Ἄγω, ΑΓΕτης, ἡγέτης καὶ ΔΑΠίτης

Σχόλια τοῦ Δήμου Μούτση γιὰ τὸ φαινόμενον μπούλη γεωργιάδου, μετὰ τῆς συζύγου του.
Πολὺ ἐνδιαφέροντα σχόλια. Μερικὲς παρατηρήσεις, ἀναφορικῶς πάντα μὲ τὸ «ἄγω» καὶ τὸν ἡγέτη κι ὄχι γιὰ τὶς ἀποκαλύψεις τοῦ Μούτση, ποὺ στὶς ἡμέρες μας καταντοῦν ὡς …φυσικὴ συνέπεια τῆς ἀποκαλύψεως τῆς βρωμιᾶς ποὺ μᾶς καλύπτει.
Μίας βρωμιᾶς ποὺ ἀρχὴ καὶ τέλος δὲν ἔχει καὶ τῆς ὁποίας μετέχοντες καὶ κουκουλωτὲς παραμένουν ἅπαντες οἱ ἀλληλοδιαπλεκόμενοι καὶ ἀλληλοεξυπηρετούμενοι.

Παρατήρησις πρώτη λοιπόν.
Τὸ σούργελον γεωργιάδης ἀγνοεῖ τὶς δασυνόμενες λέξεις. Τὶς δασυνόμενες πατριῶτες.
Ποιός; Αὐτὸς ποὺ τελείωσε, κατὰ τὰ λεγόμενά του, τὸ ἱστορικὸ τμῆμα τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, ποὺ ὡς γνωστὸν παραμένει τμῆμα τοῦ τμήματος φιλολογίας καὶ  ἐντὸς τοῦ ὁποίου ἐπιβάλλεται οἱ σπουδάζοντες, αὐτὲς τοὐλάχιστον, νὰ τὶς κατέχουν ἄριστα.

Ἄγω, ΑΓΕτης, ἡγέτης καὶ ΔΑΠίτης1

Οἱ 135 Δασυνόμενες λέξεις.

Ἀγνοώντας αὐτὲς τὶς δασυνόμενες ὅμως λέξεις συνδέει τὸ «ἄγω» (ψιλούμενον) μὲ τὸ «ἡγέτης» (δασυνόμενον) καὶ σχολιάζει ὁ μπούλης μόνον γιὰ νὰ σχολιάζῃ.
(Κοινῶς; Γιὰ νὰ κάνῃ τὸν γνωστό του θόρυβο.)

Παρατήρησις δευτέρα.
Ὁ Δῆμος Μούτσης καλῶς ἐτοποθετήθη καὶ ἀκόμη καλλίτερα μᾶς ἀπεκάλυψε τὶς ἀνοησίες καὶ τὶς διαπλοκὲς τοῦ μπούλη.

Εξεταστική περίοδος Α΄εξαμ. Φιλοσοφικής σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών.
ΔΑΠίτης φοιτητής που όχι μόνο δεν είχε πατήσει το πόδι του, δεν ήξερε καν την διεύθυνση της Σχολής, βρέθηκε να περνάει όλα τα μαθήματα και μάλιστα με βαθμό, την στιγμή που σοβαροί φοιτητές είχαν κοπεί τουλάχιστον σε δύο.
Στην ερώτηση δε: «ρε συ πώς τα κατάφερες;» η απάντηση ήταν συγκεκριμένη: «υπάρχουν και διαρροές».
«Το παιδί μας επιστήμων τελειώνει» που λέω και σ ένα τραγούδι μου.
Ένα μπουμπούκι, ένας νέος Μπουμπούκος.

Και μια και το φέρε η κουβέντα, ο περί ού λόγος κύριος, ως άλλος Τσόμσκι ή Μπαμπινιώτης, μας δήλωσε τις προάλλες ασύστολα, ότι ο Ηγέτης – άκουσον άκουσον – παράγεται από το ρήμα «άγω»! (Αγέτης, Αγωγιάτης, Αγωγός, Ανάγωγος).
Το ρήμα «ηγούμαι» του είναι άγνωστη λέξη, εξ ού και μέλλων Αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως του κυρίου Κούλη.

Ο Μπουμπούκος -Αγέτης όμως, είχε πάρει προ πολλού το «άγω» του και είχε παράγει μια άλλη λέξη, την λέξη «πράκτορας» στον χώρο της τέχνης.
Από τους Ολυμπιακούς αγώνες ήδη θυμάμαι, είχε αρχίσει, επιλέγοντας με δικά του κριτήρια ως «καλλιτεχνικός πράκτορας» να στείλει την μαγείρισσα-μαέστρο του να πάει να παίξει στην Κίνα το τίς οίδεν θεόπνευστο έργο της, αρπάζοντας ο γλωσσοφτιάκτης και ως «εισπράκτορας» την αμοιβή, πολλά λεφτά, και στέλνοντάς τα κατ ευθείαν έξω ως ελέχθη. Το θέμα ψιλοσυζητήθηκε και ψάξτε βρέστε!
Έκτοτε, μόλις προκύψει μουσική εκδήλωση στο εξωτερικό – επιδοτούμενη και μάλιστα γερά – πρακτορεύει γιατί έτσι θέλει και στέλνει την κυρία Ευγενία του, κι αυτή με τις γνώσεις της εξ Αμερικής, (λες και με την Γραμματική με το Συντακτικό και την Ορθογραφία γίνεσαι Συγγραφέας) τρέχει, ανεβαίνει στο πόντιουμ, στερεώνεται καλά (πόδια κλειστά ή ανοικτά), την βεργούλα ανά χείρας, και με μια κίνηση ανεξαρτήτως προς πάσαν κατεύθυνση μαγεύει με τις μουσικές της τους Ευρωπαίους, ως η καλλίτερη της Ελλάδας και τους Έλληνες ως η καλλίτερη της Ευρώπης!

Δεν βαριέσαι, και τι έγινε! Ας πά΄να λέω. Μήπως θα πάψει ο Πράκτωρ της τέχνης Αγέτης Μπουμπούκος συνάδελφος των Τσόμσκι – Μπαμπινιώτη να είναι αυτός που είναι και να λειτουργεί με αυτό τον τρόπο; Αν είναι δυνατόν! Εδώ είπαμε τον έκαναν και Αντιπρόεδρο σε μέλλουσα κυβέρνηση.
Ή το ΔΑΠίτικο μπουμπούκι που δεν ήξερε που πάν΄τα τέσσερα θ αλλάξει. Χαζός είναι ν’ αλλάξει; Ίσα ίσα που θα μασάει κι ό,τι θες για να του μοιάσει στην ομιλία! Ένα μπουμπούκι Μπουμπούκος μοιάζει με όνειρο ζωής, κι αυτό τον στόχο θέλει να τον φτάσει, κι ίσως μια μέρα σίγουρα και να τον ξεπεράσει!

Δῆμος Μούτσης

Τὸ λιγότερο ποὺ ἀναμέναμε δῆλα δὴ ἀπὸ τὴν …μεγάλη αὐτὴν προσωπικότητα καὶ τὴν οἰκογένειά του!!!

Τρίτη παρατήρησις καὶ ἐπὶ τῆς οὐσίας τῶν ἐννοιῶν τῶν λέξεων πλέον.
Λεξικὸν Δημητράκου, λῆμμα «ἄγω»:

Ἄγω, ΑΓΕτης, ἡγέτης καὶ ΔΑΠίτης2

Λεξικὸν Δημητράκου «ἡγοῦμαι»:

Ἄγω, ΑΓΕτης, ἡγέτης καὶ ΔΑΠίτης3

Τί μαθαίνουμε; Μαθαίνουμε πὼς ὁ ἡγέτης (δασεία) στρώνει κῶλο κάτω, ἀποκτᾶ γνώσεις, αὐτοσεβασμό, ἐμπειρίες, ἱκανότητες καὶ τελικῶς σεβασμὸ ἀπὸ τοὺς γύρω του γιὰ νὰ κερδίσῃ τὴν ἡγεσία μὲ τὴν ἀξία του (κι ὄχι διὰ τῆς ἀπάτης) καὶ μόνον τότε δικαιοῦται νὰ ἄγῃ (ψιλή). Διότι ἐὰν ἄγῃ δίχως νὰ εἶναι ἡγέτης, ἐκτὸς ἀπὸ καραγκιόζης γίνεται καὶ περίγελως (καλὴν ὥρα) ἐφ΄ ὅσον στὴν πραγματικότητα ἄγει πρόβατα, ἀμνοερίφια, γελάδια, μοσχάρια, ὑποζύγια, σφακτάρια ἀλλὰ ὄχι πολῖτες ἐλευθέρους. Κι ἐπεὶ δὴ ἔτσι μᾶς θέλει, ἐφ΄ ὅσον γλῶττα λανθάνουσα ἀλήθειες λέγει…
…ἂς κρατήσουμε αὐτὰ τὰ δύο λήμματα γιὰ νὰ τὰ τρίβουμε στὴν μούρη κάθε ἑνὸς ποὺ θέλει, κατὰ περίπτωσιν, νὰ μᾶς ἄγῃ.
Ἐξυπηρετεῖται βλέπετε ὁ μπούλης καὶ οἱ λοιποὶ κουδουνισμένοι ἀπὸ τὴν ἀπαιδεία μας καὶ τὴν ἄγνοιά μας καὶ θεωροῦν ἑαυτοὺς γελαδάρηδες καὶ τσοπάνηδες.
Αὐτὸ μᾶς εἶπε ὁ μπούλης καὶ γιὰ αὐτὸ θύμωσε ὁ Μούτσης.
(Καὶ καλῶς ἔκανε!!!).

Καιρὸς νὰ τὸ ἀλλάξουμε λοιπόν!!!

Φιλονόη

Υ.Γ.1. Τελικῶς πράγματι ἀγνοεῖ τίς δασυνόμενες; Δὲν ξέρω. Αὐτὸ ποὺ ξέρω εἶναι πὼς τὴν Ἑλληνικὴ γλῶσσα δὲν τὴν νοεῖ.

Υ.Γ.2. Ποῦ βασίζω τό συμπέρασμά μου γιά τίς ἔννοιες; Ἁπλό… στὴν ἱστορία καὶ στὸν Ὅμηρο.

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply