Ἡ Ἀϊτὴ καὶ τὸ εὐαγὲς Clinton Fountation

Haitians Protest Outside Hillary Clinton’s Office Over ‘Billions Stolen’ by Clinton Foundation

Ἀϊτὴ καὶ τὸ εὐαγὲς Clinton Foundation.

(Ὁ σεισμὸς τοῦ 2010, ἡ κατάρα τοῦ Πάπα Ντὸκ καὶ ἄλλες ἰστορίες)

Ἡ Ἀϊτὴ καὶ τὸ εὐαγὲς Clinton Fountation

Διαδηλώσεις Ἀϊτινῶν ἀκτιβιστῶν, ἔξω ἀπὸ τὸ Clinton Foundation στὴν Νέα Ὑόρκη, γιὰ τὴν ἀπώλεια δισεκατομμυρίων δολλαρίων, ποὺ ὑποτίθεται πὼς ἐπρόκειτο νὰ δοθοῦν στὴν Ἀϊτή, σὰν ἐνίσχυσις γιὰ νὰ κλείσῃ κάποιοες ἀπὸ τὶς πληγὲς τοῦ καταστροφικοῦ σεισμοῦ, τοῦ Ἰανουαρίου τοῦ 2010.

Οἱ διαδηλωτὲς ἰσχυρίζονται πὼς τὰ χρήματα ἐκλάπησαν ἀπὸ τὴν Ἐπιτροπὴ γιὰ τὴν Ἀνασυγκρότηση τῆς Ἀϊτῆς (Haiti Reconstruction Commission), τῆς ὁποίας προΐσταται ὁ Μπὶλ Κλίντον.

Τὸν Ἰανουάριο τοῦ 2015, εἶχαν σημειωθῆ καὶ πάλι διαδηλώσεις, γιὰ τὴν ἀπώλεια περισσοτέρων ἀπὸ 10 δισεκατομμυρίων δολλαρίων καὶ γιὰ τὰ συμβόλαια – ἀναθέσεις ἔργων, σὲ μὴ Ἀϊτινὲς ἑταιρεῖες.

Οἱ ἀκτιβιστὲς ἐπίσης ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ Ἀϊτὴ χρησιμοποιεῖται σὰν μία κάλυψις ἀπὸ τὶς ξένες κυβερνήσεις, γιὰ νὰ τροφοδοτήσουν τὸ Ἵδρυμα Κλίντον μὲ ἐκατοντάδες ἑκατομμύρια δολλάρια, γιὰ διευκολύνσεις ἀπὸ τὴν Χίλαρι Κλίντον, κατὰ τὸ διάστημα τῆς θητείας της ὡς Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν.

«Καταγγέλλουμε στὸν κόσμο τὰ ἐγκλήματα κατὰ τῆς Ἀϊτῆς, γιὰ τὰ ὁποῖα εὐθύνονται οἱ Μπὶλ καὶ Χίλαρι Κλίντον»,

λέει ὁ Dhoud Andre, τῆς Ἐπιτροπῆς κατὰ τῆς δικτατορίας στὴν Ἀϊτή.

«Καὶ καταγγέλλουμε στὸν ἀμερικανικὸ λαὸ ὅτι ἡ Χίλαρι Κλίντον ἔχει παραλάβει καὶ διαγράψει, περισσότερα ἀπὸ 32.000 email, μὲ ἀποδείξεις γιὰ τὰ ἐγκλήματά τους».

Ἕξι χρόνια μετὰ τὸν σεισμό, ἡ Ἀϊτὴ εἶναι βυθισμένη στὴν ἀπελπισία. Τὸ νοσοκομεῖο τῆς χώρας δὲν ἔχει ἀκόμη ὁλοκληρωθεῖ, ἐνῶ ὑπάρχουν κρούσματα χολέρας. Ὡστόσο τὸ Clinton Foundation διαπιστώνει πρόοδο, ἰδίως στην οἰκονομικὴ ἀνάπτυξη καὶ στὴν τουριστικὴ βιομηχανία.

———————————————————————————–

Ὁ σεισμὸς καὶ κάποιες παλιὲς ἱστορίες.

Τὸν Ἰανουάριο τοῦ 2010 ἰσχυρὸς σεισμὸς ἔπληξε τὴν Ἀϊτή, προκαλώντας τὸν θάνατο χιλιάδων ἀνθρώπων καὶ τεράστιες ὑλικὲς καταστροφές. Ὁ σεισμὸς εἶχε μέγεθος 7,0 βαθμοὺς τῆς κλίμακος Ῥίχτερ, ἐπίκεντρο 16 χιλιόμετρα ἀπὸ τὴν πρωτεύουσα Πὸρτ – ὁ – Πρένς, ἑστιακὸ βάθος μόλις 10 χιλιόμετρα καὶ καθὼς βρῆκε μπροστά του, πρόχειρες κατασκευὲς καὶ φαβέλες, ἦταν ἐξαιρετικὰ καταστροφικός, μὲ τοὺς νεκροὺς νὰ κυμαίνονται μεταξὺ 230.000 κατὰ τὴν κυβέρνηση καὶ 310.000, σύμφωνα μὲ ἄλλους ὑπολογισμούς.

Ὁ σεισμὸς ἦταν ἕνας ἀκόμη κρίκος σὲ μία ἁλυσίδα συμφορῶν ποὺ μαστίζει τὴν πιὸ φτωχὴ χώρα τοῦ δυτικοῦ ἠμισφαιρίου, τὶς τελευταῖες δεκαετίες, σὲ βαθμὸ ποὺ οἱ δεισιδαίμονες Ἀϊτινοί, νὰ ἀποδίδουν τὴν κακοδαιμονία, στὴν κατάρα τοῦ Πάπα Ντόκ.

Ὁ γιατρὸς Φρανσουὰ «Πάπα Ντόκ» Ντιβαλιὲ ἐξελέγη δημοκρατικὰ πρόεδρος τῆς Ἀϊτῆς τὸ 1957.
Ἡ προηγουμένη θητεία του, ὡς Ὑπουργὸς Ὑγείας, τὸν εἶχε κάνη ἰδιαίτερα δημοφιλὴ καὶ ὁ λαὸς περίμενε νὰ λήξῃ ἡ πολιτικὴ ἀστάθεια καὶ οἱ ταξικὲς συγκρούσεις. Ἦταν ἕνας ἄνθρωπος συνεσταλμένος καὶ μετριοπαθής, πάντα κρυμμένος πίσω ἀπὸ τεράστια γυαλιά· ἔνας ἄνθρωπος ποὺ μισοῦσε τοὺς στρατιωτικοὺς καὶ ἀγαποῦσε τὰ βιβλία. Τὸ μαῦρο κοστοῦμι καὶ ἡ σιωπηλὴ παρουσία του θύμιζαν τὸν Βαρῶνο Σάββατο, ἕνα εἶδος ἐντοπίου Χάροντος, τὸ πνεῦμα τῶν νεκροταφείων.

Πίστευε ὅτι θὰ ἕμενε στὴν ἱστορία, ὄχι τόσο γιὰ τὸ ἔργο του στὴν Ἀϊτή, ἀλλὰ γιὰ τὶς σκέψεις του. Τὴν ἡμέρα τῆς κηδείας του, τὸ βιβλίο του «Ἀναμνάσεις ἐνὸς ἡγέτου τοῦ Τρίτου Κόσμου», ἀνοικτὸ πλάι στὴν σορό του, ἀποσκοποῦσε στὸ νὰ δείξῃ στὸν κόσμο πώς, παρ΄ ὅ,τι ὁ στοχαστὴς εἶχε πεθάνη, οἱ σκέψεις του παρέμεναν ζωντανές.

Ὡστόσο ὁ Ντιβαλιέ, μὲ τὴν ἀνάληψη τῆς προεδρίας, ἀπρόσμενα μετεμορφώθη σὲ ἐχθρὸ τοῦ λαοῦ, δημιουργώντας ἕνα δαντικὸ σκηνικό, ὅπου κυριαρχούσαν μαύρη μαγεία, βουντοῦ καὶ ζόμπυ.

Μετὰ τὸ πραξικόπημα τοῦ 1958, ἀντέδρασε γεμίζοντας τοὺς κήπους τοῦ μεγάρου του μὲ ἀντιαεροπορικὲς πυροβολαρχίες.

Ὄντας καὶ ὁ ἴδιος μάγος βουντοῦ, ἔπεισε τὸν λαὸ πὼς ἦταν ζόμπυ καὶ χρησιμοποίησε τὴν δεισιδαιμονία γιὰ νὰ διατηρήσῃ ὑποταγμένο τὸν λαό, ἐνῶ παράλληλα τὸ τρομολαγνικὸ τάγμα ἀσφαλείας «Τόντον Μακοῦτ» (=μπαμποῦλες), ἁλώνιζε στὴν χώρα, δολοφονώντας καὶ τρομοκρατώντας προληπτικά, μὲ περισσοτέρους ἀπὸ 30.000 Ἀϊτινοὺς νεκροὺς ἢ ἐξαφανισμένους, στὰ 14 χρόνια τῆς ἐξουσίας του.

Οὔτε οἱ τουρίστες, γλύτωσαν ἀπὸ τὸν ζῆλο τῶν Τοντὸν Μακοῦτ. Ὁ συγγραφέας Γκράχαμ Γκρίν, ποὺ ὑπῆρξε θῦμα αὐτῶν τῶν περιοδικῶν ἐπιδρομῶν, περιγράφει στὸ βιβλίο του «Οἱ θεατρίνοι» ἐκεῖνες τὶ νύκτες, ὅταν ὁ Ντυβαλιὲ διέταζε νὰ κόψουν τὸ ῥεῦμα, ὥστε νὰ μπορέσουν τὰ «κοράκια» του νὰ πέσουν ἀτιμωρητὶ ἐπὶ δικαίων καὶ ἀδίκων, ζωντανῶν ἢ νεκρῶν, ἀνεξαρτήτως διαβατηρίου, καταστάσεως, φύλου ἢ ἡλικίας.

Ἡ Ἀϊτή, μὲ αὐτὸν τὸν ντροπαλό, ἀλλὰ σκληρὸ πατέρα, καὶ τοὺς πραιτοριανοὺς ποὺ ἦσαν συνεχῶς μὲ τὸ δάκτυλο στὴν σκανδάλη, μεταμορφώθηκε σὲ μιὰ μεγάλη οἰκογένεια, στὴν ὁποία ἡ δουλοπρέπεια ἢ ἡ ἀπόλυτος ἀφοσίωσις στὸν ἀρχηγὸ δὲν ἦσαν ἀρκετὲς γιὰ νὰ ἐξασφαλίσουν ὅτι θὰ γλυτώση κάποιος ἀπὸ τὰ μέχρι θανάτου βασανιστήρια, στὸ φρούριο τοῦ Φὸρ Ντιμᾶνς.

Κάποιοι ἀπὸ αὐτοὺς ὑπέστησαν τὴν ἀσυνήθιστη τιμὴ νὰ τοὺς βασανίσῃ προσωπικὰ ὁ Πρόεδρος, στὰ ὑπόγεια τοῦ προεδρικοῦ μεγάρου.

Ὑπάρχουν φῆμες- διότι οὐδεὶς ἐπέζησε ἀπὸ τὴν ξενάγηση στὶς κατακόμβες τοῦ προεδρικοῦ μεγάρου- ὅτι οἱ τοῖχοι στὶς αἴθουσες βασανιστηρίων ἦσαν βαμμένοι καφέ, γιὰ νὰ μὴν ξεχωρίζῃ καὶ πολὺ τὸ αἷμα.

Οἱ φῆμες ἔλεγαν ἀκόμα ὅτι ἐκεῖ ὁ Πρόεδρος ἀνάσταινε τοὺς νεκρούς. Γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτὸ εἶχε προσπαθήση νὰ ἁρπάξῃ, στὴν μέση τῆς νεκρώσιμης τελετῆς, τὸ πτῶμα τοῦ παλαιοῦ ἀντιπάλου του Κλεμὰν Ζουμέλ, ἐνῶ εἶχε ζητήση νὰ τοῦ παραδόσουν μέσα σὲ ἔναν κάδο γεμάτο πάγο τὸ κεφάλι τοῦ συνωμότου Μπλισὲ Φιλοζενές, τὸ ὁποῖο ἀνέκρινε ἐπὶ μία ὁλόκληρη ὥρα μέσα στὶς τουαλέτες τοῦ ἀεροδρομίου, γιὰ νὰ τοῦ πῇ τὰ ὀνόματα τῶν ἐπομένων προδοτῶν.

Σύμφωνα μὲ τὶς φῆμες, τὸ κεφάλι δὲν ἄντεξε τὴν βασανιστικὴ ἀνάκριση καὶ ἔδωσε ὀνόματα.

Ἀφοῦ ὅρισε διάδοχο τὸν υϊό του καὶ ἀφοῦ εἶχε κατ΄ ἐπανάληψη νικήση τοὺς ἐχθρούς του, ὁ Φρανσουὰ Ντυβαλιὲ κατάφερε, ὡς ἐκ θαύματος, νὰ πεθάνῃ στὸ κρεββάτι του στὶς 21 Ἀπριλίου τοῦ 1971.

Τὸ σῶμα του ἐξετέθη δημοσίως, ἐπὶ δύο ὁλόκληρες ἡμέρες, γιὰ νὰ βεβαιωθῇ ὁ λαὸς τῆς Ἀϊτῆς ὅτι ὄντως εἶχε πεθάνη.

Τὸ πρωὶ ὅμως τῆς κηδείας ἔνας δυνατὸς ἄνεμος σήκωσε ἕνα σύννεφο σκόνης. Μέσα στὸ σύννεφο τῆς σκόνης, τὸ πλῆθος «διέκρινε τὸν ἴδιο τὸν γιατρὸ να δραπετεύῃ ἀπὸ τὸ σῶμα του.

Συμπτωματικά, σὲ ὅλα αὐτὰ καὶ μέσα στὸν ἀπόγειο τοῦ ψυχροῦ πολέμου, εἴχαν ἐμπλακῆ καὶ οἱ ΗΠΑ, μὲ τὰ ἑκατομμύρια δολλάρια, ποὺ διοχετεύθησαν στὸν Πάπα Ντόκ, γιὰ τὴν στήριξη τοῦ καθεστῶτος του, μὲ ἀποτέλεσμα, τὸ 1971, κατὰ τὸν θάνατό του, ἀφοῦ καὶ τὰ ζόμπυ κάποτε πεθαίνουν, τὸ βλαστάρι τοῦ Ζᾶν Κλὸντ «Μπέμπε Νόκ», νὰ ἔχῃ στὴν διάθεσή του μία ἀμύθητη κληρονομιὰ στὰ 19 του χρόνια, ποὺ τὸν βοήθησε νὰ συνεχίσῃ τὴν τρομολαγνικὴ δικτατορία τοῦ πατέρα του, μὲ τόση συνέπεια, ποὺ ὁ λαὸς εἶχε πεισθῆ πὼς τὸ πνεῦμα τοῦ Πάπα Ντόκ, εἶχε εἰσχωρήση στὸ κεφάλι τοῦ Μπέμπε Ντόκ.

Ὁ Μπέμπε Ντὸκ στὴν πραγματικότητα ἤθελε να ἀφιερώσῃ τὴν ζωή του στὶς ἀσωτίες, λάτρευε τὰ σπὸρ αὐτοκίνητα, τὶς μηχανές, τὰ πάρτυ, τὸ κυνῆγι, τὶς κρουαζιέρες καὶ τὸ σὲξ μὲ γυναῖκες καὶ ὄχι μόνον.

Εὐτυχία του νὰ κλείνῃ τὸ ἀεροδρόμιο, ὥστὲ νὰ μπορῇ νὰ ὁδηγήσῃ τὰ διάφορα πολυτελῆ αὐτοκίνητά του στὴν μοναδικὴ ἀσφαλτοστρωμένη πίστα τῆς Ἀϊτῆς.

Μιὰ ἅλλη ἀπασχόλησίς του ἦταν νὰ ἐπισκέπτεται αἰφνιδιαστικὰ μιὰ συνοικία καὶ νὰ πετᾷ στὸν ἀέρα δέσμες δολλαρίων, γιὰ νὰ βλέπῃ τὸν λαὸ νὰ πέφτῃ στὸ ἔδαφος κυνηγώντας κάποιο χαρτονόμισμα.

Ἕξι μῆνες ἀφ΄ ὅτου ἀνέλαβε πρόεδρος, εἶπε νὰ σπουδάσῃ στὸ Πανεπιστήμιο τῆς Ἀϊτῆς, παρὰ τοὺς ἀθλίους βαθμοὺς ποὺ εἶχε ὡς μαθητής.

Ὅσο ὁ Μπέμπε Ντόκ, δὲν εἶχε ἀκόμη καταλάβει τὶ ζοῦσε, τὴν χώρα κυβερνούσαν ἡ μητέρα καὶ ἡ μεγαλύτερη ἀδερφή του, ποὺ προσπάθησαν νὰ συμμαζέψουν κάποια πράγματα, ὅπως μὲ τὴν ἀπελευθέρωση κάποιων ἀπὸ τοὺς πολιτικοὺς κρατουμένους, ποὺ εἶχαν ἐπιβιώση, καθὼς καὶ τὴν ἑστίαση στὴν τουριστικὴ ἀνάπτυξη, μετὰ πορνείας καὶ ναρκωτικῶν.

Πράγματι, τὰ ξενοδοχεῖα γέμισαν τουρίστες, μεταξὺ τῶν ὁποίων ὁ Μπὶλ καὶ ἡ Χίλαρυ Κλίντον, ποὺ ἔκαναν στὴν Ἀϊτὴ τὸν μῆνα τοῦ μέλιτος.

Φυσικὰ ἡ οἰκονομικὴ βοήθεια ἀπὸ τὶς ΗΠΑ, ποὺ οὐδέποτε σταμάτησε, κατέληγε ἀπ’ εὐθείας στοὺς λογαριασμοὺς τῆς οἰκογενείας Ντιβαλιέ, ποὺ στὴν συνέχεια ἔκαναν τὰ κουμάντα τους, τὶ θὰ δόσουν γιὰ τὴν χώρα καὶ τὶ θὰ μείνη γιὰ τὰ γεράματά.

Καὶ ἐνῶ ὅλα ἔδειχναν περίπου εἰδυλλιακά, μάννα καὶ κόρη τὰ ἔσπασαν μεταξύ τους, μὲ ἀποτέλεσμα ἡ μὲν κόρη νὰ βρεθῇ στὴν ἐξορία, ὁ δὲ Μπέμπε Ντὸκ νὰ ἀφυπνισθῇ ἀπὸ τὸν σαματᾶ καὶ νὰ ἀποφαίσῃ νὰ ἀσχοληθῇ μὲ τὸ ἐπιχειρεῖν.

Πρώτη ἐπιχείρησις τοῦ Μπέμπε Ντόκ, τὸ ἐμπόριο αἵματος, δηλαδή, ἀγόραζε αἷμα ἀπὸ τοὺς Ἀϊτινούς, πρὸς 3 δολλάρια τὸ λίτρο καὶ τὸ μεταπωλοῦσε σὲ ἀμερικανικὲς τράπεζες αἵματος, πρὸς 30 δολλάρια τὸ λίτρο.

Στὸ σημεῖο αὐτὸ ἦταν ποὺ ὁ λαὸς τοποθετεῖ τὴν διείσδυση τοῦ Πάπα Ντὸκ στὸ κεφάλι τοῦ μικροῦ, καθὼς ὅλο τὸ σενάριο ποὺ εἶχε ζήση ὁ λαὸς μὲ τὸν πατέρα, τὸ ξαναζοῦσε καὶ μὲ τὸν υἱό, μὲ τὸ βουντοῦ καὶ τὰ ζόμπυ να κυριαρχοῦν στὴν χώρα, ἰδίως ἀπὸ τὸ 1979 καὶ μετά, ὅταν ὁ Μπέμπε Ντὸκ παντρεύτηκε τὴν μητέρα του μὲ τελετὴ βουντοῦ, ἐπιβεβαιώνοντας τὴν πεποίθηση τοῦ λαοῦ, ὅτι εἶχε ἐγκατασταθῆ στὸ κεφάλι του ὁ πατέρας του.

Καὶ ἐπειδὴ μία γυναῖκα δὲν εἶναι ποτὲ ἀρκετή, ἀκόμη κι ἂν πρόκειται γιὰ τὴν μητέρα σου, ὁ μικρὸς τὴν ἑπομένη χρονιὰ παντρεύτηκε τὴν κόρη ἐνὸς μεγιστᾶνος  τοῦ καφὲ καὶ τῶν ναρκωτικῶν, τὴν μιγὰ Μισὲλ Μπενέτ, σὲ ἕναν χλιδᾶτο γάμο ποὺ μπῆκε στὸ βιβλίο Γκίνες, σὰν ὁ πιὸ ἀκριβὸς γάμος ὅλων τῶν ἐποχῶν.

Αὐτὸς ἦταν καὶ ὁ λόγος ποὺ ἡ μητέρα Ντόκ, κάπως ζήλεψε τὴν νύφη της καὶ ἄρχισαν οἱ τριβὲς τῶν δύο συζύγων, μὲ ἀποτέλεσμα ἡ μητέρα νὰ ἐκδιωχθῇ ἀπὸ τὸ παλάτι, κάτι που ἐπιβεβαιώνει ὅτι οἱ μητέρες χώνονται παντοῦ στὶς νύφες, ἀλλὰ στὸ τέλος νικᾶ ἡ νύφη. Ἡ Μισὲλ ἦταν μιὰ γυναῖκα ποὺ ξόδευε περιουσίες σὲ παλτὰ βιζόν, τελείως ἄχρηστα σὲ μιὰ χώρα, στὴν ὁποία ἡ θερμοκρασί οὐδέποτε κατεβαίνει ὑπὸ τοὺς 30 βαθμούς. Ἔκανε ἐπίσης συλλογὴ παπουτσιῶν καὶ ἐχθρῶν.

Καὶ καθὼς ἡ ἐξουσία καμμιὰ φορὰ δημιουργεῖ συμπτώματα βαρεθπας μέθης, ἡ τρομοκρατία ἐντατικοποιήθηκε ἀπὸ τοὺς πραιτοριανοὺς τοῦ μικροῦ, ποὺ τοὺς ὀνόμασε Leopard Corps καὶ τοὺς ἀνεβάθμισε σὲ ἀστυνομικούς. Ἐπεβλήθη αὐστηρὴ λογοκρισία, κατηργήθη ὁ συνδικαλισμός, συγκεντρώσεις καὶ διαμαρτυρίες ἦσαν ἀπηγορευμένες, μὲ τοὺς ἀπελπισμένους Ἀϊτινοὺς νὰ μεταναστεύουν κατὰ κύματα, ἀπέναντι, στὴν Φλόριντα.

Τὸ 1984 ὁ μικρός, εἶπε νὰ κάνῃ καὶ ἐκλογές, παρ’ ὅ,τι δὲν ὑπῆρχαν ἄλλοι ὑποψήφιοι γιὰ τὴν προεδρία.

Ἔχει μείνει στὴν ἱστορία, σὰν ἐπικὴ γραφικότης, ἡ προεκλογικὴ ἐκστρατεία τοῦ μικροῦ, ποὺ περιεφέρετο μὲ τὴν λιμουζίνα του, στοὺς δρόμους τοῦ Πὸρτ – ὁ – Πρένς, ῥαντίζοντας μὲ κέρματα τοὺς Ἀϊτινοὺς ποὺ τὸν ἐπευφημούσαν.

Τὸ τελικὸ ὅμως 99%, ποὺ τοῦ ἔδωσε ἡ ἀγάπη τοῦ λαοῦ, τὸν δικαίωσε στις κακὲς γλῶσσες.

Τὰ πράγματα ὅμως δὲν πήγαιναν καὶ τόσο καλά. Οἱ πηγὲς πλούτου τῆς χώρας, καφὲς καὶ τουρισμός, εὑρίσκοντο σὲ μεγάλη πτώση, ἡ χώρα ἤταν διεθνῶς ἀπομονωμένη καὶ ταυτισμένη μὲ τὸ χίβ, ἡ ἀνεργία στὸ κόκκινο, ἦλθε καὶ ὁ Πάπας καὶ ψιλοεναστάτωσε τὸν κόσμο μιλώντας γιὰ ἀλλαγὲ ποὺ ἔπρεπε νὰ γίνουν, ἔ, δὲν ἤθελε καὶ πολύ, ἀρκοῦσε μία σταγόνα γιὰ νὰ ξεχειλίσῃ τὸ ποτῆρι.

Καὶ ἡ σταγόνα ἦλθε τὴν ἡμέρα ποὺ οἱ πραιτοριανοι, καταδιώκοντας κάποιους διαδηλωτές, τοὺς ἠκολούθησαν ὅταν μπῆκαν μέσα σὲ ἔνα σχολικὸ λεωφορεῖο.

Ἐκεῖ ὅμως, ἀντὶ να σκοτώσουν τοὺς διαδηλωτές, ὅπως τοὺς ἄξιζε, σκότωσαν τρεῖς μαθητές, ἀσχέτους μὲ τὸ ἔγκλημα.

Αὐτὸ ἦταν. Ὁ κόσμος βγῆκε στοὺς δρόμους, πῆραν στὸ κυνῆγι τοὺς πραιτοριανούς, πυρπώλησαν κρατικὰ κτίρια καὶ αὐτοκίνητα, λεηλάτησαν καταστήματα, ἕνα χάος δηλαδή, ποὺ ἔβαλε σὲ σκέψεις τὸν Μπέμπε Ντόκ, ἰδίως ὅταν οἱ στρατηγοί του, ἔπαψαν νὰ τὸν στηρίζουν.

Συμπτωματικά, ἐκείνη τὴν ἐποχή, εὑρέθη σταθμευμένο στὴν Ἀϊτή, ἕνα ἀεροπλάνο ποὺ εἶχε στείλη ὁ Ῥῆγκαν καὶ σ’ αὐτὸ ὁ Μπέμπε Ντὸκ φόρτωσε τὰ πράγματα, τὰ σερβίτσια, τὰ χρυσαφικά, 120 ἐκατομμύρια δολλάρια τῆς τραπέζης τῆς Ἀϊτῆς καὶ ὅ,τι ἄλλο τραβοῦσε ἡ ψυχούλα του, πῆρε καὶ τὸ γυναικάκι του καὶ τὴν ἔκαναν γιὰ τὰ Παρίσια ἀρχικὰ καὶ μετὰ Ῥιβιέρα, ποὺ ἦταν καὶ πιὸ κοσμοπόλιταν, ἐνῶ δὲν ὑπῆρχαν ἐνοχλητικοὶ Ἀϊτινοὶ νὰ τοῦ ζητοῦν τὰ ῥέστα. Φημολογείται ὅτι ὁ Ῥῆγκαν, ἔβγαλε τὸ κατιτίς του, γι’ αὐτὴ τὴν ἐκδούλευση, ἀλλὰ αὐτὰ εἶναι κακοήθειες.

Στὴν Ῥιβιέρα ὅμως, ἐνῶ τὰ πράγματα ξεκίνησαν θεϊκά, δὲν ὑπῆρχε ἀνάλογη συνέχεια. Ἀπὸ τὴν μία ἡ νέα κυβέρνησις στὴν Ἀϊτή, ποὺ πάγωσε τοὺς λογαριασμοὺς τοῦ Μπέμπε Ντόκ, ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἡ σπάταλη ζωή, τὸ ῥευστὸ ὅλο καὶ λιγόστευε καὶ αὐτὸ σὲ ἕνα ζευγάρι, φέρνει πάντα γκρίνια. Ἔτσι ἡ μαντὰμ Ντόκ, ὅταν ἔμαθε ὅτι ὁ μικρὸς συμμετεῖχε, ἐν ἀγνοίᾳ της, σὲ παρτοῦζες πολυτελείας, ἐπικαλέσθηκε ἀδυναμία νὰ τὸν παρακολουθήσῃ, μέζεψε κοσμήματα καὶ χρυσαφικὰ καὶ βιζὸν καὶ τὸν παράτησε.

Καὶ καθὼς μάννα εἶναι μόνον μία, σὲ αὐτὲς τὶς δύσκολες στιγμές, ἡ μητέρα Ντὸκ ἐπέστρεψε γιὰ νὰ παρηγορήσῃ τὸν υἱὸ καὶ σύζυγό της. Μετακόμισαν κάπου πιὸ φθηνά, στὴν Κυανὴ Ἀκτή, σὲ μία βίλλα μὲ μηνιαῖο μίσθωμα 10.000 δολλάρια.

Ἀλλὰ καθὼς τὸ ῥευστὸ ὅλο καὶ στέρευε καὶ ἀφοῦ προηγήθη ἔξωσις ἀπὸ τὴν βίλλα, τὸ ζεῦγος μετεκόμισε σὲ κάτι πιὸ φθηνό, σὲ πολυκατοικία, μέχρι ποὺ πέθανε ἡ μαμὰ Ντὸκ καὶ ὁ μικρὸς εἶπε νὰ ἐπιστρέψῃ στὴν Ἀϊτή, ὅπου περιέργως τὸν συνέλαβαν γιὰ κάποιες ἁμαρτίες τοῦ παρελθόντος, ἀλλὰ δὲν πρόλαβε νὰ δικασθῇ καὶ νὰ ἀποδείξῃ τὴν ἀθῳότητά του, ἀφοῦ πέθανε τὸ 2014.

Sic transit gloria mundi……

Πολυζωΐδης Θανάσης

ἐπιμέλεια κειμένου Φιλονόη καὶ Φίλοι

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply