Συμπτωματικὰ τὸ 1933, πυρπολεῖται τὸ Reichstag, κάτι ἰδιαιτέρως βολικὸ γιὰ τὸν Hitler καὶ ὅσους προωθοῦν τὸ Hitler Project.

Ὁ Hitler ἔσπευσε ἀμέσως νὰ κατηγορήσῃ τὸ σύνηθες φόβητρο τῆς ἐποχῆς, τοὺς κομμουνιστές, ἀλλὰ οἱ ἐμπρηστὲς οὐδέποτε ἀπεκαλύφθησαν.

Διότι γιὰ τὸν Hitler, ποὺ ἐξοπλίσθη κι ἐχρηματοδοτήθη ἀπὸ τοὺς Duponts, Bushes, Harrimans, Rockefellers, Ford, Standard Oil, IT&T καὶ ὅλους τοὺς ὑπολοίπους, ὁ ἐμπρησμὸς τοῦ Reichstag εἶναι τὸ γεγονὸς τύπου Pearl Harbor ἢ 9/11, ποὺ θὰ δημιουργήση κλίμα φόβου καὶ ἀβεβαιότητος στοὺς Γερμανοὺς καὶ θὰ χρησιμοποιηθῆ σὰν πρόφασις γιὰ νὰ συλληφθοῦν οἱ πολιτικοὶ ἀντίπαλοι καὶ οἱ ὑποστηρικτές τους, χωρὶς κατηγορία καὶ χωρὶς να ἀκολουθήσῃ δίκη. Ἐπίσης βοηθᾶ να ψηφισθῇ ὁ νόμος «Ermachtigungsgesetz», ἕνα εἶδος ναζιστικῆς «Patriot Act»,  ποὺ ίνει τὴν ἐξουσία στὸ καθεστὼς τοῦ Hitler να κάνῃ ὅ,τι κρίνῃ καλλίτερο.

Οἱ ἀμερικανικὲς καὶ γερμανικὲς ἐταιρεῖες πίσω ἀπὸ τὸν Hitler, βλέπουν τὶς ἐπενδύσεις τους νὰ ἀποδίδουν ἄμεσα, μόλις ὁ Hitler διέλυσε τὰ ἐργατικὰ συνδικάτα καὶ ἔστειλε τοὺς ἠγέτες τους στὰ στρατόπεδα συγκεντρώσεως, στερώντας κάθε ἰσχὺ ἀπὸ τοὺς Γερμανοὺς ἐργάτες.

Ἀπὸ τὸ μέτρο ὠφελήθησαν ὄλες οἱ ἐπιχειρήσεις ποὺ εἶχαν τὶς ἐγκαταστάσεις τους στὴν Γερμανία, καθὼς μειώθηκε δραματικὰ τὸ ἐργατικὸ κόστος.

Στὰ πρῶτα πέντε χρόνια τῆς κυριαρχίας τῶν ναζί, ὁ Ford περικόπτει τὸ ἐργατικὸ κόστος ἀπὸ 15% τοῦ συνολικοὺ κόστους παραγωγῆς, στὸ 11%. Τὸ ἐργοστάσιο ἐμφιαλώσεως τῆς Coca-Cola στὸ Essen, αὐξάνει δραματικὰ τὰ κέρδη του, καθὼς στὸ κράτος τῶν ναζί, ὁ ἐργάτης εἶναι κάτι καλλίτερο ἀπὸ δοῦλος καὶ ἐκτὸς τοῦ ὅ,τι ἀπαγορεύεται να ἀπεργήσῃ, δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ἀλλάξῃ ἐπάγγελμα, χωρὶς τὴν ἔγκριση τοῦ προηγουμένου ἐργοδότου καὶ τὸ μόνον ποὺ ἐπιτρέπεται εἶναι ἡ σκληρὴ ἐργασία μὲ ἀσήμαντους μισθούς.

Καθὼς τὰ μεροκάματα κατρακυλοῦν, οἱ General Motors, Ford καὶ οἱ λοιποί, ἀρχίζουν νὰ δέχονται τεράστιες παραγγελίες γιὰ ἐξοπλισμοὺς ἀπὸ τοὺς ναζί, στὸ πρόγραμμα ἐπανεξοπλισμοῦ. Ὑπὸ τὸ καθεστὼς τοῦ τρίτου Ῥάιχ, τὰ κέρδη τῶν ἑταιρειῶν ἐκτοξεύονται στὰ ὕψη, μὲ τοὺς διευθυντὲς τῶν ἀμερικανικῶν ἑταιρειῶν, ὅπως ὁ William Knudsen, διευθυντὴς τῆς General Motors καὶ ὁ Sosthenes Behn τῆς IT&T, νὰ ἐκφράζουν τὸν θαυμασμό τους στὸν Fuhrer.

Μετὰ τὸν πόλεμο, ὁ Otto Jenssen, ἡγέτης τῆς ἀντιφασιστικὴς ἀντιστάσεως ἔλεγε ὅτι ὁ φόβος τῶν στρατοπέδων συγκεντρώσεως, ἔκανε τοὺς ἐργάτες πιὸ φοβισμένους καὶ ἀπὸ τὰ σκυλιὰ σαλονιοῦ.

Τὸ 1933, ὁ Irenee Dupont, τοῦ ὁποίου ὁ ἀντισημιτισμὸς εἶναι ἐφάμιλλος τῶν ἀδελφῶν Dulles brothers, Henry Ford καὶ Adolf Hitler, ἀρχίζει νὰ χρηματοδοτῇ φασιστικὲς ὀργανώσεις στὶς ΗΠΑ.

Πλέον γνωστὴ εἶναι ἡ American Liberty League (ALL), μιὰ φιλοναζιστικὴ ὀργάνωσις μὲ στόχο τὴν ἀπαλλαγὴ ἀπὸ μαύρους καὶ ἑβραίους καὶ μὲ ἴνδαλμα τὸν Hitler.

Ὁ Dupont διαθέτει γιὰ ἀρχὴ & 500.000 στὴν ALL, ποὺ ἔχει τὴν ἕδρα της σὲ ἕνα πανάκριβο γραφεῖο 31 δωματίων στὴν Νέα Ὑόρκη καὶ ἀκόμη παραρτήματα σὲ 26 κολλέγια καὶ 15 θυγατρικὲς ὀργανώσεις σὲ ὅλη τὴν χώρα, ποὺ διανέμουν 50 ἐκατομμύρια φυλλάδια φιλοναζιστικῆς προπαγάνδας.

Μεταξὺ τῶν μεγαλυτέρων χρηματοδοτῶν τῆς ALL, εἶναι ἡ ἀφρόκρεμα τοῦ ἀμερικανικοῦ ἐπιχειρηματικοῦ κόσμου, συμπεριλαμβανομένων τῶν J. Howard Pew (Sun Oil), Walter Chrysler (Chrysler), William Farish (Standard Oil), Howard Heinz (Heinz Foods), Andrew Mellon (Mellon Bank, Gulf Oil, Alcoa), H.F. Pitcairn (Pittsburgh Glass), Alfred P. Sloan (General Motors) καὶ στελεχῶν τῶν Phillips Petroleum, U.S. Steel, First National Bank, General Foods, Grace National Bank, Morgan Partners, Central Hanover Bank and Trust, Westinghouse, JC Penny καὶ B&O Railroad.

Τὴν ἴδια ἐποχὴ ἔλαμπε, ἡ οἰκογένεια Warburg, μία ἀπὸ τὶς παγκοσμίως πλουσιότερες καὶ ἰσχυρῆς ἐπιῤῥοῆς ἑβραϊκὲς οἰκογένειες καὶ ἰδιοκτήτρια μιᾶς ἀπὸ τὶς παγκοσμίως μεγαλύτερες τραπεζικὲς αὐτοκρατορίες, ποὺ ἦταν ἄμεσα ἀναμεμειγμένη στὴν συγγραφὴ τῆς συνθήκης τῶν Βερσαλλιῶν ποὺ ὁδήγησε τὴν Γερμανία στὴν πτώχευση καὶ στὴν παράδοσή της στοὺς ναζί.

Οἱ Warburgs ἦσαν καθοριστικὸς παράγων στὴν ἀναστήλωση τῶν γερμανικῶν ἐπιχειρήσεων ἐξοπλισμῶν, ὅπως ἡ Krupp, ἐνῶ συνεργάσθηκε μὲ τοὺς ἀμερικανοὺς χορηγοὺς τοῦ Hitler καὶ ἰδίως μὲ τὶς οἰκογένειες Rockefeller, Harriman καὶ Bush καὶ τοὺς ἀδελφοὺς Dulles. Ὁ Warburg ἐκπροσωπεῖ τὰ συμφέροντα τῶν Harriman/Bush, στὴν Hamburg-Amerika Line στὴν Γερμανία καὶ ψηφίζει ἀντὶ τῶν Harriman/Bush στὶς συνελεύσεις τῶν μετόχων.

Οἱ Warburgs, εἶναι ἐπίσης βαθειὰ ἀναμεμειγμένοι στὴν δημιουργία τοῦ τεραστίου χημικοῦ καρτὲλ τῆς IG Farben, ἄλλου μεγάλου χορηγοῦ τῶν ναζὶ καὶ κατασκευαστοῦ τοῦ ἀερίου Zyklon-B, ποὺ ἐχρησιμοποιήθη γιὰ τὴν ἐξόντωση ἑκατομμυρίων ἑβραίων καὶ ἄλλων ὑπανθρώπων. Μέλη τῆς οἰκογενείας Warburg, ἔχουν θέσεις στὸ ΔΣ τῆς Farben.

Οἱ Warburgs ἀσκοῦν πίεση σὲ ἐβραϊκὲς ὀργανώσεις τῶν ΗΠΑ, νὰ μὴν ἀσκοῦν κριτικὴ στοὺς ναζὶ καὶ στὸν Hitler. Ὁ υἱος τοῦ Max Warburg, Erich, τηλεγραφεῖ στὸν ἐξάδελφό του, Frederick M. Warburg, διευθυντὴ ἑταιρείας σιδηροδρόμων τῶν Harriman καὶ τοῦ ζητᾶ νὰ ἀσκήσῃ ὅλη τὴν ἐπιῤῥοή του, γιὰ νὰ σταματήσῃ ἡ ἀντιναζιστικὴ δραστηριότητα στὶς ΗΠΑ καὶ νὰ μὴν ἐμφανίζονται εἰδήσεις γιὰ βαρβαρότητες. Δύο ἡμέρες ἀργότερα, ἡ American-Jewish Commmittee, ποὺ ἐλέγχεται ἀπὸ τοὺς Warburgs καὶ ἡ B’nai B’rith, ποὺ ἐλέγχεται ἀπὸ τὴν οἰκογένεια Sulzberger, ἰδιοκτῆτες τῆς New York Times, καθὼς καὶ ἄλλες δυνατὲς καὶ πλούσιες ἐβραϊκὲς οἰκογένειες, ἐκδίδουν ἀνακοινωθὲν μὲ τὸ ὁποῖο ζητοῦν νὰ μὴν ἐνθαῤῥύνεται ἀμερικανικὸ μποϊκοτὰζ κατὰ τῆς Γερμανίας καὶ ἀκόμη νὰ μὴν ὑπάρξουν ἄλλες συναντήσεις ἢ κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας.

Ἔτσι ἡ ἐβραικὴ πλουτοκρατία προωθεῖ στάση ἀνοχῆς στὸν Hitler κατὰ τὴν δεκαετία τοῦ ’30, ὑποβαθμίζοντας δραματικὰ τὸν ἀγῶνα πολλῶν ἑβραίων καὶ ἀντιφασιστῶν, ἐναντίον τοῦ ναζισμοῦ. Ἀλλὰ ἔτσι εἶναι οἱ ἐπιχειρήσεις.

Ἐπίσης τὴν ἴδια ἐποχή, ἀπὸ ἐξαιρετικὴ σύμπτωση, ὁ John Foster Dulles, ποὺ ἦταν καθοριστικὸς παράγων στὴν συγγραφὴ τῆς συνθήκης τῶν Βερσαλλιῶν, ποὺ ὁδήγησε τὴν Γερμανία στὴν πτώχευση, γίνεται καὶ πάλι καθοριστικὸς παράγων, στὴν ἐπαναδιαπραγμάτευση τοῦ χρέους τῆς Γερμανίας, σπρώχνοντας ἔτσι τὸν Hitler στην ἐξουσία.

Ὁ Dulles ἐξασφαλίζει ἀρχικὰ ὅτι οἱ ἀμερικανοὶ χρηματοδότες εἰσπράττουν τὰ ὀφειλόμενα ἀπὸ τὴν Γερμανία, ἐνῶ διασφαλίζει ὅτι θὰ παραμείνουν ἀρκετὰ χρήματα στοὺς ναζί, γιὰ τὸν ἐπανεξοπλισμὸ τῆς Γερμανίας.

Τὸ 1934, ἡ ἀμερικανικὴ ἀεροπορικὴ ἑταιρεία Curtiss-Wright, ἀποκαλύπτει στὴν Luftwaffe, τὶς τεχνικὲς τῶν ἀεροσκαφῶν καθέτους ἐφορμήσεως, ποὺ εἶχαν ἀνακαλυφθῆ ἀπὸ τὸ ναυτικὸ τῶν ΗΠΑ καὶ διατηροῦντο σὰν ἑπτασφραγιστο μυστικό.

Ἀργότερα κοινοβουλευτικὴ ἐπιτροπὴ τῶν ΗΠΑ, θὰ καταλήξη στὸ συμπέρασμα, ὅτι ἀμερικανικὲς ἀεροπορικὲς ἑταιρεῖες, συνέβαλαν στὸν ἐπανεξοπλισμὸ τῆς Γερμανίας. Ἡ τεχνικὴ χρησιμοποιήθηκε εὐρύτατα ἀπὸ τοὺς ναζὶ στὰ βομβαρδιστικὰ Stukas.

Τὴν ἴδια ἐποχή, ὁ πολεμοκάπηλος καὶ μεγιστὰν τῶν media, William Randolph Hearst, ξεκινᾶ τὴν μαζικὴ προπαγάνδα μὲ τὰ media τῆς αὐτοκρατορίας του, 19 μεγάλης κυκλοφορίας ἐφημερίδες, περιοδικὰ ἐπιῤῥοῆς, ὅπως Reader’s Digest   καὶ τὴν International News Service, προωθώντας ἕνα συμπαθὲς πρόσωπο τοῦ Hitler καὶ τῶν ναζί.

Στὶς ἐκδόσεις τοῦ Hearst, ὑπῆρχε χῶρος γιὰ συνεργασίες ἐκλεκτῶν φιλοξενουμένων, ὅπως ὁ ἀρχηγὸς τῆς Luftwaffe, Hermann Goering. Ἀναφέρεται ὅτι ὁ Hearst γιὰ κάθε χρόνο προωθήσεως τοῦ ναζισμοῦ στὶς ΗΠΑ, πληρωνόταν $ 400.000.

Τὸ 1934, ὁ Dupont ἀγοράζει ἀπὸ Sam Pryor καὶ Rockefellers, τὴν Remington Arms (προμηθεύτρια ὅπλων στοὺς ναζί) καὶ συνεταιρίζεται μὲ τὸ καρτὲλ χημικῶν IG Farben Company, γιὰ τὴν κατασκευὴ ἐκρηκτικῶν καὶ βομβῶν.

Τὴν ἴδια ἐποχή, ἡ κοινοβουλευτικὴ ἐπιτροπὴ ἐλέγχου τῆς βιομηχανίας πυρομαχικῶν, μὲ πρόεδρο τὸν Gerald Nye, ἐξετάζει 200 μάρτυρες μέσα σὲ 93 ἡμέρες. Ἡ ἐπιτροπὴ καταλήγει ὅτι οἱ Dupont διηύθυναν ἐταιρεῖες πυρομαχικῶν κατὰ παράβαση τοῦ ἀφοπλισμοῦ ποὺ ἀπεφασίσθη ἀπὸ τὴν League of Nations, στὴν συνδιάσκεψη τῆς Γενεύης τὸ 1925 καὶ ὅτι διευθυντικὸ στέλεχος τῆς Dupont, ἐκαυχᾶτο ὅτι ἀκόμη καὶ τὸ Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν τῶν ΗΠΑ ἀνεγνώριζε ποιὸς ἐλέγχει τὸ ἔθνος.

Οἱ Duponts, ἀντιπροσωπεύοντο στὶς ἀκροάσεις ἀπὸ ἑπτὰ δικηγόρους,  ποὺ τοὺς καθοδηγοῦσε ὁ δικηγόρος τῆς Wall Street καὶ «ἐρευνητής» τοῦ Rockefeller, William «Wild Bill» Donovan, ποὺ ἰσχυρίσθη ὅτι πίσω ἀπὸ τὶς ἀκροάσεις τῆς ἐπιτροπῆς, κρύβονται βρωμεροὶ κομμουνιστὲς καὶ κατηγόρησε τὴν Nye Committee, ὅτι ὑποβαθμίζει τὴν στρατιωτικὴ δύναμη τῶν ΗΠΑ.

Ἡ Nye Committee ἀπεκάλυψε ὅτι ὁ Samuel Pryor, πρόεδρος τῆς Remington Arms, εἶχε συνάψη συμφωνίες μὲ τὸ καρτὲλ τῆς IG Farben καὶ ὅτι οἱ ναζί, ποὺ τρομοκράτησαν τὸν γερμανικὸ λαὸ σὲ σημεῖο ὑποταγῆς, τὸ ἔκαναν μὲ ὅπλα τῆς Remington, ποὺ κατεσκευάσθησαν στὶς ΗΠΑ.

Ὁ Nye ἐπιτίθεται στοὺς κερδοσκόπους τοῦ πολέμου καὶ τοὺς ἐμπόρους ὅπλων, ποὺ ὁδηγοῦν τὰ κράτη σὲ πολέμους καὶ μετὰ πωλοῦν τὰ ὅπλα τους καὶ στὶς δύο πλευρές, δείχνοντας τὸν Pryor καὶ τὴν Remington Arms τοῦ Rockefeller.

Ἡ ἐπιτροπὴ συμπεραίνει ὅτι ἡ εὑρέως διαδεδομένη δωροδοκία τῶν ἀξιωματούχων τῆς κυβερνήσεως, εἶναι ἡ συνήθης πρακτικὴ λειτουργίας τῶν ἐμπόρων ὅπλων καὶ ὅτι ἡ δωροδοκία ἀξιωματούχων ἄλλων κρατῶν γιὰ νὰ ἀγοράσουν ὅπλα, προκαλεῖ ἀνταγωνισμὸ ἐξοπλισμῶν μεταξὺ γειτονικῶν κρατῶν, ποὺ νοιώθουν ὑποχρεωμένα νὰ ἀγοράσουν πρόσθετα ὅπλα, αὐξάνοντας τὸν κίνδυνο τῶν συγκρούσεων.

Συμπεραίνει ἀκόμη, ὅτι ἡ βιομηχανία ὅπλων ἀντιτίθεται καὶ τορπιλίζει τὶς εἰρηνευτικὲς συνομιλίες σὲ ὅλο τὸν κόσμο, ἀκόμη καὶ αὐτὲς ποὺ γίνονται ἀπὸ τὸ Ὑπουργεῖον Ἐξωτερικῶν τῶν ΗΠΑ καὶ ἀνακαλύπτει παραβιάσεις τῆς συνθήκης τῶν Βερσαλλιῶν, ποὺ περιῴριζε τὸν ἐπανεξοπλισμὸ τῆς Γερμανίας, ἀπὸ τοὺς Dupont, Sperry Gyroscope καὶ United Aircraft.

Ἐπίσης ἡ ἐπιτροπὴ ἀποκαλύπτει προπαγάνδα τῆς βιομηχανίας ὅπλων, μεταμφιεσμένη σὲ εἰδησεογραφία, σχεδιασμένη νὰ παραπλανήσῃ τὸ ἀμερικανικὸ κοινό, σχετικὰ μὲ τὴν παγκόσμια παραγωγὴ ὅπλων. Ἀνάμεσα στοὺς ἐνόχους τῆς παραπλανήσεως, ἡ Dupont, ποὺ ἔχει προσλάβει τὸν σχετικὸ μυθοπλάστη.

Ἐπίσης ἀποκαλύπτονται ψευδεῖς πολεμικὲς ἰστορίες τρόμου, ποὺ τυπώθηκαν σὲ μιὰ σειρὰ ἐφημερίδων, μετὰ ἀπὸ αἴτημα μεγάλου ναυπηγοῦ, τὴν ἐποχὴ ποὺ τὸ κογκρέσο ἐπρόκειτο νὰ ἐγκρίνῃ κονδῦλι $ 600 ἑκατομμυρίων γιὰ τὸ ναυτικό.

Ἡ ἐπιτροπὴ ἀποκαλύπτει ὅτι εἶναι ὑπόθεσις ῥουτίνας γιὰ τοὺς ἀμερικανοὺς κατασκευαστὲς ὅπλων, νὰ παραβιάζουν κάθε ἐμπάργκο ὅπλων ποὺ ἀποφασίζει ἡ κυβέρνησις τῶν ΗΠΑ, ὅπως μὲ τὴν Κίνα, ὅταν τὰ ὅπλα κατέφθαναν στὴν χώρα, μέσῳ Εὐρώπης ἢ Παναμᾶ.

Ἐπίσης ἀποκαλύπτεται ὅτι οἱ ἀμερικανοὶ ναυπηγοί, σαμποτάρισαν μὲ ἐπιτυχία τὶς συνομιλίες τῆς Γενεύης τοῦ 1927 γιὰ τοὺς ἀφοπλισμούς, καθὼς ἐκείνη τὴν ἐποχὴ τὰ ἀμερικανικὰ ναυπηγεῖα εἶχαν κατασκευαστικὰ συμβόλαια ἀπὸ τὸ ναυτικό, ὕψους $ 50 ἐκατομμυρίων, ποὺ θὰ ἀκυρώνοντο, ἂν ἡ συνδιάσκεψις εἶχε ἐπιτυχία.

Καὶ τὰ εὐρήματα τῆς ἐπιτροπῆς σχηματίζουν μία  ἀτελείωτη λίστα μὲ δωροδοκίες, ψέμματα, ἀνεντιμότητα, διαφθορά, χειραγώγησις, παρανομία καὶ τὸ σπουδαιότερο ἀπ’ ὅλα, μία ἀπίστευτη ἀπληστία τῶν ἐμπόρων τοῦ θανάτου.

Τὸ 1934, τὸ Carnegie Institute, ἀσήμαντη πηγὴ φοροδιαφυγῆς τῶν Carnegies, ἀποφασίζει νὰ ἐνοχλήσῃ τοὺς ῥατσιστὲς τῶν ΗΠΑ, ἐρευνώντας τὸ οἰκογενειακὸ δένδρο τοῦ προέδρου Roosevelt, ὅπου συμπτωματικὰ ἀποκαλύπτεται ὅτι ὁ πρόεδρος ἔχει ἑβραϊκὴ καταγωγή. Τὰ συμφέροντα ποὺ ἀντιτίθενται στὸ New Deal τοῦ Roosevelt, θὰ χρησιμοποιήσουν τὶς ἀποκαλύψεις γιὰ νὰ δημιουργήσουν δυσπιστία στὸ πρόσωπο τοῦ προέδρου.

Τὴν ἴδια ἐποχή, ἡ ἐλὶτ τῶν χρηματιστῶν καὶ βιομηχάνων, σὲ μεγάλο βαθμὸ ἡ ἴδια ὁμάδα ποὺ χρηματοδότησε τὴν πορεία τοῦ Hitler πρὸς τὴν ἐξουσία, ὀργανώνει πραξικόπημα ἐναντίον τοῦ προέδρου Roosevelt, τοῦ ὁποίου τὸ New Deal καὶ ἡ ἀποτυχία του νὰ ὑποστηρίξῃ τὸν ναζισμό, εἶναι ἀπωθητικὰ στην ἀμερικανικὴ κυβερνώσα τάξη.

Μεταξὺ τῶν συνωμοτῶν εἶναι: Prescott Bush, παπποῦς τοῦ George W. Bush, Irenee Dupont, ἀκροδεξιὸς βιομήχανος, ὁπαδὸς τῆς εὐγονικῆς καὶ ἰδρυτὴς τῆς φασιστικῆς American Liberty League, Grayson Murphy, διευθυντὴς τῆς Goodyear καὶ Bethlehem Steel τοῦ J.P. Morgan, William Doyle, πρώην διοικητὴς τῆς American Legion, John Davis, τέως προεδρικὸς ὑποψήφιος τῶν Δημοκρατῶν καὶ δικηγόρος τοῦ J.P. Morgan, Al Smith, πρώην κυβερνήτης τῆς πολιτείας τῆς New York καὶ συνδιευθυντὴς τῆς American Liberty League τοῦ Dupont, John J. Raskob, ὑψηλόβαθμος ἀξιωματοῦχος τοῦ Dupont καὶ πρῴην πρόεδρος τοῦ Δημοκρατικοῦ κόμματος, Robert Clark, πολυεκατομμυριοῦχος τραπεζίτης καὶ χρηματιστὴς τῆς Wall Street καὶ Gerald MacGuire, συνεταῖρος τοῦ προηγουμένου καὶ τέως διοικητὴς τῆς Connecticut American Legion. Οἱ συνωμότες σχεδιάζουν νὰ στρατολογήσουν τὸν στρατηγὸ Smedley Butler, σφαγέα τῶν Φιλιππινέζων καὶ δημοφιλὴ ἥρωα, γιὰ νὰ ἀνατρέψῃ τὴν κυβέρνηση Roosevelt. Στὸν Butler προσφέρονται $ 3 ἑκατομμύρια γιὰ νὰ σχηματίσῃ στρατὸ ἀπὸ 500.000 μέλη τῆς American Legion καὶ νὰ ὑλοποιήσῃ τὸ πραξικόπημα, ἐνῶ ἡ Remington Arms θὰ ἀνελάμβανε τὸν ἐξοπλισμὸ τῶν παραστρατιωτικῶν.

Τὸ πραξικόπημα βραχυκύκλωσε, ὅταν ὁ Butler μίλησε σχετικὰ στὸν Roosevelt. Ὁ τελευταῖος, φοβούμενος νὰ συλλάβῃ τὴν κυβερνώσα ταξη τῶν ΗΠΑ γιὰ προδοσία, φρόντισε νὰ διαῤῥεύσουν τὰ νέα στὰ ΜΜΕ, προκαλώντας κοινοβουλευτικὴ ἔρευνα.

Ὁ Butler κατέθεσε ἐνώπιον τῆς McCormack-Dickstein Committee καὶ εἶπε ὅτι οἱ συνωμότες ἀποσκοποῦσαν στὴν ἀνάθεση τῆς ἐξουσίας σὲ χούντα στρατηγῶν καὶ βιομηχάνων, ποὺ θὰ κυβερνοῦσαν τὴν χώρα σὰν φασιστικὸ κράτος. Ἂν καὶ ἡ ἐπιτροπὴ ἐπιβεβαίωσε ὅσα κατέθεσε ὁ Butler, ἀπέφυγε νὰ ἐξετάσῃ τοὺς Duponts καὶ Morgans.

Τελικὰ ἡ ἐπιτροπὴ ἐξέδωσε μιὰν ἀναφορὰ ποὺ ξέπλενε τοὺς συνωμότες, παραλείποντας κάθε ἀναφορὰ στὰ ὀνόματά τους καὶ ἡ ὑπόθεσις μόλις ποὺ ἀπσχόλησε τὰ ψιλὰ γράμματα τῶν ἐφημερίδων, ἀντίθετα μὲ τὴν λοιδορία ποὺ ὑπέστη ὁ Butler.

Μετὰ 40 χρόνια ἡ πλήρης ἀναφορὰ τῆς McCormack-Dickstein Committee, μαζὺ μὲ τὰ ὀνόματα τῶν συνωμοτῶν, θὰ ἀποχαρακτηρισθῆ, ἀλλὰ καὶ πάλι θὰ ἁγνοηθῆ ἀπὸ τὰ ἀμερικανικὰ media.

Εἶναι σπουδαῖο πρᾶγμα ἡ ἀλήθεια, ἀλλὰ ἀπὸ μία ἐντελῶς πρακτικὴ θεώρηση τῶν πραγμάτων, ἀκόμη πιὸ σπουδαῖο εἶναι, ἡ σιωπὴ σχετικὰ μὲ τὴν ἀλήθεια.

Τὸ 1934, ὁ Γερμανὸς γεωπολιτικὸς Karl Haushofer, ἐκδίδει τὸ βιβλίο «Macht und Erde» (=δύναμις καὶ γῆ), ὅπου διατυπώνει τὴν θεωρία ὅτι ἡ Γερμανία ἔχει τὸ φυσικὸ δικαίωμα νὰ καταλάβῃ ὅλη τὴν Εὐρασία μὲ τις πλούσιες ἐνεργειακὲς περιοχές της καὶ νὰ κυριαρχήσῃ στὸ μεγαλύτερο τμῆμα τῆς ὑφηλίου.

Οἱ ἐντρυφήσεις τοῦ Haushofer, δείχνουν νὰ εἶναι ὁ προπομπὸς ἑνὸς ἅλλου ἐπίσης σημαντικοῦ βιβλίου, τοῦ «The Grand Chessboard: American Primacy and its Geostrategic Imperatives, a plan for world domination by the U.S.», ἀπὸ τὸν προστατευόμενο τοῦ Rockefeller, Zbigniew «Zieg Heil» Brzezinski.

Τὴν ἴδια ἐποχή, τὸ Rockefeller Foundation, μετὰ ἀπὸ ὑπόδειξη τοῦ ναζὶ φιλοσόφου Carl Schmitt, χρηματοδοτεῖ τὴν μετακόμιση ἀπὸ Γερμανία στὶς ΗΠΑ, κάποιου Leo Strauss, μὲ τὸ πρόσχημα ὅτι εἶναι ἑβραῖος πρόσφυγας.

Ὁ Strauss εἶναι ὀπαδὸς τῶν τριῶν πιὸ σπουδαίων διαμορφωτῶν τῆς ναζιστικῆς φιλοσοφίας, Friedrich Nietzsche, Martin Heidegger καὶ Carl Schmitt καὶ μὲ τὴν ἄφιξή του στὶς ΗΠΑ, θὰ διορισθῆ  στὸ University of Chicago τῶν Rockefellers, θὰ γίνη ὁ μέντωρ τῆς νεοφασιστικῆς φιλοσοφίας στὶς ΗΠΑ καὶ θὰ ἐκπαιδεύση ἑκατοντάδες νεοφασίστες τῆς ἐλίτ, στὸ πῶς νὰ ὑπηρετοῦν τὴν κυβερνώσα τάξη.

Ἡ ἀλήθεια, ἐδίδασκε ὁ Strauss, εἶναι ἰδιωτικὸ ἀπόῤῥητο τῶν ὁλίγων, ποὺ χρειάζεται νὰ λὲν ὄμορφα ψέμματα στὶς ἀδαεῖς μάζες, γιὰ νὰ τὶς χειραγωγοῦν. Οἱ δυνατοί, ἔλεγε ὁ Strauss, εἶναι κατάλληλοι γιὰ νὰ κυβερνοῦν, ἐνᾦ οἱ ἀδύνατοι γιὰ νὰ κυβερνῶνται.

Μεταξὺ τῶν μαθητῶν τοῦ Strauss, θὰ βροῦμε ἕναν μακρὺ κατάλογο ἀπὸ ἀφοσιωμένους λακέδες τῆς κυβερνώσης ἐλὶτ καὶ διαφόρους ἐγκληματίες, καταδικασμένους ἢ ὄχι, ὅπως τοὺς Paul Wolfowitz, Richard Perle, Elliot Abrams, William Kristol, Douglas Feith, Rupert Murdoch καὶ Ahmed Chalabi.

Τὸ 1935, μετὰ ἀπὸ αἴτημα τοῦ Hitler, ἡ General Motors κατασκευάζει ἔνα καινούγιο ἐργοστάσιο στὸ Βερολῖνο για τὴν κατασκευὴ τοῦ στρατιωτικοῦ ὀχήματος τύπου «Blitz», ἀπολύτως ἀναγκαίου γιὰ τὴν προσχεδιασμένη ἀπὸ τὴν Wehrmacht, blitzkrieg (=πόλεμος ἀστραπή) ἐναντίον Τσεχοσλοβακίας, Πολωνίας, Γαλλίας καὶ ἄλλων κρατῶν τῆς Εὐρώπης.

Ἐπίσης ἡ General Motors κατασκευάζει τεθωρακισμένα καὶ ἅρματα μάχης γιὰ τὴν εἰσβολὴ στὴν ΕΣΣΔ.

Τὸ ἴδιο ἔτος, ἡ μάχη γιὰ τὴν νέα τάξη πραγμάτων ὁλοκληρώνεται μὲ μαστίγια καὶ θαλάμους ἀερίων, ὄχι ὅμως ἀπὸ τὸν ἐκτὸς συναγωνισμοῦ, Hitler, ἀλλὰ ἀπὸ τοὺς Rockefellers.

Ὁ Dr. Alexis Carrel τοῦ Rockefeller Institute in New York ἐκδίδει τὸ βιβλίο «Man the Unknown». Ὁ τιμηθεὶς μὲ Nobel συγγραφεύς, ἐκθέτει ξεκάθαρά τὶς μεθόδους ποὺ πρέπει νὰ ἀκολουθηθοῦν ἀπὸ τὴν New World Order. Χρειάζονται τεράστια ποσὰ γιὰ νὰ διατηροῦμε φυλακὲς καὶ ἄσυλα ψυχασθενῶν. Γιατί νά διατηροῦμε αὐτά τά ἄχρηστα καί βλαβερά πλάσματα; Εἶναι κάτι ποὺ πρέπει νὰ ἀντιμετωπισθῇ. Γιατί ἡ κοινωνία νά μήν μπορῇ νά ἁπαλλαγῇ ἀπό τούς ἐγκληματίες καί τούς τρελλούς, μέ ἕναν πιό οἰκονομικό τρόπο; Ἡ κοινωνία πρέπει  νὰ προστατευθῇ ἀπὸ τὰ στοιχεῖα ποὺ προκαλοῦν προβλήματα καὶ κινδύνους. Ἴσως πρέπει νὰ καταργηθοῦν οἱ φυλακές.
Ὁ χειρισμὸς τῶν ἐλαφρῶν ἐγκλημάτων μὲ τὸ μαστίγιο ἢ μὲ μιὰ πιὸ ἐπιστημονικὴ διαδικασία, ποὺ θὰ τὴν ἀκολουθήση ὀλιγοήμερη παραμονὴ σὲ νοσοκομεῖο, ἐνδεχομένως ἀρκεῖ γιὰ νὰ ἐξασφαλίσῃ τὴν τάξη.
Ὅμως οἱ ἐγκληματίες, συμπεριλαμβανομένων καὶ ὅσων ἐξαπατοῦν τὸν κόσμο σὲ σημαντικὰ θέματα, θὰ πρέπη ἀνθρωπιστικὰ καὶ οἰκονομικά, να ἐξουδετερώνονται, σὲ μικρὰ ἱδρύματα εὐθανασίας, ποὺ εἶναι ἐφοδιασμένα μὲ τὸ κατάλληλο ἀέριο.
Ἀνάλογος μεταχείρισις πρέπει νὰ ἐπιφυλασσεται καὶ στοὺς ψυχοπαθεῖς, ποὺ ἔχουν διαπράξει ἐκγληματικὲς πράξεις.
Προφανῶς αὐτὴ ἡ ἐξουδετέρωσις «μὲ τὸ κατάλληλο ἀέριο», προσώπων ποὺ ἔχουν «παραπλανήσει τὸν κόσμο σὲ σημαντικὰ θέματα», δὲν θὰ πρέπη νὰ ἀφορᾷ στοὺς Bush, Harriman, Rockefeller, Dulles καὶ ἄλλους.
Ποιός θά ἔμενε νά κυβερνήσῃ τήν χώρα;

Τὸ ἴδιο ἔτος, ὁ John Foster Dulles, ποὺ μέσῳ τῆς νομικῆς ἑταιρείας Sullivan and Cromwell, ἐνορχηστρώνει τὴν χρηματοδότηση τῶν ναζὶ καὶ τὸν ἐπανεξοπλισμὸ τῆς Γερμανίας, γράφει ἄρθρο στὸ Atlantic Monthly μὲ τίτλο «The Road to Peace.».

Ὁ Dulles διαβεβαιώνει τοὺς νοήμονες ἀναγνῶστες, ὅτι οἱ ναζὶ καὶ οἱ Ἰταλοὶ φασίστες, ἐνδιαφέρονται ἀποκλειστικὰ γιὰ τὴν εἰρήνη.
Ψέμματα θά ἔλεγε ὁ John Foster Dulles;

Πολυζωΐδης Θανάσης

ἐπιμέλεια κειμένου Φιλονόη καὶ φίλοι