Τὰ ΠΥΘΙΑ ἦσαν διαδεδομένοι ἀγῶνες ποὺ ἐγίνοντο πρὸς τιμὴν τοῦ Ἀπόλλωνος.
Στὴν Θεσσαλονίκη τὰ Πύθια, ὅπως μᾶς ἀποκαλύπτει τὸ νόμισμα, εἶχαν τὸ προσωνύμιον ΚΑΒΙΡΕΙΑ (1,2).

Ἡ σχέσις Καβειρίων καὶ Ἀπόλλωνος ἦταν δεδομένη, ἀφοῦ κάθε Καφείριο ἦταν Ἀπολλώνιος χῶρος. Στὴν Θεσσαλονίκη ὑπῆρχαν λόγοι παραπάνω ἀπὸ ἀλλοῦ, νὰ ἀπεικονίζεται ἡ σχέσις σὲ νομίσματα κι αὐτὸ γιατί κάτι περισσότερο ἀντιπροσώπευε τὸ Καβείριο ἐκεῖ. Ἔτσι ἔχουμε τὸν Κάβειρο μὲ τὸν Ἀπόλλωνα νὰ κρατοῦν ἀπὸ κοινοῦ στεφάνι (3), ὅπως καὶ τὸν Ἀπόλλωνα νὰ κρατᾷ στὸ χέρι του Κάβειρο (4).

Ὁ Ἀπόλλων συμμετεῖχε ἐκεῖ μὲ τὴν ἰδιότητα τοῦ προστάτου τῆς μαντικῆς τέχνης, ὅπως φανερώνει ὁ τρίποδας (1,4).
Τὸ φίδι ποὺ τυλίγεται γύρω ἀπὸ τὴν κολώνα, ὅπου ἐπάνω εἶναι ἡ λύρα, θέλει νὰ μᾶς πῇ κάτι παραπάνω. Δημιουργεῖ μίαν σύνδεσι μὲ τὸ παρελθόν, ποὺ αἰῶνες μετά, στὰ χρόνια τοῦ Γορδιανοῦ Γ΄ (238 – 244 μ.Χ.) ποὺ ἐκόπησαν ὅλα τὰ νομίσματα, δὲν ἐξεπεράσθη ἀκόμη.
Τὴν δική του σημειολογία ἔχει καὶ τὸ φίδι, ποὺ τυλίγεται στὸν τρίποδα (1).
Μπορεῖ νὰ θυμίζῃ λίγο ἀπὸ τὴν ζωφόρο τοῦ «Καστᾶ» στὴν Ἀμφίπολι.

Τσίντσιφος Ἀστέριος