«ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΚΙΝΗΤΗΣ ΤΗΛΕΦΩΝΙΑΣ

Ο ΟΤΕ τις επιδοτεί με δεκάδες δισ. δραχμές!

Για ένα λεπτό συνομιλίας ο χρήστης πληρώνει στην εταιρεία κινητής τηλεφωνίας 112 δραχμές. Στον ΟΤΕ πάνε μόνο οι 6,3 δραχμές, ενώ αυτός επιβαρύνεται με 16,95 δραχμές

Όταν η κυβέρνηση της ΝΔ, με την σκανδαλώδη σύμβαση, παρέδωσε την κινητή τηλεφωνία στις δύο εταιρείες ΠΑΝΑΦΟΝ και ΤΕΛΕΣΤΕΤ, αποκλείοντας τον ΟΤΕ και υποχρεώνοντάς τον ταυτόχρονα να θέσει στην διάθεσή τους το δίκτυό του και μάλιστα να τις επιδοτεί από πάνω, τότε δεν είναι διόλου παράξενο το γεγονός ότι σε χρόνο – ρεκόρ οι δύο εταιρείες εδραίωσαν την θέση τους στην αγορά. Έχουν ξεπεράσει μέχρι στιγμής τα 100 δισεκατομμύρια δραχμές τζίρο και παρά τα μεγάλα ποσά που ισχυρίζονται ότι έχουν επενδύσει, μόλις σε 3,5 χρόνια η δραστηριότητά τους γίνεται κερδοφόρα. Αν μάλιστα ληφθεί υπόψιν ότι εφήρμοσαν αρχικά πολιτική χαμηλών τιμολογίων, προκειμένου να προσελκύσουν πελάτες και να επιβάλλουν αυτού του είδους την καταναλωτική ανάγκη στους Ελληνες, γίνεται φανερό ότι τα επόμενα χρόνια, θα αποκομίζουν υπέρογκα κέρδη.

Οι δύο εταιρείες δε θα μπορούσαν να δραστηριοποιηθούν, αν δεν χρησιμοποιούσαν το σταθερό δίκτυο του ΟΤΕ. Οι συμβάσεις που υπέγραψε η κυβέρνηση της ΝΔ με τις δύο εταιρείες καταγγέλθηκαν ως «αποικιοκρατικές» και σκανδαλώδεις, ακόμη και από το ΠΑΣΟΚ, που τότε βεβαίως ήταν αντιπολίτευση. Η εκτίμηση αυτή σχετιζόταν όχι μόνο με τους όρους διασυνδέσεως των δύο εταιρειών με το δίκτυο του Οργανισμού, αλλά και με το γεγονός ότι ο ΟΤΕ αποκλειόταν διά νόμου από το δικαίωμα ν’ αναπτύξει την κινητή τηλεφωνία στο σύστημα GSM, που θα χρησιμοποιούσαν οι δύο εταιρείες, αν και διέθετε την απαραίτητη υποδομή που δεν διέθεταν οι δύο εταιρείες.

Με τις συμβάσεις αυτές δόθηκε η χρυσή ευκαιρία στην ΠΑΝΑΦΟΝ και την ΤΕΛΕΣΤΕΤ, να μονοπωλήσουν την αγορά και να διαμορφώνουν από κοινού τα τιμολόγιά τους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους καταναλωτές. Όπως είναι γνωστό, το κόστος για κάθε λεπτό συνδιαλέξεως ανέρχεται στις 112 δραχμές, ενώ ήδη πριν λίγες ημέρες οι δύο εταιρείες ανακοίνωσαν αύξηση στο τιμολόγιό τους(σχεδόν ταυτόχρονα) κατά τέσσερις δραχμές. Έτσι, με το νέο τιμολόγιο, που θα ισχύσει από τον Αύγουστο και Σεπτέμβριο, αντίστοιχα για τις δύο εταιρείες, οι συνδρομητές τους καλούνται να πληρώνουν 116 δραχμές το λεπτό. Το χειρότερο είναι ότι ο ΟΤΕ, εκτός από την παροχή της υποδομής του- υποδομής που ας μην ξεχνάμε έγινε με τα λεφτά του ελληνικού λαού και τον μόχθο χιλιάδων εργαζομένων – αναγκάζεται και να επιδοτεί από τα δικά του ταμεία τα κέρδη τους. Σε κάθε 100 δραχμές έσοδα των δύο εταιρειών, ο ΟΤΕ εισπράττει μόνον 5 δραχμές. Όταν, δηλαδή, ένας πελάτης π. χ. της ΠΑΝΑΦΟΝ τηλεφωνεί από το κινητό του στο σπίτι του, η σύνδεση γίνεται μέσω του δικτύου του ΟΤΕ. Αν μιλήσει ένα λεπτό, πληρώνει στην εταιρεία 112 δραχμές. Όμως, από το ποσό αυτό, ο ΟΤΕ εισπράττει μόνο τις 6,3 δραχμές (το 5% στις 112 δραχμές είναι βέβαια 5,6, αλλά στην προκειμένη περίπτωση δεν μετρά ο ακριβής χρόνος συνομιλίας αλλά το air – time, δηλαδή ο χρόνος διασυνδέσεως των δύο δικτύων). Επίσης, για κάθε λεπτό χρήσης υπεραστικού δικτύου του ΟΤΕ οι δύο εταιρείες πληρώνουν στον Οργανισμό μόνο 5,10 δραχμές το λεπτό. Το σκάνδαλο γίνεται μεγαλύτερο από την στιγμή που για τον ΟΤΕ, το κόστος διασυνδέσεως ανέρχεται στις 16,95 δραχμές το λεπτό για αστική τηλεφωνία και στις 40 δραχμές το λεπτό για υπεραστική, σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν δώσει στην δημοσιότητα συνδικαλιστικοί φορείς των εργαζομένων στον Οργανισμό, βασιζὀμενοι σε μελέτη που έγινε στο πλαίσιο του CRASH PROGRAM.

Μόνο για το 1995, η «χασούρα» για τον ΟΤΕ από το σύνολο των δοσοληψιών και υπηρεσιών που προσέφερε στις δύο εταιρείες, όπως προκύπτει και από τα επίσημα στοιχεία των υπηρεσιών του, έφτασε τα 11.559.000.000 δραχμές!. Και όλα αυτά καταντούν εξωφρενικά και ανεξήγητα (; ), όταν στην Σουηδία οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας καταβάλουν το 33% των εισπράξεών τους ως τέλη διασυνδέσεως στον αντίστοιχο εθνικό τηλεπικοινωνιακό φορέα, στην Γαλλία το 25%, ενώ αντίστοιχα είναι και τα ποσοστά στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, αλλά και στις ΗΠΑ.

Τεράστιος τζίρος

Μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια μονοπωλίου, που επιβλήθηκε στην αγορά με τις ευλογίες των κομμάτων του δικομματισμού και του εξαναγκασμού του ΟΤΕ να παρέχει τις υπηρεσίες του κάτω του κόστους, μπορεί εύκολα να εξηγηθεί και η γρήγορη κερδοφορία της ΠΑΝΑΦΟΝ και της ΤΕΛΕΣΤΕΤ. Αξίζει να σημειωθεί ότι ακόμα και με στοιχεία που οι ίδιες οι εταιρείες δίνουν, αναμένεται ήδη από εφέτος να έχουν καθαρά κέρδη. Πιο συγκεκριμένα, από το καλοκαίρι του ’93 μέχρι τέλος του ’94 ο τζίρος της ΠΑΝΑΦΟΝ και της ΤΕΛΕΣΤΕΤ έφτασε στα 13,9 και 17,7 δισ. δραχμές, αντίστοιχα. Το 1995 ο τζίρος τους ήταν 35,2 και 37,7 δισ. δραχμές, αντίστοιχα.

Επίσης, σιγά σιγά επαληθεύεται ότι η κινητή τηλεφωνία αποδεικνύεται άκρως ανταγωνιστική προς την σταθερή τηλεφωνία του ΟΤΕ. Μέχρι το τέλος του ’95, οι χρήστες κινητών τηλεφώνων των δύο εταιρειών ήταν 280.000, ενώ οι δύο εταιρείες υπολογίζουν ότι οι πελάτες τους θα είναι 420.000, αριθμός που αντιστοιχεί περίπου στο 8% των συνδρομητών του ΟΤΕ. Η εξέλιξη αυτή συνεπάγεται σοβαρές απώλειες στα έσοδα του Οργανισμού, που έχουν ήδη αρχίσει να γίνονται αισθητές. Η αιμορραγία εσόδων του ΟΤΕ προβλέπεται ν’ αυξηθεί και τα επόμενα χρόνια, αφού σύμφωνα με μελέτες της αγοράς οι χρήστες κινητών τηλεφώνων θα φθάσουν τις 850.000 στο τέλος του αιώνα. Επίσης, έρευνες ανεβάζουν τις απώλειες εσόδων των φορέων σταθερών δικτύων κατά το έτος 2010 από την ανάπτυξη των κινητών επικοινωνιών, σε ποσοστό 20 – 40% των εσόδων τους.

Διατηρούν την σκανδαλώδη σύμβαση

Εκτός από τα παραπάνω γίνεται φανερό επίσης το γεγονός, ότι η ανάπτυξη υπηρεσιών από τις εταιρείες αυτές θα ήταν αδύνατη χωρίς την εκμετάλλευση της υποδομής, που τους παρέχει ο ΟΤΕ. Το μέγεθος της κερδοφορίας τους οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στους προνομιακούς όρους εκμεταλλεύσεως του δημοσίου ΟΤΕ, που τους παρεχώρησε η ΝΔ και τρία χρόνια τώρα διατηρεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Χωρίς αυτούς τους προνομιακούς όρους είναι πιθανό οι δύο εταιρείες να μην τολμούσαν να δραστηριοποιηθούν σε αυτόν τον τομέα. Στις πλάτες, δηλαδή, του δημοσίου τομέα, που τόσο λοιδορείται από τους εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου, στήνουν τις κερδοφόρες επιχειρήσεις τους.

Πώς, όμως, αντέδρασαν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και οι διορισμένες απ’ αυτήν διοικήσεις του ΟΤΕ σ’ ένα ζήτημα που άπτεται του μέλλοντος της επιχειρήσεως και της ικανότητάς της να διατηρήσει τον κυρίαρχο ρόλο της στην τηλεπικοινωνιακή αγορά, μετά και την σταδιακή απελευθέρωση όλων σχεδόν των υπηρεσιών στον ελεύθερο ανταγωνισμό; Καταρχήν, παρά τις επανειλημμένες διακηρύξεις της, αντί να καταργήσει τις ληστρικές συμβάσεις της ΝΔ εις βάρος του ΟΤΕ, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τις διετήρησε ως έχουν. Σε μια προσπάθεια μάλιστα να «χρυσώσει το χάπι» της δικής της ασυνέπειας, προσέφυγε- μέσω της Διοικήσεως του ΟΤΕ – στην Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών, ζητώντας την αύξηση των τελών διασυνδέσεως, έτσι ώστε να καλύπτουν, όμως, μόνο το κόστος… Κατά περίεργο τρόπο η ΕΕΤ αδυνατεί να ικανοποιήσει ακόμα και αυτό το δειλό αίτημα του ΟΤΕ. Συνεπώς, η επιδότηση των δύο εταιρειών συνεχίζεται ανεμπόδιστα.

«Σχέδια επί χάρτου»

Τον περασμένο Δεκέμβριο απεφάσισε τελικά με καθυστέρηση τουλάχιστον δύο χρόνων, την έκδοση αδείας για την ανάπτυξη από τον ΟΤΕ του νέου συστήματος κινητής τηλεφωνίας DCS – 1800, αφού είναι αποκλεισμένος από το GSM. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι υπεύθυνοι των δύο ιδιωτικών εταιρειών – που έσπευσαν να προσβάλουν την απόφαση αυτή – θεωρούν δεδομένο ότι λόγω του είδους του συστήματος DCS – 1800, για να γίνει πλήρως ανταγωνιστικός ο ΟΤΕ πρέπει να κάνει επενδύσεις πολύ μεγαλύτερες απ’ ό,τι οι ίδιες και γι’ αυτό εκτιμούν ότι τελικά στην καλλίτερη περίπτωση θα μπορέσει να αποσπάσει μόνο ένα μερίδιο της αγοράς, της τάξης του 20% – 25%.

Το ζήτημα της καθυστερήσεως και της ύποπτης κωλυσιεργίας για την ανάπτυξη της κινητής τηλεφωνίας του ΟΤΕ δεν είναι αμελητέο, αν αναλογιστεί κάποιος, ότι κάθε ημέρα που περνάει σημαίνει καινούργιους πελάτες για τους ανταγωνιστές του και περιορισμό της αγοράς σε βάρος του. Ας σημειωθεί, πως στο πενταετές Επιχειρησιακό Σχέδιο του ΟΤΕ, το 1996 αναμένονταν έσοδα από την κινητή τηλεφωνία, αλλά η μέχρι σήμερα πρακτική της διοικήσεως μαρτυρά, πως όλα αυτά θα παραμείνουν «σχέδια επί χάρτου».

Θεωρώντας αυτά ως δεδομένα, οι ιθύνοντες του ΟΤΕ προωθούν την «λύση» της ιδρύσεως θυγατρικής σε συνεργασία με ιδιωτική εταιρεία – πιθανόν του εξωτερικού – στο πλαίσιο της γραμμής ιδιωτικοποιήσεως που έχει χαράξει η κυβέρνηση, και πέραν της μεθόδου της μετοχοποιήσεως.

Και πάλι προκύπτουν… ιδιώτες

Στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, παραχωρήθηκαν μεν άδειες κινητής τηλεφωνίας σε ιδιωτικές εταιρείες, αφού όμως πρώτα δραστηριοποιήθηκαν στον χώρο αυτό οι κρατικοί τηλεπικοινωνιακοί φορείς. Στην χώρα μας, όχι μόνο απέκλεισαν τον ΟΤΕ για χάρη των ιδιωτικών συμφερόντων, αλλά και τώρα που πάει – όπως πάει – να μπει στο παιχνίδι, προκύπτουν πάλι… ιδιωτικά συμφέροντα.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις συνδικαλιστών του ΟΤΕ, ο Οργανισμός διαθέτει σήμερα αρκετά πλεονεκτήματα, τα οποία του επιτρέπουν να παρέχει στην αγορά την κινητή τηλεφωνία αρκετά φθηνότερα από το γνωστό ολιγοπώλιο. Αυτά είναι: α) Το εκτεταμένο δίκτυο διασυνδέσεως που απαιτείται, είναι ήδη εγκατεστημένο στο μεγαλύτερο μέρος του. β) Εξαιτίας της μεγαλύτερης χωρητικότητας που διαθέτει το σύστημα DCS – 1.800, όταν αναπτυχθεί πανευρωπαϊκά, δίνει την δυνατότητα να παρέχει πολύ φθηνότερα τις ίδιες υπηρεσίες με το GSM, δηλαδή εκτός από την τηλεφωνία, την μετάδοση δεδομένων, μικρά μηνύματα, FAX, κ. τ. λ. γ) Ο ΟΤΕ μπορεί να χρησιμοποιήσει τα δικά του ιδιόκτητα κτίρια για την εγκατάσταση των Σταθμών Βάσεως του συστήματος, καθώς και να επιτύχει καλλίτερο και πιο οικονομικό τρόπο διασυνδέσεως, αφού είναι ο ιδιοκτήτης του σταθερού δικτύου. Τέλος, ο ΟΤΕ είναι σε θέση να εγκαταστήσει τις κινητές τηλεφωνίες με τις λιγότερες επιπτώσεις στο περιβάλλον, αφού θα στήσει τις απαραίτητες κεραίες σε δικά του κτίρια.

Τα ερωτήματα λοιπόν που προκύπτουν είναι: Θα προχωρήσει μόνος του ο ΟΤΕ στην ανάπτυξη της κινητής τηλεφωνίας, αξιοποιώντας τα πλεονεκτήματα που έχει, προς όφελος των καταναλωτών; Έστω και τώρα, οι εργαζόμενοι στον ΟΤΕ αλλά και γενικότερα, θα πιέσουν αγωνιζόμενοι προς αυτήν την κατεύθυνση;

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