13 Δεκεμβρίου 1943
Ἡ σφαγὴ τῶν Καλαβρυτινῶν, ἀπὸ τὸν γερμανικὸ στρατὸ κατοχῆς!

Ἐφέτος συμπληρώνονται 73 χρόνια ἀπὸ τὸ φρικτότερο ἔγκλημα τοῦ γερμανικοῦ στρατοῦ ἐν Ἑλλάδι, στὴν διάρκεια τῆς γερμανικῆς Κατοχῆς.

Σὲ ἐνέδρα τοῦ ΕΛΑΣ στὶς 16-17 Ὀκτωβρίου 1943, αἰχμαλωτίσθησαν 81 Γερμανοὶ στρατιῶτες, ἀπὸ τοὺς ὁποίους οἱ 78 κρατοῦντο στὸ χωριὸ Μαζέικα, ἔως τὶς 5 Δεκεμβρίου.
Οἱ ἄλλοι τρεῖς ἦσαν τραυματίες κι ἐνᾦ ἀρχικῶς ὁ ΕΛΑΣ τοὺς ἄφησε στὸ νοσοκομεῖο στὰ Καλάβρυτα, ἡ ΟΠΛΑ τοὺς πῆρε καὶ τοὺς ἐδολοφόνησε μὲ φρικτὸ τρόπο.

Οἱ Γερμανοί, ἀφοῦ ἀπέτυχαν νὰ πάρουν τοὺς αἰχμαλώτους στρατιῶτες, μὲ συμφωνία ἀπὸ τὸν ΕΛΑΣ, στὶς 4 Δεκεμβρίου ξεκίνησαν μεγάλη ἐπιχείρηση νὰ τοὺς εὕρουν καὶ νὰ τοὺς ἐλευθερώσουν.
Ἐν τῷ μεταξὺ ὅμως οἱ ἡγέτες τοῦ ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ Πελοποννήσου ἀπεφάσισαν νὰ δολοφονήσουν τοὺς στρατιῶτες, ὡς ἀντίποινα τῶν Γερμανῶν στὸν Μονοδένδρι, γιὰ τὴν δολοφονία 118 ἀνδρῶν στὶς 27 Νοεμβρίου.
Ὁ ΕΛΑΣ πράγματι ἐδολοφόνησε τοὺς Γερμανοὺς στρατιῶτες σὲ μίαν πλαγιὰ τοῦ Χελμοῦ, στὸ Μαγέρου, στὶς 7 Δεκεμβρίου τοῦ 1943.

Ὁ Γερμανὸς στρατηγὸς ἔμαθε τὴν ἐπομένη, στὶς 8 Δεκεμβρίου, γιὰ τὴν δολοφονία τους ἀπὸ δύο στρατιῶτες του ποὺ ἐπέζησαν τραυματισμένοι. Ἀμέσως ἄλλαξε τὴν ἀρχικὴ διαταγὴ πρὸς τὶς μονάδες, ποὺ συμμετεῖχαν στὴν ἐπιχείρηση, ὡς ἐξῆς:

«Σέ ἀντίποινα γιὰ τὴν θανάτωση τῶν 75 αἰχμαλώτων τοῦ λόχου Σόμπερ ἀπό τούς ἀντάρτες, διατάσσεται ἡ ἐκτέλεσις τοῦ ἀνδρικοῦ πληθυσμοῦ καὶ  ἡ πυρπόλησις ὅλων τῶν χωριῶν στὴν περιοχὴ τῆς ἐπιχειρήσεως».

Ταυτόχρονα, ἐξειδίκευσε τὰ περαιτέρω ἀντίποινα ὡς ἑξῆς:

«…Σέ ἀντίποινα γιὰ τὴν ἐκτέλεση τῶν μελῶν τοῦ 1ου καί τοῦ 5ου λόχου τοῦ 749 συντάγματος καταδρομῶν θά ἰσοπεδωθοῦν οἱ τοποθεσίες Μαζέϊκα καὶ Καλάβρυτα. Ἐπίσης τὰ χωριὰ στὶς περιοχὲς ὅπου ἔγιναν ἔρευνες καὶ στὰ ὁποῖα ἀποδεδειγμένα ἐστεγάσθησαν συμμορίες ἤ υπῆρξε ἀντίστασις κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἐρεύνης ἤ εὑρέθησαν ὅπλα καὶ πυρομαχικά. Ὅλα τὰ ζῶα στὶς περιοχὲς ὅπου ἔγινε ἔρευνα καὶ κατὰ μῆκος τοῦ δρόμου ἐπιστροφῆς θὰ πρέπη νὰ μεταφερθοῦν ἀπὸ τὶς μονάδες στὶς βάσεις τους…»

Πολὺ περιληπτικά, ἔτσι ἐξελίχθη ἡ Τραγωδία τῶν Καλαβρύτων.
Καὶ τὸ ἐρώτημα ποὺ πλανᾶται ἀπὸ τότε εἶναι: «ποιοί εὐθύνονται;»

Φυσικὰ πρῶτοι – πρῶτοι, φυσικοὶ αὐτουργοί, οἱ Γερμανοί!
Ὅμως χωρὶς τὴν δολοφονία τῶν αἰχμαλώτων στρατιωτῶν, εἶναι σχεδὸν βέβαιον ὅτι οἱ Γερμανοὶ θὰ περιορίζοντο σὲ καταστροφὲς μόνον οἰκισμῶν, ποὺ ἦταν γνωστὸ ὅτι φιλοξενοῦσαν καὶ βοηθοῦσαν μέλη τοῦ ΕΑΜ/ΕΛΑΣ.
Ἴσως νὰ ἰσοπέδωναν καὶ ὁλόκληρα τὰ Καλάβρυτα, ἀλλὰ εἶναι ἄκρως ἀμφίβολον ὅτι θα ἐκτελοῦσαν τόσους ἀμάχους.
Σίγουρα ὅμως δὲν θὰ ἐκτελοῦσαν ὅλους τοὺς ἄνδρες τῆς πόλεως.
Αὐτοὶ κρέμονται στὸν λαιμὸ τῆς πολιτικῆς ἡγεσίας τοῦ ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ.
Ἡ ἀπ΄ εὐθείας σχέσις μεταξὺ τῶν δύο ἐγκλημάτων ἀποφεύγεται γιὰ δεκαετίες, γιὰ νὰ μὴ στενοχωρηθοῦν οἱ κομμουνιστὲς τῆς Ἑλλάδος.

Αἰωνία ἡ μνήμη τῶν Ἀθῴων θυμάτων!!

[Στὸ ἔργο μου«Ἀθῴων Αἷμα, «Ἐλεύθερος Μωριάς»1943-44», Τόμος Α΄, περιγράφονται διεξοδικὰ ὅλα τὰ γεγονότα τῆς τραγωγίας τῶν Καλαβρύτων καὶ ὅλοι οἱ πρωταγωνιστές του, ἀπὸ τὴν γερμανικὴ καὶ τὴν ἑλληνικὴ πλευρά.]

Ἰωάννης Μπουγᾶς