Στὶς 5 Ἀπριλίου τοῦ 1900 ὁ Ἄρθουρ Ἔβανς καὶ ἡ ἀρχαιολογική του ὁμάδα, κατὰ τὴν διάρκεια τῶν ἀνασκαφῶν τους στὴν Κνωσσό, ἀνακαλύπτουν πήλινες στῆλες μὲ ἱερογλυφικὴ γραφή, τὴν ὁποία ἀποκαλοῦν Γραμμικὴ Γραφὴ Β’.

Ἡ Γραμμικὴ Β’ εἶναι καθαρὰ Ἑλληνική, γνήσιος πρόγονος τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς.
Ὁ Ἄγγλος ἀρχιτέκτονας Μάικλ Βέντρις ἀποκρυπτογράφησε, βάσει κάποιων εὑρημάτων, τὴν γραφὴ αὐτὴ καὶ ἀπέδειξε τὴν Ἑλληνικότητά της. Μέχρι τότε φυσικὰ ὅλοι ἀγνοοῦσαν πεισματικὰ ἔστω καὶ τὸ ἐνδεχόμενο νὰ ἦταν Ἑλληνική…

Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἔχει τεράστια σημασία καθὼς πάει τὰ Ἑλληνικὰ ἀρκετοὺς αἰῶνες ἀκόμα πιὸ πίσω στὰ βάθη τῆς ἱστορίας.
Αὐτὴ ἡ γραφὴ σίγουρα ξενίζει, καθὼς τὰ σύμβολα ποὺυ χρησιμοποιεῖ εἶναι πολὺ διαφορετικὰ ἀπὸ τὸ σημερινὸ Ἀλφάβητο. Παρόλα αὐτὰ ἡ προφορὰ εἶναι παραπλήσια, ἄκομα καὶ μὲ τὰ Νέα Ἑλληνικά.
Γιὰ παράδειγμα ἡ λέξις «TOKOSOTA» σημαίνει «Τοξότα» (κλητική).

Εἶναι γνωστὸ ὅτι «κ» καὶ «σ» στὰ Ἑλληνικὰ μᾶς κάνει «ξ» καὶ μὲ μιὰ ἁπλῇ ἐπιμεριστικὴ ἰδιότητα, ὅπως κάνουμε καὶ στὰ μαθηματικά, βλέπουμε ὅτι ἡ λέξις αὐτὴ ἐδῶ καὶ τόσες χιλιετίες δεν ἄλλαξε καθόλου.

Ἄκομα πιὸ κοντὰ στὴν Νεοελληνική, ὁ «ἄνεμος», ποὺ στὴν Γραμμικὴ Β’ γράφεται «ANEMO», καθὼς καὶ «ῥάπτης», «ἔρημος» καὶ «τέμενος» ποὺ εἶναι ἀντίστοιχα στὴν Γραμμικὴ Β’ «RAPTE», «EREMO», «TEMENO», καὶ πολλὰ ἄλλα παραδείγματα.

Πανορμίτης Σπανός