Όπως εύκολα διαπιστώνει κάποιος με τις διαγραφές, τις αποχωρήσεις και τις διασπάσεις που συμβαίνουν στα κόμματα, μόλις βρεθούν στην εξουσία, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν υπάρχουν φιλίες, δεν υπάρχει κάποιου είδους ενότητα κι ομοιογένεια.
Ούτε ιδεολογίες, ούτε πρόγραμμα…

Υπάρχει μόνον μίσος απύθμενο, που φροντίζουν να μην γίνει αντιληπτό, μέχρι να αποσπάσουν την ψήφο μας.

Και μόλις έλθει η ώρα της μοιρασιάς βγαίνουν τα μαχαίρια και τα τσεκούρια.
Ο μόνος λόγος που κάθονται ο ένας δίπλα στον άλλο χαμογελαστοί είναι για κάποια φωτογράφιση, που θα δημιουργήσει την ψευδαίσθηση της ενότητας και της συσπειρώσεως στους ηλιθίους που τους ψηφίζουν.

Τους πολιτικούς τους ενώνει το συμφέρον και η λατρεία του εύκολου μαύρου χρήματος.
Και φυσικά όταν δουν ότι το κοπάδι των ψηφοφόρων σκορπίζει, το ίδιο κάνουν και οι πολιτικοί που αλλάζουν κόμμα σε μια νύκτα, κυνηγώντας τις νέες τάσεις.
Τα κόμματα του 3% ξαφνικά βρίσκονται στην εξουσία και τα κόμματα εξουσίας πέφτουν σε μονοψήφια ποσοστά.

Στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν κόμματα αλλά πολιτικάντηδες με την πελατεία τους που μπορούν να την μεταφέρουν μαζί τους από κόμμα σε κόμμα.
Τώρα που το ΠΑΣΟΚ πήγε ΣΥΡΙΖΑ  κι είναι πλέον ένα πουκάμισο αδειανό,  όπου οι εναπομείναντες δεν …είδαν και δεν …άκουσαν, τι θα γίνει με τα 110.000.000 ευρώ που δανείστηκαν με εγγύηση μία κούτα φειγ-βολάν;

Σίγμα