Το άρθρο αυτό ασχολείται με έννοιες που νομίζουμε όλοι ότι γνωρίζουμε καλά, αλλά ελάχιστοι τις έχουμε φιλοσοφήσει ή τις γνωρίζουμε σε βάθος.
Για καλλίτερη κατανόηση θα πρέπει να έχετε ανοικτό μυαλό  και να μπορείτε να  χρησιμοποιήσετε την φαντασία σας.

ΟΙ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ

Ας υποθέσουμε   ότι ευρίσκεστε μπροστά σε μία μπασκέτα και προσπαθείτε να σκοράρετε ρίχνοντας μία μπάλα στο καλάθι.
Τα ενδεχόμενα είναι δύο με πιθανότητα 50% το κανένα να συμβεί:
Ή θα σκοράρετε ή θα αστοχήσετε
Είναι όμως πάντα πράγματι έτσι;
Είναι το σύμπαν κατασκευασμένο για να ακολουθεί πιθανότητες;

ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ
Δεν μπορεί κάποιος να προβλέψει με απόλυτη ακρίβεια  το αποτέλεσμα της προσπάθειάς του πριν ρίξει την μπάλα.
Η προσπάθεια  προβλέψεως προηγείται χρονικά από την ρίψη.
Οι δύο ενέργειες  (πρόβλεψη, ρίψη) εξελίσσονται διαδοχικά στον χρόνο.

Μπορούν οι δύο  ενέργειες να μελετηθούν  χρονικά αντίθετα ή απολύτα συγχρονισμένα;
Mην βιαστείτε να απαντήσετε όχι…
Εχθέες, την ίδια περίπου ώρα, στο ίδιο γήπεδο, με την ίδια μπάλα και ρούχα, στην ίδια σωματική κατάσταση και από την ίδια θέση ξαναδοκιμάσατε την ρίψη με επιτυχία.
Όμως κάποιος μαγνητοσκοπούσε την επιτυχημένη προσπάθειά σας.
 Σας επιτρέπει σήμερα, πριν επιχειρήσετε την βολή, να δείτε  σε replay  την προσπάθειά σας.

Έχετε  τώρα την δυνατότητα  να μελετήσετε εκ των προτέρων την επιτυχημένη προσπάθεια, να εξετάσετε την τροχιά της μπάλας και τις κινήσεις σας και να επαναλάβετε την χθεσινή σας επιτυχία χωρίς σφάλματα.
Τι πιθανότητα έχει σήμερα η προσπάθεια σας , αν όλες οι άλλες συνθήκες που την  επηρεάζουν  παραμείνουν σταθερές;
H πιθανότητα δεν θα είναι  πλέον 50%, αλλά θα πλησιάζει το 100%. Ο τυχαίος παράγοντας περιορίστηκε στο απολύτως απρόβλεπτο.
Καταφέρατε με την αντίστροφη χρονική ανάλυση της προσπάθειας να μεταβείτε σε μία πιο σταθερή κατάσταση και να ελέγξετε το μέλλον.

Στην πράξη κάθε άνθρωπος διαθέτει μνήμη που λειτουργεί όπως η βιντεοκάμερα και καταγράφει το παρελθόν και το παρόν .
Δεν μπορεί να καταγράψει το μέλλον…
Μπορεί;
Mην βιάζεστε να πείτε όχι…

Η ΣΧΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΧΡΟΝΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΩΣ

Ας υποθέσουμε ότι πίσω από την μπασκέτα έχετε βάλει ένα καθρέπτη.
Με δεδομένο ότι το φως κινείται πιο γρήγορα από την μπάλα μπορείτε να προβλέψετε ότι η μπάλα κατευθύνεται  με επιτυχία και θα μπει στο καλάθι νωρίτερα από το πραγματικό γεγονός.
Πόσο νωρίτερα; Aν η μπάλα κινείται με σταθερή ταχύτητα V, o καθρέπτης απέχει από την μπάλα  απόσταση s1, η μπάλα απέχει από εσάς απόσταση s2 και η ταχύτητα του φωτός  στο περιβάλλον που βρίσκεστε είναι c, θα γνωρίζετε την εξέλιξη του φαινομένου νωρίτερα κατά χρόνο dt= 2*s1*v/ c^2.
Στις συνηθισμένες μικρές ταχύτητες η διαφορά είναι ανεπαίσθητη.
Αν όμως η απόσταση s1  είναι σημαντική και ο καθρέφτης ευρίσκετο πχ στο βάθος του σύμπαντος θα είχαμε σημαντική συστολή του χρόνου.

Από την παραπάνω σχέση μπορούμε να καταλάβουμε ότι η φαινομενική διάρκεια του χρόνου είναι απόλυτα σχετική με την θέση μας στον χώρο και με  την ταχύτητα μας σε σχέση με την μεγίστη ταχύτητα  παρατηρήσεως στο περιβάλλον μας .

ΣΧΕΣΕΙΣ ΑΙΤΙΑΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΟΣ

Μπορούμε επίσης να αντιληφθούμε ότι σε κάποιες περιπτώσεις είναι δυνατόν να προβλέπουμε το αποτέλεσμα και μάλιστα χωρίς να προηγείται χρονικά η εκδήλωση της αιτίας: Π.χ. Πρώτα βλέπουμε τον κεραυνό και μετά ακούμε την βροντή.
Mπορούμε να παρέμβουμε και να αντιστρέψουμε την χρονική σειρά αιτία-αποτέλεσμα;
Η σκέψη  αυτή μπορεί να φαίνεται παράλογη.
Σε πολλές περιπτώσεις εικάζουμε την αιτία και το αποτέλεσμα ανάλογα με την σειρά παρατηρήσεως των φαινομένων και σε άλλες περιπτώσεις δεν βλέπουμε ποτέ την αιτία.

ΤΑ ΠΟΛΛΑΠΛΑ ΣΥΜΠΑΝΤΑ

Τώρα που μάθατε τα βασικά είναι καιρός για μίαν αποκάλυψη:
Το σύμπαν στο οποίο ζούμε δεν είναι μοναδικό στον χώρο και στον χρόνο.
Και δεν εννοώ ότι υπάρχουν παράλληλα σύμπαντα σε μεγάλη απόσταση από εμάς, όπως πιθανότατα φαντασθήκατε.
Τα σύμπαντα αυτά ευρίσκονται δίπλα μας.
Για την ακρίβεια από επάνω μας και από κάτω μας.
Από επάνω μας τα μελλοντικά ή τα δυνητικά και από κάτω μας τα παρελθόντα ή μη βιώσιμα.

Φαντασθείτε το σύμπαν μας σαν τον αφρό στην επιφάνεια ενός υγρού.
Οι μπουρμπουλήθρες είναι κολλημένες η μία δίπλα στην άλλη και δεν επικοινωνούν, αν δεν σκάσουν.
Αν σκάσουν όμως υπάρχει μεγάλη  πιθανότητα να καταλήξουν να ενσωματωθούν με το υγρό και θα πάψουν να αποτελούν τμήμα του αφρού.
 Δύο μπουρμπουλήθρες που ενώνονται διαφέρουν σημαντικά από τις μπουρμπουλήθρες από τις οποίες προέκυψαν και πάντα ευρίσκονται στην εξωτερική επιφάνεια του υγρού.

Το μελλοντικό συνδέεται πάντα με το παρελθόν, αλλά δεν εξαρτάται απόλυτα  από αυτό.
Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον συνδέονται γιατί αποτελούν μέρη ενός χρονικού κύκλου. Η χρονική σειρά δεν καθορίζει απαραίτητα σχέση αιτίας-αποτελέσματος.

Χρονικούς κύκλους  ή περιόδους βλέπουμε στην φύση γύρω μας.
Είναι η φυσική συνέπεια της δομής του χρόνου.

Ο χρόνος δεν είναι συνεχής και μπορεί να έχει κενά, όπως οι φυσαλίδες του αφρού.
Όλα τα φυσικά φαινόμενα δεν εξελίσσονται χρονικά ομάλα με σταθερό ρυθμό.
Ο χρόνος έχει όμως σταθερή δομή, σαν το ομοιόμορφο μέγεθος και σχήμα των φυσαλίδων του αφρού.
Κάθε φυσαλίδα εξαρτάται από την διπλανή της, αλλά δεν περιέχεται  στην διπλανή της.

ΤΑ ΠΟΛΛΑΠΛΑ ΣΥΜΠΑΝΤΑ ΣΥΝΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΕ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΧΡΟΝΟ

Για να το καταλάβετε ως ιδέα βάλτε ένα φουσκωμένο μπαλονάκι μέσα σε ένα μεγαλύτερο μπαλόνι και προσπαθείστε να  φουσκώσετε  το εξωτερικό μπαλόνι.
Θα δείτε με έκπληξη ότι όσο φουσκώνει το εξωτερικό μπαλόνι ξεφουσκώνει το εσωτερικό

Μπορείτε να το δοκιμάσετε εύκολα και θα καταλάβετε γιατί κάθε μπαλόνι και σύμπαν έχει την τάση να υπάρχει και να εξελίσσεται αυθύπαρκτα και ανεξάρτητα.
Αν δύο σύμπαντα περιέχονται το ένα μέσα στο άλλο καταλήγουν σε κάτι μεγαλύτερο και πιο σύνθετο.
Το πιο σύνθετο έχει μεγαλύτερη πιθανότητα να καταστραφεί  για να προκύψουν δομές  απλούστερες και ανεξάρτητες.
Οι δομές αυτές  εξελικτικά  σε κάποιο μέγεθος αποκτούν σταθερότητα και ομοιομορφία.
Τα μεγέθη αυτά χαρακτηρίζονται κβαντοποιημένα.

Τόσο ο χώρος όσο και ο χρόνος μπορούν να θεωρηθούν  κβαντοποιημένα μεγέθη στον βαθμό που μπορούμε να τα μετρήσουμε (μονάδα μετήσεως, ευαισθησία οργάνου μετρήσεως).

Οι αρχαίοι θεωρούσαν ως κβάντα τα άτομα.
Η σύγχρονη επιστήμη θεωρεί τα στοιχειώδη σωματίδια ως το  βασικό συστατικό  από το οποίο αποτελείται η ύλη.

Η αλήθεια είναι ότι η σύγχρονη επιστήμη απλοποιεί τα πράγματα για να τα αναλύσει.
Ούτε μαθηματικό ή επιστημονικό μοντέλο πρόκειται να προσεγγίσει  ικανοποιητικά και να περιγράψει την δομή της φύσεως.

Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Η φύση περιέχει και συντηρεί μέσα της όλους τους πιθανούς συνδυασμούς και το επιτυγχάνει διατάσσοντας τους στον χρόνο σαν ένα απλωμένο δίκτυ.
Το δίκτυ αυτό  όταν διπλωθεί στον χώρο δημιουργεί σταθερές δομές, γιατί συρικνώνει τον χρόνο εξισώνοντάς τον με τα κβάντα του.
Δεν είναι τυχαίο το ότι μία βασική μονάδα για την ύπαρξη ζωής, το DNA  σαν δομή ευρίσκεται διπλωμένο μέσα στον πυρήνα του κυττάρου.
Όταν το κύτταρο πολλαπλασιάζεται το DNA ξεδιπλώνεται και τελικά σπάει στα δύο.
Τα δύο κομμάτια δεν είναι ίδια, αλλά συμπληρωματικά.
Ψάχνουν άλλα κομμάτια αλυσίδας DNA  για να προκύψουν  νέα διαφορετικά ολοκληρωμένα σύνολα, ώσπου να εξαντλήσουν στον διαθέσιμο κβαντικό χρόνο τους όλες τις δυνατές ποικιλίες, όλους τους δυνατούς συνδυασμούς.
Υπό την έννοια αυτή η ζωή αναπτύχθηκε εκμεταλλευόμενη την  ιδιότητα του χώρου να οργανώνεται σε δομές που συμπτύσουν τον χρόνο και προάγουν την πολυπλοκότητα των μορφών του χώρου.

ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΛΗΘΥΣΜΩΝ

Η ανάπτυξη της ζωής ευνοείται από τις μικρές αποστάσεις και την συγκέντρωση των πληθυσμών.
Αντίθετα όταν οι αποστάσεις γίνονται μεγάλες για λόγους επιβιώσεως ή η συγκέντρωση  των πληθυσμών  δεν είναι ικανοποιητική, τα είδη  ζωής αποκτούν την δυνατότητα αναπτύξεως μεγάλης ταχύτητας.

Θέλετε σχετικά παραδείγματα;
Tα πουλιά  εξελίχθηκαν να κινούνται με μεγάλες ταχύτητες, γιατί έχουν πολύ έντονο  μεταβολισμό και χρειάζεται να αναζητούν μεγάλες ποσότητες τροφής  διανύοντας μεγάλες αποστάσεις.
Όταν όμως είναι μεγάλος ο  πληθυσμός τους , προτιμούν να σχηματίζουν αποικίες και να αναπαράγονται σε μικρούς χώρους, επιτυγχάνοντας ομοιογένεια γενετικών χαρακτηριστικών και ταυτόχρονη μεγάλη βιοποικιλότητα.

Ο Δαρβίνος εμπνεύσθηκε την θεωρία της εξελίξεως παρατηρώντας την βιοποικιλότητα κοινοτάτου είδους πτηνών στα νησιά Γκαλαπάγκος.
Τα φυτά, που το μεγαλύτερο μέρος της τροφής τους το απορροφούν από τον αέρα και το έδαφος τοπικά, δεν χρειάζεται να κινούνται.
Χρησιμοποιούν  όμως για την ανάπτυξή τους την ισχυρότερη διαθέσιμη μορφή ενεργείας: την ηλιακή.

Τα έντομα  εμφανίζουν το φαινόμενο της μεταμορφώσεως, που δείχνει μεγάλη προσαρμοστικότητα και γενετική ευελιξία.
Σε μία  σχετικά μικρή περίοδο ζωής τους μπορούν να εξελιχθούν από αυγά σε λάρβες, σε κάμπιες και τελικά σε πτερωτή μορφή. Επίσης παράγουν μεγάλο αριθμό απογόνων και μπορούν να ζήσουν και στο νερό και στον αέρα, αλλά και κάτω από την γη.
Λόγω  του  μικρού μεγέθους τους απορροφούν εκθετικά μικρότερες ποσότητες ακτινοβολίας.
Είναι σχεδιασμένα να στηρίζονται σε εξωτερικό σκελετό και σε σχέση με το μέγεθος τους και το βάρος τους είναι πρωταθλητές σε δύναμη, ταχύτητα και δυνατότητα άλματος.

Για όλους τους παραπάνω λόγους η πιο συχνή  μορφή ζωής που μπορεί να συναντήσουμε στην γη και ίσως και στο πλανητικό μας σύστημα θα είναι σε μορφή εντόμου ή φυτών.

Son ofEon