Όσο το δικό μας κεφάλι κτυπάει σε τοίχο τόσο οι απόγονοι αυλικοί των Βαυαρών στήνουν τα τάγματά τους με μεγάλη άνεση για να μας ακρωτηριάσουν με το νόμιμο των ψηφισμάτων, διαγγελμάτων, εγκυκλίων και νόμων.
Κλαψουρίζουμε για την κατάντια μας και το αύριο που θα μάς βρει χωρίς ψωμί και νερό στο τραπέζι και η άνοια έχει γίνει το χαρακτηριστικό εκατομμυρίων πολιτών που πλέον δεν ξέρουν ούτε γιατί ζουν, ούτε πού πηγαίνουν, ούτε τι να κάνουν. Σαν πρόβατα κλεισμένα στο μαντρί ακούν τους λύκους να τριγυρίζουν και ποδοπατώντας ο ένας τον άλλον περιμένουν την τελική εισβολή και το μακελειό που θα ακολουθήσει.
Το σιχτίρισμα άργησε πολλά χρόνια και τα χαστούκια, που απανωτά έπρεπε να πέφτουν σε κάθε ευκαιρία στα μάγουλα των πολιτικών και όλων των κοπρόσκυλων που τους φυλούν, τελικά δεν θα έλθουν ποτέ.
Ξεκίνησε η ιστορία και αποβάλλει τον λαό σαν πλέμπα και τα καθίκια που μπουσουλούσαν ανάμεσα μας χρόνια τώρα βρήκαν πάτημα επάνω στον σβέρκο μας και σήκωσαν ανάστημα. Κουνούν δακτυλάκια απειλητικά εναντίον μας, προειδοποιούν για την νομιμότητα της αναγκαίας για την ειρήνη λεπίδας που θα χωθεί στα λαρύγγια μας.
Σκιαζόμαστε τις κυράτσες που πήραν θέση στα υπουργικά συμβούλια. Σκιαζόμαστε τους ηλιθίους που κάθονται στα έδρανα της Βουλής στήνοντας κάθε τόσο και από ένα τσίρκο σε επανάληψη. Και μετά σχολιάζουμε ποιος τα είπε καλλίτερα στον άλλο θέλοντας με το ζόρι να πείσουμε τον εαυτό μας ότι άλλη λύση δεν μένει παρά να επιλεγεί δημοκρατικά (μην χέσω) η επόμενη κυβερνοτοσυμμορία που θα μάς βγάλει από το αδιέξοδο.
Το μεγαλύτερο αδιέξοδο είναι η δημοκρατία όταν έχεις πάρει απόφαση ότι η επιλογή σου πρέπει να γίνει ανάμεσα σε αυτά που η εξουσία σού επιβάλλει.
Φθάσαμε στο σημείο που δεν είναι ο λαός που θα αποφασίζει για την κυβέρνησή που θα έχει, αλλά η εξουσία που θα αποφασίζει τι λαό θα έχει. Μεθοδικά τον έφτιαξαν τον λαό που βολεύει την δημοκρατία όλα τα ταγεροκούστουμα που την κόβουν και την ράβουν στα μέτρα τους καθισμένα στα έδρανα του μπουρδελοβούλιου. Στο μπόι της ρηχότητας της ψυχής τους, της συνειδήσεώς τους και της προσφοράς τους πνίγεται η δημοκρατία.
Λαός που κλαψομουνιάζει, λαός που σκιάζεται στην επόμενη απειλητική επιστολή από τις υπηρεσίες του κράτους, λαός που δεν τον νοιάζει που είναι η χώρα του αρκεί να έχει αύριο μία ελπίδα να δει τον μισθό του στα 500 ευρώ και να μην χάσει τις μουχλιασμένες καταναλωτικές του συνήθειες. Λαός που κρύβεται κάτω από τα βομβαρδισμένα ερείπια κάνοντας τον πεθαμένο μη και η επόμενη βόμβα δεν τον «μυριστεί» και δεν τον κάνει κιμά.
