Τὸ 1919 ὁ Κεμὰλ Ἀτατοῦρκ, ὡς «πατέρας τοῦ ἔθνους» καὶ τῆς ἐθνικιστικῆς τοῦ ἰδεολογίας, θὰ ἀποτολμήση νὰ χαρακτηρίσῆ τὸ Ἰσλὰμ ὡς «μιὰ παράλογη θεολογίαἐνὸς ἀνηθίκου Βεδουίνου» καὶ ὡς «ἕνα ἀποσυντεθειμένο πτῶμα ποὺ δηλητηριάζει τὴν ζωή μας».
Κατήργησε ἐπισήμως τὸ ὀθωμανικὸ χαλιφᾶτο καὶ ἵδρυσε τὸ σύγχρονο τουρκικὸ κράτος.
Ἡ ὀθωμανοποίησις (ottomanization) διὰ τῆς βίας ὅλων τῶν κατοίκων, ἀποφασίζεται τελεσίδικα. Τὸ μέσον θὰ ἦταν οἱ ἐξοπλισμένοι Μουσουλμᾶνοι. Γιὰ νᾶ ἐπιτύχῃ τὸν σκοπό του οὐδέποτε ἐδίστασε νὰ προβῆ σὲ θηριωδίες καὶ ἀγριότητες, συχνὰ χρησιμοποιώντας τὸν λαό του καὶ τὰ ἔνστικτά του, ἀπαλλάσσοντας τὴν ἐπίσημο ἐξουσία ἀπὸ τὶς εὐθυνες (π.χ. Γενοκτονίες).
Ὁ Ρ.Τ. Ἐρντογὰν 1997. «Τὰ τζαμιὰ εἶναι τὰ στρατόπεδά μας, οἱ μιναρέδες εἶναι οἱ ξιφολόγχες μας, οἱ τροῦλοι εἶναι τὰ κράνη μας καὶ οἱ πιστοὶ εἶναι οἱ στρατιῶτες μας.»
Ὁ «ἐξοργισμένος – ἀπὸ τοὺς προδότες –τουρκικὸς λαός» θὰ ἐπωμισθῇ καὶ πάλι τὸ ἱστορικὸ βάρος τοῦ ἐγκλήματος, ἀπαλλάσσοντας καὶ πάλι τὴν ἐπίσημο ἐξουσία ἀπὸ τὴν εὐθύνη τῆς νέας ἐπερχομένης γενοκτονίας καὶ τὴν συνοπτικὴ ἐξόντωση ὅλων τῶν «ἀπίστων» ἀπὸ τὶς νέες ἐμφανιζομένες ἰσλαμικὲς «ὁμάδες τοῦ θεοῦ».
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.