Ἂς ἐλπίζουμε λοιπόν…!!!

Ἂς ἐλπίζουμε λοιπόν...!!!

Σὲ μίαν τολμηρὴ δημοσιογραφία.
Σὲ μίαν ἠθικοτέρα δικαιοσύνη.
Σὲ μίαν δικαιοτέρα κυβέρνησιν…
Ἂς ἐλπίζομεν, διότι τώρα, ποὺ δὲν ἔχουμε νὰ φᾶμε, θὰ τρῶμε ἐλπίδες.

Δασκάλους, ποὺ θὰ διεμόρφωναν τὴν ὑγειὴ ἀντίληψιν τῶν παιδιῶν μας, δὲν ἔχουμε.
Δημοσίους ὑπαλλήλους, ποὺ θὰ ἐπέμεναν στὴν κάθαρσιν τοῦ κρατικοῦ μηχανισμοῦ, δὲν ἔχουμε.
Πολιτευόμενες κουδουνίστρες, μὴ ἐλεγχόμενες καὶ μὴ ἐξαγορασμένες, γιὰ νὰ πατήσουν μὲ σθένος τὴν ἀνομία καὶ νὰ ἐκτοπίσουν τὴν σαπίλα, δὲν ἔχουμε.
Πῶς στά κομμάτια θά ἔλθη ἡ δικαιοσύνη καί ἡ δημοσιογραφία, οἱ ἤδη διαβρωμένες καὶ ζέχνουσες, νά ἐπιβεβαιώσουν τίς ἐλπίδες μας; Πῶς θά ἀνατραπῆ τό ὑπάρχον διαβρωθέν σκηνικό; Θά καθαρθοῦν ἀπό μόνες τους;
Γνωρίζετε κάποιο κάθαρμα πού εἶχε αὐτοκτονικές τάσεις στήν διάρκεια τῆς ἱστορίας; Διότι ἐγὼ δὲν γνωρίζω.

«H Δημοσίευσις είναι ψυχή της Δικαιοσύνης»

Ο Άρης Ασβεστάς γράφει για την εμπιστοσύνη προς την δικαιοσύνη που δεν πρέπει επ’ ουδενί να χαθεί και για την αληθινή δημοσιογραφία που αποτελεί βασικό συστατικό της.

Ὡραία τὰ γράφει ὁ κύριος Ἀσβεστάς, μὰ ὄχι  …λογικά. Διότι ἡ λογική μας μᾶς διαβεβαιώνει γιὰ ἀκριβῶς τὰ ἀντίθετα συμπεράσματα. Κανονικὰ θὰ ἔπρεπε νὰ κρίνουμε γιὰ τὰ πρόσωπα καὶ τὶς καταστάσεις πρὶν ἀπὸ τὰ γεγονότα καὶ νὰ τὰ προλαμβάνουμε.
Δὲν τὸ κάνουμε.
Ἐπιτυγχάνουμε ὅμως πλέον νὰ κρίνουμε (σχεδὸν πάντα) ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος καὶ ὄχι ἐκ τῶν ὑποθέσεων, τῶν ἐλπίδων καὶ τῶν εὐχῶν, γιὰ τὸ ποιὸν τῶν μηχανισμῶν τῆς δικαιοσύνης καὶ τῆς δημοσιογραφίας. Ἔως σήμερα, βεβαιωμένα, καὶ ἡ δικαιοσύνη καὶ ἡ δημοσιογραφία δουλεύουν γιὰ πάρτυ τους καὶ εἰς βάρος μας. Ἡ  «δημοσίευσις», ποὺ ἔπρεπε νὰ «εἶναι ἡ ψυχὴ τῆς δικαιοσύνης» ψόφησε, τὴν στιγμὴ ποὺ ἐτέθη τὸ δίλημμα: «ἤ ἐγὼ ἢ αὐτοί». Ἐμεῖς εἴμαστε οἱ «αὐτοί» καὶ οἱ «ἐγώ» εἶναι ὁ κάθε ἀλήτης ποὺ «δικάζει» καθ’ ὑπαγόρευσιν καὶ «δημοσιεύει» κατ’ ἐντολήν. Τσίμπησαν μάλιστα οἱ …«ἀξιότιμοι», κυρίως μεγαλοδημοσιογράφοι καὶ μεγαλοδικαστικοί, ἐκτὸς ἀπὸ τὶς ἐξαιρέσεις στὰ μισθολόγια καὶ τοὺς παχυλοὺς λογαριασμούς τους, μερικὲς δεκάδες ἀστυνομικῶν «διὰ τὴν ἀτομικήν τους προστασία» καὶ ξεκίνησαν τὴν βιομηχανία γενοκτονίας μας ἀνενόχλητοι.
Ποιός θά τολμήση νά ἀντισταθῇ στήν λαίλαπα τῆς διαβρώσεως, τῆς σαπίλας καί τῆς βρωμιᾶς τους; Ὅποιος ἀντιστέκεται, ἐὰν δὲν βρεθῇ νεκρός, (βλέπε Γκιόλια, Μαυρίκο) ψοφᾶ ἐπίσης, παρέα μὲ τοὺς «αὐτούς». Συζητᾶμε λοιπόν  σοβαρά ἤ ἀστειευόμεθα;

Ὁ κύριος Ἀσβεστᾶς, κατ’ ἐμέ, ἔπρεπε νὰ γράφῃ: «ἂς εὐχόμεθα, ἂς ἐλπίζουμε, ἂς προσευχόμεθα, ἀλλά, βάσει λογικῆς, αὐτὰ τὰ σκουπίδια θὰ  βασιλεύουν ἔως νὰ πέσουν ἢ νὰ ἀνατραποῦν».
Ἐὰν δὲν εἴμαστε εἰλικρινεῖς κι ἔντιμοι τὴν σήμερον…
Ἐὰν δὲν λέμε τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους…
Ἐὰν δὲν ἀποφασίσουμε νὰ δοῦμε κατάματα τὴν πραγματικότητά μας…
…δὲν ἔχουμε δυνατότητα νὰ τὴν ἀντιμετωπίσουμε καὶ νὰ τὴν ἀνατρέψουμε.
Οἱ ἐλπίδες εἶναι γιὰ τοὺς χαζούς,  τοὺς ἀποκοιμισμένους καὶ τοὺς αὐτοκτονικούς.
Ὅσοι θέλουν νὰ ζήσουν ἐλεύθερα γνωρίζουν καὶ ἀντιμετωπίζουν καὶ τὴν δικαιοσύνη, ἀλλὰ καὶ τὴν δημοσιογραφία, σὰν σκοτεινὰ κυκλώματα ἐγκληματικῶν ὀργανώσεων.

Φιλονόη

Υ.Γ. 1. Ἡ δικαιοσύνη παραμένει «τυφλή» ὅσο τὴν ταΐζει τὸ χρῆμα καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ δαγκώνῃ καὶ νὰ σκοτώνῃ τοὺς ξυπολύτους. Ἡ δημοσιογραφία λαμβάνει τὸ σχετικὸν «διάφορον» γιὰ τὴν μὴ δημοσίευσιν τῆς βρωμιᾶς.

Υ.Γ.2. Σαφῶς καὶ ὑπάρχουν δικαστικοί, ὅπως καὶ δημοσιογράφοι (ὄχι μεγαλοδημοσιογράφοι καὶ μεγαλοδικαστικοί), ἀκόμη, πού, δειλὰ δειλά, ἀνατρέπουν τὸ ὑπάρχον σκηνικό. Ὄχι φυσικὰ γιὰ νὰ μᾶς γεμίζουν ἐλπίδες, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἐπιβεβαιώνουν τὸν κανόνα ὡς ἐξαιρέσεις.

Υ.Γ.3. Μόνον ὅταν γκρεμίσουμε τὶς ἐλπίδες μέσα μας θὰ ἀναγκασθοῦμε νὰ λάβουμε καὶ τὶς κατάλληλες ἀποφάσεις. Ἔως τότε θὰ παίζουμε τὰ παιχνίδια τῶν «ἐπικυριάρχων» καὶ θὰ παραμένουμε θύματά τους, ἄβουλα, ἀκούνητα καὶ ἀμίλητα.

 

 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply