Κοινωνικὴ Μόρφωσις καὶ …ἀθεΐα.

Περὶ ἀγάπης καὶ σεβασμοῦ, ἀνθρωπιᾶς καὶ ἀλληλεγγύης, φιλοτίμου καὶ εὐαισθησίας, τὰ ὁποῖα ὁ πατέρας μου συνήθιζε νὰ ἀποκαλῇ «κοινωνικὴ μόρφωση» και ποὺ δὲν ἐξαρτῶνται ἀπὸ τὸ μορφωτικὸ ἐπίπεδο καὶ τὴν καταγωγὴ τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ μόνον ἀπὸ τὴν καλὴ ἀνατροφή του.

Ὅλα τὰ παραπάνω, μοῦ ἔφεραν στὸν νοῦ μιὰ μακρινὴ ἀνάμνηση, ἀπὸ ἕνα ἰδιαίτερο Πάσχα, ποὺ ἂν ἔμεινε ἀνεξίτηλο στὴν μνήμη μου, ἦταν ἐπειδὴ τὸ σημάδεψε ἡ θλίψις.

Πρὶν πολλὰ χρόνια, ἕνα Μ. Σάββατο πρωϊ, ἕνα παλληκάρι ἕως 19-20 ἐτῶν, ἔχασε τὸν ἔλεγχο τῆς μηχανῆς του καὶ σκοτώθηκε, πέφτοντας σὲ μιὰ κολώνα τῆς ΔΕΗ.
Ὅπως καταλαβαίνετε, τὸ κακὸ νέο ταξείδευσε ἀστραπιαία καὶ βάρυνε τὸ κλίμα. Ἄλλοι γνώριζαν ἐκεῖνον καὶ τὴν οἰκογένειά του κι ἄλλοι ὄχι, ὅπως ἐγώ.
Ὅμως….

Τὴν ἄλλη ἡμέρα, Κυριακὴ τοῦ Πάσχα, τὸ θυμᾶμαι γιατὶ μοῦ εἶχε κάνη πολὺ μεγάλη ἐντύπωση, ἔκανα μιὰ μεγάλη βόλτα στὴν κωμόπολη, ὅπου παρετήρησα ὅτι τοὐλάχιστον στὰ οἰκοδομικὰ τετράγωνα τῆς συνοικίας τοῦ νεαροῦ, δὲν ἀκουγόταν πουθενὰ μουσική.
Ἡ σιωπὴ ἦταν ἐκκωφαντική. Οἱ ἄνθρωποι, ὅπως κάθε Πάσχα, ἔψηναν τὰ ἀρνιά τους, κάθονταν στὶς αὐλές τους πίνοντας καὶ τρώγοντας, μπορεῖ καὶ νὰ γέλαγαν, ἀλλὰ μουσικὴ δὲν εἶχαν!

Αὐτὸ μὲ συγκίνησε, διότι ἔμοιαζαν νὰ θυσιάζουν τὴν χαρὰ καὶ τὸ γιορτινὸ γλέντι τους γιὰ τὸ πένθος τῶν συγχωριανῶν τους. Χωρὶς νὰ τοὺς τὸ ἔχῃ ζητήσει κάποιος, ἢ νὰ ἔχουν συνεννοηθεῖ. Χωρὶς νὰ εἶναι ὑποχρεωμένοι νὰ τὸ κάνουν. Ἀπὸ μόνοι τους, ἀπὸ μόνη τὴν ἀνθρωπιὰ καὶ τὸ φιλότιμό τους.
Να μὴν ἀκούγεται πὼς αὐτοὶ γλεντοῦν, ὅταν παραδίπλα κλαῖν. Δείχνοντας ὅτι γνωρίζουν νὰ ἱεραρχοῦν τὶς ἀξίες καὶ τὶς περιστάσεις. Οἱ περισσότεροι ἁπλοὶ ἄνθρωποι, χωρὶς πτυχία, παπλώματα καὶ ἐξυπνακίστικες περικοκλάδες. Μόνον ἡ ἀνθρωπιὰ καὶ ἡ εὐαισθησία ἦταν ἰκανὲς για νὰ τοὺς κάνῃ νὰ ἀποποιηθοῦν τὸ δικαίωμά τους στὴν διασκέδαση.
Ναί, διότι εἶχαν κάθε δικαίωμα νὰ διασκεδάσουν, ἐὰν ἤθελαν. Καί ποιός μποροῦσε νά τούς πῇ κάτι;
Μόνον τὸ αἴσθημα τοῦ σεβασμοῦ, τῆς συμπαθείας καὶ τῆς ἀλληλεγγύης μποροῦσε κι αὐτὸ τελικὰ ἔγινε.

Κοινωνικὴ Μόρφωσις καὶ ...ἀθεΐα.

Κάτι ποὺ δὲν συνέβη, γιὰ παράδειγμα, μὲ τὸ φαγοπότι τῶν κρεάτων, ποὺ διοργάνωνε τὴν Μ. Παρασκευή, ταὐτόχρονα μὲ τὸν Ἐπιτάφιο, ἡ Ἕνωσις Ἀθέων. Τοὺς λείπουν βασικὰ στοιχεῖα κοινωνικῆς μορφώσεως καὶ συμπεριφορᾶς, τὰ κενὰ τῶν ὁποίων ἀναπληρώνουν μὲ θρασύτητα καὶ ἀλαζονεία, προβοκατορικοῦ τύπου, ὑβρίζοντας στὴν οὐσία τοὺς συμπολῖτες τους.
Δὲν πρόκειται παρὰ γιὰ τὰ ἀπολειφάδια τοῦ ἀθεϊσμοῦ, καθὼς σοβαροὶ ἄθεοι ἄνθρωποι δὲν συμμετέχουν σὲ τέτοια τσίρκουλα, ὅπως καὶ οἱ σοβαροὶ ὁμοφυλόφιλοι δὲν τραβιοῦνται στὰ γκέι παρέιντ.

Γεράσιμος Γ. Γερολυμᾶτος

Δὲν εἶναι ἄθεοι…
Οἱ «μῦθοι» ποὺ εἶχαν βγῆ τὰ παλαιὰ χρόνια γιὰ τοὺς …«περιουσίους» δὲν ἦσαν καθόλου μῦθοι…
Ὁ ἄθεος δὲν ἀσχολεῖται καὶ δὲν προκαλεῖ…
Αὐτὸς ποὺ πάντα προκαλεῖ, καὶ προκαλεῖ χυδαία, εἶναι ὁ …«περιούσιος» ἀπατεών, ὁ πάντα προδότης καὶ δειλός, ποὺ χρησιμοποιεῖ τὴν πλαστὴ ἀθεΐα ὡς πλατφόρμα γιὰ νὰ περνᾷ τὶς πουστιές του.

παπποῦς Νῖκος

ἐπεξεργασία κειμένων
Φιλονόη καὶ φίλοι

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

2 thoughts on “Κοινωνικὴ Μόρφωσις καὶ …ἀθεΐα.

  1. Τι θα λεγατε του χρονου την Μεγαλη Παρασκευη, να κανουμε μια μεγαλη πορεια πενθους στην Μελιδωνη, με μπροσταρηδες μερικους που θα στησουν ορθιο μια απομιμηση δενδρου συκιας κι απο ‘να της κλαδι να κρεμασουμε τον Ιουδα και στο σωστο σημειο της πορειας να του βαζαμε φωτια; Τηρωντας ετσι, το προαιωνιο εθιμο μας.
    Ναι, στην Μελιδωνη.

Leave a Reply