Ο ναζιστής Μάρδας στο ξεκαθάρισε βάζοντας τον μετανάστη και τον πρόσφυγα ως σημείο αναφοράς ότι στην Ελλάδα μέσα στα επόμενα χρόνια αν δεν έχεις χρήμα δεν ζεις. Ψοφάς. Στο είπε και εσύ νόμισες ότι το είπε για τους σακατεμένους από πολέμους μην έχοντας ακόμη καταλάβει ότι ζεις έναν πόλεμο μόνο που δεν έχεις το πειστήριο της σφαίρας που καρφώθηκε στον τοίχο του σπιτιού σου.
Τα πρόβατα σιγά-σιγά θα αραιώνουν. Από το μαντρί θα σέρνονται για σφάξιμο και θα νοιώθουν λυτρωμένα που βγήκαν για ένα λεπτό έξω από τους τέσσερις τοίχους μέχρι η λεπίδα να τους πάρει τον λαιμό. Η νέα ράτσα θα είναι βελτιωμένη. Θα έχει γερό κομπόδεμα για να έχει δικαίωμα στέγης, δικαίωμα τροφής, δικαίωμα στο νερό, δικαίωμα για υγεία, δικαίωμα για δικαιώματα. Σε αυτή την ράτσα, που το πορτοφόλι θα είναι υψηλότερο δικαιολογητικό από την ίδια την ζωή, εκατομμύρια προβάτων είναι χαμένα από χέρι. Είναι τελειωμένα πριν καν βελάξουν με απορία το «γιατί».
Το «γιατί» απαντήθηκε απανωτά σε εκλογικές κάλπες, σε καιρό που ένα κομμάτι της κοινωνίας έπεφτε και το άλλο ανέμιζε παντιέρες «ανατροπής» και «ελπίδας». Μετά έπεφτε και το επόμενο κομμάτι της κοινωνίας και οι παντιέρες συνέχιζαν να ανεμίζουν με γραμμένα «ΝΑΙ» επάνω τους κάνοντας το σπίτι τους καλύβα της Ε.Ε. Η απάντηση δίνεται στην αριστοτεχνική υπόκλιση που κάνει ο καθένας κάθε βράδυ για την πράξη υποταγής που παίζει όλη την ημέρα σε κάθε καινούργιο σενάριο που του δίνει ο σκηνοθέτης πολιτικός σωτήρας του.
Το «άει σιχτίρ» άργησε πολύ και τελικά έμεινε στον πάτο του συρταριού της Ιστορίας. Η ειρήνη νίκησε στην χώρα χωρίς σύνορα μα με τόσους πολλούς φράκτες. Απέδειξε στο πόπολο ότι το μαντρί ήταν ο παράδεισός του. Η μεταλλαγμένη κομματική τροφή στην ώρα της, το κούρεμα στον μήνα που έπρεπε, το άρμεγμα με την απαραίτητη συχνότητα και το σφάξιμο χωρίς ούτε μία αντίδραση. Η επιλεγμένη δημοκρατικά μη βία ήταν στα μέτρα που ήθελαν οι κυβερνήτες και οι δανειστές του λαού που γέννησαν. Σαρξ εκ σαρκός της εξουσίας απέδειξε ότι είναι ο λαός.
Τελικά, άλλος πυροσβεστήρας στο πολιτικό σκηνικό δεν χρειάζεται. Άλλα κόμματα «ανατροπής» και «επανεκκινήσεως του κράτους» είναι περιττά. Τώρα θα παίζει το «ευρωπαϊκόν» και το «εθνικόν» σε λα μείζονα να χαίρονται τα πρόβατα που πηγαίνουν μετά συνοδείας τραγικής μπάντας στο σφαγείο αποχαιρετώντας την Αλεξάνδρεια που δεν αγάπησαν ποτέ.
Ο λαός σιχτίρισε τον εαυτό του και έγινε από μόνος του το σταθερότερο ανάχωμα μιας ανελέητης χρηματοδοτούμενης δημοκρατίας.-
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.