν τὴν χώρα καὶ ἀρνούμενοι νὰ ἀναλάβουμε τὸ κόστος τῶν λαθῶν. Πιστεύσαμε ὅτι θὰ σωθοῦμε μὲ τὰ πρόχειρα μερεμέτια τῆς παράγκας καὶ ῥίχνοντας ὁ ἕνας τὸ βάρος στὶς πλάτες τοῦ ἄλλου, γιὰ νὰ διατηρήσουμε ὁ κάθε ἕνας τὰ δικά του ἄδικα κεκτημένα. Κάτι ποὺ ἡμέρα μὲ τὴν ἡμέρα ἔκανε τὸ κόστος ὅλο καὶ μεγαλύτερο. Καιρὸς νὰ τὸ πάρουμε ἀπόφασι καὶ νὰ τὸ πληρώσουμε. Ἐπειδὴ κάθε ὥρα ποὺ περνᾶ αὐτὸ θὰ μεγαλώνῃ.

Ἕρμιππος Ἑρμιππίου

εἰκόνα