Τὸ κοινωνικὸ προϊὸν-μέρισμα δημιουργεῖται ἀπὸ τὶς ἐπιχειρήσεις, οἱ ὁποῖες συμβάλλουν στὴν βελτίωση τῶν οἰκονομικῶν μεγεθῶν τῆς χώρας, τὴν ἐξοικονόμηση συναλλάγματος, τὴν δημιουργία νέων θέσεων ἐργασίας, τὴν ἀναβάθμιση τοῦ ἀνθρωπίνου δυναμικοῦ, τὴν κάλυψη τοῦ ἐλλείμματος τῶν ἀσφαλιστικῶν φορέων καὶ τὴν αὔξηση τῶν ἐσόδων τοῦ δημοσίου ἀπὸ φόρους καὶ ἀσφαλιστικὲς εἰσφορές.
Μὲ ἁπλᾶ λόγια ἡ ἐπιχείρησις κάθε εἴδους καὶ μεγέθους εἶναι ὁ αἱμοδότης τῆς οἰκονομίας.
Ἄρα, ὅταν οἱ ἐπιχειρήσεις εἶναι ζημιογόνες ἢ ἀδυνατοῦν νὰ ἐμφανίσουν κερδοφορία λόγῳ ὑπερφορολογήσεως ἢ καταδιώξεως ἀπὸ τὸ κράτος τότε τὸ κοινωνικὸ μέρισμα εἴναι πολὺ μικρότερο ἢ δὲν ὑπάρχει. Ἐπίσης χάνεται καὶ ἡ δυνητικὴ αὔξησις αὐτοῦ λόγῳ τῆς ἀναπτύξεως (αὔξησις μεγεθῶν).
Ἁπλὰ-βασικὰ οἰκονομικά.
Τὰ μερίσματα καὶ τὰ ἐπιδόματα ἀλληλεγγύης ποὺ μοιράζονται, ἀπὸ κάποιους πληρώνονται.
Δὲν τὰ μοιράζει ὁ κάθε Ἀντώνης ἢ Ἀλέξης ἐπειδὴ εἶναι συμπονετικός. Κάποιοι τὰ πληρώνουν!!!
Ὅταν λοιπὸν αὐτοὶ ποὺ πληρώνουν καὶ προσφέρουν λιγοστεύουν, ἕως ὅτου ἑξαληφθοῦν ἢ ἀποδημήσουν (λόγῳ καταδιώξεως), ὅ,τι μοιράζεται εἶναι ἀπὸ τὶς σάρκες μας. Τρῶμε τὶς ἴδιες μας τὶς σάρκες.
Οἱ συνταξιοῦχοι τὰ λεφτὰ τῶν εἰσφορῶν τῶν υἱῶν καὶ ἐγγονῶν τους, οἱ ἀδύναμες ὁμάδες τὰ λεφτὰ ἀπὸ τοὺς ὑπερόγκους φόρους τῶν ὑπολοίπων καὶ οἱ μισθοὶ τῶν σιτιζομένων ἀπὸ τὸ Δημόσιο τὰ λεφτὰ τῶν καταθέσεων ἢ μετρητῶν ποὺ ἔχουν ἀκόμη ἀπομείνη. Κάθε περιουσία θὰ δημευθῇ μέσ τῆς φορολογήσεως ὅσο διαιωνίζεται αὐτὴ ἡ ἀκολουθία τοῦ θανάτου.
Δὲν θὰ παράγῃ κάποιος, δὲν θὰ ἀναλαμβάνη κάποιος τὸ ῥίσκο νὰ δημιουργήσῃ πλοῦτο καὶ ἄρα κοινωνικὸ προϊόν. Ἔτσι, ἀργὰ ἀλλὰ σταθερά, ἡ φτώχεια θὰ κυριαρχήση.
Λεφτὰ δὲν ὑπάρχουν.
Τὸ χειρότερο;
Λεφτὰ δὲ θὰ ὑπάρξουν ὅσο συνεχίζουμε ἔτσι!
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.