Εἶναι μῆνες τώρα, ἰδίως μετὰ τὶς ἐκλογὲς τοῦ Σεπτεμβρίου τοῦ 2015, ποὺ διαρκῶς καὶ μὲ ὅλα τὰ προσχήματα, ἀντιλαμβάνομαι τὴν πλάνη ποὺ καλλιεργεῖται λυσσωδῶς ἀνάμεσά μας, ὡς Ὕψιστον Ἐθνικὸ Κίνδυνο, ἀνεξαρτήτως ὀπτικῶν καὶ «θέσεων».
Μία πλάνη ποὺ ξεκινᾶ ἀπὸ τὸ πῶς ἀντιλαμβάνονται (ἀκόμη) κάποιες μερίδες τῶν συμπολιτῶν μας, ὡς «ἰδεολογικά» καταφύγια.
Μία πλάνη ποὺ ἐντέχνως καλλιεργεῖται, ἰδίως ἀπὸ τοὺς ἐπαγγελματίες πράκτορες (ναί, πράκτορες!!!) τῶν μέσων μαζικῆς παραπληροφορήσεως ἀλλά, ἐπίσης καὶ ἀπὸ τούς, ἂς ποῦμε, παρασυρθέντες ὁπαδούς τους.
Μία πλάνη κυριολεκτικῶς ποὺ στόχο δὲν ἔχει τὴν ἰδεολογική, πνευματικὴ καὶ τελικῶς συνολικὴ ἀπελευθέρωσίν μας, ἀλλὰ τὴν παραμονή μας στὰ «κλουβιά» τῶν «ἰδεολογικῶν καταφυγίων», ποὺ εἰδικεύονται στὸ νὰ δημιουργοῦν γιὰ ἐμᾶς, πρὶν ἀπὸ ἐμᾶς, κάθε κομματικὸ μαγαζάκι, ποὺ θὰ καλύπτη κάθε «ἰδεολογική» ἀνάγκη, πρὸ κειμένου νὰ μᾶς ἔλέγχουν ἀπολύτως καὶ ἀενάως.
Σήμερα, ἐπισήμως πλέον, σταθεροὶ «ἀριστερίζοντες» ἐπιμένουν στὶς ὀπτικές τους, ἐνᾦ σταθεροὶ «δεξιΐζοντες» στὶς δικές τους, ἀποκρύπτοντας τὸν κοινὸ ἐγκέφαλο καὶ τὸν κοινὸ χρηματοδότη αὐτῶν τῶν τάσεων καὶ διατηρώντας, ἐν ὑπνώσει, ἐλπίζοντες τοὺς πληθυσμοὺς παγκοσμίως.

Ἑστιάζοντας μόνον στοὺς ἐμμίσθους πράκτορες, γιὰ ἀρχή, θὰ διαπιστώσουμε πὼς οἱ περισσότεροι ἐξ αὐτῶν διαρκῶς ἀναπαράγουν τὴν «καραμέλα» τῆς (μὲ εἰσαγωγικά) «ἀριστερᾶς κυβερνήσεώς» μας, προσπαθώντας, ἐμμέσως πλὴν σαφῶς, νὰ παγιώσουν νέα ἐπκρατοῦσα ἀντίληψιν περὶ τοῦ τὶ ἀκριβῶς εἶναι ὁ σοσιαλισμὸς καὶ ὁ κομμουνισμός. Οὔτε λίγο οὔτε πολύ, ὅλοι τους, αὐτὸ ποὺ ἐπιβάλλουν μὲ τὰ (ἐντέχνως καὶ σκοπίμως τοποθετημένα) εἰσαγωγικά τους στὸν ἐπιθετικὸ προσδιορισμό: «ἀριστερά», εἶναι ἡ διατήρησις τῆς ἐλπίδος τοῦ ἐρχομοῦ τῆς Δικαιοσύνης, μίας «ἰδεατῆς» ἀριστερᾶς κι ἑνὸς «ἰδεατοῦ» σοσιαλισμοῦ.
Μυθεύματα καὶ παραπληροφορίες καὶ πρακτοριλίκια, στὴν ὑπηρεσία τῶν τοκογλύφων…
Χρονοκαθυστερήσεις καὶ ἀποπροσανατολισμοί…
Διατήρησις διασπαστικῶν τάσεων στὶς κοινωνίες μας…
…κι ὅλα αὐτὰ γιὰ νὰ μὴν τολμήσουμε νὰ διανοηθοῦμε πὼς τὰ προβλήματά μας εἶναι ἴδια, ἀνεξαρτήτως «ἰδεολογικῆς ὀπτικῆς» καὶ πὼς τὰ «ἰδεολογικὰ ἐνδύματα» εἶναι μέσα καταστολῆς μας κι ὄχι ἐπιλύσεως τῶν προβλημάτων μας.

Ἡ Δικαιοσύνη, ποὺ παραμένει τυφλὴ ἐδῶ καὶ αἰῶνες, ἀλλὰ καὶ ποὺ σήμερα προβάλλει ὡς ἡ κυρίαρχη Ἀνάγκη τῆς Ἀνθρωπότητος, ἀπουσιάζει ἀπὸ τὶς κοινωνίες μας. Ἔχοντας ὅμως καλλιεργήσει ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἔμμισθοι (ἢ καὶ πλανεμένοι, σὲ ἐλάχιστες περιπτώσεις) πράκτορες, ἐδῶ καὶ χρόνια, κυρίως στὴν Χώρα μας, τὸν μῦθο τῆς «ἰδεατῆς ἀριστερᾶς», μεταθέτουν τὴν στιγμὴ τῆς ἀποκαλύψεως τοῦ μύθου τους κάπου στὶς …καλένδες, διότι ἄλλο ἡ ἀριστερὰ κι ἄλλο ἡ «ἀριστερά». Στὴν πραγματικότητα αὐτὸ ποὺ ἐπιθυμοῦν (καί, γιὰ τὴν ὥρα, φαίνεται νὰ ἐπιτυγχάνουν) εἶναι ἡ ἀποκοίμισις τῆς κοινωνίας μας καὶ ἡ παραπλάνησίς της, πάντα ὑπὸ τὸν αὐστηρὸ ἔλεγχο τῶν ἐμμίσθων (ἢ καὶ ἠλιθίων, σὲ ἐλάχιστες περιπτώσεις) χειραγωγῶν-προπαγανδιστῶν.
Διότι, ὅσο κι ἐὰν θέλουμε νὰ τὸ παρακάμψουμε, κομμουνισμὸς καὶ σοσιαλισμός, δύο ταὐτόσημες πρακτικῶς κοινωνικὲς καταστάσεις, ἀποδεικνύουν πὼς εἶναι διεθνισμοί, ἀνεξαρτήτως τῶν «χρωματισμῶν» τους.
Ἔτσι ἀκριβῶς, ὡς σοσιαλισμοί, σήμερα καταστρέφουν ἐμᾶς, τὴν Ἰταλία, τὴν Ἰσπανία, τὴν Οὐκρανία, τὴν Γερμανία, τὴν Γαλλία…
Κατὰ τόπους ἐνδύονται διάφορες «ἀποχρώσεις» (βλέπε «ναζισμό» στὴν Οὐκρανία, «κομμουνισμό» στὴν Ἰταλία, «ἀριστερὸ σοσιαλισμό» ἐδῶ), ἀλλὰ πάντα παραμένουν αὐστηρῶς ἐλεγχόμενα κοινωνικὰ συστήματα ἀπὸ τὰ ἴδια κέντρα ἐλέγχου καὶ δουλοποιήσεως λαῶν, ἐνᾦ παραλλήλως ἀποδεικνύουν πὼς στὴν ἐφαρμογή τους εἶναι τόσο ἰσοπεδωτικὰ κοινωνικὰ συστήματα, ποὺ ἡ ἔννοια τοῦ Δικαίου, γιὰ αὐτά, εἶναι ὁ κυριότερος ἐχθρός.
Κοινῶς; Ἦσαν, εἶναι καὶ παραμένουν τὰ σημαντικότερα ὅπλα τῶν τραπεζιτῶν, γιὰ νὰ ἐλέγχουν τὰ πλήθη, πείθοντάς τα νὰ πιστεύουν πὼς «ἐπαναστατοῦν» καὶ «ἀνατρέπουν» καὶ «ἐκδιώκουν» τοὺς τυράννους τους, ἐνᾦ στὴν πραγματικότητα ἁπλῶς ἀλλάζουν ὄνομα στὰ …κλουβιά τους!!!

Κατὰ τὴν ἰδίαν λογικήν, δὲν ὑπάρχει «δεξιά» ἢ «κέντρο» ἢ ὁποιαδήποτε ἄλλη «ἰδεολογικὴ τάσις», ἐφ΄ ὅσον ὅλες αὐτὲς ποὺ ἐμφανίζονται ὡς κρατοῦσες τάσεις, παραμένουν αὐστηρῶς ἐλεγχόμενες καὶ καθοδηγούμενες ἀπὸ τὰ ἴδια κέντρα ἐλέγχου, ποὺ ἐλέγχουν τὴν «ἀριστερά», τὴν «ἀκροαριστερά», τὴν «ἀναρχία», τὴν «δεξιά», τὴν «ἀκροδεξιά», τὴν «κεντροδεξιά», ἔως καὶ τὸ ὁποιοδήποτε ἄλλο κομματικο-ἰδεολογικὸ μόρφωμα. 
Κάθε «ἰδεολογικό» μαγαζάκι ἔχει πολλὰ νὰ κρύψῃ ἀπὸ τοὺς ὁπαδούς του, διότι αὐτὸ ποὺ ἐνδιαφέρει τοὺς «μαγαζάτορες» εἶναι νὰ διατηροῦν τὸ συγκρουσιακὸ κλίμα στὶς κατὰ τόπους κοινωνίες, πρὸ κειμένου νὰ μὴν ἀσχολοῦνται τὰ ἄτομα μὲ τὰ πραγματικά τους προβλήματα, τὴν ἀναζητησιν τῆς Ἀληθείας καὶ τελικῶς τὴν ἀποκατάστασιν τοῦ Δικαίου!

Μέσα ἀπὸ αὐτὲς τὶς κραυγές, τὰ ἄρθρα, τὶς «κοινωνικὲς δράσεις», γιὰ μίαν ἀκόμη φορά, ὑπὸ τὸ κράτος τοῦ πανικοῦ, οἱ σημερινοὶ καπηλευτὲς τῆς ἐξουσίας, ἀνεξαρτήτως ὀνόματος καὶ χρώματος καὶ «ἰδεολογικῆς» προβιᾶς, ἐπιχειροῦν νὰ μᾶς φανατίσουν, νὰ μᾶς διαχωρίσουν καὶ τελικῶς νὰ μᾶς διατηρήσουν ὑπὸ τὸν ἔλεγχό τους. Μὲ προσχήματα τύπου «ἀνθρωπισμός», «ἀλληλεγγύη», «δημοκρατία» (καὶ «ἀμεσοδημοκρατία»), «δικαιοσύνη», «ἀριστερά», «δεξιά» καὶ ἄλλα παρεμφερῆ, μᾶς διατηροῦν ἐν ὑπνώσει καὶ μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὴν Ἀλήθεια. Μίαν Ἀλήθεια ποὺ σήμερα, περισσότερο ἀπὸ ποτέ, κραυγάζει σὲ ὅλους μας, μὲ τὸν δικό της τρόπο, ὑποδεικνύοντάς μας τὴν μοναδική μας ἐπιλογή, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ τὴν ἀπόφασίν μας νὰ τοὺς ἀκυρώσουμε. Ὅλοι μας, ἄλλος περισσότερο κι ἄλλος λιγότερο, σήμερα ἀπαιτεῖται νὰ ἀποστασιοποιηθοῦμε ἀπὸ κάθε κέντρο ἐλέγχου, κομματικοῦ ἢ μή, γιὰ νὰ ἐντοπίσουμε τὶς πραγματικὲς Ἀλήθειες καὶ τοὺς Ἀληθεῖς Συμπολεμιστές μας, σὲ ἕναν Ἀγῶνα Ζωῆς γιὰ ὅλην τὴν Ἀνθρωπότητα.

Στὸ χέρι μας λοιπὸν εἶναι τώρα πιὰ νὰ ἐπιλέξουμε «στρατόπεδον».
Διότι τὰ στρατόπεδα, ἐδῶ καὶ αἰῶνες, εἶναι δύο καὶ μόνον: τὸ ἕνα στρατόπεδον εἶναι αὐτῶν ποὺ ἀδικοῦνται καὶ τὸ ἄλλο στρατόπεδον εἶναι αὐτῶν ποὺ ἀδικοῦν. Γιὰ νὰ μπορέσουμε ὅμως νὰ ἀντιληφθοῦμε καὶ νὰ ἐπιχειρήσουμε ἀπολύτως ἐλεύθερα καὶ ὑπὲρ τοῦ συνόλου, ἐμεῖς, μόνοι μας, ὀφείλουμε νὰ ἀναζητήσουμε καὶ νὰ ξεκαθαρίσουμε τὸ ποῦ θὰ τοποθετηθοῦμε.
Κι αὐτὴ ἡ τοποθέτησις ὀφείλει νὰ εἶναι τέτοια, ποὺ νὰ ἀπενεργοποιῇ τὶς προσπάθειες φανατισμοῦ, διαιρέσεως καὶ ἀποπροσανατολισμοῦ μας.

Φιλονόη

Διότι τὸ δικαίωμα στὴν τεμπελιὰ εἶναι ἱερόν!!!

Δῆλα δή ὁ κομμουνισμός ἔπεσε μόνος του;

Υ.Γ. Κάθε προσπάθει φανατικοποιήσεώς μας, ἀπὸ ὅπου κι ἐὰν προέρχεται, συνιστᾶ Ὕψιστον Ἐθνικὸ Κίνδυνον. Ὥρα μας εἶναι, ἐπὶ τέλους, νὰ τὸ συνειδητοποιήσουμε!!!