Πραγματικὸς ἐχθρός…

Πραγματικὸς ἐχθρός...Κόραξ κοράκου μάτι δέν βγάζει…
Μωρέ, βγάζει καὶ παραβγάζει…

Τὰ «κοράκια» εἶναι ἐκεῖ γιὰ νὰ ἐκμεταλλευθοῦν τὴν ῥαγδαία αὔξηση τῶν πλειστηριασμῶν.
Ἔχουν κάνει «δεύτερο σπίτι τους» τὰ Εἰρηνοδικεία καὶ μὲ ἀπόλυτα νόμιμο τρόπο, «στήνουν» τὶς διαδικασίες πρὸς ὄφελός τους, περιμένοντας πρώτα νὰ πέσῃ ἡ τιμὴ τοῦ ἐκπλειστηριαζομένου ἀκινήτου, ὥστε νὰ κερδίσουν ἀπὸ τὴν μεταπώληση.
Δὲν φοροῦν μαῦρα ῥοῦχα, σὰν τὰ ἄλλα «κοράκια» στὶς κηδεῖες, ἀλλὰ ἡ παρουσία τους καὶ μόνον, ὁδηγεῖ στὸ ἴδιο ἀποτέλεσμα.

Τὰ «κοράκια» ξέρουν τὸ Εἰρηνοδικεῖο σὰν τὴν τσέπη τους καὶ ἀναγνωρίζουν ἀμέσως τοὺς ἐρασιτέχνες. Οἱ νεοεισερχόμενοι στὴν πιάτσα δὲν εἶναι εὐπρόσδεκτοι καὶ οἱ τρόποι νὰ τοὺς ἀποθαῤῤύνουν πολλοί. Ἂν τὸ ἀκίνητο εἶναι «φιλέτο», ἡ προειδοποίησις στὸν «νέο» εἶναι σαφής: «Φύγε μὴν τὶς φᾷς», ἐνῶ ὅσοι δὲν παίρνουν ἀπὸ λόγια, τὴν «πληρώνουν » χειρότερα. Τοὺς ἀφήνουν νὰ κτυπήσουν τὸ ἀκίνητο καὶ μετὰ τὸ κτυποῦν κι ἐκεῖνοι ἀνεβάζοντας σταδιακὰ τὸ ποσό. Τὴν κατάλληλη στιγμὴ ὑποχωροῦν καὶ ἀφήνουν τοὺς «ἐρασιτέχνες» νὰ πληρώσουν ἀκριβά.

Ἀλλὰ κι ὅταν ἀπέναντί τους εἶναι συγγενεῖς ἢ φίλοι τοῦ ἀτύχου ἰδιοκτήτου, ποὺ προσπαθοῦν νὰ σώσουν τὸ ἀκίνητο τὴν ὑστάτη στιγμή, εἶναι ἀδίστακτοι.
Σὲ αὐτὴν τὴν περίπτωση, ἂν δὲν «συνοδευόμεθα» ἀπὸ κάποιαν «συλλογικότητα», τὸ πλέον σῶφρον εἶναι νὰ εἴμεθα προετοιμασμένοι. 

Πῶς;;;;
Πηγαίνουμε στὸ Εἰρηνοδικεῖο τῆς γειτονιᾶς μας, ἀπὸ τὴν προηγουμένη Τετάρτη, καὶ κόβουμε τοὺς ὑπερθεματιστές, ποὺ θὰ εἶναι εἴτε συγγενεῖς – φίλοι τοῦ δυστυχοῦς, εἶτε «κοράκια».
Τὰ «κοράκια» δὲν φοροῦν μαῦρα, εἴπαμε, ἀλλὰ θὰ τὰ διακρίνουμε ἀπὸ τὶς φουσκωμένες τσέπες, διότι πάντα τὶς Τετάρτες κυκλοφοροῦν μὲ «τούβλα» γιὰ ὥρα ἀνάγκης.

Προσεγγίζουμε λοιπὸν τὸ «κοράκι», ποὺ δείχνει ὁ πιὸ λίγδης καὶ φτωχομπινὲς ἀπ’ ὅλους (βασικὰ ὅλοι εἶναι λιγδιάρηδες, ἀλλὰ κάποιος θὰ ξεχωρίζη), τὸν φωνάζουμε παραδίπλα καὶ ἀλλάζουμε τηλέφωνα γιὰ τὴν ἑπομένη Τετάρτη, ποὺ παίζει τὸ μαράζι μας. Ἡ συμφωνία μας θὰ εἶναι, νὰ κάθεται πλάι μας καὶ νὰ μᾶς ὑποδείξῃ τὸν λιγδιάρη, ποὺ μετὰ ἀπὸ συνεννόηση μὲ τοὺς ὑπολοίπους λιγδιάρηδες, πῆρε τὸ ἀποκλειστικὸ κουμάντο γιὰ τὴν ὑπόθεσή μας. Ξέρει αὐτός.

Ἔρχεται λοιπὸν ἡ Τετάρτη μας καὶ στὸ πρῶτο «κτύπημα» τοῦ λιγδιάρη, ἔχοντας πλέον ἐπιβεβαιώσει τὴν πληροφορία καὶ ἐφ’ ὅσον, πάντα, δὲν συνοδευόμεθα ἀπὸ «συλλογικότητα», σπεύδουμε πλάι στὸν λιγδιάρη, «ῥὲ πατρίδα, ποῦ χάθηκες», τοῦ λέμε καὶ τὸν ἀγκαλιάζουμε, χώνοντας μὲ τρόπο στὸ χέρι τοῦ, καμμιὰ δεκαριὰ πράσινα. Αὐτὸ ἦταν. Τὸ μεροκάματό του τὸ ἔβγαλε καὶ πλέον θὰ μᾶς ἀφήση ἡσύχους νὰ κτυπιόμεθα μόνοι μας.

