Τὰ κόκκαλα τῶν Ἑλλήνων τὰ ἱερὰ

– Το μουσείο Βάσα (σουηδικά: Vasamuseet‎) είναι πλοίο του 17ου αιώνα το οποίο έχει μετατραπεί σε ναυτικό μουσείο στην Στοκχόλμη της Σουηδίας. Το πλοίο είναι μοναδικό που διατηρείται μέχρι αυτή την στιγμή και η ιστορία του ξεκινά τον 17ο αιώνα. Το 95% των αρχικών τμημάτων του διατηρείται μέχρι και σήμερα και είναι στολισμένο με εκατοντάδες σκαλιστά γλυπτά, καθιστώντας το πλοίο Βάσα ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα του κόσμου.

Στις 10 Αυγούστου 1628 ένα μεγάλο πολεμικό πλοίο ξεκίνησε από το λιμάνι της Στοκχόλμης. Ήταν ολοκαίνουργιο και είχε πάρει το όνομα Vasa από το οικόσημο της κυβερνούσας δυναστείας Vasa. Για την επισφράγιση της επίσημης και λαμπερής εκδήλωσης καθελκύσεως του πλοίου, εκτοξεύθηκαν πυροβολισμοί από τα πλευρά του πλοίου ως πολεμικός χαιρετισμός.

Καθώς το μεγάλο πλοίο προχωρούσε αργά προς την είσοδο του λιμανιού, σηκώθηκε δυνατός άνεμος. Το Bάσα πήρε κλίση, ωστόσο ορθώθηκε και ξαναβρήκε την πορεία του. Μία δεύτερη ριπή ανέμου όμως ανέτρεψε το πλοίο προς την μία του πλευρά. Το νερό εισχώρησε από τα ανοικτά πυροβολεία. Το Bάσα βυθίσθηκε, παίρνοντας μαζί του τουλάχιστον 30 ή ίσως και 50 ζωές ανθρώπων από τα 150 μέλη του πληρώματος.

Έπρεπε να περάσουν 333 χρόνια για να μπορέσει το πλοίο να ξαναδεί τον ουρανό της Στοκχόλμης. Μετά από αρκετά χρόνια προετοιμασίας, το Βάσα βγήκε από τον βυθό της θαλάσσης στις 24 Απριλίου του 1961. Τώρα αποστολή όλων ήταν η συντήρησή του.

Μετά την ανακάλυψη του ναυαγίου, βρέθηκαν 17 ανθρώπινοι σκελετοί. Εικάζεται ότι ανήκουν σε μέλη του πληρώματος αλλά και σε επισκέπτες του πλοίου, οι οποίοι πνίγηκαν σε απόσταση μόλις 100 μέτρων από τον νησί Γιούργκορντεν, που ευρίσκεται στο κέντρο της Στοκχόλμης. Οι σκελετοί από τους ατύχους ναυτικούς που χάθηκαν εγκλωβισμένοι στο ναυάγιο εκτίθενται σε ειδικές προθήκες [εικόνα 2],

ενώ παρουσιάζονται και τα πρόσωπα τους τα οποία έχουν αναπαρασταθεί από ανθρωπολόγους [εικόνα 3].

Για κάθε συγκεκριμένο κομμάτι που εκτίθεται υπάρχει γραπτή πληροφόρηση, το να πάρεις φωτογραφίες επιτρέπεται ενώ υπάρχει δυνατότητα για ομαδική ξενάγηση.

Το πλοίο αυτό ευρίσκεται στο ειδικό μουσείο που φτιάχθηκε στην Στοκχόλμη. Το μουσείο αυτό δέχεται τους περισσοτέρους επισκέπτες από οποιοδήποτε άλλο μουσείο σε ολόκληρη την Σκανδιναβία.

– Το προσωπείο του Αγαμέμνονος [εικόνα 4] είναι ένα εύρημα της ανασκαφής των Μυκηνών το 1876 από τον Ερρίκο Σλήμαν.

Το εύρημα είναι ένα χρυσό νεκρικό προσωπείο και ευρέθη επάνω στο πρόσωπο ενός σώματος που ευρίσκετο ενταφιασμένο στον ταφικό θάλαμο Ε’ του ταφικού περιβόλου Α’ των Μυκηνών. Ο Σλήμαν πίστευε ότι ανεκάλυψε τον σωρό του θρυλικού αρχαίου βασιλιά Αγαμέμνονος, από όπου το εύρημα πήρε την ονομασία του.

Τα στοιχεία από τις σημειώσεις του Σλήμαν, καθώς και από την έκδοση του Υπουργείου Πολιτισμού «Τροία – Μυκήνες – Τίρυνς Ορχομενός» του 1990 όπου υπάρχει και η φωτογραφία από την ελαιογραφία της μούμιας αυτό δείχνουν [εικόνα 5] .

O ίδιος ο Σλήμαν αφηγείται το περιστατικό ανευρέσεως του νεκρού: «Το στρογγυλό πρόσωπο με όλη του την σάρκα είχε διατηρηθεί θαυμάσια κάτω από την βαρειά χρυσή προσωπίδα. Δεν υπήρχε ούτε ίχνος από τα μαλλιά, αλλά τα δύο μάτια διακρίνονταν τέλεια, όπως και το στόμα, το οποίο λόγω του τεραστίου βάρους που είχε δεχθεί, ήταν διάπλατα ανοιχτό, αποκαλύπτοντας 32 όμορφα δόντια. Όλοι οι γιατροί που ήλθαν να δουν τον νεκρό συμπέραναν από τα δόντια ότι ο άνδρας αυτός πρέπει να είχε πεθάνει στην νεαρή ηλικία των 35 ετών. Η μύτη είχε τελείως εξαφανισθεί». Με σχόλιό του αργότερα σε ανακοίνωσή του στον ελληνικό τύπο δηλώνει: «… ο νεκρός ανταποκρίνεται πλήρως στην εικόνα που εδώ και πολύ καιρό είχε πλάσει η φαντασία μου για τον πανίσχυρο Αγαμέμνονα».

Σημειωτέων ότι η αυθεντικότητα του ημερολογίου του Σλήμαν δεν αμφισβητείται. Ωστόσο αμφισβητήθηκε έντονα η ύπαρξη της ελαιογραφίας. Την αυθεντικότητα πάντως της ελαιογραφίας φαίνεται να στηρίζει η αρχαιολόγος με ειδίκευση στην προϊστορική αρχαιολογία Λένα Παπάζογλου – Μανιαδάκη [L. Papazoglou-Manioudaki, A. Nafplioti, J.H. Musgrave, A.J.N.W. Prag, Mycenae Revisited: The human remains from Grave Circle A at Mycenae. Part 3. Behind the masks: A study of the bones of Shaft Graves I-V, BSA 105 (2010), 157-224].

Εξάλλου, σύμφωνα με αναφορές που παραπέμπουν στον καθηγητή του Πανεπιστημίου των Ιωαννίνων, στο τμήμα της Ιστορίας και Αρχαιολογίας, Ανδρέα Βλαχόπουλο, το έτος 1997 ανοίχθηκε η θήκη στην οποία φυλάσσετο η σορός του Μυκηναίου νεκρού, για να μελετηθούν τα λείψανα (αυτό που αμφισβητείται δεν είναι η σορός αλλά  το μουμιοποιημένο πτώμα). Σύμφωνα με τις σχετικές αναφορές η σορός εξετάσθηκε από ειδικούς, οστεολόγους και άλλους, ενώ χρησιμοποιήθηκε και η ανάλυση της ισοτοπικής αναλογίας του στροντίου (87Sr/86Sr). Σύγχρονες αρχαιολογικές μελέτες απέδειξαν ότι το προσωπείο ανάγεται το 1550-1500 π.Χ., περίοδος κατά τρεις αιώνες περίπου προγενέστερη από την εποχή που ο Αγαμέμνων υποτίθεται ότι έζησε. Το όνομα του προσωπείου παρά την ανακάλυψη παρέμεινε. Σήμερα το προσωπείο εκτίθεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας.

Ωστόσο, ακόμη και αν ο επιφανής ένοικος του τάφου δεν είναι ο Αγαμέμνων, ουδέποτε οι Έλληνες  είδαμε την σορό του Μυκηναίου νεκρού, στο πρόσωπο του οποίου ανακαλύφθηκε το αριστούργημα της «Μάσκας του Αγαμέμνονος».

– Προσεγγίζοντας την Χαιρώνεια από τον δρόμο της Λιβαδειάς το πρώτο πράγμα που αντικρύζει ο επισκέπτης είναι ένα μαρμάρινο βάθρο με έναν τεράστιο λέοντα που κοιτάζει προς τον δρόμο, σα να τον καλωσορίζει, περιτριγυρισμένος από κυπαρίσσια. Η έκφραση του λέοντος είναι σοβαρή, σχεδόν θλιμμένη [εικόνα 6].

Αρκετοί στο παρελθόν ερμήνευσαν την έκφραση αυτή σαν ένδειξη της θλίψεως για τον αποδεκατισμό από τον βασιλιά των Μακεδόνων Φίλιππο τον Β’, της επίλεκτης στρατιωτικής μονάδας των Θηβαίων, του Ιερού Λόχου.

Ο Ιερός Λόχος των Θηβών ήταν μια από τις κορυφαίες πολεμικές μονάδες που έδρασαν στην Αρχαία Ελλάδα. Ιδρύθηκε το 379 π.Χ. από τον Γοργίδα και τον απάρτιζαν 150 ζευγάρια εραστών Θηβαίων οπλιτών αν και πιθανολογείται πως υπήρχε και σε παλαιότερη εποχή. Στην συνέχεια αναδιοργανώθηκε και απέκτησε μεγίστη φήμη υπό τον Πελοπίδα. Καταστράφηκε ολοκληρωτικά στην μάχη της Χαιρώνειας (338 π.Χ.).

Κατά τον Πλούταρχο, «ἔνιοι δὲ φασιν ἐξ ἐραστῶν καὶ ἐρωμένων γενέσθαι τὸ σύστημα τοῦτο». Αυτό που οδήγησε στην δημιουργία αυτού του στρατιωτικού σώματος είναι, όπως σχολιάζει ο Πλούταρχος, το ότι μια μονάδα που βασίζεται στην αγάπη και την φιλία του ερωμένου και του εραστή, κάνει πιο δύσκολο σε κάποιον να την εγκαταλείψει κατά την διάρκεια της μάχης.

Ο Λέων στήθηκε λίγο μετά την Μάχη της Χαιρώνειας το 338 π.Χ. για να σημαδέψει τον ομαδικό τάφο στον οποίο τάφηκαν κατά την παράδοση οι νεκροί ιερολοχίτες, όταν ο Φίλιππος επέτρεψε την ταφή των νεκρών στους Θηβαίους. Οι ανασκαφές που διενεργήθησαν στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα απεκάλυψαν πράγματι τους σκελετούς 254 ανδρών μαζί με τμήματα οπλισμού. Από αυτούς, δύο είχαν αποτεφρωθεί και οι υπόλοιποι απλά ενταφιαστεί. [Krentz, Peter. Συμβολή στο The Cambridge History of Greek and Roman Warfare – Volume I: Greece, the Hellenistic World and the Rise of Rome (ed. P. Sabin, H. Van Vees, M. Witby), Cambridge University Press, 2007, σ.175. ISBN 978-0-521-78273-9].

Που ευρίσκονται τα κόκκαλα των 254 Ιερολοχιτών σήμερα; Γιατί οι Έλληνες δεν μπορούμε να δούμε τα οστά των ενδόξων προγόνων μας; Γιατί οι σκελετοί των 254 ηρωικά πεσόντων Ιερολοχιτών δεν εκτίθενται μαζί με τον οπλισμό τους;

– Η κωμόπολη της Βεργίνας στην οποία πιστεύεται ότι ευρίσκεται στην θέση των αρχαίων Αιγών, πρωτεύουσας της αρχαίας Μακεδονίας, έγινε παγκοσμίως γνωστή το 1977, όταν η Πανεπιστημιακή Ανασκαφή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, υπό τον καθηγητή αρχαιολογίας Μανώλη Ανδρόνικο και τους συνεργάτες του, ανεκάλυψε τους τόπους ταφής των Μακεδόνων βασιλέων και ανάμεσα στους άλλους τάφους και ένα ταφικό μνημείο που, σύμφωνα με την επιχειρηματολογία του Ανδρονίκου, ήταν του βασιλιά Φιλίππου Β΄, πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου [εικόνα 7].

Η ανακάλυψη αυτών των ευρημάτων θεωρείται από πολλούς ότι πιστοποίησε και την θέση της αρχαίας πόλεως των Αιγών, της πρώτης πρωτεύουσας του μακεδονικού βασιλείου.

Ο αρχαιολόγος Μανώλης Ανδρόνικος επείσθη από τον καθηγητή του Κ. Ρωμαίο ότι ένας λοφίσκος, που ανήκε στους τύμβους του νεκροταφείου της αρχαίας πόλεως και λεγόταν «η Μεγάλη Τούμπα», έκρυβε σημαντικούς τάφους. Το 1977 ο Ανδρόνικος ξεκίνησε μιαν ανασκαφή έξι εβδομάδων στην Τούμπα αυτήν και ανεκάλυψε τέσσερα θαμμένα ταφικά κτίσματα, τα δύο από τα οποία ήταν ασύλητα από τυμβωρύχους. Ο Ανδρόνικος, ενθαρρυμένος και από την θεωρία του N. Hammond, υπεστήριξε ότι αυτοί οι ταφικοί θάλαμοι ήταν τόποι ταφής Μακεδόνων Βασιλέων, συμπεριλαμβανομένου του τάφου του Φιλίππου Β΄ -πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου- και μίας από τις γυναίκες του, πιθανώς της Μήδας, πριγκίπισσας από την Θράκη, καθώς και του τάφου του εφήβου γιου τού Μεγάλου Αλεξάνδρου και της Ρωξάνης, Αλεξάνδρου Δ΄ της Μακεδονίας. Η άποψη αυτή προκάλεσε παγκόσμιο ενθουσιασμό.

Το 2010, επιστημονική μελέτη των οστών που ευρέθησαν στον τάφο απορρίπτει την περίπτωση να πρόκειται για τον Φίλιππο Γ΄ τον Αρριδαίο και υποστηρίζει βάσιμα ότι τα ευρήματα είναι συμβατά μόνο με τον Φίλιππο τον Β΄ [Musgrave J, Prag A. J. N. W., Neave R., Lane Fox R., White H. (2010) The Occupants of Tomb II at Vergina. Why Arrhidaios and Eurydice must be excluded, Int J Med Sci 2010; 7:s1–s15].

Σε επίρρωση των παραπάνω έρχεται η επιστημονική ανακοίνωση της τέως διευθύντριας της πανεπιστημιακής ανασκαφής στην Βεργίνα, καθηγήτριας αρχαιολογίας του ΑΠΘ, Χρυσούλας Παλιαδέλη με θέμα «Σκελετικό υλικό από τους βασιλικούς τάφους της Βεργίνας – Ερμηνευτικές προσεγγίσεις στα ανθρωπολογικά δεδομένα», στην οποία αναφέρεται ότι μετά από επανεξέταση από τον ιππίατρο Θ. Αντίκα του σκελετικού υλικού από τον τάφο ΙΙ με τηνσυνδρομή ιατρικών και φυσικοχημικών εξετάσεων και με βάση σειρά επιστημονικών και ιστορικών δεδομένων τεκμαίρεται ότι «Ο βασιλικός τάφος της Βεργίνας ανήκει στον βασιλιά Φίλιππο τον Β΄» [27ο αρχαιολογικό συνέδριο στην Θεσσαλονίκη τον Μάρτιο του 2014: «Ο βασιλικός τάφος της Βεργίνας ανήκει στον βασιλιά Φίλιππο» , Εφημ. Αγγελιοφόρος ηλεκτρονική έκδοση 13-3-2014].

Που ευρίσκονται τα κόκκαλα του ενδόξου Μακεδόνα Βασιλιά σήμερα; Γιατί οι Έλληνες δεν μπορούμε να δούμε τα οστά του πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου; Γιατί οι Έλληνες δεν μπορούν να ακουμπήσουν την σορό του βασιλιά που γέννησε τον Μεγαλύτερο Έλληνα όλων των εποχών, τον Αλέξανδρο τον Μέγα, που στην Αίγυπτο λατρεύθηκε ως θεός;

– Στο αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος» έφθασε το απόγευμα της Κυριακής 11/05/2015 το ιερό λείψανο της Αγίας Βαρβάρας. Η Ελλάδα υποδέχθηκε το ιερό λείψανο με τιμές αρχηγού κράτους, υπό τους ήχους της μπάντας της φιλαρμονικής του Στρατού και του Ναυτικού. Στην συνέχεια, τα ιερά λείψανα τοποθετήθηκαν σε κιλλίβαντα και συνοδευόμενα από αυτοκινητοπομπή έφθασαν με λιτανευτική πομπή στον ιερό ναό της Αγίας Βαρβάρας που τα υποδέχθηκε ο Αρχιεπίσκοπος. Στον ιερό ναό Αγίας Βαρβάρας επικράτησε «λαοθάλασσα», καθώς χιλιάδες πιστοί συνέρρεαν μέσα σε κλίμα βαθειάς συγκινήσεως, για να προσκυνήσουν το ιερό σκήνωμα, που παρέμεινε εντός του ναού για δύο εβδομάδες.

Σε ιερό προσκύνημα τέθηκαν επίσης οι λαστιχένιες παντόφλες του γέροντα Παϊσίου [εικόνα 8], που προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις στα μέσα κοινωνικής δικτυώσεως.

Πρόκειται για ένα ζευγάρι λαστιχένιες καλοκαιρινές ανδρικές παντόφλες, οι οποίες τοποθετήθηκαν μέσα σε μια ξύλινη θήκη. Στο επάνω μέρος του ξύλινου κουτιού τοποθετήθηκε μια εικόνα του γέροντα Παϊσίου, ο οποίος αγιοποιήθηκε με απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
(Εφημ. ΤΑ ΝΕΑ 27/03/2015
)

«Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη, των Ελλήνων τα ιερά», λέει ο εθνικός μας ύμνος. Τα ιερά κόκκαλα των Ελλήνων η Ελλάς ατίμασε. Η Ελλάς ατίμασε τους ενδόξους νεκρούς της • τους Μεγάλους Έλληνες που έδωσαν τα Φώτα του Ελληνικού Πολιτισμού στα πέρατα της Οικουμένης. Αλλά η Νέμεσις, η αρχαία ελληνική θεότητα, η προσωποποίηση της δίκαιης θεϊκής εκδικήσεως, δεν είχε πει ακόμη την τελευταία λέξη της.

Γράφει ὁ Ἀλαμπάσης Θανάσης

Σημείωσις

Δεν έχω στην ουσία να προσθέσω τίποτα από αυτά που ήδη έχω πει. Η απαγόρευση εκθέσωως των Νεκρών μας στο φως του Ηλίου, έχει στόχευση προφανή: την μη υπονόμευση του θεοκρατικού ελληνικού αποτυχημένου μορφώματος• δεν υπάρχει σκήνωμα αρκούντως σεπτό που να αντέχει μπροστά στο μεγαλείο της σωρού του πατέρα του Αλεξάνδρου του Μέγα. Δεν υπάρχει διανοητικό κατασκεύασμα που να αντέχει στο Φως του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού. Και αυτό το γνωρίζαν άριστα εκείνοι που χειραγωγούσαν το πολιτικό ποίμνιο, για να λεηλατούν ανενόχλητοι την Ελλάδα.

Ωστόσο αυτό που συνέβη στον ελληνικό ένδοξο λαό , η ευθεία υπονόμευση του Μεγάλου Ελληνικού Πολιτισμού από τις ελληνικές διεφθαρμένες ελίτ του συγχρόνου ελληνικού θεοκρατικού μορφώματος, δεν έχει προηγούμενο στην παγκόσμια Ιστορία. Ακόμη και στην ιστορική Αίγυπτο, στην χώρα που σήμερα ανθεί η μουσουλμανική αδελφότητα, στην χώρα που το ριζοσπαστικό ισλάμ είναι κυρίαρχο, οι σοροί των Μεγάλων Φαραώ εκτίθενται σε δημοσία θέα • για να θυμούνται οι αυτόχθονες ελίτ την ένδοξη αιγυπτιακή Ιστορία και να μαθαίνει ο απλός λαός για την ιστορική του μήτρα. Ωστόσο:

Η ελπίδα γεννήθηκε. Γεννήθηκε πριν επτά χρόνια με την υπαγωγή της χώρας στα μνημόνια. Το θανάσιμο αγκάλιασμα των ελληνικών ελίτ από τις δυτικές ελίτ, θυμίζει το αγκάλιασμα του πύθωνος • κάθε πολιτική ανάσα των ελληνικών «ελίτ» , κάθε οικονομική προσδοκία για επαναφορά των πραγμάτων στην προτέρα κατάσταση, οδηγεί σε ολοένα σφικτότερο αγκάλιασμα, αφαιρώντας ανάσα την ανάσα πολύτιμο για την επιβίωσή της αέρα από τους πισσώδεις πνεύμονές της, μέχρι που το ελληνικό μόρφωμα θα πάψει να ανασαίνει. Ο θάνατος των ελληνικών «ελίτ», πολιτικών, θρησκευτικών και οικονομικών, θα δώσει ελπίδα στον ελληνικό λαό. Ίσως τότε γεννηθεί η Ελλάς.

Αρκεί οι Έλληνες να επιβιώσουμε. Συνιστώ ατομική ατζέντα επιβιώσεως, σε έναν δρόμο δύσκολο και μακρύ, μακρυά από τις δομές του ελληνικού αποτυχημένου κράτους.

 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply