Μεταφέρω μιὰ περικοπὴ ἀπὸ ἕνα ἄρθρο τοῦ μικροῦ καὶ ἀθώου δημοσιογράφου τῆς καρδιᾶς μας, Ἀλέξη Παπαχελά, μὲ τίτλο «Ἄς εἴμαστε εἰλικρινεῖς».

Πρὶν παραθέσω τὴν περικοπὴ ὑποκύπτω στὸν πειρασμὸ νὰ σχολιάσω τὸν τίτλο τὸν ἴδιο καὶ νὰ ἐπισημάνω ὅτι συνιστᾷ ἀμιγῆ πλεονασμό. Ὁ Ἀλέξης δὲν χρειαζόταν ἔπ΄ οὐδενὶ νὰ μᾶς διαβεβαιώσῃ γιὰ τὴν εἰλικρίνεια του, διότι ὑπῆρξε πάντοτε ἀπολύτως καὶ ἀνυποχωρήτως εἰλικρινής. Ἀλλὰ εἶναι καὶ αὐτὴ ἡ ἔρμη ἡ σεμνότης, ποὺ ἀποτελεῖ, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν εἰλικρίνεια, μιὰ ἀκόμη θεμελιώδη ἰδιότητα τοῦ μεγάλου αὐτοῦ ἀνδρός.

Ἄς εἶναι, ὅμως. Πᾶμε στὴν περικοπή, ἡ ὁποία ἐπὶ λέξει λέει:

«μπλὰ μπλὰ μπλὰ …. …. οἱ ἑταῖροι καὶ δανειστές μας θὰ ἔχουν μία σαφῆ ὑποχρέωσι … … μπλὰ μπλὰ μπλὰ … … Ἄν δὲν τὸ κάνουν καὶ τώρα -ἀσχέτως τοῦ ποιός κυβερνᾶ αὐτὸν τὸν τόπο- θὰ ὁπλίσουν τὸ χέρι τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους καὶ τῆς δραχμῆς.»

Ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴν οὐσία τῶν γραφομένων, ποὺ μπορεῖ νὰ εἶναι ὁποιαδήποτε καὶ στὸ συγκεκριμένο πλαίσιο τὴν προσπερνᾶμε ἐπεδὴ οὐδόλως μᾶς ἐνδιαφέρει, προσέχω ἀποκλειστικὰ τὸ σημεῖο τῆς ἀπολύτου ταὐτίσεως τοῦ «σκότους» μὲ τὴν «δραχμή», ἡ ὁποία, μὲ τὸν τρόπο ποὺ ἐπιχειρεῖται, εἰσχωρεῖ ἀτόφια στὸ ὑποσυνείδητο τοῦ ἀναγνώστου καὶ ἐγκαθίσταται ὡς ἀναμφισβήτητο ἀξίωμα καὶ ἀμετακίνητο δόγμα. «Σκότος = δραχμὴ» καὶ «δραχμὴ = σκότος».
Ἁπλᾶ, χωρὶς ἐξηγήσεις καὶ στοιχεῖα.

Ἐδῶ νομίζω εὑρίσκεται ἡ αἰτία τῶν δεινῶν μας καὶ ἡ χρονία, ἐπὶ ἕξι συναπτὰ ἔτη, ἀδυναμία μας νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὴν κρίσι. Στὴν δογματικὴ θεώρησι τῶν πραγμάτων, στὴν προσκόλλησι σὲ θρησκευτικοῦ τύπου πεποιθήσεως καὶ στὴν ἐξαγωγὴ συμπερασμάτων στὴν βάσι αὐθαιρέτων ἀξιωμάτων, ποὺ οὐδέποτε προσπαθήσαμε νὰ διερευνήσουμε τὴν ἰσχύ των.

Δὲν ἰσχυρίζομαι ὅτι τὸ εὐρῶ εἶναι κακὸ καὶ ἡ δραχμὴ καλλιτέρα ἢ τὸ ἀντίστροφο. Πῶς θὰ μποροῦσα ἄλλωστε, ἀφοῦ δὲν διαθέτω τὴν σοφία καὶ τὸ ἀλάθητο τοῦ Ἀλέξη Παπαχελᾶ. Παρατατηρὼ μόνο ὅτι ἡ μεγίστη ἐπικρατοῦσα ἀλήθεια ἐπέρασε στὸ συλλογικὸ ὑποσυνείδητο ὄχι ὡς ἀποτέλεσμα μετρήσεως καὶ μελέτης τῶν συνθηκῶν, ὄχι ὡς συμπέρασμα ὀρθολογικῆς ἀναλύσεως καὶ ἀποδεικτικῆς διαδικασίας, ἀλλὰ ὡς ἐξ ἀρχῆς θρησκευτικὸ δόγμα, ποὺ ἐταὔτισε τὴν δραχμὴ μὲ τὴν ἀπόλυτο καταστροφὴ καὶ τὴν εἴσοδο στὶς φωτιὲς τῆς αἰωνίου κολάσεως.
Ἄνευ περαιτέρῳ ἐξηγήσεων.

Σὲ αὐτὴν τὴν ὕπουλη ταύτισι ἐστηρίχθη ἡ ἐπιβίωσις τοῦ φαύλου συστήματος ποὺ ὑπηρετεῖ μὲ τόση συνέπεια μεταξὺ πολλῶν ἄλλων καὶ ὁ ἄθλιος αὐτὸς «δημοσιογράφος». Σὲ αὐτὴν τὴν ὕπουλο ταὔτισι ἐστηρίχθη ἡ δημιουργία τῶν ἀπανωτῶν τεχνητῶν κρίσεων καὶ ἡ φιλοτέχνησις τῶν μοιραίων διλημμάτων. Σὲ αὐτὴν τὴν ὕπουλο ταὔτισι ἐστηρίχθη το «πάσῃ θυσίᾳ» τῶν πανικοβλήτων πολιτῶν καὶ ἡ συνεπαγομένη πλήρης ἀκρισία, μὲ τὴν ὁποία κάθε φορὰ ἔδιδαν ὄχι μόνον ἄφεσι στὸ πολιτικὸ σύστημα, ἀλλὰ καὶ λευκὴ ἐπιταγὴ νὰ κυβερνήσῃ χωρὶς νὰ ρωτᾷ καὶ χωρὶς νὰ ἐλέγχεται, μὲ τὴν ἐπίκλησι τῶν δῆθεν ἐκτάκτων συνθηκῶν καὶ τὴν ἀπειλὴ τῆς αἰωνίου κολάσεως τῆς δραχμῆς.
Ἐπειδὴ ἀπὸ τὴν μιὰ μεριὰ ὑπῆρχε ἡ ἐπιβίωσις καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ὁ θάνατος. Οὐδεὶς οὐδέποτε ἐσκέφθη νὰ ἀμφισβητήσῃ αὐτὸ τὸ ἀνόητο δόγμα. Νὰ ἐρωτήσῃ τί καὶ πῶς. Νὰ ζητήσῃ στοιχεῖα καὶ σχέδια, σενάρια γιὰ τὴν μία ἢ τὴν ἄλλη περίπτωσι.

Ἕξι χρόνια τώρα ἡ χώρα θεολογεὶ στὴν βάσι τοῦ ἀνεπεξεργάστου ἀξιώματος τῆς κολάσεως τῆς δραχμῆς, ποὺ ἀπεδέχθη ἀσμένως, καὶ δίδει λευκὲς ἐπιταγὲς στοὺς δυνάστες της, κραυγάζοντας μὲ πανικὸ «πάσῃ θυσίᾳ». Καὶ φθάνει πλέον ἡ ὥρα ποὺ ὅλοι θὰ καταλάβουν ὅτι αὐτὴ ἡ θυσία ποὺ ἠνέχθησαν δὲν ἦταν τίποτα περισσότερο ἀπὸ τὴν εἴσοδο στὴν ἰδία κόλασι, πλὴν ἀπὸ διαφορετικὸ δρόμο. Ἀντὶ νὰ παραδοθοῦμε στὶς φωτιές της μὲ δραχμὴ παραδοθήκαμε τελικὰ στὸν ἴδιο ὄλεθρο μὲ εὐρῶ.

Ἐπειδὴ τὸ πρόβλημα ἀπὸ τὴν ἀρχὴ δὲν ἦταν τὸ εὐρῶ ἢ ἡ δραχμή. Ἦταν ἡ ἀνάγκη γιὰ βαθειὰ ἀλλαγὴ τῶν δομῶν τοῦ διεφθαρμένου, τριτοκοσμικοῦ καὶ σπατάλου κράτους. Ἄν οἱ δομὲς αὐτὲς ἦσαν νὰ παραμείνουν ἴδιες ἡ κατάληξις θὰ ἦταν ἰδία εἴτε μὲ εὐρὼ εἴτε μὲ δραχμή. Καὶ ἡ ὥρα ποὺ αὐτὸ θὰ ἀποδειχθῇ πλησιάζει. Κάνουμε πλέον τίς τελευταῖες θυσίες αὐτοῦ τοῦ περιφήμου «πάσῃ θυσίᾳ» μὲ τὴν καθοδήγησι τῶν καλῶν Παπαχελάδων. Σὲ λίγο δὲν θὰ ἔχουμε πιὰ τίποτα νὰ θυσιάσουμε καὶ θὰ καταλάβουμε. Θὰ εἶναι βέβαια ἀργά, ἀλλὰ θὰ καταλάβουμε. Καὶ τότε θὰ ἀσπασθοῦμε μιὰν ἄλλη θρησκεία, μὲ νέα δόγματα καὶ νέα διλήμματα.
Ἐπειδὴ ὁ ὀρθολογισμὸς δὲν εἶναι στὸ γονίδιά μας.

Ἕρμιππος Ἑρμιππίου

εἰκόνα