Χρηματοοικονομικὴ Ἐλὶτ τῶν Η.Π.Α. καὶ ἐξοπλισμὸς τῶν ναζί. (4)

Χρηματοοικονομικὴ Ἐλὶτ τῶν Η.Π.Α. καὶ ἐξοπλισμὸς τῶν ναζί. (4)

Στὸ διάστημα 1935-42, ὁ φιλοναζὶ John Foster Dulles, στήνει ἕνα περίπλοκο κουβάρι ἑταιρειῶν γιὰ νὰ κρύψῃ τὴν ἀλήθεια σχετικὰ μὲ τὴν American Bosch Company.

Ἡ Bosch εἶναι ἡ πρώτη παγκοσμίως κατασκευάστρια τῶν ἀντλιῶν ψεκασμοῦ καὶ ψεκαστήρων καυσίμων, ζωτικὰ ἐξαρτήματα γιὰ τὰ στρατιωτικὰ ὀχήματα, ἅρματα μάχης, πλοῖα καὶ ὑποβρύχια. Ἡ American Bosch παρέχει πληροφορίες στοὺς ναζί, σχετικὰ μὲ τὴν πολεμικὴ μηχανὴ τῶν ΗΠΑ.

Γιὰ νὰ ἀποκρύψῃ τὸν ἰδιοκτήτη τῆς American Bosch, ὁ Dulles δημιουργεῖ μιὰν ἐνδιάμεση ἑταιρεία, δῆθεν ἰδιοκτήτρια, ποὺ μεταβιβάζει τὴν Bosch σὲ σουηδικὴ ἑταιρεία, μέσῳ μιᾶς ἑταιρείας τοῦ Delaware, τὴν Providentia.

Τὸν Ἰούλιο τοῦ 1941 ἡ American Bosch ἀρνεῖται νὰ προμηθεύσῃ τὸν στρατὸ τῶν ΗΠΑ μὲ ψεκαστῆρες καυσίμων καὶ τὸν Μάιο τοῦ 1942, ἡ ἑταιρεία δημεύεται σύμφωνα μὲ τὸν νόμο Alien Property Custodian Act, ἐνῶ ἤδη ὁ μέγας πατριώτης Dulles ἔχει κατορθώσει νὰ καθυστερήσῃ τὴν εὐρείας κλίμακος παραγωγὴ μηχανῶν Diesel στὶς ΗΠΑ, γιὰ πέντε χρόνια, κρίσιμη περίοδο, κατὰ τὴν ὁποία οἱ ΗΠΑ προσπαθοῦσαν νὰ ξανακτίσουν τὴν πολεμική τους μηχανή.

1935-1936.
Ἡ φασιστικὴ Ἰταλία τοῦ Mussolini, εἰσβάλλει στὴν Αἰθιοπία, ποὺ προσφεύγει στὴν League of Nations, ἡ ὁποία ἐπιβάλλει ἐμπάργκο στὴν Ἰταλία.
Οἱ ἀμερικανικὲς πετρελαϊκές, παρακάμπτουν τὸ ἐμπάργκο καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ ἐφοδιάζουν τὸν Mussolini.
Συνολικὰ οἱ Ἰταλοὶ φασίστες ἐξοντώνουν περίπου 16.000 Αἰθίοπες καὶ ἐγκαθιστοῦν τὸν Ἰταλὸ βασιλιᾶ Victor Emmanuel III, ὡς αὐτοκράτορα.
Τὸ περιοδικὸ Time Magazine, ποὺ ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ῥατσισμό, στηρίζει καὶ τὸν φασισμό, γράφει ὅτι ἡ στάσις τῆς Ἰταλίας στὴν κατεκτημένη Αἰθιοπία, εἶναι χριστιανικὴ καὶ ὅτι ἡ ἐμπέδοσις τῆς Pax Romana στὴν χώρα, σύμφωνα μὲ τὸ ὅραμα τοῦ Mussolini, εἶναι ὑπόθεσις περίπου 25 χρόνων, ἂν βέβαια οἱ ἄγριοι Αἰθίοπες, καταφέρουν νὰ ἐκπολιτισθοῦν τόσο σύντομα.

Τὸ 1936, ὁ μαῦρος Ἀμερικανὸς ἀθλητὴς Jesse Owens κερδίίζει 4 χρυσᾶ μετάλλια στοὺς ὀλυμπιακοὺς ἀγῶνες τοῦ Βερολίνου, παρουσίᾳ τοῦ Hitler.
Οἱ νίκες τοῦ Owens, εἶναι πηγὴ αὐταρεσκείας γιὰ πολλοὺς συγχρόνους Ἀμερικανους, ποὺ ἁγνοώντας ποιὸς ἐξῴπλισε, χρηματοδότησε καὶ ἔδωσε κίνητρα στοὺς ναζί, θεωροῦν τὰ μετάλλια τοῦ Owens, σὰν μιὰ ἠθικὴ νίκη τῶν ΗΠΑ, ἐπὶ τῶν δυνάμεων τοῦ κακοῦ.
Τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Owens ἤταν ὑποχρεωμένος νὰ ταξειδεύῃ στὸ πίσω μέρος τοῦ λεωφορείου, δὲν ἐγίνετο δεκτὸς σὲ πολλὰ νοσοκομεῖα, ἑστιατόρια καὶ τουαλέτες καὶ ἦταν ὑποκείμενος σὲ λυντσάρισμα, εἶναι κάτι ποὺ δὲν ἐπηρεάζει τὴν αὐταρέσκεια.

Μεταξὺ τῶν θεατῶν τῶν ἀγώνων, μέσα ἀπὸ τὴν προσωπικὴ καμπίνα του Hitler καὶ μετὰ ἀπὸ προσωπικὴ πρόσκληση τῶν Rudolf Hess καὶ Hermann Goering, εἶναι καὶ ὁ δικηγόρος τοῦ Mussolini, John J. McCloy, ποὺ φρόντισε γιὰ τὰ στρατόπεδα συγκεντρώσεως τῶν Ἰαπώνων στὶς ΗΠΑ, ποὺ ἐξησφάλισε ὅτι δὲν θὰ βομβαρδισθοῦν οἱ ἀμερικανογερμανικὲς ἐπιχειρήσεις στὴν ναζιστικὴ Γερμανία καὶ ποὺ κανόνισε ὥστε οἱ χειρότεροι ναζὶ ἐγκληματίες νὰ ἀποφύγουν τὶς δίκες.

Μεταξὺ 1936-42, ἡ Texas Oil Company (Texaco) ὑπὸ τὸν Torkild Rieber καὶ ἡ Standard Oil (ἀργότερα Esso/Exxon καὶ ἤδη Exxon-Mobil) τῶν Rockefellers, σὲ συνεργασία μὲ τὴν ἀνεξάρτητη Crusader (Davis) Oil, ἐφοδιάζουν τὴν ναζιστικὴ Γερμανία μὲ πετρέλαιο, γιὰ νὰ βομβαρδίσῃ τὴν Ἰσπανία, νὰ κινήσῃ τὰ ἀεροσκάφη της στὴν μάχη τῆς Βρεταννίας καὶ στὸν βομβαρδισμό της καὶ τὰ ὑποβρύχιά της στὸ ἀποκλεισμὸ τῶν βρεταννικῶν νήσων, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν εἰσβολὴ στὴν ΕΣΣΔ. 

Ἡ Crusader Oil κατασκευάζει καὶ λειτουργεῖ μεγάλο διυλιστήριο στὸ Hamburg, τὸ Eurotank, μὲ εὐγενικὴ χρηματοδότηση τῆς First National Bank of Boston.
Συμπτωματικά, ἰδιοκτήτης τῆς Crusader καὶ βασικὸς μέτοχος στὴν Texas Oil, William Rhodes Davis, συμβαίνει νὰ εἶναι κατάσκοπος τῆς Abwehr καὶ μεταφέρει στοὺς ναζί, στρατιωτικὰ μυστικὰ τῶν ΗΠΑ. Πρὶν τὴν κήρυξη τοῦ πολέμου Γερμανίας – ΗΠΑ, ὁ Davis πληρώνεται ἁδρὰ ἀπὸ τοὺς ναζὶ για προπαγάνδα, ὥστε νὰ μείνουν οἱ ΗΠΑ ἔξω ἀπὸ τὸν πόλεμο. Περαιτέρω ὁ Davis ἐμπλέκεται στὸ σχέδιο τῶν ναζὶ νὰ κατασκευάσουν δεξαμενὲς καυσίομων σὲ ἀπόμακρο νησὶ τῆς Καραϊβικῆς, γιὰ χρήση τῶν ὑποβρυχίων τους, ὅταν ἐκτελοῦσαν ἀποστολὲς στα ἀνατολικὰ παράλια τῶν ΗΠΑ. Οἱ φιλοναζιστικές του δραστηριότητες τελειώνουν, ὅταν αἰφνιδίως πεθαίνει συμπτωματικά. Μετὰ ἀπὸ αἴτημα τῶν βρεταννικῶν ὑπηρεσιῶν πληροφοριῶν, ἡ ἀπώλεια τοῦ Davis, δὲν διερευνήθη ἐνδελεχῶς.
Ἐπίσης ὁ Torkild «Leichengaenger» Rieber, χρησιμοποιεῖ τὴν Texaco, σὰν παγκόσμιο δίκτυο συλλογῆς πληροφοριῶν γιὰ τοὺς ναζί.

 

Τὸ 1936, ὁ Prescott Bush, προσλαμβάνει τὸν χρηματοδότη τῶν ναζὶ Allen Dulles, γιὰ νὰ τοῦ παράσχῃ νομικὴ κάλυψη, ὅπου θὰ κρύψη τὶς συμφωνίες του, ὡς ἐκπρόσωπος τῶν συμφερόντων τῆς ναζιστικῆς  Thyssen χάλυβος.

Τὸ ἴδιο ἔτος, στὸν Harry Laughlin, διευθυντὴ τοῦ σχεδίου γιὰ τὴν κυρίαρχη φυλὴ τῶν Harriman/Rockefeller, γνωστὸ καὶ ὡς Eugenics Record Office στὸ Cold Spring Harbor, Long Island New York, χορηγεῖται τιμητικὸ δίπλωμα ἀπὸ τὸ Heidelberg University σὲ ἀναγνώριση τῆς προσφορᾶς του στὴν ἐπιστήμη τὴν ναζιστικῆς εὐγονικῆς.

Στὴν περίοδο 1936-39, ὅταν οἱ φασίστες τῆς Ἰσπανίας, ὑπὸ τὸν Francisco Franco, ὑποστηριζόμενοι ἀπὸ τὴν Καθολικὴ Ἐκκλησία, τὴν ἱσπανικὴ κυβερνώσα ἐλὶτ καὶ τὸν στρατό, ἐπιχειροῦν νὰ ἀνατρέψουν τὴν νομίμως ἐκλεγμένη κυβέρνηση τῆς χώρας, Hitler καὶ Mussolini ἀμέσως στέλνουν ἀεροσκάφη, ὅπλα καὶ στρατὸ γιὰ νὰ τοὺς βοηθήσουν.

Ὁ μέγας ἐραστὴς τοῦ Χριστοῦ, πάπας Pius XI, εὐλογεῖ ἐκείνους ποὺ ἀνέλαβαν τὸ δύσκολο καὶ ἐπικίνδυνο ἔργο τῆς ὑπερασπίσεως καὶ ἀποκαταστάσεως τῶν δικαιωμάτων καὶ τῆς τιμῆς τῆς ἐκκλησίας καὶ τῆς θρησκείας.
Ἡ κυβέρνησις τῶν ΗΠΑ, κρατώντας ἴσες ἀποστάσεις, ἐπιβάλλει ἐμπάργκο καὶ στὶς δύο πλευρὲς τοῦ ἐμφυλίου, συμπτωματικὰ ὅμως, μόνον ὅταν ὁ Franco, μὲ τὴν βοήθεια Hitler καὶ Mussolini εἶναι πλέον πάνοπλος, κάτι ποὺ ἐπιφέρει τελικὰ τὴν ἧττα τῆς ἐκλεγμένης ἱσπανικῆς κυβερνήσεως καὶ τὴν νίκη τῶν φασιστῶν.
Συμπτωματικὰ ἐπίσης, τὸ ἐμπάργκο τῶν ΗΠΑ, δὲν καταλαμβάνει τὴν Texas Oil Company (Texaco), τοῦ φιλοναζιστοῦ καὶ κατασκόπου Torkild «Leichengaenger» Rieber, ποὺ τροφοδοτεῖ τοὺς Ἰσπανοὺς φασίστες μὲ περισσοτέρους ἀπὸ 6 ἑκατομμύρια τόννους πετρελαίου. Καὶ φυσικὰ θὰ ἦταν ἄσκοπο νὰ συζητᾶμε ἂν τὸ ἐμπάργκο κατεάάμβανε τὴν Standard oil.

Τὴν ἐπικράτηση τῶν φασιστῶν ἔδειχνε νὰ ἐπιζητοῦν καὶ τὰ ἀμερικανικὰ μίντια. Τὸ περιοδικὸ Time τοῦ Henry Luce, ἀναφέρει τὴν ἐκλεγμένη κυβέρνηση τῆς Ἰσπανίας ὡς «κοκκίνους», ἐνῶ οἱ φασίστες ποὺ ἐπιχειροῦν τὴν ἀνατροπή της, εἶναι οἱ «λευκοί», ἕνα δίπολο ποὺ ἀργότερα χρησιμοποιήθηκες καὶ ἀπὸ τὸν ὑπουργὸ προπαγάνδας τῶν ναζί,  Josef Goebbels.

Μετὰ τὴν ἐγκατάστασή του ὡς δικτάτορος στὴν Ἰσπανία, ἕνας εὐγνώμων στρατηγὸς Franco, ἐπιτρέπει στὶς ΗΠΑ τὴν κατασκευὴ μιᾶς σειρᾶς στρατιωτικῶν καὶ ναυτικῶν βάσεων στὴν Ἰσπανία, ποὺ οἱ ΗΠΑ τὶς διατηροῦν μέχρι σήμερα. Ἔτσι, μὲ τὴν βοήθεια καὶ ὑποστήριξη τῶν ΗΠΑ, ἐγκαθίσταται στὴν Ἰσπανία μίία ἄγρια δικτατορία, ποὺ θὰ καταπιέση τὸν ἰσπανικὸ λαὸ τὰ ἑπόμενα 40 χρόνια, θὰ δημιουργήση τεράστια στρατόπεδα γιὰ φυλακισμένους, ποὺ ὑποχρεώνονται σὲ καταναγκαστικὰ ἔργα, μὲ δεκάδες θανάτους ἡμερησίως καὶ θὰ ἐξοντώση 200.000 πολιτικοὺς ἀντιπάλους, μὲ τὴν ἀνεκτίμητη βοήθεια τῆς International Business Machines (IBM), ἀγαπημένης προμηθεύτριας στοὺς ναζὶ καὶ στοὺς φασίστες, τῆς μηχανοργανώσεως, ποὺ ἦταν ἀπαραίτητη γιὰ τὴν τελικὴ λύση.

Κατὰ τὴν περίοδο 1936-45, ἡ ναζιστικὴ Schroeder Bank, New York, συγχωνεύεται μὲ τὰ συμφέροντα Rockefeller καὶ σχηματίζεται ἡ Schroeder, Rockefeller & Company, Inc., μὲ πρόεδρο τὸν Carlton P. Fuller τῆς Schroeder Banking Corporation καὶ ἀντιπρόεδρο τὸν Avery Rockefeller, ἀνεψιὸ τοῦ Carlton P. Fuller, ποὺ κατέχει τὸ 42% τῆς ἑταιρείας, ἐνῶ τὸ 47% κατέχουν ὁ βαρῶνος Bruno von Schroeder, ὁ ἐξάδελφος τοῦ Kurt von Schroeder τῆς Bank for International Settlements (BIS) καὶ ἡ Gestapo.
Ὁ φιλοναζιστὴς Allen Dulles, εὑρίσκεται στὸ ΔΣ τῆς Schroeder Bank, ἐνῶ ὁ φιλοναζιστὴς ἀδελφίς του, John Foster Dulles εἶναι νομικὸς σύμβουλος τῆς τραπέζης.
Ἡ γερμανικὴ μητρικὴ τράπεζα τὰ ἑπόμενα χρόνια, θὰ διοχετεύση πρὸς τοὺς ναζί, τεράστια ποσὰ ἀπὸ τὶς ΗΠΑ.

Τὸ 1937, συστήνεται τὸ Pioneer Fund, μία ἀπὸ τὶς ἀναρίθμητες φασιστικὲς δεξαμενὲς σκέψεως, ποὺ μολύνουν τὶς ΗΠΑ, μὲ ἔξοδα τοῦ Ἀμερικανοῦ φορολογουμένου,  ὡς «φιλανθρωπικό» ἵδρυμα.
Ὁ καταστατικὸς σκοπὸς τοῦ ἱδρύματος, βασισμένος στὸ ναζιστικὸ πείραμα Lebensborn, εἶναι ἡ «βελτίωσις τοῦ χαρακτῆρος τῶν Ἀμερικανῶν», μὲ συμβουλευτικὲς παρεμβάσεις στὶς οἰκογένειες λευκῶν, σὲ θέματα ἀνατροφῆς τῶν παιδιῶν καὶ ἀκόμη ἡ ἔρευνα γιὰ τὴν βελτίωση τῆς φυλῆς μὲ εἰδικὴ ἀναφορὰ στὸν λαὸ τῶν ΗΠΑ, «race betterment with special reference to the people of the United States».

Συμπτωματικά, δύο ἀπὸ τὰ ἰδρυτικὰ μέλή τοῦ Pioneer Fund εἶναι ὁ Harry Laughlin καὶ ὁ Frederick Osborn.

Ὁ Laughlin εἶναι διευθυντὴς τοῦ σχεδίου Eugenics Record Office, ποὺ χρηματοδοτεῖται ἀπὸ τοὺς Rockefeller-Harriman-Carnegie. Ὁ Laughlin ἀσχολεῖται μὲ τὴν ἔρευνα τῶν νόμων φυλετικῆς καθαρότητος, στὸν ἀμερικανικὸ νότο, ἀναπτύσσοντας τεχνικὲς ἐντοπισμοῦ τῶν δῆθεν λευκῶν, ποὺ ἔχουν τὴν δυνατότητα νὰ κρύψουν τὰ μαῦρα τους γονίδια καὶ νὰ μολύνουν τὴν γονιδιακὴ δεξαμενὴ τῶν Ἀρίων μὲ τὸ νέγρικο γενετικό τους ὑλικό.
Ὁ Laughlin, ἔχει ἐπίσης ἕνα μικρὸ πρόβλημα μὲ τοὺς ἑβραίους. Ὅταν τὸ πανεπιστήμιο τῆς Heidelberg τῆς ναζιστικῆς Γερμανίας, ἀνηγόρευσε τὸν Laughlin ἐπίτιμο διδάκτορα, γιὰ τὶς ἔρευνές του στὸ θέμα κυρίαρχη φυλή, ὁ Laughlin ἀπήντησε ὅτι ΗΠΑ καὶ Τρίτο Ῥάιχ, μοιράζονται μίαν συναντίληψη τῶν πρακτικῶν ἐφαρμογῶν τῶν ἀρχῶν τῆς εὐγονικῆς γιὰ τὴν φυλετικὴ ἐξασφάλιση καὶ ὑγεία.
Ὁ Frederick Osborn εἶναι καὶ γραμματεὺς τῆς American Eugenics Society, ποὺ χρηματοδοτεῖται ἀπὸ Harriman-Rockefeller.

