Μῦθος, ἀπάτη καὶ βαρβαρότητα οἱ Ὀλυμπιάδες.
Κυριάκος Σιμόπουλος

Τὰ ἀποκαλούμενα «Ὀλυμπιακὸ Πνεῦμα» καὶ «Ὀλυμπιακὸ Ἰδεῶδες», ἀποτελοῦν μῦθο.
Ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα ἔως τὴν ἐποχή μας κυριαρχοῦσαν καὶ κυριαρχοῦν οἰκονομικοπολιτικὰ συμφέροντα ἀργυρωνήτων ἐξουσιῶν καὶ ἀθλητῶν. Ἡ ἀνάληψις τῶν ὀλυμπιακῶν ἀγώνων δὲν ἀφορᾶ οὔτε στοὺς πολίτες, οὔτε στὸν πολιτισμὸ ἀλλὰ στὶς κερδοσκοπικὲς φιλοδοξίες καὶ τὰ ἀναγκαῖα ἔργα ὑποδομῆς, μὲ συνέπεια οἰκονομικὴ ἐπιβάρυνση καὶ ταλαιπωρία τῶν λαῶν καὶ συχνὰ περιβαλλοντολογικὲς συμφορές.

Οἱ Ὀλυμπιακοὶ τῆς ἀρχαιότητος ἀποτελοῦσαν θρησκευτικὲς τελετές, ἐπικήδειες ἐκδηλώσεις γιὰ παράγοντες τῆς Ἐξουσίας, ἀνταγωνισμοὺς πόλεων διὰ μέσου τῶν ὀλυμπιακῶν ποὺ ἀναδεικνύονται «ἰσόθεοι», ἐνῶ οἱ ἀθλητικοὶ ἀγῶνες προβάλλονταν ὡς πεδίο στρατιωτικῶν ἐπιδείξεων προσωπικῆς ἀνδρείας. Κάθε ἑλληνικὴ πόλη φιλοδοξοῦσε να κερδίσει ὀλυμπιακὲς νίκες για διασφάλιση φήμης καὶ διακήρυξη ἰσχύος καὶ εὐημερίας.
Ἡ συμμετοχὴ στὶς Ὀλυμπιάδες δὲν ἀποτελοῦσε ἀθλητικὴ ἐκδήλωση ἀλλὰ βίαιη ἀναμέτρηση γιὰ ἀνάδειξη νικητῶν ποὺ ἐξασφαλιζόταν μὲ τὴν βαρβαρότητα καὶ τὴν διαφθορά. […]
(ἀπὸ τὴν εἰσαγωγὴ τοῦ βιβλίου)

Πανορμίτης Σπανὸς