Μεταξὺ ὅλων τῶν ὑπολοίπων δεινῶν, ἡ «δωρεάν» παιδεία, ἀκριβῶς διότι δὲν πληρώνεται ἀπὸ τὸν νομοθέτη καὶ ἀπὸ τοὺς ἀπασχολουμένους σὲ αὐτήν, μπορεῖ νὰ διακόπτεται, νὰ παραβιάζεται καὶ νὰ ξεφτιλίζεται.
Ἂν πλήρωναν ἀπὸ τὴν τσέπη τους οἱ νομοθέτες καὶ οἱ «ἐπαναστάτες» δάσκαλοι, θὰ συζητούσαμε σὲ ἄλλη βάση.

Εἶναι αὐτονόητο πὼς ἕνα ἰδιωτικὸ σχολεῖο, μὲ στόχο τὸ κέρδος (ὑλικὸ καὶ πνευματικό) θὰ περιφρουρήση μὲ κάθε τρόπο τὴν ἐπιχειρηματική του δράση.
Τὸ «δημόσιο» σχολεῖο, ὄχι ἁπλᾶ δὲν θὰ τὸ κάνη, ἀλλὰ θὰ ὑποκινήση τὴν διατάραξι τῆς σχολικῆς δραστηριότητος, κυρίως διότι τὸ κόστος θὰ πληρωθῆ διὰ τῆς βίας τῆς ἀναγκαστικῆς φορολογίας.

Καμμιὰ φορά, σὲ προσωπικὲς συζητήσεις μὲ ἐγκαλοῦν γιὰ τὴν ἐμμονή μου μὲ τὰ οἰκονομικά.
Θὰ ἐπιμείνω ὅμως.
Τὰ οἰκονομικά, εἶναι ὁ καλλίτερος τρόπος αὐτοελέγχου μιᾶς κοινωνίας.
Καὶ γιὰ νὰ εἶναι μιὰ κοινωνία δίκαιη, θὰ πρέπη ὅλοι νὰ πληρώνουν τὸ οἰκονομικὸ κόστος τῶν πράξεών των.

Μαραμῆς Εὐθύμης

εἰκόνα