Ἡ βιτρίνα εἶναι ἕνας πόλεμος. Ἕνας μεγάλος πόλεμος.
Ἕνα πόλεμος ποὺ οὐδέποτε ἔληξε καὶ σὲ ἐπίπεδα ἐντυπώσεων, ἀλλὰ καὶ στὰ πεδία τῶν μαχῶν.
Παρὰ τὶς ἀναρίθμητες ἀπώλειες, σὲ ἀνθρώπινες ζωὲς καὶ σὲ περιουσιακὰ στοιχεῖα, ἀναζητᾶ πάντα ἀφορμὲς καὶ τρόπους νὰ ξεκινήσῃ ἐκ νέου τὶς παραστάσεις του.

Παραλλήλως, γιὰ λόγους ἀσκήσεως καὶ προετοιμασίας, ἢ ἀκόμη καὶ διατηρήσεως, τοῦ «θερμοῦ κλίματος», σὲ διάφορα πεδία κι ἐπίπεδα, ἐξακολουθεῖ νὰ μαίνεται ἀπάνθρωπος, στυγνός, καταστροφικός, ἀνατρέποντας ἰσοῤῥοπίες καὶ δυναμιτίζοντας τὴν εἰρήνη καὶ τὴν ἀσφάλεια ὁλοκλήρων λαῶν.
Λέγεται, ἐπισήμως, ῥωσσοτουρκικὸς πόλεμος, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα εἶναι ἕνας πόλεμος – βιτρίνα, γιὰ νὰ ἀποκρυβοῦν στοιχεῖα ποὺ ἀφοροῦν στὸν γεωπολιτικὸ ἔλεγχο, ὄχι φυσικὰ τῶν κατὰ περίπτωσιν ἡγεμόνων, ἀλλὰ αὐτῶν ποὺ ἐλέγχουν τὴν ἐξουσία μέσῳ τοῦ χρήματος.

«Συμπτωματικῶς» ὁ πόλεμος αὐτὸς μαίνεται ἀνάμεσα σὲ δύο φυλὲς μὲ κοινὲς ῥίζες, ἀπὸ τὶς ἀχανεῖς στέπες τῆς Μογγολίας. Θὰ μπορούσαμε νὰ ἰσχυρισθοῦμε, σὲ ἕναν βαθμό, πὼς συζητᾶμε γιὰ ἐμφύλιο πόλεμο, μὲ στόχο νὰ κρατηθοῦν οἱ ἐμπλεκόμενοι μακρὰν τῶν εὐρωπαϊκῶν ἐδαφῶν.
Ἐὰν ὅμως αὐτὸς ὁ ἰσχυρισμὸς ἔχει δόσεις ἀληθείας, τότε κάτι ἄλλο, ἢ κάποιος ἄλλος, κρατᾶ γιὰ δικόν του λογαριασμό, τὰ εὐρωπαϊκὰ ἐδάφη προφυλαγμένα, μεταχειριζόμενος ὅπως ἀρέσκεται κάθε τὶ ποὺ ἐπιβουλεύεται, ἂφήνοντάς πίσω του κρανίων τόπους.

Ἐπὶ μέρους θέμα: ῥωσσοτουρκικοὶ πόλεμοι:

• Ρωσσοτουρκικός πόλεμος
• Ρωσσοκριμαϊκοί πόλεμοι
• Ρωσσοτουρκικός πόλεμος (1568–1570)
  Η Οθωμανική Αυτοκρατορία, αν και στρατιωτικά ηττήθηκε, επέμεινε και κέρδισε, την ασφαλή διέλευση για τους μουσουλμάνους προσκυνητές και τους Οθωμανούς εμπόρους από την Κεντρική Ασία, καθώς και την καταστροφή του ρωσσικού οχυρού στις όχθες του ποταμού Τέρεκ.
• Ρωσσοκριμαϊκός πόλεμος (1571)
  Μελετητές υπολογίζουν ως 80.000 περίπου, τα θύματα του Ρωσσοκριμαϊκού πόλεμου του 1571 (εισβολή, μάχες, πυρκαγιά), ενώ περίπου 150.000 ήταν οι Ρώσσοι που αιχμαλωτίσθησαν. Ο πρέσβης του Πάπα και του Βατικανού Αντόνιο Ποσσεβίνο (Antonio Possevino, 1533 – 1611), αναφέρει, το 1580, ότι ο πληθυσμός της Μόσχας, δεν υπερέβαινε τις 30.000 κατοίκους, αν και το 1520 αριθμούσε περίπου 100.000 κατοίκους.
• Ρωσσοτουρκικός πόλεμος (1676–1681)
  Μεταξύ των ετών 1679-1680, οι Ρώσσοι απέκρουσαν τις επιθέσεις των Τατάρων της Κριμαίας και υπέγραψαν την Συνθήκη Ειρήνης του Μπακτσίσαραϊ, στις 3 Ιανουαρίου 1681, στο Μπακτσίσαραϊ, η οποία καθόριζε τα ρωσσοτουρκικά σύνορα με βάση τον ποταμό Δνείπερο.
• Ρωσσοτουρκικός πόλεμος (1686–1700)
  Στο πλαίσιο της προετοιμασίας του για τον επερχόμενο πόλεμο κατά της Σουηδικής Αυτοκρατορίας, ο Ρώσσος Τσάρος Πέτρος ο Μέγας υπέγραψε με την Οθωμανική Αυτοκρατορία την Συνθήκη του Κάρλοβιτς το 1699. Επακολούθησε η Συνθήκη της Κωνσταντινουπόλεως το 1700, η οποία παραχωρούσε την κατοχή των περιοχών του Αζόφ, του φρουρίου του Ταγκανρόγκ, του Παυλόφσκ και του ποταμού Μίου στην Ρωσσία, καθιέρωνε την αποστολή Ρώσσου πρεσβευτή στην Υψηλή Πύλη της Κωνσταντινουπόλεως και εξασφάλισε την επιστροφή όλων των αιχμαλώτων πολέμου.  Ο Τσάρος επιβεβαίωσε επίσης ότι οι υπό τον έλεγχό του Κοζάκοι, δεν θα επιτεθούν στους Οθωμανούς, ενώ ο Σουλτάνος επιβεβαίωσε ότι οι υπό τον έλεγχό του Τάταροι της Κριμαίας, δεν θα επιτεθούν στους Ρώσσους.
• Ρωσσοτουρκικός πόλεμος (1710–1711)
  Η σύγκρουση έληξε στις 21 Ιουλίου 1711, με την Συνθήκη του Προύθου, προς απογοήτευση του Καρόλου ΙΒ΄ της Σουηδίας. Η Συνθήκη ορίζει να επιστραφεί το Αζόφ στους Οθωμανούς, να κατεδαφισθεί το κάστρο του Ταγκανρόγκ και αρκετά ακόμη ρωσσικά φρούρια, ενώ ο Τσάρος δεσμεύθηκε να σταματήσει να παρεμβαίνει στις υποθέσεις της Πολωνο-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας. Οι Οθωμανοί απαίτησαν, επίσης, να χορηγηθεί στον Κάρολο ΙΒ΄ ασφαλής διέλευση προς την Σουηδία και ζήτησαν από τον Τσάρο να του παραδώσει τον πρίγκιπα Δημήτριο Καντιμίρη. Παρά το γεγονός ότι ο Πέτρος συναίνεσε σε όλες τις απαιτήσεις, αρνήθηκε να εκπληρώσει το τελευταίο, με το πρόσχημα ότι Καντιμίρης είχε εγκαταλείψει το στρατόπεδο του.
• Ρωσσοτουρκικός πόλεμος (1735-1739)
  Μετά την αποχώρηση των Αυστριακών από τον πόλεμο, οι Ρώσσοι βρέθηκαν τελείως μόνοι εναντίον των Οθωμανών, παράλληλα την περίοδο εκείνη υπήρχε κίνδυνος να ξεσπάσει νέος πόλεμος με την Σουηδία. Έτσι αναγκάσθηκαν να αποδεχθούν την σύναψη συνθήκης ειρήνης, στις 18 Σεπτεμβρίου του 1739 στην Νύσσα, αρκούμενοι στον έλεγχο του λιμανιού του Αζόφ, το οποίο όμως έπρεπε να αφήσουν ανοχύρωτο, εγκαταλείποντας όλα τα άλλα εδαφικά κέρδη.
• Ρωσσοτουρκικός πόλεμος (1768-1774)
  O Ρωσσοτουρκικός πόλεμος του 1768-1774 είχε ως αποτέλεσμα την προσάρτηση του χανάτου της Κριμαίας, της Νέας Ρωσσίας (σημ. Ουκρανία) και του Βρείυ Καυκάσου στην επικράτεια της Ρωσσικής Αυτοκρατορίας.
• Ρωσσοτουρκικός πόλεμος (1787-1792)
  Ο Ρωσσοτουρκικός πόλεμος 1787-1792 άρχισε το 1787 και τελείωσε το 1792, με τους Ρώσσους και τους Αυστριακούς από την μια πλευρά, και τους Τούρκους από την άλλη. Αιτία του πολέμου ήταν η προσπάθεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας να ανακαταλάβει τα εδάφη (Κριμαία) που έχασε κατά τον Ρωσσοτούρκικο πόλεμο του 1768-1774. Ο πόλεμος τελείωσε με ήττα των Τούρκων και με την υπογραφή της Συνθήκης του Ιασίου.
• Ρωσσσοτουρκικός πόλεμος (1806–1812)
  Η υποχώρηση του Κουτουζόβ προκάλεσε τον Τούρκο διοικητή, Αχμέτ Πασά (Ahmet Pasha), να οδηγήσει τους 60.000 άνδρες του ενάντια του Ρωσσικού στρατού. Η μάχη έλαβε χώρα στις 22 Ιουνίου 1811 κοντά στην Ρους. Παρόλο που η επίθεση αποκρούσθηκε ο Κουτουζόβ διέταξε τις δυνάμεις του να διαβούν τον Δούναβη πίσω στην Μπεσαράβια. Αρκετούς μήνες αργότερα, ένα ξεχωριστό απόσπασμα επέστρεψε μυστικά, αιφνιδιάζοντας τον Αχμέτ Πασά την νύκτα, στις 2 Οκτωβρίου. Περισσότεροι από 9.000 Οθωμανοί σφαγιάσθηκαν εκείνη τη νύκτα, υποχρεώνοντας τον Αχμέτ Πασά να παραδοθεί στον Κουτουζόβ στις 23 Νοεμβρίου.
  Σύμφωνα με την συνθήκη του Βουκουρεστίου, που υπεγράφη από τον Κουτουζόβ στις 28 Μαΐου, οι Τούρκοι εκχώρησαν την Μπεσαράβια στην Ρωσσία (παρόλο που τα εδάφη αυτά ανήκαν στην υποτελή τους Μολδαβία, την οποία είχαν υποχρέωση να προστατεύσουν). Η συνθήκη εγκρίθηκε από τον Αλέξανδρος Α΄ της Ρωσσίας στις 11 Ιουνίου, μόλις δεκατρείς ημέρες πριν από την έναρξη της εισβολής του Ναπολέοντα στην Ρωσσία.
• Ρωσσοτουρκικός πόλεμος (1828–1829)
  Ο Σουλτάνος δεν είχε άλλη επιλογή από το να διαμηνύσει για την ειρήνη, η οποία συνήφθη στην Αδριανούπολη στις 14 Σεπτεμβρίου 1829. Η Συνθήκη της Αδριανουπόλεως έδωσε στην Ρωσσία το μεγαλύτερο μέρος της ανατολικής ακτής της Μαύρης Θάλασσας και τις εκβολές του Δούναβη. Η Τουρκία ανεγνώρισε ρωσσική κυριαρχία της Γεωργίας και τμήματα της σημερινής Αρμενίας, ενώ στην Σερβία παρεχωρήθη αυτονομία και η Ρωσσία είχε την δυνατότητα να καταλάβει την Μολδαβία και Βλαχία (εγγυάται την ευημερία τους, και την πλήρη «ελευθερία του εμπορίου») μέχρις ότου η Τουρκία καταβάλει τις πολεμικές αποζημιώσεις. Η Μολδαβία και η Βλαχία παρέμειναν υπό ρωσσική επικυριαρχία μέχρι το τέλος του Κριμαϊκού πολέμου.
• Ρωσσοτουρκικός πόλεμος (1853–1856) ή Κριμαϊκός πόλεμος
  Νίκη των συμμάχων (Γάλλων, Βρετανών, Οθωμανών, Σαρδηνών)
• Ρωσσοτουρκικός πόλεμος (1877-1878)
  Στην πολεμική αυτή σύρραξη συμμετείχε συνασπισμός ομοθρήσκων σλαυικών χωρών της Βαλκανικής, με ηγέτιδα δύναμη την Ρωσσική Αυτοκρατορία. Θέατρα πολεμικών επιχειρήσεων στον πόλεμο αυτόν ήταν η βόρεια Βαλκανική Χερσόνησος και ο Καύκασος ενώ τα αίτιά του εντοπίζονται αφενός στην ανάδυση του εθνικισμού στα Βαλκάνια και αφετέρου στην επιδίωξη της Ρωσσίας να ανακτήσει κυρίαρχο ρόλο στην περιοχή μετά τον Κριμαϊκό Πόλεμο, επανακάμπτοντας και δημιουργώντας μέγα στόλο στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, ακολουθώντας και εκμεταλλευόμενη το πολιτικό κλίμα της εποχής, που δρομολογούσε την απελευθέρωση των ομοθρήσκων βαλκανικών εθνών από την οθωμανική κυριαρχία.
• Ρωσσοτουρκικός πόλεμος (1914–1917) (Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος)
  
• Τουρκοσοβιετικός πόλεμος (1917–1918) (μέρος του Ρωσσικού εμφύλιου πολέμου)
  Συνολικὰ ἀποτελέσματα αὐτῶν τῶν δύο πολέμων:
  Νίκη της Αντάντ
  Ίδρυση νέων κρατών στην περιοχή του Καυκάσου
  Γενοκτονία των Αρμενίων
  Συνθήκη του Μπρεστ – Λιτόφσκ (Οθωμανοί – Ρώσσοι)
  Συνθήκη του Πότι (Γερμανοί – Γεωργιανοί)
  Συνθήκη του Μπατούμι  (Οθωμανοί – Αρμένιοι)
  Συνθήκη των Σεβρών (Οθωμανοί – Σύμμαχοι)Εδαφικές μεταβολές: Κατάτμηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας

Διάλυσις Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας, ὅταν ἐκρίθη ἀναγκαῖον ἐκ τῶν συμμάχων, ἀλλὰ μὴ ἔξοδος τῆς Ῥωσσίας στὴν Μεσόγειο, ὡς τελικὸ ἀποτέλεσμα αὐτῶν τῶν πολεμικῶν συγκρούσεων.
Συνολικὰ νίκες τῶν Ῥώσσων, μὲ τρομακτικὲς γιὰ τὴν ἐποχή τους, ἀπώλειες σὲ ἀνθρώπινες ζωές.
Νίκες τῶν Ῥώσσων κατ’ ἐπανάληψιν, πλὴν τῶν πολέμων ποὺ ἔλαβαν μέρος Σύμμαχοι τῶν Ὀθωμανῶν καὶ ἀργότερα τῶν Τούρκων.

Ἡ ἀνάγκη τῶν Ῥώσσων γιὰ ἔξοδό τους στὴν Μεσόγειο ἐξακολουθεῖ νὰ ὑφίσταται, ἰδίως μετὰ τὸν ἀποκλεισμὸ τῆς Ῥωσσίας ἀπὸ τὶς χῶρες μέλη τοῦ ΝΑΤΟ καὶ τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως καὶ περνᾶ μέσα ἀπὸ τὴν Χερσόνησον τοῦ Αἵμου…
Ἡ προσπάθεια ἀσκήσεως ἐλέγχου στὴν περιοχή μας, σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα, κορυφώνεται κι αὐτὸ γίνεται εὐκόλως ἀντιληπτὸ πλέον ἀκόμη κι ἀπὸ τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖον ἀντιμετωπίζει ὁ Ποῦτιν τὸ Ἅγιον Ὅρος:

εἰκόνα

καθημερινὴ

Καθώς το Χιλιάρμενο περνάει την Μάγχη, το σκηνικό στήνεται και η παγίδα κλείνει..Ήρθε η ώρα για το ποθούμενο;

Καθώς το σύνολο του Βορείου στόλου της Ρωσσίας περνά την Μάγχη προκαλώντας το «δέος» των βρεταννικών Μέσων, που κάνουν λόγο «για την μεγαλύτερη ρωσσική δύναμη που κινείται στην περιοχή, για πρώτη φορά από την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου» το ISIS αυτή την ώρα εισβάλει απροειδοποίητα στο Κιρκούκ (ΙΡΑΚ) υπό τις ευλογίες και την βοήθεια της μαμάς Τουρκίας, ανατρέποντας ουσιαστικά τα όνειρα και σχέδια των ΗΠΑ στην περιοχή, για έλεγχο των πετρελαίων και ανεξαρτήτου-ελεγχομένου Κουρδιστάν.

Η Ρωσσία παρατάσσει το σύνολο του Βορείου Στόλου της κι ένας μέρος αυτού που διατηρεί στην Βαλτική, με πορεία την Μεσόγειο, την ίδια στιγμή που η Ινδία, σε συνεργασία πάντα με την Ρωσσία, αυξάνει το βεληνεκές των πυραύλων τύπου κρούζ BrahMos, 

(προϊόν κοινής αναπτὐξεως ανάμεσα στις αμυντικές βιομηχανίες των δύο χωρών) στα 600 χιλιόμετρα, γεγονός που μπορεί να αλλάξει την ισορροπία δυνάμεων στην εκεί περιοχή.

Η Τουρκία έχει τυφλωθεί ή την έχει τυφλώσει ο Θεός και δεν βλέπει; Την στιγμή που οι Ευρωπαίοι «αδειάζουν» την Τουρκία λόγω μεταναστευτικού και νέο-οθωμανισμού, την στιγμή που οι παραδοσιακοί της σύμμαχοι ΗΠΑ-Γερμανία-Ισραήλ έχουν πλέον μετατραπεί σε … μισό-εχθρούς της  (λόγω των γεωπολιτικών συγκυριών και της αλλόφρονης πολιτικής του νεοσουλτάνου Ερντογάν), που απλά περιμένουν την κατάλληλη στιγμή να την κτυπήσουν για να υπερασπίσουν τα δικά τους συμφέροντα στην περιοχή, η Τουρκία ξανοίγεται με το ISIS και στηρίζει τις επιδιώξεις της σε μια εξωτερική πολιτική προσεγγίσεως και συμμαχίας με την Ρωσσία, η οποία Ρωσσία αυτή την στιγμή περικυκλώνει στρατιωτικά την Τουρκία με μια απίστευτη δύναμη πυρός!

Είναι γελοίο. Η ίδια η στρατιωτική δύναμη της Τουρκίας οφείλεται στην ενδυνάμωσή της από το ΝΑΤΟ τις ΗΠΑ και το Ισραήλ ώστε να αναχαιτίζει τα ρώσσικα σχέδια στην περιοχή. Χωρίς την στήριξη αυτή η Τουρκία θα κατέρρεε σαν χάρτινος πύργος. Και βλέπουμε μια νεοοθωμανική Τουρκία να μην μπορεί να αντιληφθεί την τεχνική διεθνή απομόνωση που της επιβάλλεται σταδιακά και τους Ρώσσους, που όπως σε μια νύκτα από εχθροί μετατράπηκαν σε σύμμαχοι έτσι, όταν αυτοί θα κρίνουν πως η παγίδα έχει κλείσει, μπορούν από σύμμαχοι να μετατραπούν σε θανάσιμοι εχθροί.

Και αναρωτιέται κάποιος άραγε, θέλει να υπερασπίσει τους Τούρκους ο Πούτιν και κυκλώνει στρατιωτικά και γεωπολιτικά την Τουρκία, ωθώντας την ταυτοχρόνως στην διεθνή απομόνωση, ή κάτι άλλο παίζει; Διότι αν η Ρωσσία αυτή την στιγμή τραβήξει το χαλί κάτω από τα πόδια του σουλτάνου δεν θα τον πιάσει κάποιος και  δεν θα υπερασπίσει την Τουρκία κάποιος, γεγονός που δεν ίσχυε πριν την μυστηριώδη χείρα φιλίας των Ρώσσων…

Όσον αφορά σε εμάς. Εμείς έχουμε δει δύο καλοκαίρια και δυο πασχαλιές μαζί. Φέτος το Πάσχα συνέπεσε την ίδια ημέρα με την εργατική πρωτομαγιά. Μια μεγάλη γιορτή των Ορθοδόξων που συνέπεσε με μια μεγάλη γιορτή των εργαζομένων, μαζί και την ίδια χρονιά δεν έκανε ουσιαστικά χειμώνα αφού ο περυσινός χειμώνας, κατά γενική ομολογία, ήταν σαν δεύτερο καλοκαίρι (και ίσως και ο εφετινός), και τώρα βλέπουμε και το χιλιάρμενο να κατεβαίνει.

Σύμπτωση; Τι να σας πω. Δεν είμαι Άγιος αλλά ούτε και πνευματικός. Μιαν υπόθεση κάνω: Ήρθε η ώρα για το ποθούμενο; 

τὰ νέα τοῦ βαρκάρη

Θανάσιμος παγίς λοιπόν γιά τήν Τουρκία, μέσα ἀπό ἕναν ἀκόμη, τὸν τελευταῖο, ῥωσσοτουρκικό πόλεμο;

Ὄλες αὐτὲς οἱ πολεμικὲς ἐπιχειρήσεις, ποὺ συνέβησαν, ἤδη συμβαίνουν καὶ θὰ συμβοῦν, ὁδηγοῦν σταδιακῶς τὴν Ῥωσσία στὴν τελικὴ σύγκρουσιν, μᾶλλον πέριξ τῶν ἐδαφῶν τοῦ Καυκάσου, μὲ παράλληλες ἐπιχειρήσεις ἐντὸς τῶν εὐρωπαϊκῶν ἐδαφῶν, ποὺ θὰ ἐξαφανίσουν σύνορα, λαοὺς ἀλλὰ καὶ θὰ μετατρέψουν τὴν περιοχὴ σὲ κρανίου τόπο, ἀρχῆς γενομένων τῶν καταστροφῶν ἀπὸ ἐμᾶς.

ἔθνος

Ἢδη ὁ στόλος τοῦ ΝΑΤΟ, μὲ «δόξα καὶ τιμή», ἐντὸς τῶν ἐθνικῶν μας χωρικῶν ὑδάτων, «περιπολεῖ», προσφέροντας τὴν προστασία τοῦ …«μπράβου» σὲ ἐμᾶς καὶ στὴν Τουρκία. Ὑπηρεσίες ποὺ συνοδεύονται καὶ ἐνισχύονται ἀπὸ κάθε ἀποχρώσεως καὶ φυλετικῆς καταβολῆς ἀποκεφαλιστή, πρὸ κειμένου στὴν κατάλληλο στιγμὴ νὰ δράσουν ὅλοι μαζύ, ἀπὸ πολλὲς πλευρές, ὅλων τῶν εἰδῶν οἱ σφαγεῖς, μὲ στόχο, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἐδαφικὲς ἀπώλειες, τὴν ἀρχὴ τῆς ἀπομειώσεως τοῦ πληθυσμοῦ τῆς περιοχῆς μας ἐπισήμως:

Χαιρετισμός προσφυγοπαίδων;

Θανάσιμος παγίς λοιπόν καί γιά ἐμᾶς;
Τὰ πράγματα εἶναι πολὺ σοβαρά. Πολὺ σοβαρότερα ἀπὸ ὅσο θὰ μπορούσαμε νὰ φαντασθοῦμε.
Οἱ ἐπιχειρήσεις τῆς Συρίας, μὲ συμμετέχοντες ὅλους σχεδὸν τοὺς στρατοὺς τοῦ πλανήτου, εἶναι ἡ ἀρχή.
Ἡ θανάσιμος παγὶς ποὺ ἔστησαν στὸν Ἐρντογὰν θὰ χρησιμοποιηθῆ ἀπὸ τοὺς ἀνατροπεῖς του κεμαλιστὲς εἰς βάρος μας.
Ἡ θανάσιμος παγὶς πέριξ τοῦ Ἐρνογὰν ἔχει στηθεῖ θαυμάσια καὶ ἀπὸ τοὺς Ῥώσσους καὶ  ἀπὸ τὸ ΝΑΤΟ, ἀλλὰ θὰ χρησιμοποιηθοῦμε κι ἐμεῖς γιὰ νὰ ὁλοκληρωθῆ τὸ σχέδιο διαλύσεως τῆς Τουρκίας.
Κι αὐτὴ ἡ χρῆσις δὲν θὰ εἶναι ἀναίμακτος.

Ὅμως…
Τί κι ἐάν ἔστησαν θανάσιμο παγίδα στόν Ἐρντογάν;
Τί κι ἐάν ὠθοῦν, ταὐτοχρόνως, τήν Ἀλβανία καί τά Σκόπια ἐπάνω μας;
Τί κι ἐάν ἔλαβε ἐντολές ξεκάθαρες ὁ Ἐρντογάν (ἀπὸ Κίσινγκερ καὶ Ῥόθτσάιντ) νά μᾶς κτυπήσῃ;
Τί κι ἐάν κινδυνεύῃ ἡ ἐδαφική μας ἀκεραιότης;
Τί κι ἐάν χαθοῦν μερικές χιλιάδες ἀθῴων;
Τί κι ἐάν ἡ παγίς πού ἔστησαν σέ ἐμᾶς θά εἶναι τό τέλος ἑνός μικροῦ κεφαλαίου τῆς συγχρόνου ἱστορίας μας;
Θέατρον ἐπιχειρήσεων θὰ γίνουμε, γιὰ λίγο, ἐφ΄ ὄσον ἡ μεγάλη παράστασις θὰ δοθῆ μετά, ἀλλοῦ, ἀργότερα καὶ μὲ ὁλοκληρωτικὲς καταστροφές.
Τὸ σενάριον τραβᾶ σὲ μάκρος καὶ θὰ ἔχη πολλά, αἱματηρὰ καὶ θανάσιμα κεφάλαια γιὰ πολλούς, μὰ γιὰ τὴν ὥρα ὀφείλουμε νὰ κοιμόμαστε ἥσυχοι, ἐφ΄ ὅσον ἐντὸς τῆς χώρας δὲν ὑπάρχει κάποιος σοβαρὸς ἡγέτης γιὰ νὰ ἀναλάβῃ τὴν προετοιμασία μας. Εἶναι σὰν νὰ μᾶς στέλνουν ὅλους στὸ …τέλος μας, δείχνοντάς μας …κουκλοθέατρον!!!

Κύριον θέμα: ἐξάλειψις ῥωσσικοῦ παράγοντος.

Παρατηρώντας προσεκτικὰ τοὺς χάρτες τῶν περιοχῶν αὐτῶν, θὰ διαπιστώσουμε ἀπόλυτες ἀλλαγὲς ἰσοῤῥοπιῶν, νέες χῶρες νὰ ἀναδύονται, νέες συμμαχίες, ἀνατροπὴ δυνάμεων τῶν μὲν καὶ των δὲ καὶ μία σταδιακὴ προώθησις ὅλων αὐτῶν πέριξ τοῦ Καυκάσου.
εἰκόνα

Ἀπὸ τὰ νότια τὸ ΝΑΤΟ καὶ τὰ ἀμερικανὰ καὶ ἀπὸ τὰ βόρεια ὁ Ποῦτιν μὲ τοὺς Ῥώσσους.
Ἤδη κάποιες συμμαχίες διαλύονται καὶ κάποιες νέες σχηματίζονται, καθὼς ὁλοκληρώνεται σταδιακῶς τὸ θέατρο τῶν πολεμικῶν ἐπιχειρήσεων μὲ ἐπίκεντρο τὴν Συρία.
Κίνα, Πακιστάν, Βόρειος Κορέα, Γεωργία, Ἀρμενία, Ἀζερμπαϊτζάν, Οὐκρανία, Ἰνδία, Ἰαπωνία, Ἰρὰν προετοιμάζονται.
Τὸ ΝΑΤΟ ἐνισχύει τὴν Σαουδικὴ Ἀραβία γιὰ νὰ ξεκαθαρίσουν τὸ τοπίον στὴν Ἀραβικὴ χερσόνησο καὶ στὴν Ὑεμένη, ὁλοκληρώνοντας τὶς ἐπιχειρήσεις τους, μέσῳ κανονικῶν γενοκτονιῶν στὴν περιοχὴ καὶ προετοιμάζοντας τὸ ἔδαφος γιὰ ἐκκαθαριστικὲς ἐπιχειρήσεις στο Ἰράν.
Τὸ Κουρδιστὰν εἶναι πανέτοιμο καὶ οἱ Ῥῶσσοι ἐπὶ τέλους θὰ παίξουν τὸν σπουδαιότερο καὶ πλέον μοιραῖο ῥόλο τῆς ἱστορίας τους…

Τελικῶς ἐπαναστατοῦμε ἤ …μᾶς «ἐπαναστατοῦν»;

Ἡ πλέον θανάσιμος παγὶς ἔχει στηθεῖ γιὰ αὐτούς.
Κι αὐτὸ τὸ γνωρίζουν ὅλοι τους.
Ὄπως τώρα πιὰ πιστεύω πὼς κι ὁ Ἐρντογὰν γνωρίζει τὸν ῥόλο του…
Ὅπως ἐπίσης καὶ τὰ δικά μας κουδουνισμένα γνωρίζουν τὸν ῥόλο τους…
Οἱ  μόνοι ποὺ ἀγνοοῦν τὸ σενάριον εἶναι αὐτοὶ ποὺ θὰ θυσιασθοῦν. Δῆλα δὴ τὰ θύματά τους.

Φιλονόη

Υ.Γ.1. Καλὸ εἶναι, ἐπὶ τέλους, νὰ συνειδητοποιήσουμε τὸ γιατὶ συμβαίνουν ὅλοι αὐτοὶ οἱ πόλεμοι, τὸ γιατὶ στήνονται αὐτοῦ τοῦ εἴδους οἱ θανάσιμες παγίδες καί, κυρίως, τὸ τὶ ἔχουμε ἐμεῖς, σὰν ἄνθρωποι κυρίως, νὰ διδαχθοῦμε ἀπὸ ὅλα αὐτά. Ἀτελείωτα τμήματα τῆς ἱστορίας  μας, ποὺ ἀγνοοῦμε, ἀναδύονται, ἐπὶ τέλους, ἐμπρὸς στὰ μάτια μας, γιὰ νὰ μᾶς δόσουν τὰ ἀναγκαία ἐρεθίσματα καὶ νὰ συνειδητοποιήσουμε τὸ τὶ πρέπει, ἐπὶ τέλους, νὰ πράξουμε.

Υ.Γ.2. Θὰ τολμοῦσα νὰ ἰσχυρισθῶ, ἂν καὶ κάπως τολμηρὰ γιὰ τὴν ὥρα, πὼς αὐτοὶ ποὺ ἔστησαν αὐτὲς τὶς θανάσιμες παγίδες στὴν πραγματικότητα σκάβουν ἔναν λάκκο. Βαθὺ λάκκο.

Υ.Γ.3. Ὅ,τι ξεκίνησε νὰ διαβιῇ λάθρα, τελειώνει καὶ τώρα, μὲ ὅλες του τὶς δυνάμεις, ἐπιχειρεῖ τὴν ὑστάτη του προσπάθεια νὰ ἐπιβιώσῃ. Ἡ τελικὴ μάχη, ποὺ ἀκόμη εἶναι μακρυά μας, θὰ ξεκαθαρίση διὰ παντὸς τὸ γιατί, μὰ κυρίως τὸ ποιὸς πραγματικὰ δικαιοῦται νὰ ἐλέγχῃ αὐτὸν τὸν πλανήτη. Ἔως τότε θὰ χορτάσουμε προπαγάνδα, παραπληροφόρησιν καὶ αἷμα…

εἰκόνα