Μιᾶς καὶ πολὺς λόγος γίνεται γιὰ τὴν Deutsche Bank καὶ τὴν ἐπικειμένη πτώση της, ἂς δοῦμε κάποία σημαντικὰ ἱστορικὰ στοιχεῖα γιὰ τὴν ἁμαρτωλὴ αὐτὴ τράπεζα.

Ἂς θυμηθοῦμε τὴν ἀκόμα πιὸ βρώμικη παλαιὰ ἱστορία τῆς ἱδρύσεώς της, ὡς Γερμανικὴ «Orient Bank (DOB) καὶ τὴν σχέση της μὲ τὸν ἑλληνισμό.

Ἡ διείσδυσις τῆς Γερμανίας στὴν «πλουσία» Ἀνατολικὴ Μεσόγειο, μέσῳ τῆς Τουρκίας, ξεκίνησε ἤδη ἀπὸ τὸ 1867.

Θέλοντας νὰ «μποῦν» καὶ στὸ τραπεζοπιστωτικὸ σύστημα τῆς περιοχῆς, κάνουν τις ἀπαρίτητες κινήσεις, συστηματικὰ καὶ ὀργανωμένα, ὅπως πάντα.

«Τὸ 1904 φθάνει στὴν Ἑλλάδα ἐκπρόσωπος τῆς Ἐθνικῆς Τραπέζης τῆς Γερμανίας καὶ πείθει τὸν τότε διευθυντὴ τῆς Ἐθνικῆς Τραπέζης τῆς Ἑλλάδος Στέφανο Στρέιτ νὰ ἰδρύσουν ἀπὸ κοινοῦ τὴν Τράπεζα τῆς Ἀνατολῆς.
Βασικὸς ὅρος τῆς συμφωνίας, ἡ πλειοψηφία στὸ Συμβούλιο νὰ ἦταν ἑλληνική. Ἡ συμφωνία ὑλοποιήθη καὶ ἡ πρωτοφανὴς ἀνάπτυξις τῆς τραπέζης, ἀφοῦ τὸ ἑλληνικὸ ἐμπόριο ἤκμαζε, ὁδηγεῖ σὲ αὔξηση τοῦ μετοχικοῦ κεφαλαίου. Ἐκεῖ οἱ Γερμανοὶ φαίνεται πὼς βρῆκαν τὴν κατάλληλο εὐκαιρία καὶ ἀθέτησαν τὴν ἀρχικὴ συμφωνία, ζητώντας τὴν πλειοψηφία τοῦ συμβουλίου.

Ἡ ῥήξις ἦλθε, κάτι ποὺ δὲν φαίνεται νὰ πείραξε ἰδιαίτερα τὸν «μεγάλο» Κάιζερ, ποὺ ἤδη εἶχε μπῆ στὸ παιχνίδι τῆς  περιοχῆς καὶ ἤλεγχε τὸ τραπεζικὸ σύστημα τῆς Αἰγύπτου καὶ ὅλης τῆς Τουρκίας.
Ἡ ἵδρυσις τῆς «νέας» τραπέζης ἤταν γεγονός, ἀφοῦ τότε ἐγεννήθη ἡ περίφημος Deutsche Bank, μὲ τὰ ἀρχικὰ ἑλληνικὰ κεφάλαια, ἡ ὁποία ἀνοίγει μέσα σὲ πολὺ μικρὸ χρονικὸ διάστημα 200(!) ὑποκαταστήματα καὶ ἀρχίζει νὰ προσφέρῃ ἄφθονο χρῆμα γιὰ ἐπενδύσεις στὴν Τουρκία».
Κινητήριος δύναμις εἶναι οἱ γερμανικὲς τράπεζες, οἱ ὁποῖες ἔχουν κολοσσιαῖες ἐπιχειρήσεις στὴν Ἀσία.

Ἡ Τουρκία γίνεται τὸ πιὸ σημαντικὸ πεδίο δράσεως τοῦ γερμανικοῦ ἰμπεριαλισμοῦ.
Ἔτσι ἀρχίζει τὸ «μεγαλεῖο” τῶν δύο συνεταίρων, ἀλλὰ παραλλήλως καὶ οἱ μεγάλοι διωγμοί, σφαγὲς καὶ τελικῶς πτῶσις τοῦ ἑλληνισμοῦ.

Θεοφανάκης Στέφανος
μὲ πληροφορίες ἀπὸ ἐδῶ.