Δεν είναι ούτε αυθόρμητες ούτε τυχαίες προσφυγικές ροές. Είναι νόμιμη και σύμφωνη με το διεθνές δίκαιο μετεγκατάσταση προσφύγων από την Τουρκία στην Ελλάδα, από πράξεις των ελληνικών κυβερνήσεων Σαμαρά-Βενιζέλου και Σύριζα-Ανελ. Η μετεγκατάσταση χιλιάδων προσφύγων στην Ελλάδα γίνεται στα πλαίσια συμφωνίας Ελλάδας – Τουρκίας. Ύψιστο πατριωτικό καθήκον η διάλυση του ελληνικού αποτυχημένου κράτους με την σημερινή μορφή του.

1. Ποια η διαφοροποίηση Συμβάσεως Γενεύης και πρωτοκόλλου Νέας Υόρκης;

Η Σύμβαση του 1951 καθορίζει τον ορισμό του πρόσφυγα. Παραθέτει τα δικαιώματα του πρόσφυγα περιλαμβάνοντας και ελευθερίες όπως αυτές της θρησκείας, της μετακινήσεως, της ελευθερίας, της εκπαιδεύσεως, της κατοχής ταξιδιωτικών εγγράφων, της δυνατότητας εργασίας και τονίζει τις υποχρεώσεις του ή της πρόσφυγα προς την χώρα υποδοχής. Μία σημαντική διάταξη ορίζει την μη επιστροφή του πρόσφυγα -ο νομικός όρος είναι η μη επαναπροώθηση -σε χώρα όπου υπάρχει φόβος διώξεώς του. Το Πρωτόκολλο της Νέας Υόρκης του 1967 αφαιρεί τους γεωγραφικούς και χρονικούς περιορισμούς που έθετε η αρχική Σύμβαση (της Γενεύης του 1951) σύμφωνα με τους οποίους μόνον άτομα που εμπλέκονταν στα γεγονότα που συνέβησαν στην Ευρώπη πριν την 1η Ιανουαρίου του 1951, μπορούσαν να υποβάλλουν αίτηση ασύλου.

2. Ποιες χώρες δεν έχουν κυρώσει το Πρωτόκολλο της Νέας Υόρκης;

Οι χώρες που δεν έχουν κυρώσει το πρωτόκολλο της νέας Υόρκης που ερμηνεύει την συνθήκη της Γενεύης για το χωρικό και χρονικό πεδίο ισχύος της είναι η Τουρκία, η Βραζιλία, η Μαδαγασκάρη, η Μάλτα, το Μονακό και η Παραγουάη. Για τους εκτός Ευρώπης πρόσφυγες, οι χώρες που δεν έχουν κυρώσει το Πρωτόκολλο δεν θεωρούνται ασφαλείς ως χώρες προελεύσεως των προσφύγων επειδή, μεταξύ άλλων, δεν μπορούν στις χώρες αυτές να ζητήσουν πολιτικό άσυλο. Η Τουρκία έμεινε μακριά από την κύρωση του πρωτοκόλλου της ΝΥ λόγω των κινδύνων που ιστορικά εγκυμονεί η ασταθής περιοχή της εγγύς και μέσης Ανατολής.

3. Τι συνεπάγεται για την Ελλάδα η μη κύρωση του Πρωτοκόλλου από την Τουρκία για έναν Σύριο που ζητά άσυλο στην Ελλάδα προερχόμενος από την Τουρκία;

Οι ελληνικές αρχές (καταρχήν) δεν πρέπει να θεωρούν ασφαλή μία χώρα προελεύσεως αν δεν έχει κυρώσει το πρωτόκολλο της νέας Υόρκης που ερμηνεύει την συνθήκη της Γενεύης για το γεωγραφικό/χωρικό πεδίο ισχύος της. Υπό τις πραγματικές και νομικές παρούσες συνθήκες, η Τουρκία δεν θεωρείται νομικά ως ασφαλής τρίτη χώρα για έναν Σύριο που ζητά άσυλο στην Ελλάδα προερχόμενος από την Τουρκία γιατί η τελευταία μη έχοντας κυρώσει το πρωτόκολλο της Νέας Υόρκης δεν τον αναγνωρίζει ως πρόσφυγα, καθότι ΔΕΝ προέρχεται από τον ευρωπαϊκό χώρο (που οριοθετεί γεωγραφικά η συνθήκη της Γενεύης την οποία η Τουρκία έχει κυρώσει). Οι υποχρεώσεις της Ελλάδας έναντι των προσφύγων πολέμου της Μέσης Ανατολής, ως συμβαλλόμενο μέρος της Συνθήκης της Γενεύης και του Πρωτοκόλλου της ΝΥ, είναι Α) απαγόρευση επιβολής ποινών για παράνομη είσοδο από την Τουρκία και β) απαγόρευση απελάσεως (άρθρα 31,33 της Συνθήκης). Η Τουρκία δεν είναι (νομικά) ασφαλής χώρα για τους πρόσφυγες.

4. Προβλέπεται δικαίωμα καταγγελίας του Πρωτοκόλλου της Νέας Υόρκης;

Άρθρον ΙΧ του Πρωτοκόλλου της Νέας Υόρκης (καταγγελία) : «Πάν Κράτος μέρος του παρόντος Πρωτοκόλλου δύναται  να καταγγείλει τούτο ανα πάσαν στιγμήν  δια κοινοποιήσεως απευθυνομένης προς τον Γενικόν Γραμματέα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. 2. Η καταγγελία θα έχη ισχύν όσον αφορά στο ενδιαφερόμενον Κράτος, μετά πάροδον έτους από της ημερομηνίας λήψεως ταύτης υπό του Γενικού Γραμματέως του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών».

Δεδομένων των νομικών και πραγματικών συνθηκών, έχω την αίσθηση ότι η κυβέρνηση Σαμαρά Βενιζέλου όφειλε να διερευνήσει το ενδεχόμενο της καταγγελίας του πρωτοκόλλου, αμέσως με την έναρξη των εχθροπαξιών στην Συρία. Ομοίως και η κυβέρνηση ΣΎΡΙΖΑΝΕΛ, αμέσως μετά την ανάληψη της διακυβερνήσεως της χώρας. Το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί οι ελληνικές κυβερνήσεις ΣαμαράΒενιζέλου και ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν διερεύνησαν ΕΜΠΡΑΚΤΩΣ το ενδεχόμενο καταγγελίας του πρωτοκόλλου της ΝΥ. Γιατί το ελληνικό κράτος δεν κατήγγειλε το Πρωτόκολλο αμέσως με την έναρξη του εμφυλίου στην Συρία. Αν το είχαν κάνει, σήμερα η Ελλάδα θα είχε κάθε νόμιμο δικαίωμα να αρνηθεί την είσοδο στους πρόσφυγες, άλλως να επιτρέψει την είσοδο σε αριθμό προσφύγων που η χρεωκοπημένη Ελλάδα αντέχει. Δεδομένου ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις γνώριζαν ότι η Τουρκία δεν έχει κυρώσει το πρωτόκολλο της ΝΥ, άρα δεν δεσμεύεται νομικά βάσει του διεθνούς δικαίου να θέσει υπό το καθεστώς του πρόσφυγα τα 2.000.000 των Συρίων που βρίσκονται στο έδαφός της, όφειλαν (σύμφωνα με το άρθρο ΙΧ του πρωτοκόλλου) να διερευνήσουν την δυνατότητα καταγγελίας του πρωτοκόλλου αμέσως μόλις ξεκίνησε ο πόλεμος στην Συρία, και σε κάθε περίπτωση όταν ξεκίνησαν οι προσφυγικές ροές προς την Τουρκία. Η παράλειψη καταγγελίας του πρωτοκόλλου αφαιρεί από την Ελλάδα το δικαίωμα της επαναπροωθήσεως των προσφύγων στην Τουρκία, επειδή νομικά η Τουρκία δεν είναι ασφαλής χώρα για τους πρόσφυγες. Έτσι, ούτε να τους επαναπροωθήσει στην Τουρκία μπορεί, ούτε η Ευρώπη υποχρεώνεται από το διεθνές δίκαιο να τους θέσει υπό το καθεστώς του πολιτικού πρόσφυγα (βλ. παρακάτω).

5. Άρα νομική υποχρέωση έναντι των προσφύγων από την Μ. Ανατολή (Συρίων και άλλων) έχει σήμερα η Ελλάδα;

Σωστά. Για τα 2.000.000 Συρίων που βρίσκονται στην Τουρκία, υποχρέωση νομικά δεν είχε ποτέ η Τουρκία για την υπαγωγή τους σε καθεστώς πρόσφυγα . Η Τουρκία τους φιλοξένησε 3 χρόνια κάνοντας το καθήκον της. Ευθύνη νομικά για τα 2.000.000 Συρίους της Τουρκίας έχει το αμέσως επόμενο κράτος που οι πρόσφυγες θα… θελήσουν να εισέλθουν, υπό την προϋπόθεση ότι το κράτος υποδοχής έχει κυρώσει (και δεν έχει καταγγείλει) το πρωτόκολλο της Νέας Υόρκης που καταργεί τους γεωγραφικούς  και χρονικούς περιορισμούς στην υποδοχή προσφύγων. Το κράτος αυτό είναι η Ελλάδα. Υποχρέωση νομικά από την Σύμβαση και το πρωτόκολλο ΔΕΝ έχουν – κατ αρχήν- ούτε τα ευρωπαϊκά κράτη, επειδή η Ελλάδα έχει κυρώσει τόσο την Σύμβαση όσο και το πρωτόκολλο (το οποίο δεν έχει καταγγείλει) και, περαιτέρω, στην Ελλάδα δεν κινδυνεύει η ζωή και η ελευθερία των προσφύγων.

6. Γιατί τα σκάφη του ΝΑΤΟ που περιπολούν στο πλαίσιο της αποστολής της Frontex στο Αιγαίο επαναπροωθούν πρόσφυγες στα ελληνικά χωρικά ύδατα και όχι στην Τουρκία;

Η ουσία του προσφυγικού ζητήματος που πλήττει την Ελλάδα, ακριβώς στην νομική βάση που έθεσα, δημιουργεί διάσταση απόψεων στους κόλπους της γερμανικής κυβερνήσεως. Η διάσταση απόψεων στην γερμανική κυβέρνηση αποτυπώνεται ως προς το κατά πόσο είναι νομικά επιτρεπτή η επαναπροώθηση προσφύγων από την Ελλάδα στην Τουρκία.

Υποστήριξα την άποψη, ότι υπό τις πραγματικές και νομικές παρούσες συνθήκες, η Τουρκία ΔΕΝ θεωρείται νομικά ως ασφαλής τρίτη χώρα για έναν Σύριο που ζητά άσυλο στην Ελλάδα προερχόμενος από την Τουρκία γιατί η τελευταία μη έχοντας κυρώσει το πρωτόκολλο της Νέας Υόρκης ΔΕΝ τον αναγνωρίζει ως πρόσφυγα , καθότι ΔΕΝ προέρχεται από τον ευρωπαϊκό χώρο (που οριοθετεί γεωγραφικά η συνθήκη της Γενεύης την οποία η Τουρκία έχει κυρώσει).

Την ανωτέρω άποψη υποστηρίζει και το γερμανικό υπουργείο Εσωτερικών. Ότι η επαναπροώθηση προσφύγων από την Ελλάδα στην Τουρκία αντιβαίνει στο ευρωπαϊκό και διεθνές δίκαιο. Η επαναπροώθηση επιτρέπεται μόνο όταν μια χώρα εγγυάται μια δίκαιη διαδικασία ασύλου. Όπως δηλώνει ο Γερμανός υπουργός Δικαιοσύνης Χάικο Μάας, στην Γερμανία η Τουρκία «δεν θεωρείται ούτε ασφαλής χώρα προελεύσεως ούτε ασφαλής τρίτη χώρα για αιτούντες άσυλο». Συνέπεια των εκτιμήσεων από πλευράς των δύο υπουργείων είναι η σαφής εντολή του υπουργείου Εσωτερικών προς τα δύο σκάφη της γερμανικής ακτοφυλακής Börde και Uckermark, που περιπολούν στο πλαίσιο της αποστολής της Frontex στο Αιγαίο, να μην επαναπροωθούν πρόσφυγες από τα ελληνικά χωρικά ύδατα στην Τουρκία.

Με την εκτίμηση των δύο υπουργείων διαφωνεί η καγκελαρία. Βασιζόμενη σε μια νομική γνωμοδότηση, υποστηρίζει ότι οι επαναπροώθησεις στην Τουρκία επιτρέπονται. Η άποψη αυτή είναι νομικά εσφαλμένη. Οι νομικές γνωμοδοτήσεις, για τόσο σημαντικά ζητήματα με τις κοινωνικές και πολιτικές διαστάσεις που η Ευρώπη βιώνει, είναι άνευ νομικής βαρύτητας.

7. Γιατί η Ευρώπη αρνείται να πάρει πρόσφυγες από την Ελλάδα;
Τι προβλέπει το άρθρο 31 της Σύμβασης της Γενεύης;
Μπορεί ένας Σύριος πρόσφυγας να ζητήσει πολιτικό άσυλο στην Γερμανία έχοντας διέλθει από την Ελλάδα;

Νόμιμα – κατ αρχήν- τα κράτη μέλη της ΕΕ αρνούνται να δεχτούν πρόσφυγες (δεν το συζητάμε για μετανάστες), διότι κατά την ερμηνεία του άρθρου 31 της Συμβάσεως περί της νομικής καταστάσεως των προσφύγων, αν πρόσωπο που επικαλείται την ιδιότητα του πρόσφυγα ζητήσει πολιτικό άσυλο στην Γερμανία, περνώντας από την Τουρκία στην Ελλάδα, η γερμανική Εισαγγελία μπορεί να ζητήσει την ποινική δίωξη του για παράνομη είσοδο και παράνομη διαμονή. Η χώρα υποδοχής είναι η Ελλάδα. Για τα πρόσωπα που, διερχόμενα από την Ελλάδα, ζητούν πολιτικό άσυλο στην Γερμανία, το άρθρο 31 της Συμβάσεως της Γενεύης δεν έχει εφαρμογή, δεδομένου ότι ο ενδιαφερόμενος εισέρχεται στο γερμανικό έδαφος ΟΧΙ απευθείας από το κράτος στο οποίο υφίστατο διώξεις ή δεν θεωρείται ασφαλές (Συρία, Τουρκία), αλλά έχοντας διέλθει από κράτος μέλος πλην της Γερμανίας, στην συγκεκριμένη περίπτωση από την Ελλάδα, που αφενός έχει κυρώσει την Σύμβαση της Γενεύης και το Πρωτόκολλο της ΝΥ, αφετέρου είναι κράτος ασφαλές όπου η ζωή και η ελευθερία των προσφύγων δεν απειλείται. Διαφορετικό θα ήταν αν οι πρόσφυγες ταξίδευαν αεροπορικώς από την Τουρκία (ή την Συρία) απευθείας στην Γερμανία. Έτσι ερμήνευσε το άρθρο 31 της Συμβάσεως της Γενεύης το γερμανικό Oberlandesgericht Bamberg, ερμηνεία με την οποία νομικά συντάσσομαι. Η ΄διαδικασία υποβολής αιτήσεως ασύλου στην Γερμανία, στην Σουηδία, στην Δανία κλπ,  έχοντας οι πρόσφυγες διέλθει από 10 ασφαλή κράτη για να φθάσουν στις χώρες αυτές, αποτελεί νομική και θεσμική παρῳδία.

8. Τι προβλέπει το κοινοτικό δίκαιο για τους πρόσφυγες; Γιατί έγινε η Ελλάδα «μαγνήτης» για τους πρόσφυγες; Γνώριζαν οι ελληνικές κυβερνήσεις ότι η Ελλάδα είχε γίνει «μαγνήτης» για τους πρόσφυγες;

Οι ελληνικές κυβερνήσεις είχαν πλήρη γνώση των κινδύνων μπροστά στους οποίους η χώρα βρισκόταν μετά την έναρξη των συριακού πολέμου. Είχαν πλήρη γνώση, τόσο του κοινοτικού δικαίου, όσο και της νομολογίας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, που μετέτρεψε την Ελλάδα σε μαγνήτη εκατομμυρίων προσφύγων πολέμου,  για τους εξής δύο λόγους:

Α. Βάσει του Κανονισμού ΕΚ 604/2013 (ονομαζόμενου και «Δουβλίνο ΙΙΙ»), η πρώτη χώρα εισόδου ενός αλλοδαπού στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει την υποχρέωση να εξετάσει και να αποφανθεί για την αίτηση πολιτικού ασύλου. Αυτό σημαίνει ότι όσοι εισήλθαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχοντας ως πρώτη χώρα εισόδου την Ελλάδα, ακόμη κι αν καταθέσουν αίτηση ασύλου στην Γερμανία, την Σουηδία ή την Δανία, θα επιστραφούν στην Ελλάδα για να εξετασθεί η αίτησή τους. Συνάγεται από αυτά ότι το Δουβλίνο ΙΙΙ λειτουργούσε αποτρεπτικά για τους πρόσφυγες, επειδή η Γερμανία, η Δανία ή η Σουηδία θα τους επέστρεφαν στην Ελλάδα. Έτσι δεν είχαν κίνητρο να μπουν από την Ελλάδα. Όμως:

Β. Τα τελευταία 2 χρόνια εκδόθηκαν δύο πολύ σημαντικές καταδικαστικές για την Ελλάδα αποφάσεις από το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Οι αποφάσεις αυτές έκριναν ότι η Ελλάδα δεν εφήρμοζε ένα «δίκαιο και αποτελεσματικό σύστημα ασύλου», με συνέπεια μακρόχρονη αβεβαιότητα για τους αιτούντες άσυλο, και ότι οι συνθήκες διαβιώσεως και κρατήσεως των αιτούντων άσυλο ήταν ανεπαρκείς. Πρόκειται για τις αποφάσεις, Η Μ. S . S . κατά Βελγίου και Ελλάδας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (απόφαση 30696/09, ECHR 2011 – 21.1.11) και η NS κατά Ηνωμένου Βασιλείου του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (C – 411/10). Έτσι, οι χώρες της ΕΕ εισήγαγαν την αναστολή των επιστροφών των αιτούντων άσυλο  στην Ελλάδα από τις άλλες χώρες! Δηλαδή οι πρόσφυγες, αν και σύμφωνα με το Δουβλίνο ΙΙΙ όφειλε να επιστραφούν (από τις άλλες χώρες) στην Ελλάδα, εντούτοις ανεστάλη η επιστροφή τους, λόγω της καταδίκης της Ελλάδας. Έτσι η Ελλάδα έγινε μαγνήτης για τους πρόσφυγες. [«μπαίνουμε Ελλάδα, φθάνουμε Γερμανία, αιτούμαστε στην Γερμανία άσυλο, η Γερμανία δεν μας επιστρέφει (βάσει Δουβλίνο ΙΙΙ) στην Ελλάδα λόγω των καταδικαστικών αποφάσεων εις βάρος της, μένουμε Γερμανία»].

Η Ελλάδα όφειλε να καταγγείλει το το Πρωτόκολλο, εφόσον τούτο ήταν νομικά εφικτό όπως τόσο απλά περιγράφεται στο άρθρο ΙΧ του πρωτοκόλλου, ώστε να αποφύγει τον κίνδυνο να βρεθεί η χώρα αντιμέτωπη με εθνική καταστροφή.

10. Γιατί αυτά δεν τα λένε τα κανάλια; Γιατί δεν τα γράφουν τα έγκυρα σαιτς;

Αν ο ελληνικός λαός γνώριζε ότι δεν πρόκειται για αυθόρμητες προσφυγικές ροές, αλλά για μόνιμη και σύμφωνη με το Διεθνές Δίκαιο  μετεγκατάσταση προσφύγων από την Τουρκία στην Ελλάδα, από πράξεις και παραλείψεις των ελληνικών κυβερνήσεων των Σαμαροβενιζέλων και ΣύριζαΑνελ, το αφήγημα των ημερών δεν θα ήταν το ανθρωπιστικό. Θα ήταν άλλο…

Τα μέσα δεν βγάζουν άχνα, επειδή ένοχο είναι ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Είναι ένοχο λόγω της μη διερευνήσεως της καταγγελίας του πρωτοκόλλου της ΝΥ από τις ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων τεσσάρων ετών. Αυτός είναι και ο λόγος που πουθενά δεν ακούς την λεπτή διαφοροποίηση μεταξύ Συμβάσεως της Γενεύης και πρωτοκόλλου της Νέας Υόρκης, που είναι και η ουσία της νομίμου προωθήσεως χιλιάδων ανθρώπων από την Τουρκία στην Ελλάδα, με την σύμφωνη γνώμη της Ελλάδας. Ανεξάρτητα με τον πόνο που βιώνουν οι δυστυχείς αυτοί άνθρωποι στην Ειδομένη και αλλού, αυτή είναι η ουσία του δράματος που η Ελλάδα βιώνει σήμερα: Πρόσφυγες και Έλληνες εξαπατήθηκαν από τον ελληνικό και τουρκικό παράγοντα.

Σήμερα, οι πολιτικές, οικονομικές, «πνευματικές» και θρησκευτικές ελληνικές «ελίτ», διαβλέποντας προφανώς ως πιθανό το ενδεχόμενο, το ελληνικό αποτυχημένο κράτος που ιδρύθηκε πρίν από 200 χρόνια να κλείσει τον ιστορικό κύκλο του απότομα, προετοιμάζονται (ενωμένες) για την επόμενη ημέρα: αντί α) υπεύθυνης ενημερώσεως του λαού για τους κινδύνους που εγκυμονεί ένα μεθοδευμένo από μη φίλιες χώρες χαοτικό προσφυγικό πρόβλημα και, β) αποτροπής της διαφαινομένης καταστροφής τα τελευταία 4 χρόνια που μαίνεται ο πόλεμος στην Συρία, προσδοκούν σε ρόλο προεστών/κοτζαμπάσηδων (από το τουρκικό kocabaṣı, koca = μέγας, μεγάλος, γέροντας + baṣ = κεφάλι, πρώτος) ως επικεφαλείς – δυνάστες των ελληνικών χριστιανικών κοινοτήτων της επομένης ημέρας.

11. Γνώριζε ο Μεγάλος του Γένους πολιτικός απατεώνας Τσίπρας ότι η χώρα θα βούλιαζε από πρόσφυγες; Γνώριζε για την παράλειψη των ελληνικών κυβερνήσεων να καταγγείλουν το Πρωτόκολλο της ΝΥ; Πόσα εκατομμύρια ανθρώπους κατάφερε τελικά να εξαπατήσει η εμβληματικότερη μορφή της πολιτικής απάτης στην παγκόσμια Ιστορία, Αλέξης Τσίπρας;

Σύμφωνα με χθεσινά δημοσιεύματα, «Από την άνοιξη του 2015 προετοίμαζαν άδειες παραμονής για δύο χρόνια! Τουλάχιστον από την άνοιξη του 2015 ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και το Μαξίμου όχι μόνο γνώριζαν για το τσουνάμι των εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων που θα ερχόταν στην Ελλάδα, αλλά είχε προσδιορίσει ότι θα είχε διάρκεια -το ελάχιστο- δύο χρόνια.

Η συμφωνία της ανοίξεως του 2015
Την τελευταία ημέρα του περασμένου Ιουλίου, ο τότε υπουργός Εσωτερικών Νικόλαος Βούτσης απέστειλε στον γενικό γραμματέα της Κυβερνήσεως Σπύρο Σαγιά ένα σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος. Το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος, εκτός από τον κ. Βούτση το υπέγραφαν 8 ακόμη υπουργοί, δηλαδή συνολικά το υπέγραφαν 9 στελέχη της Κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ. Η κυβέρνηση επιχείρησε να νομιμοποιήσει την συμφωνία υπό το «πέπλο» σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος το οποίο τροποποιούσε παλαιότερο διάταγμα (Π.Δ. 114/2010) με το οποίο καθιερώθηκε «ενιαία διαδικασία αναγνωρίσεως για αλλοδαπούς και ανιθαγενείς του καθεστώτος του πρόσφυγα (…)
Όμως ο τίτλος του σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος ήταν ψευδεπίγραφος, καθώς υπό το πέπλο της συμμορφώσεως της χώρας μας στα Ευρωπαϊκά νομοθετικά δρώμενα επιχειρήθηκε με διαδικασίες Fast Track η νομιμοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων εκτοπισθέντων από τις πατρίδες τους αλλοδαπών. Μάλιστα, το επίμαχο διάταγμα προέβλεπε ρητά ότι το κατ’ εξαίρεση χορηγούμενο καθεστώς παραμονής για ανθρωπιστικούς λόγους ισχύει για δύο έτη. Φυσικά ο χρόνος αυτός της διετίας πριν την συμπλήρωσή της, θα μπορούσε, να παραταθεί με νέο διάταγμα της μιας παραγράφου.

«Μπλόκο» από το ΣτΕ
Τέσσερεις ημέρες πριν τις περασμένες βουλευτικές εκλογές (16 Σεπτεμβρίου 2015) έρχεται το Συμβούλιο της Επικρατείας και ανατρέπει τα κυβερνητικά σχέδια, καθώς μπλοκάρει το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος ως παράνομο και το επέστρεψε στους εννέα συναρμοδίους υπουργούς.
Όμως, υπογραμμίζει το ΣτΕ, ο επίμαχος νόμος 3907/2011, δεν παρέχει στους αρμοδίους κρατικούς φορείς να θεσπίσουν «διατάξεις με τις οποίες παρέχεται η δυνατότητα να χορηγηθεί αθρόως και σε απροσδιόριστο αριθμό προσώπων το καθεστώς παραμονής για ανθρωπιστικούς λόγους άνευ καθορισμού κριτηρίων και προϋποθέσεων συναφών προς το καθεστώς αυτό και με τις οποίες μεταβάλλονται κατ’ ουσίαν οι οριζόμενες από τις πάγιες διατάξεις προϋποθέσεις χορηγήσεως του εν λόγω καθεστώτος».

Δυστυχώς, δεν ήταν η πολιτική μόνο απάτη του δημοψηφίσματος και της συνάψεως του τερατώδους μνημονίου που είχε συμφωνήσει ήδη από την αποτυχία εκλογής πΤδ από τους Σαμαροβενιζέλους. Είχε συμφωνήσει και την μετεγκατάσταση εκατομμυρίων προσφύγων και μεταναστών στην Ελλάδα. Έχοντας, ασφαλώς, πλήρη γνώση του εγχειρήματος οι Σαμαροβενιζέλοι. Ανεξάρτητα με τον πόνο που βιώνουν οι δυστυχείς αυτοί άνθρωποι στην Ειδομένη και αλλού, αυτή είναι η ουσία του δράματος που η Ελλάδα και οι πρόσφυγες βιώνουν σήμερα: 11.000.000 Έλληνες και περισσότεροι από 5.000.000 πρόσφυγες εξαπατήθηκαν από την εμβληματικότερη μορφή της πολιτικής απάτης στην παγκόσμια Ιστορία, τον πρωθυπουργό της Ελλάδας Αλέξη Τσίπρα. 11.000.000 Έλληνες εξαπατήθηκαν, πιστεύοντας ότι η Ελλάδα είναι θύμα της Ιστορίας και της γεωγραφίας. Και περισσότεροι από 5.000.000 πρόσφυγες εξαπατούνται καθημερινά, θεωρώντας ότι η Ελλάδα είναι χώρα τράνζιτ στον δρόμο προς το γερμανικό όνειρο. Ο Μεγάλος του Γένους Πολιτικός Απατεώνας Αλέξης Τσίπρας εξαπάτησε τους πάντες.

12. Ποιους κινδύνους εγκυμονεί ένα μεθοδευμένo από μη φίλιες χώρες χαοτικό προσφυγικό πρόβλημα; Είναι απλώς ζήτημα αποτελεσματικής ενσωματώσεως μόνο, ή υπάρχει κίνδυνος για τηνδημόσια ασφάλεια;

Το πρόβλημα δεν είναι μια μακρόπνοη πολιτική αποτελεσματικής ενσωματώσεως. Το πρόβλημα είναι πολύ πιο άμεσο• ούτως ή άλλως το ελληνικό αποτυχημένο κράτος δεν θα φτάσει (με την σημερινή δομή του) σε τέτοιο βάθος χρόνου. Το πρόβλημα είναι το άμεσο και επιτακτικό ζήτημα δημόσιας ασφάλειας που ανακύπτει. Άκουσες τους σκοπιανούς; «Αν αφήναμε τα σύνορα ανοικτά θα είχαν διεισδύσει στην χώρα μας χιλιάδες τρομοκράτες κρυμμένοι ανάμεσα στους πρόσφυγες». Όταν όλοι ορθώνουν σιδερένιους φράκτες, για κάποιο λόγο το κάνουν.

Εφόσον η κατάσταση δεν ανακοπεί ή/και δεν ελεγχθεί, δεδομένης της βεβαιότητας ότι στην χώρα εισέρχονται δεκάδες ή και εκατοντάδες φανατικά στοιχεία που διεξάγουν θρησκευτικό πόλεμο στην Συρία, καθώς και στοιχεία που ελέγχονται από υπηρεσίες μη φιλίων κρατών, δεν θα πρέπει να αποκλεισθεί η περίπτωση μαζικών τρομοκρατικών ενεργειών στο ελληνικό έδαφος. Δεδομένων, α) της θρησκευτικής διαστάσεως που τα ακραία στοιχεία έχουν προσδώσει στην «εμφύλια» συριακή σύρραξη, β) του εμβληματικού και επικοινωνιακού χαρακτήρα ενός πλήγματος στο έδαφος της χριστιανικής Ευρώπης, γ) των μη φιλίων κρατών που αντλούν οφέλη από την αποσταθεροποίηση της χώρας και, δ) της ανεπάρκειας των υπηρεσιών ασφαλείας του ελληνικού κράτους, η χώρα βρίσκεται ενώπιον σημαντικών προκλήσεων και κινδύνων. Η κυβέρνηση οφείλει να λάβει επιτακτικά μέτρα ασφαλείας για την φύλαξη χριστιανικών χώρων λατρείας (ιδίως κατά την περίοδο του εορτασμού του ορθοδόξου Πάσχα), τουριστικών στόχων, εμπορικών κέντρων και μέσων μαζικής μεταφοράς. Οι μνήμες από το αιματοκύλισμα στο Παρίσι είναι νωπές. Τέλος, ο βίαιος εκτοπισμός των Ελλήνων από την Ελλάδα πρέπει να θεωρείται βέβαιος, αν επιβεβαιωθούν τα δημοσιεύματα που θέλουν την Τουρκία να περνά στην Ελλάδα 3.000.000 μουσουλμάνους πρόσφυγες και μετανάστες.

Ἀλαμπάσης Θανάσης

εἰκόνα