Ζῳώδης βία σέ σχολεῖο;

Ἀποτροπιασμὸς γιὰ τὸ ἐπεισόδιο ἀγρίου ξυλοδαρμοῦ μαθητρίας!!!!

Ζῳώδης βία σέ σχολεῖο;1

Τίς πταίει; Σὲ μίαν  κοινωνία κι ἐποχὴ ποὺ μᾶς συνηθίζουν στὴν ἀποδέσμευση τῆς πράξεως ἀπὸ τὶς συνέπειές της καί, ἔτι συνηθέστερον, στὸ κάλεσμα «ἀποστιγματισμοῦ τοῦ θύτου» μὲ τὴν κοινωνιολογικὴ καὶ ψυχολογικὴ ἑρμηνεία τῆς πράξεως νὰ ἀπαμβλύνουν τὴν ἀπόδοση στὸν δράστῃ τῆς εὐθύνης της, ἀναγάγοντάς την σὲ κοινωνικὲς καὶ ψυχολογικὲς αἰτίες ποὺ καθιστοῦν λίγο πολὺ τὸν θύτη«θῦμα» τῶν συνθηκῶν τῆς ἰδίας της, ὅσον ἀναλγήτου, πράξεώς του/ης, βλέπουμε «ψαγμένους» δημοσιογράφους καὶ κριτικοὺς νὰ ψέγουν τοὺς ἐπικριτὲς τῆς ἀπίστευτα σκληρῆς βίας ποὺ ἔδειξαν μαθήτριες κλωτσώντας ὁμάδην καὶ ὀργανωμένα μαθήτρια ἐπειδὴ ἔστειλε τηλεφωνικὸ μήνυμα σὲ «γκόμενο» τῆς φιλεκδίκου συμμαθητρίας της.

Οἱ λύκοι λοιπὸν τῆς κοινωνίας, καταγγέλλουν οἱ «κριτικοί» (νά τούς ποῦμε «διανοουμένους»;) ἔσπευσαν νὰ «καννιβαλίσουν» τὸ φρέσκο νεανικὸ αἷμα τῶν ἐφήβων», γράφει μία ἱκανὴ νεανικὴ δημοσιογράφος, χαράσσοντας καὶ τὶς γενεαλογικὲς γραμμὲς τῆς ἀντιπαραθέσεως καί, θεληματικὰ ἁγνοώντας ὅτι, βέβαια, ἦσαν οἱ ἴδιες οἱ νεανικὲς μαθέτριες ποὺ καννιβάλισαν ἐαυτές, φροντίζοντας νὰ τὸ ἀπαθανατίσουν καὶ σὲ κάμερα αὐτοδιαφημίσεως, ποὺ ἐφρόντισαν νὰ καταγράφῃ μὲ σκοποὺς παραδειγματισμοῦ καὶ παιανικοῦ πανηγυρισμοῦ, τὴν ἀπίστευτη σκηνὴ βίας, ὅπου μαθήτριες κλωτσοῦσαν ἄγρια στὸ κεφάλι τὴν πεσμένη στὸ ἔδαφος συμμαθήτριά τους.

Καθρέπτη τῆς κοινωνίας, κρίνει ἄλλος φιλοσοφὼν κριτὴς τὸ γεγονός, καλώντας την νὰ ἑρμηνεύσῃ ἑαυτὴν παρὰ νὰ στιγματίζῃ μὲ «ἐμετικούς» ὅρους ἀναθεματισμοῦ τὴν πράξη. Ἀλλά, βέβαια, οἱ ἐμετικοὶ ὅροι (ὅπου καὶ ὅποιοι – γιατὶ ἐμεῖς δὲν τοὺς εἴδαμε) ἦσαν τέτοιοι γιατὶ περιέγραφαν μίαν ἐμετικὴ στὴν ἀκρότητα τῆς βιαιότητός της πράξη, ὅντες ἀντικειμενικὰ ἀληθεῖς σὲ ὅ,τι περιέγραφαν. Κι ὄσο κι ἂν ἡ κοινωνία πρέπῃ νὰ ἀναλύσῃ μὲ ὄρους αὐτοδιαγνωστικοὺς τὶς αἰτίες ποὺ περιβάλλουν καὶ κατέστησαν δυνατὴ μίαν τέτοια ἀποτρόπαια πράξῃ, σὲ ἡλικίες «τρυφερές», (θέλαμε νὰ νομίζουμε) ἀλλά που συνιστοῦν ἐπίφοβα τὸ ἄμεσο μέλλον της, ὁ καθρέπτης συνιστᾶ πρωτίστως τὸ καθαρὸ γυαλὶ τῆς πράξεως, ἐκεῖ ἔξω, ὡς γεγονός, ἀντικειμενικό, ὠμό, ἀποτρόπαιο, ποὺ δὲν βοηθᾶ νὰ παραγνωρίζουμε κυττώντας τὸ δάκτυλο, ποὺ δείχνει παρὰ τὸ γεγονός, ποὺ ἀπειλεῖ στὸ ὠμὸ παρόν του καὶ τὸ προειδοποιητικὰ ἀπειλητικὸ μέλλον του.

Τά μηνύματα μιᾶς ἀνελέητα ἀνταγωνιστικῆς κι ἀνήμερα κτητικὴς κι ὑλιστικῆς, ἡδονοθηρικῆς κοινωνίας; Μία μυκητιώσα κοινωνία μοναξιασμένων, ἀποκοινωνικοποιημένων Χωβεσιανῶν μανιταριῶν, πού βλέπουν στόν ἄλλο μονάχα ἕναν ἀντιδιεκδικητή τοῦ ζωτικοῦ των χώρου; Ἡ ἀποτυχία τῆς οἰκογενείας, ἀποσπασμένης στούς δικούς των ἀγῶνες ἐπιβιώσεως καί σκληρυμένης ἀπὸ αὐτούς, νά ἐνσταλάξουν τρυφερότερες ἀξίες ἀγάπης καί φιλαλληλίας; Ἕνα ἀδιάφορο καί παιδαγωγικά ἀποτυχημένο σχολεῖο ἀπό ἐκπαιδευτικούς, ποὺ προτάσσουν ὠφελιμιστικὰ συνδικαλιστικὰ πλεονεκτήματα καὶ διεκδικήσεις, ἀντὶ τοῦ ἠθικοπαδαιδαγωγικοῦ ἔργου πού, κυρίως διά τῶν προτύπων, ἐνσταλάσσουν ἔξεις τῆς ἀρετῆς;
Τίς πταίει;

Τὸ βέβαιον εἶναι ὅτι δὲν μποροῦμε να ἀδικήσουμε ὡς «καννιβάλους» τοὺς θορυβημένους θεατὲς τοῦ ἀγρίου ξυλοδαρμοῦ, ὡς ὁ πιὸ κάτω σχολιαστής, ποὺ παραθέτουμε, νὰ ἐπιχειρῇ νὰ ἐξηγήσῃ αὐθορμήτως κι ἐτοίμως τὸ ἀποτρόπαιον γεγονός, ἀντανακλώντας την ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ ἀντίδραση τῆς κοινωνίας:

«Σαφέστατα, φταῖν πρῶτα ἀπὸ ὅλα οἱ ἴδιες, μετὰ οἱ οἰκογένειές τους καὶ μετὰ ἡ κοινωνία μας μὲ τὶς «ρχές» ποὺ ἐνσταλέζουμε σὲ αὐτὰ τὰ παιδιὰ (Ῥουσφέτι, ἀσυδοσία, διαφθορά, διχασμό, ἀεθνία καὶ μὴ σεβασμὸ στην Πατρίδα καὶ γενικὰ ἀνομία καὶ ἀπειθαρχία).
Ὁ πολιτισμός μας ἐστηρίχθη σὲ κανόνες πειθαρχίας (ὄχι ἐξαναγκασμοῦ) καὶ ὅσοι δὲν μποροῦν νὰ πειθαρχήσουν δὲν διαφέρουν ἀπὸ τὰ ἄγρια θηρία.

Εὔχομαι ἡ δικαιοσύνη νὰ εἶναι ἡ ἐξουσία ποὺ θὰ μᾶς θυμήση ὅτι χωρὶς πειθαρχία θὰ χαθοῦμε ὡς ἀνθρωπότης».

Νὰ θυμίσω ὅτι τὸ τελευταῖο, συμπερασματικὸ βιβλίο τῶν Πολιτικῶν τοῦ Φιλοσόφου, τοῦ Ἀριστοτέλους, καταλήγει μὲ τὶς συστάσεις μιᾶς Παιδείας – εὐθύνης τῆς Πολιτείας, μὲ ἀξιακὸ κυρίως προσανατολισμὸ καὶ ὅραμα.
Καὶ εἶναι αὐτὴ ἀκριβῶς ἡ ἀποτυχία ὅ,τι περισσότερο θορύβησε στὸ φρικτὸ περιστατικὸ ζῳώδους βίας μέσα σὲ ἕνα σχολεῖο!

Ζῳώδης βία σέ σχολεῖο;2

Χριστοδούλου Τῖτος

ἐπιμέλεια κειμένου Φιλονόη καὶ φίλοι

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply