Καὶ καλὰ οἱ ἀ(χ)ριστεροὶ μὲ τὰ φράγκα καὶ τὸ μεγάλο Ε9.
Αὐτοὶ – μάγκες γὰρ – θὰ τὴν βγάλουν φίνα, ἀφοῦ οἱ Ἐλβετικὲς θυρίδες δὲν ἔχουν χρῶμα (βλέπε Σταθάκης), μαζὺ μὲ τοὺς καρεκλάδες, ποὺ ἔκαναν τὸν κόφτη στρὶνκ καὶ ἔπεσαν ὑπερήφανα στὰ τέσσερα.
Ὀκτὼ χιλιαρικάκια εἶναι αὐτά.
Ὅλοι αὐτοὶ πὲς καλά.
Τὰ ζαγάρια, ποὺ πέρισυ καννιβαλίζονταν στὸ Σύνταγμα, ποῦ εἶναι τώρα;
Νὰ σᾶς πῶ. Στὴν κοσμάρα τους.
– «Σιγὰ μὴν ψηφήσω Κούλη, ποὺ τὰ ἔφαγε μὲ τὴν siemens», μοῦ εἶπε πρὸ ὀλίγου ταμίας super market, ποὺ ἤλπιζε στὴν δραχμὴ γιὰ διαγραφὴ δανείου καὶ πανηγύριζε γιὰ τὰ capital control, ἀφοῦ δὲν ἔχει μία.
– «Κι ὁ Ἀλέξης;»
– «Κι αὐτὸς μὲ δούλεψε – τὴν ἄλλη φορὰ δαγκωτὸ κυνηγοὶ καὶ χέστηκα, ὅλοι τὸ ἴδιο εἶναι.»
Ὁ διάλογος εἶναι πραγματικός.
Ὅπως καὶ τὸ δικαίωμα τῆς μαντᾶμ ντεκαμπᾶς νὰ ψηφίζῃ πρωθυπουργό, ὅπως ψωνίζει ἀπὸ τὴν λίστα τοῦ Figarro.
Ἄντε γειά.
Τὸ κείμενον δημοσιεύεται ὡς …ἐπικύρωσις αὐτοῦ:
Ξεῤῥιζώνοντας τὸν βάρβαρο ἀπὸ μέσα μας…
Εἶναι ἡ λογικὴ τοῦ: «Δὲν ἔχω ἐγώ, δὲν ἔχεις κι ἐσύ, δὲν ἔχουμε ὅλοι μας», ποὺ στὴν πραγματικότητα κρύβει ἀμέτρητο φθόνο καὶ βλακεία:
«…Ἔτσι καὶ οἱ ὑποστηρικτὲς τοῦ σοσιαλισμοῦ. Γνωρίζοντας, κατὰ βάθος, πὼς εἶναι ἀνεπαρκεῖς οἱ ἴδιοι καὶ ἀνίκανοι, ἀν τὶ νὰ προσπαθήσουν νὰ βελτιωθοῦν ὡς ἄτομα, προτιμοῦν νὰ ἀποδομήσουν, καταστρέψουν, διαλύσουν τοὺς ἱκανούς. Ἂν καὶ σὲ κάποιους βαθμοὺς ξεβολεύονται, ἐφ΄ ὅσον κι αὐτοὶ λεηλατῶνται, τὸ ἀντισταθμίζουν αὐτὸ ἀπὸ τὸν γενικότερο πόνο ποὺ βιώνουν οἱ συνάνθρωποί τους. Εἶναι μία ἱκανοποίησις κατὰ βάθος. Ὅλοι ἴδιοι. Ὅλοι πεινασμένοι. Ὅλοι φτωχοί.
Κι αὐτὸ εἶναι ὁ φθόνος γιὰ τὸ καλό, τὴν δημιουργικότητα καὶ τοὺς ἰδιαίτερα ἱκανούς.
Εἶναι ἀστεῖο αὐτὸ ποὺ συμβαίνει στὰ μυαλὰ αὐτῶν τῶν συμπολιτῶν μας, ποὺ μετετράπησαν σὲ κομματόσκυλα, γιὰ νὰ συμβάλουν στὴν ἰσοπέδωσιν.
Εἶναι πράγματι ἐγκληματικὰ ἀστεῖο. Οἱ πεποιθήσεις τους τοὺς μετατρέπουν σὲ πολεμίους τῶν ὑγειῶν κοινωνιῶν καὶ προτιμοῦν τὴν καταστροφή, τὰ συσσίτια καὶ τὴν ἐξάρτησιν, ἀπὸ τὴν δημιουργία.
Διότι στοὺς τυφλοὺς πάντα βασιλεύει ὁ μονόφθαλμος…»
Ἡ θλίψις, ἡ πίκρα καὶ ἡ ἀνοησία εἶναι πασιφανεῖς.
Σαφῶς καὶ δὲν ὑπάρχουν διέξοδα, μέσα ἀπὸ τὰ κόμματα…
Μὰ ἐπίσης δὲν ὑπάρχει διέξοδον μέσα ἀπὸ τὴν δημοκρατία τους, ἐφ΄ ὅσον χρησιμοποιεῖται καὶ θὰ χρησιμοποιεῖται γιὰ νὰ κρύβῃ τὴν ἐλευθερία ἀπὸ τὰ μάτια μας.
Ἡ Ἐλευθερία δὲν εἶναι Ἐλεύθερη,
δὲν ὑπῆρξε ποτὲ Ἐλεύθερη,
γι’ αὐτὸ κανείς μας δὲν πολεμᾶ γιὰ νὰ τὴν κερδίσῃ…
Ζοῦμε μὲ τὰ γενόσημά της…
Μὲ αὐτὰ καὶ μὲ τὰ ἄλλα εἰσήλθαμε στὸ τελευταῖο μέρος τῆς παραστάσεως, ποὺ ἐμπεριέχει τὶς κατάλληλες συνθῆκες γιὰ τὸ πέρας αὐτῶν τῶν συνθηκῶν ἐλευθεριότητος.
Ὄχι διότι κάποιος θὰ μᾶς χαρισθῇ, ἀλλὰ διότι οἱ κατ’ ἐπίφασιν ἐλευθεριότητες, εἶναι περιττὲς καὶ πρέπει νὰ τὶς μειώσουν στὸ ἐλάχιστον. Γιὰ ἀρχὴ λοιπὸν περνᾶμε στὸ ἐπίπεδον ἐκεῖνο ποὺ ἢ θὰ σπάσουν τὰ δεσμὰ ἢ θὰ ξεπεράσουν τὰ ὅρια ἐλαστικότητός τους καὶ θὰ «κολλήσουν»… Μὰ κάτι μέσα μου μοῦ λέει, πὼς θὰ σπάσουν.
Ὄχι διότι ὁ πεινασμένος καὶ ὁ ἄστεγος καὶ ὁ ἀπελπισμένος ἔχουν διαθέσεις γιὰ ἀνατροπές…
…ἀλλὰ διότι κι ἐμεῖς τώρα πιὰ θὰ βάλλουμε κι ἕνα καὶ δύο καὶ ὅσα χεράκια ἀπαιτηθοῦν…
Γιὰ τοὺς ἄλλους δὲν ξέρω καὶ δὲν μὲ ἐνδιαφέρει…
Υ.Γ. Κῦττα νὰ δῇς τελικῶς… Δικαιώματα ἔχουν μόνον οἱ δοῦλοι… Οἱ ἐλεύθεροι δὲν ἔχουν δικαιώματα… τὰ ὁρίζουν. Οἱ πραγματικὰ ἐλεύθεροι ὅμως!!!
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.