Αὐτὸ δὲν τὸ μάθατε ἀπὸ ἐμέναν.

Ἡ πλεονεξία ἀνήκει στὰ ἑπτὰ θανάσιμα ἁμαρτήματα. Ὁ «κόραξ» δὲν μαζεύει γιὰ νὰ καλύψῃ ζωτικὲς ἀνάγκες του, διότι τὶς ἔχει ἤδη ὑπερκαλύψει μέχρι τετάρτης γενεᾶς, ἀλλὰ ἁπλῶς γιὰ νὰ κατέχῃ. Διότι στην κατοχὴ περιουσίας ὁ πλεονέκτης εὑρίσκει «νόημα» στὴν ἄδεια περιεχομένου ζωή του. Ἀπὸ κάποιο σημεῖο καὶ μετὰ δὲν σκέπτεται, δὲν ἀναρωτιέται τὶ θὰ τὰ κάνη ὅλα αὐτά, ἀφοῦ τὰ σάβανα δὲν ἔχουν τσέπες. Ἔτσι συνεχίζει ἀκάθεκτος τὸ ψυχοφθόρο ἐπαγγελματικὸ χόμπυ τοῦ ὑπερθεματιστοῦ, ἀπογυμνωμένος ἀπὸ ἀνθρωπιὰ καὶ τὰ βασικὰ συναισθήματα συμπόνιας, ἑνὸς φυσιολογικοῦ ἀτόμου, μπροστὰ στὴν δυστυχία τοῦ συνανθρώπου.

Ἀλλὰ ὑπάρχει δίκης ὀφθαλμός. Τὸν παλαιὸ καλὸ καιρὸ τὰ «κοράκια» ἔτρεχαν μὲ βουλιμία στοὺς πλειστηριασμοὺς ὅπως οἱ γῦπες στὰ πτώματα. Κτυποῦσαν ἀλύπητα τὰ ὑπὸ κατάσχεσιν ἀκίνητα δυστυχῶν συνανθρώπων τους, τοὺς ξεσπίτωναν, καὶ τὰ προσέθεταν στὸν στόλο τῶν ἀκινήτων ποὺ εἶχαν μαζέψη μὲ τὸν ἕνα ἢ τὸν ἄλλο τρόπο, γεμίζοντας κάθε χρόνο στὴν δήλωσή τους, δέκα σελίδες τοῦ  Ε9.

Ἔλα ὅμως ποὺ πλέον ἡ ἑλληνικὴ Ἐπικράτεια εἶναι γεμάτη οἰκονομικὰ πτώματα. Ἔτσι κάποια «κοράκια», δὲν μποροῦ πλέον νὰ κάνουν μπίζνες, καθὼς τοὺς ἔμειναν τὰ ἀκίνητα ξενοίκιαστα, ξέμειναν ἀπὸ ῥευστό, λόγῳ χαρατσιίων, ΕΝΦΙΑ, εἰσφορῶν κλπ καὶ ἔτσι sooner or later, κάποιο ἢ κάποια ἀκίνητά τοὺς θὰ βγῆ στὸ σφυρὶ καὶ θὰ πέση στὰ νύχια ἄλλων «κορακιῶν» πιὸ εὐρώστων, καθώς, ὅλα ἐδῶ πλερώνονται….

Θανάσης Πολυζωΐδης

Σημειώσεις
(πρὸς τὶς ….συλλογικότητες).

Ἐχθρὸς δὲν εἶναι ὁ συμβολαιογράφος ποὺ μπαίνει στὴν διαδικασία, γιὰ ἕνα μεροκάματο τῆς τάξεως τοῦ  0,75 ἐπὶ τοῦ πλειστηριάσματος, δηλαδὴ 750 εὐρῶ γιὰ κάθε 100.000, (ἐφ’ ὅσον ὑπάρξῃ κατακύρωσις, ἄλλως μηδέν.).
Ἐχθρὸς δὲν εἶναι τὰ τραπεζοκαθίσματα καὶ τὰ ντουβάρια τῆς αἰθούσης, ποὺ ἐμεῖς θὰ ἀποκαταστήσουμε τὶς  ζημίες τους.
Ἐχθρὸς εἶναι τὰ «κοράκια» κι εὑρίσκονται δίπλα μας σὲ κάθε μπαχάλεμα.
Καὶ δὲν θέλω νὰ πῶ κάτι συγκεκριμένο, ἁπλᾶ ὅτι, χωρὶς «κοράκια», δὲν θὰ ὑπάρχη καὶ κατακύρωσις.
Ἴσως θὰ μπορούσαμε, πολιτισμένα πάντα, νὰ τοὺς ἐκθέσουμε, τὰ δράματα καὶ τὴν δυστυχία ποὺ κρύβει ἡ συγκεκριμένη ὑπόθεσις καὶ νὰ τοὺς παρακαλέσουμε, εὐγενικὰ πάντα, νὰ μὴν ἐπιμείνουν.
Εὐγενικὰ καὶ πολιτισμένα πάντα…
Καὶ δὲν ὑπαινίσσομαι κάτι, ἁπλᾶ τὶς συστάσεις κάνω γιὰ νὰ γνωρισθεῖτε ἐπὶ τέλους. 

εἰκόνα

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply