Βρωμιά ρεεεε….

Ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου ο Μήτσος, πρακτικός μηχανικός του εμπορικού ναυτικού, κάθε φορά που γύρναγε από ταξίδι, είχε κι ένα καινούργιο «σλόγκαν» να μεταλαμπαδεύσει στα δυό του αγόρια.

Την μια φορά μας είχε πεί σιβυλλικά «ανεβαίνετε», κάποιαν άλλη «μην περιμένετε βοήθεια από κανένα π@ύστη», παλαιότερα μας έλεγε «γεροί στο σώμα και στο πνεύμα» και στα τελευταία του ταξίδια, επιστρέφοντας απογοητευμένος γιατί τον είχαν «βαζώσει», όπως έλεγε, και είχε χάσει την δουλειά του, επανελάμβανε, μονότονα, το ίδιο …μότο:
«Βρωμιά ρεεεεεεε»….

Αναφερόμενος σε καπετάνιους ή αρχιμηχανικούς της ναυτιλιακής εταιρείας, που τους είχε βγάλει στα δύσκολα ασπροπροσώπους με την δουλειά του και αυτοί τον είχαν …ρίξει ή ενθυμούμενος, την μετάλλαξη συναδέλφων του στην μηχανή, που τον είχαν εγκαταλείψει για να πάρουν  την θέση του.

Αυτά, μέχρι το 1976, που εγώ ξεκίνησα στην δημοσιογραφία .
….και μέχρι σήμερα, μ’ αυτά που έχω δεί κι αυτά που έχω γράψει στο χαρτί, που έγινε περιτύλιγμα για τα ψάρια ή για τις σπαλομπριζόλες χωρίς κόκκαλο, έχω καταλήξει κι εγώ στο ίδιο συμπέρασμα:
«Βρωμιά ρεεεεεεεε»….

…και δεν μιλάω για τις «ίντριγκες» επάνω σ ένα μοτορσιπάκι ή στα γραφεία μιας εφοπλιστικής εταιρείας του κώλου αλλά για τα βρώμικα παιχνίδια που παίζονται στο επίπεδο της πολιτικής και οικονομικής ζωής του τόπου.

Να, έτσι μούλθε και τόγραψα και βάλτε το όπου θέλετε.
Καλό βράδυ.

Ῥούσσης Νῖκος

εἰκόνα