Ἰσόβια ἐζήτησε ὁ Εἰσαγγελέας γιὰ τοὺς δύο δημοσιογράφους τῆς Τζουμχουριέτ, ποὺ ἐδημοσίευσαν στοιχεῖα γιὰ ἐξοπλιστικὴ βοήθεια, ποὺ παρῆχε ἡ τουρκικὴ μυστικὴ ὑπηρεσία ΜΙΤ στοὺς ἰσλαμιστὲς ἀντάρτες τῆς Συρίας τὸ 2014.

Μᾶς τὸ λέει ἡ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, προσθέτοντας ὅτι στὴν Τουρκία διώκεται ἡ ἐλευθερία τοῦ Τύπου.

Πράγματι, ἔτσι εἶναι. Καὶ πράγματι, ἐδῶ σε ἐμᾶς δὲν διώκεται καὶ ὁ Τύπος (καὶ ἡ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ μαζύ, ποὺ εἶναι Τύπος), εἶναι ἐλεύθερος νὰ λέῃ ὅτι θέλει.

Προκύπτει ὅτι μὲ βάσι αὐτὸ τὸ κριτήριο, (τῶν διώξεων δηλαδὴ καὶ τῆς ἐλευθερίας ποὺ ἀπολαμβάνει ἡ τετάρτη ἐξουσία) ἡ Ἑλλάδα εὑρίσκεται πολὺ ὑψηλότερα ἀπὸ τὴν Τουρκία στὴν κατάταξι.

Τί γίνεται ὅμως μὲ τὸ κριτήριο τῆς ἐπαρκοῦς πληροφορήσεως, ποὺ τελικὰ παρέχεται στοὺς πολῖτες, ἀσχέτως ἀπὸ τοὺς βαθμοὺς ἐλευθερίας;

Ἐκεῖ ὁ ἑλληνικὸς Τύπος μᾶλλον χάνει, μὲ πολὺ χαμηλὴ βαθμολογία. Ἴσως εἶναι καὶ χαμηλότερα ἀπὸ τὴν Τουρκία, παρὰ τίς ἐκεῖ βίαιες πρακτικές.

Ἐνῶ στὴν Τουρκία οἱ δημοσιογράφοι δὲν γράφουν ἐπειδὴ ἀπειλῶνται καὶ φοβοῦνται, στὴν Ἑλλάδα ἐπίσης δὲν γράφουν, ἐπειδὴ συνήθως εἶναι στὰ payroll τῶν καταλλήλων συμφερόντων ἢ ἐπειδὴ συμπληρώνουν τὸ μεροκαματάκι τους μὲ τὶς πλουσιοπάροχες ἀντιμισθίες, ποὺ προσφέρει ἡ ἑκάστοτε πολιτικὴ ἡγεσία, μέσῳ τῶν κρατικῶν ἀργομισθιῶν, τῶν διαφημιστικῶν ἐνισχύσεων ἢ τῶν ποικίλων ἀναθέσεων ποὺ δίδονται στὰ ἀφεντικὰ (θυμᾷται κάποιος τίς λίστες Ρουσσοπούλου ἢ τίς στρατιὲς τῶν «δημοσιογράφων» ποὺ ἀμοίβοντο ἀπὸ τὸν Δῆμο Ἀθηναίων, ἁπλᾶ γιὰ νὰ μή γράφουν ἢ γιὰ νὰ γράφουν ὅ,τι τούς ποῦν;).

Ὁ Παπαχελὰς λοιπὸν οὐδέποτε θὰ σταθῇ ἐνώπιον τοῦ εἰσαγγελέως, ὅπως οἱ συνάδελφοί του τῆς Τζουμχουριέτ. Ὄχι γιατί δὲν ἁμαρτάνει, ἀλλὰ ἐπειδὴ δὲν χρειάζεται νὰ τὸν ἀπειλήσῃ κάποιος, γιὰ νὰ κάνῃ τὴν δουλειὰ τῶν ἐδῶ Ἐρντογάν. Τὴν κάνει ἀπὸ μόνος του, σὰν καλὸ παιδὶ ποὺ εἶναι. Τρώει ὅλο τὸ φαΐ του χωρὶς δράκο.