Γιὰ  τὸν Ἕλληνα ἑβροπαϊστὴ ὁ Εὐρωπαῖος ξεκινᾶ τὶς Κυριακές του μὲ ἕνα πόνημα τοῦ jean Jacques Rousseau.
Στὴν συνέχεια  καὶ ἀφοῦ διαβάσῃ στὸ internet τὴν frankfurter allgemeine καὶ τοὺς New York Times, ὑπὸ τοὺς ἤχους ἐναλλακτικῆς jazz, ἱππεύει τὸ ὑβριδικὸ αὐτοκίνητό του καὶ πηγαίνει νὰ βρῇ τὴν μητέρα τοῦ παιδιοῦ του γιὰ νὰ περάσουν μαζὺ τὴν Κυριακή, μιᾶς καὶ ἔχουν σαφῶς ἐπιλέξει ἀπὸ τὴν ἀρχὴ νὰ ζοῦν χωριστὰ καὶ χωρὶς δεσμεύσεις.

Ἀφοῦ πάῃ στὸ σπίτι τῆς «φίλης» του καὶ κάνουν ἀνοικτὸ διάλογο μὲ τὸν πεντάχρονο υἱό τους, γιὰ τὰ προβλήματα τῆς LGBTQ κλπ κλπ…

Ἀργότερα, τὸ ἀπόγευμα καὶ ἀφοῦ ἔχουν κάνει lunch στὸ ἐξαιρετικὸ Σομαλικὸ ἐστιατόριο, ποὺ σερβίρει ἐξαιρετικὲς (καὶ θρεπτικές) ἀκρίδες, παρέα μὲ ἕνα γκαίυ ζευγάρι καὶ τὸν υἱοθετημένο συνομήλικο υἱό τους, θὰ κατευθυνθοῦν στὸ κοντινὸ κέντρο προσφύγων, ὅπου θὰ παρακολουθήσουν μίαν συγκλονιστικὴ ὁμιλία ἑνὸς γκαίυ καθηγητοῦ τῶν τραντσζέντερ σπουδῶν, ὅπου θὰ ἀναλύση μὲ γλαφυρότητα τὴν ἀνάγκη τῆς ἰσλαμικῆς ταὐτότητος, στὸν σύγχρονο δυτικὸ κόσμο.

Ἀργότερα, τὸ ἀπόγευμα θὰ ἐπιστρέψουν στὸ σπίτι, γιὰ νὰ κοιμήσουν τὸν υἱό τους καὶ νὰ κάνουν δίωρο ἔρωτα, ὑπὸ τοὺς ἤχους ἁπαλῆς ἰνδικῆς μουσικῆς …

Ἀργότερα, εὐτυχισμένοι καὶ οἱ δύο θὰ χωρίσουν καὶ ἀφοῦ ἐπιστρέψῃ στὸ σπίτι του φορτισμένος μὲ θετικὴ ἐνέργεια, θὰ κοιμηθῆ γιὰ νὰ ξεκινήσῃ ἀκόμη μίαν παραγωγικὴ ἑβδομάδα.

Λοιπὸν σᾶς ἔχω νέα μαδερφάκερς…
Αὐτὸ τὸ ζευγάρι ὄντως ὑφίσταται στὴν Εὐρώπη καὶ τὸ μόνο πρᾶγμα, ποὺ τὸ ἀπασχολεῖ, ὅπως καὶ ἐσᾶς πλέον, εἶναι τὸ πῶς θὰ πληρώσουν τὰ μπίλια καὶ τοὺς δυσβαστάκτους φόρους, ποὺ τοῦ ἔχει ἐπιβάλλει, τὶς τελευταῖες δεκαετίες, τὸ κράτος – μπαμπὰς καὶ μαμὰ μαζύ…

Τὸ μόνο πρᾶγμα, ποὺ τὸ ἀπασχολεῖ εἶναι τὸ πῶς θὰ πληρώσῃ τὰ λύτρα γιὰ νὰ ἐξακολουθήσῃ νὰ παραμένῃ ἐλεύθερο.

«Ἕνας»

εἰκόνα