Τὸ ἴδιο ἔτος, ἀντιπρόσωποι τῆς General Motors τῶν Duponts, συναντῶνται συμπτωματικὰ στὴν Boston, μὲ τὸν Baron Manfred von Killinger, διευθυντὴ τῆς Abvehr, γιὰ τὸ δίκτυο κατασκοπίας τῶν ναζὶ στὴν Δύση καὶ τὸν Baron von Tippleskirsch, γενικὸ πρόξενο τῆς ναζιστικῆς Γερμανίας στὶς ΗΠΑ καὶ ἀξιωματοῦχο τῆς Gestapo στὴν Boston.

Ἡ παρέα συνυπογράφει ἕνα μνημόνιο, μὲ τὸ ὁποῖο ἐκφράζεται ἡ ἀπόλυτος προσήλωσις στὴν ὑπόθεση τῶν ναζὶ καὶ συμφωνεῖται νὰ γίνῃ κάθε προσπάθεια νὰ «ἀντικατασταθῇ» ὁ πρόεδρος Roosevelt, μὲ κάποιον ἄλλον, πιὸ φιλικὸ πρὸς τοὺς ναζί, ὅπως ὁ βουλευτὴς Burton K. Wheeler.
Ἐπίσης συμφωνοῦν ὅτι πρέπει νὰ ἐκριζωθῇ ἡ ἑβραϊκὴ ἐπιῤῥοὴ στὶς ΗΠΑ καὶ νὰ χρησιμοποιηθοῦν τὰ media γιὰ τὴν δυσφήμιση τοῦ καθεστῶτος Roosevelt. Ἂν καὶ ἡ συμφωνία ἤταν ἄκρως ἀπόῤῥητος, τὸ ἔγγραφό της διέῤῤευσε καὶ παρουσιάσθη στὸ  Κογκρέσσο τὸν Αὔγουστο τοῦ 1942, ἀπὸ τὸν βουλευτὴ John M. Coffee.

Τὴν ἴδια ἐποχὴ καὶ μέχρι τὸ τέλος τοῦ πολέμου, ὁ Ford παράγει στρατιωτικὰ ὀχήματα γιὰ τοὺς ναζὶ καὶ στὶς ΗΠΑ, ἀπ’ ὅπου τὰ ἐξάγει ἀσυναρμολόγητα, μὲ συναρμολόγηση στὸ Ford-Werke, Cologne.
Τὰ στρατιωτικὰ φορτηγά, συμπτωματικά. εἶναι ἕτοιμα, ἀκριβῶς τὴν στιγμὴ ποὺ τὰ χρειάζεται ὁ Hitler, γιὰ τὴν εἰσβολὴ στὴν Τσεχοσλοβακία τὴν ἄνοιξη τοῦ 1939.
Ὁ Ford ἐφοδιάζει τοὺς ναζὶ καὶ μὲ στρατηγικὰ πολεμικὰ ὑλικά, μέσῳ  θυγατρικῶν σὲ τρίτες χῶρες. Μόνον μέσα στὸ 1937, ὁ Ford ἐφοδιάζει τοὺς ναζὶ μὲ περίπου 5.000 τόννους ἐλαστικῶν καὶ 300 τόννους χαλκό.

Τὴν ἴδια ἐποχὴ ἡ General Motors ἐργάζεται πυρετωδῶς στὴν κατασκευὴ στρατιωτικῶν ὀχημάτων καὶ ἁρμάτων μάχης. Σύμφωνα μὲ ἀναφορὰ τοῦ U.S. Army, κατὰ τὸ 1942, ἀπὸ τὰ 350.000 φορτηγὰ ποὺ κατεῖχε ὁ γερμανικὸς στρατός, τὰ 120.000, ἦσαν παραγωγῆς Ford, ὅπως καὶ τὸ 20%, ἀπὸ τὰ συνολικὰ 650.000 πάσης φύσεως μηχανοκίνητα ὀχήματα τῆς Wehrmacht.

Τὸ 1937, ὁ κόσμος φρίττει ὅταν τὰ ναζιστικὰ βομβαρδιστικὰ τῆς Condor Legion, Luftwaffe, βομβαρδίζουν τὴν πόλη Guernica, σκοτώνοντας περισσοτέρους ἀπὸ 1.600 πολῖτες.
Τὶς μηχανὲς τῶν βομβαρδιστικῶν τῶν ναζί, τὶς ἔχει προμηθεύσει ἡ IT&T, τὰ καύσιμα, ἡ Standard Oil καὶ ἡ Texaco καὶ τὰ πρόσθετα καυσίμων ἡ Ethyl, τὸ κονσόρτσιουμ τῶν General Motors, Dupont καὶ Standard Oil.
Ὁ βομβαρδισμὸς τῆς Guernica ἀπὸ τοὺς ναζί, συνήθως ἀναφέρεται ὅτι ἄνοιξε ἕνα νέο κεφάλαιο τρόμου στὴν ἱστορία τῶν ἐχρθροπραξιῶν, μὲ τὸν πρῶτο ἀεροπορικὸ βομβαρδισμὸ ἀνυπεράσπιστης πόλεως, στὴν ἱστορία.
Ἐδῶ ἡ ἱστορία δείχνει ἄδικη μὲ τὶς ΗΠΑ, στερώντας της μία πρωτιά, ἀφοῦ πρῶτες οἱ ΗΠΑ βομβάρδισαν ἀπὸ ἀέρος ἀμάχους, στὴν Veracruz, Μεξικό, τὸ 1914.
Ἀλλὰ καὶ πάλι, οἱ ναζὶ δὲν ἔρχονται κἂν δεύτεροι, ἀφοῦ ὁ δεύτερος ἀεροπορικὸς βομβαρδισμὸς ἀμάχων, ἔγινε ἀπὸ τὶς ΗΠΑ, στὴν Ocotal, Νικαράγουα, τὸ 1927.
Ὁ Hermann Goering καὶ τὰ ἀγόρια του, καλὰ θὰ κάνουν νὰ  περιορισθοῦν στὴν τρίτη θέση, στὰ διεθνῆ παιχνίδια τῶν γκάνκγστερ.

Τὸ ἴδιο ἔτος, ὁ William Farrish θὰ ἀναλάβη πρόεδρος τῆς Standard Oil τῶν Rockefellers καὶ θὰ μετακομίση στο Rockefeller Center, ὅπου ἔχει τὴν εὐκαιρία νὰ τὰ λέῃ πότε πότε, μὲ τὸν Hermann Schmitz, πρόεδρο τοῦ ναζιστικοῦ καρτὲλ τῆς IG Farben.

Ο Farrish ἐκμισθώνει πληρώματα ναζὶ γιὰ τὰ δεξαμενόπλοια τῆς Standard Oil καὶ προσλαμβάνει τὸν Emil Helfferich, διευθυντὴ τῆς Hamburg-Amerika Line, τῶν Walker-Bush-Harriman, ὡς πρόεδρο τῆς θυγατρικῆς τῆς Standard Oil στὴν Γερμανία.
Ο Helfferich ἐξουσιοδοτεῖται νὰ ὑπογράφῃ τσὲκ στὸν Heinrich Himmler ἀρχηγὸ τῶν SS, ἀπὸ εἰδικὸ λογαριασμὸ τῆς Standard Oil. Τὰ τσὲκ τῆς Standard Oil πρὸς τὰ SS συνεχίζονται κανονικὰ μέχρι τὸ 1944, γιὰ ὅλη δηλαδὴ τὴν περίοδο ποὺ τὰ SS ἐποπτεύουν τὴν μαζικὴ ἐξόντωση ἑβραίων καὶ ἄλλων ὑπανθρώπων στὸ στρατόπεδο Auschwitz, μία κοινὴ ἐπιχείρησις τῶν Standard Oil καὶ IG Farben.

Τὸ ἴδιο ἔτος, ἡ ἀμερικανικὴ κυβέρνησις ζητᾶ συγγνώμη ἀπὸ τὴν ναζιστικὴ Γερμανία, διότι ὁ δάμαρχος τῆς Νέας Ὑόρκης LaGuardia, ἀντὶ νὰ κυττάξῃ νὰ μαζέψῃ μερικὰ σκουπίδια, ἀποκαλοῦσε τὸννHitler, «brown-shirted fanatic».

Τὸ 1938, τέσσερις μῆνες μετὰ τὴν προσάρτηση τῆς Αὐστρίας ἀπὸ τοὺς ναζί, ὁ Henry Ford τιμᾶται μὲ τὸν μεγαλόσταυρο τῆς ἀνωτάτης τάξεως τοῦ γερμανικοῦ ἀετοῦ, γιὰ τὴν ἀνεκτίμητη προσφορά του στὸ Τρίτο Ῥάιχ, ποὺ συνίσταται σὲ δωρεὲς μετρητῶν πρὸς τοὺς ναζὶ γιὰ νὰ ἁρπάξουν τὴν ἐξουσία στὴν Γερμανία, στην παραγωγὴ χιλιάδων στρατιωτικῶν ὀχημάτων καὶ μηχανῶν πολεμικῶν ἀεροσκαφὼν καὶ στὴν παροχὴ οὐσιωδῶν πολεμικῶν ὑλικῶν.
Ὁ Ford εἶναι ὁ πρῶτος ἀμερικανὸς καὶ ὁ πέμπτος παγκοσμίως, μὴ γερμανός, ποὺ τιμᾶται μὲ τὸ ἀνώτατο παράσημο τοῦ Ῥάιχ.
Ἄλλος μὴ γερμανὸς ποὺ τιμήθηκε, ἦταν ὁ Benito Mussolini.

Τὸ εἰδύλλιο Hitler – Ford, ξεκίνησε μὲ τὴν ἔκδοση τοῦ βιβλίου τοῦ δευτέρου, «The International Jew: The World’s Foremost Problem», μία ἀντισημιτικὴ ὑστερία, ποῦ ἦλθε νὰ συμπληρώσῃ τὸ Mein Kampf, ἣ μήπως τό Mein Kampf, συμπλήρωνε τό International Jew;

Τὸ ἴδιο ἔτος, ὁ James Mooney, διευθυντὴς ὑπερακτίων ἐπιχειρήσεων τῆς General Motors, τιμᾶται μὲ τὸν μεγαλόσταυρο τῆς ἀνωτάτης τάξεως τοῦ γερμανικοῦ ἀετοῦ, γιὰ τὴν ἀνεκτίμητη προσφορά του  στὸ Τρίτο Ῥάιχ, ποὺ συνίσταται στὴν παραγωγὴ δεκάδων χιλιάδων στρατιωτικῶν ὀχημάτων καὶ ἁρμάτων μάχης γιὰ τοὺς ναζί.

Τὸ ἴδιο ἔτος, ἡ ῥατσιστικὴ καὶ φιλοναζιστικὴ ὀργάνωσις «America First», ποὺ ἐπεδίωκε τὴν ἀπομόνωση τῆς Ἀμερικῆς, τὴν διατήρηση τῆς οὐδετερότητος καὶ τὴν μὴ ἐμπλοκή της στὸν πόλεμο, συγκεντρώνει 22.000 Ἀμερικανοὺς στὴν ἀρένα τοῦ Madison Square Garden, New York.
Τὴν αἴθουσα διακοσμεῖ ἕνα τεράστιο πορτρέτο τοῦ ἐθνοκαθαριστοῦ George Washington, ἐνῶ τὰ πλήθη τραγουδοῦὺν «America First, Last and Always».
Ὁ ἀμερικανογερμανὸς ἥρως Charles Lindbergh, ἔχοντας ξεπεράσει τὸν πόνο ἀπὸ τὴν ἀπαγωγὴ καὶ δολοφονία (1932) τοῦ μικροῦ Charles Jr. καθὼς ὁ δολοφόνος εἶχε ἤδη ἐκτελεσθῆ  (1936), ἀπευθύνει ναζιστικὸ χαιρετισμὸ στὰ πλήθη, δείχνοντας νὰ ἀδιαφορῇ γιὰ τὴν τύχη τῶν παιδιῶν τῶν ὑπανθρώπων, τῶν ὁποίων τὰ παιδιὰ θὰ ἀπαχθοῦὺν ἀπὸ τοὺς ναζὶ καὶ θὰ ἔχουν τὴν ἴδια τύχη μὲ τὸν μικρὸ Charles Jr.

Ἐνῶ εὐρίσκετο στὴν Εὐρώπη (1936), ὁ Lindbergh ἐκλήθη νὰ κάνῃ ἐκτίμηση τῆς γερμανικῆς ἀεροπορίας.
Ἐντυπωσιασμένος ἀπὸ τὸν γερμανικὸ στρατὸ ἀλλὰ καὶ τὸν ἴδιο τὸν λαό, ὁ Lindbergh ἐπαίνεσε δημόσια τὸν Hitler, ἀποκαλώντας τον «σπουδαῖο ἄνδρα» καὶ ἐξέφρασε τὴν ἐπιθυμία του νὰ μεταναστεύσῃ, μὲ τὴν οἰκογένειά του, στὸ Βερολίνο.
Ο Lindbergh ἔγινε ὁ κύριος δημόσιος ὁμιλητὴς τῆς «America First» σὲ συγκεντρώσεις κατὰ τῆς ἐμπλοκῆς τῆς Ἀμερικῆς στὸν πόλεμο, προκαλώντας τὴν ὀργὴ τῆς κυβερνήσεως Roosevelt.
Καὶ ὅπως ἔλεγε ὁ Roosevelt, ἀναφερόμενος στὶς ῥαδιοφωνικὲς ἐκπομπὲς τοῦ Lindbergh, «It could not have been better put if it had been written by Goebbels himself».

Τὸ ἴδιο ἔτος, ὁ Charles Lindbergh τιμᾶται μὲ τὸν μεγαλόσταυρο τῆς ἀνωτάτης τάξεως τοῦ γερμανικοῦ ἀετοῦ, γιὰ τὴν ἀνεκτίμητη προσφορά του στὸ Τρίτο Ῥάιχ. Τὸ μετάλλιο καρφιτσώνει αὐτοπροσώπως, ὁ ἀρχιστράτηγος Goering.
Τὸ ἴδιο ἔτος καὶ σὲ μιὰ ἐποχὴ ποὺ οἱ ΗΠΑ ἀρνοῦνται τὴν εἴσοδο στὴν χώρα, ἑβραίων ποὺ ξεφεύγουν ἀπὸ τοὺς ναζί, ἡ οἰκογένεια τοῦ Heinz Kissinger, γίνεται δεκτὴ στις ΗΠΑ.

Τὸ 1943 ὁ νεαρὸς Heinz Kissinger, ἔκτοτε «Henry», στρατολογεῖται καί, συμπτωματικά, πρὸς τὸ τέλος τοῦ πολέμου, εὑρίσκεται στὴν γερμανικὴ πόλη Krefeld, ποὺ ἔχει ἤδη καταληφθεῖ ἀπὸ τὸν ἀμερικανικὸ στρατό. Ἐκεῖ, κάποιος ποὺ προφανῶς διέκρινε τὰ ταλέντα τοῦ Henry, τὸν προβιβάζει ῥαγδαία, ἀπὸ ὁπλίτη σὲ διοικητὴ τοῦ Krefeld, ὅπου ὁ Henry διατάζει καὶ περνᾶ γενικὰ μεγαλεῖο.

Στὴν συνέχεια ὁ Herr Henry διορίζεται κύριος βοηθὸς τοῦ στρατηγοῦ Alexander Bollings, ἐγκεφάλου τοῦ «Project Paperclip», ποὺ ὀργάνωσε τὴν ἀπόδραση χιλιάδων ἐγκληματιὼν ναζί, μεταξὺ τῶν ὁποίων οἱ Joseph Mengele καὶ Klaus Barbie, ἀπὸ Εὐρώπη πρὸς ΗΠΑ καὶ λατινικὴ Ἀμερική.
Στὴν συνέχεια ὁ Henry μετακινεῖται στὴν European Command Intelligence School, Oberammergau, ὅπου διδάσκει τοὺς πράκτορες, ἀφοῦ συλλαμβάνουν τοὺς ναζὶ ἐγκληματίες πολέμου, νὰ τοὺς δίνουν δύο ἐπιλογές, ἢ δικαστήριο, ἢ ἐργάζεσθε γιὰ τὶς ΗΠΑ.
Αὐτὸ ἦταν τὸ μεγαλεῖο τῆς ψυχῆς τοῦ Henry. Ὅλοι δικαιοῦνται μιὰ δευτέρα εὐκαιρία.

Τὸ ἴδιο ἔτος, ὁ Roosevelt διορίζει τὸν χρηματοσυλλέκτη του, Joseph «Jittery Joe» Kennedy, πρέσβυ τῶν ΗΠΑ στὴν Βρεταννία.

Ο Kennedy, σύντομα θὰ ἐμφανίση τὸ φιλοναζιστικό του πρόσωπο καὶ τὴν ἡττοπάθειά του.
Γραμματεύς του ἦταν ὁ Harvey Klemmer, ποὺ ἀργότερα θὰ ἀποκαλύψη, ὅτι μέρος τῶν καθηκόντων του ἦταν νὰ εὑρίσκῃ γιὰ τὸν Kennedy, πρόθυμες ἀγγλιδοῦλες γιὰ τὸ κρεββάτι του, ἐνῶ τὰ ὑπόλοιπα καθήκοντά του ἦσαν νὰ φροντίζῃ γιὰ τὶς ἀποστολές, μὲ κυβερνητικὰ ἀεροσκάφη, (ἀκόμη καὶ τὴν ἐποχὴ ποὺ ἡ Βρεταννία βομβαρδίζετο) δεκάδων τόννων ἀλκοόόλ, γιὰ τὶς ἀποθῆκες τοῦ Kennedy στὶς ΗΠΑ.
Μὲ τις παραπάνω ἀναπόδεικτες ἀηδίες, ὁ Klemmer, ἔμμεσα παρεδεχθ, ὅτι ἐπὶ τρία χρόνια στὸ πλευρὸ τοῦ Kennedy, ἦταν οὐσιαστικὰ ἀργόμισθος.

Τὸ ἴδιο ἔτος καὶ μέχρι τὸ τέλος τοῦ πολέμου, ἡ Union Banking Corporation, ποὺ συνεστήθη ἀπὸ τὸν Prescott Bush καὶ τὸν Averell Harriman, σὰν βιτρίνα γιὰ τὰ συμφέροντα τῶν ναζὶ στὶς ΗΠΑ, συμπτωματικά, χρηματοδοτεῖ τὴν ἐξαγωγὴ τεραστίων ποσοτήτων tetraethyl lead μὲ παραλήπτρια τὴν Luftwaffe.

Χωρὶς αὐτὸ τὸ πρόσθετο, οἱ μηχανὲς τῶν ἀεροσκαφῶν καὶ τῶν ἁρμάτων μάχης τῶν ναζί, δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ ἀνταποκριθοῦν στὸν σχεδιαζόμενο ἀστραπιαῖο πόλεμο (blitzkrieg) γιὰ τὴν κατάκτηση τῆς Εὐρώπης. Τὸ ζωτικὸ αὐτὸ στοιχεῖο γιὰ τὸν πόλεμο, τὸ προμηθεύει ἡ Ethyl Company of New Jersey, ἕνα consortium, τῶν συνήθων ὑπόπτων, Standard Oil, DuPont καὶ General Motors. Ἡ Ethyl Company ἐξακολουθεῖ τὸν ἐφοδιασμὸ τῶν ναζί, ἀκόμη καὶ μετὰ τὶς διαμαρτυρίες τοῦ ὑπουργείου πολέμου τῶν ΗΠΑ.

Πολυζωΐδης Θανάσης

ἐπιμέλεια κειμένου Φιλονόη καὶ Φίλοι

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

4 thoughts on “Χρηματοοικονομικὴ Ἐλὶτ τῶν Η.Π.Α. καὶ ἐξοπλισμὸς τῶν ναζί. (4)

Leave a Reply