Στὶς 26 Μαρτίου ἐκδήλωσις ἔλαβε χώρα στὸ Γκάζι (Τεχνόπολις τοῦ Δήμου Ἀθηναίων), ὅπου διαφόρων ἡλικιῶν μουσουλμανόπαιδα ἐπέδειξαν τὸ πόσο καλοὶ νεο-ἀποκεφαλιστὲς ἐκπαιδεύονται γιὰ νὰ γίνουν, ἀναδεικνύοντας καὶ στὸ ἑλλαδοκαφριστάν, πὼς μποροῦν θαυμάσια νὰ ὑπάρχουν ἀνενόχλητοι γιὰ νὰ ἐπανδρώσουν, συντόμως, τὶς τάξεις τῶν ταγμάτων ἐκκαθαρίσεως πληθυσμῶν παγκοσμίως.
Κοινῶς;
Μαζάνθρωποι ποὺ ἐκπαιδεύονται γιὰ νὰ σφάξουν (καὶ νὰ σφαγοῦν) στὸ ὄνομα κάποιας θρησκείας, λέει.
(Ὁ μηχανισμὸς εἶναι ἴδιος, γιὰ κάθε λαὸ παγκοσμίως, ἀνεξαρτήτως τοῦ ἐὰν τὸ πρόσχημα εἶναι θρησκευτικό, οἰκονομικὸ ἢ πολιτικό.)

Ἡ ἐν λόγῳ ἐκδήλωσις, ἀπὸ Πακιστανοὺς κατὰ κύριον λόγο, εἶχε ὡς θέμα της κάποιαν Ἐθνικὴ ἑορτὴ τῶν Πακιστανῶν, (πληροφορίες ἐδῶ) ἀλλά, ἐνᾦ στὴν χώρα τους περιλαμβάνει στρατιωτικὲς παρελάσεις, ἐδῶ εἴχαμε, προκλητικότατα, ἐπίδειξιν στρατικοποιημένων καὶ ὁπλισμένων παιδιῶν, ποὺ ἐκπαιδεύονται, ἀπροκάλυπτα καὶ θρασύτατα, σὲ πολεμικὰ ὅπλα, ἐνᾦ κάτι πρακτοράκια διεθνιστικὰ χειροκροτοῦν εὐτυχισμένα.

Εἰδικῶς στὶς ἡμέρες μας, λόγῳ τῆς ἤδη ἀποκαλειφθήσης στενῆς σχέσεως τῶν ἀποκεφαλιστῶν τοῦ ISIS καὶ μὲ τοὺς Πακιστανούς, συνιστᾶ ἕναν ἐπὶ πλέον παράγοντα ἀπειλῆς γιὰ τοὺς Ἕλληνες, ἀλλὰ καὶ ὅλους τοὺς Εὐρωπαίους, ποὺ ἀποκοιμίζονται σταθερὰ ἀπὸ τοὺς (φερομένους ὡς) κυβερνῆτες τους.

Ἐπὶ πλέον τῶν παραπάνω καταντᾶ ἀπολύτως ὑπάνθρωπον τὸ γεγονὸς τοῦ νὰ φέρουν ὅπλα, τόσο μικρὰ παιδιά…
Δὲν εἶναι μόνον τὸ γεγονός τῆς ἐκκολάψεως νέων ἀποκεφαλιστῶν, ἀλλά, ἐπὶ πλέον ἡ προώθησις αὐτῶν τῶν παιδιῶν, γιὰ καθαρὰ …«θρησκευτικούς» λόγους, σὲ ἕναν μηχανισμὸ ἀποπληθυσμοῦ, δημιουργίας συνθηκῶν τρομοκρατίας καὶ ἀπολύτου δουλοποιήσεως τῆς Ἀνθρωπότητος παγκοσμίως.

Εἰδικῶς δὲ γιὰ τὸ εἶδος τῶν ὅπλων ποὺ κρατοῦν αὐτὰ τὰ παιδιά, ἀνεξαρτήτως τοῦ ἐὰν αὐτὰ εἶναι πλαστικά, διαπιστώνουμε πὼς ἡ ἐν λόγῳ ἑορτὴ ξεφεύγει ἀπὸ τὸ ἐθνικό-θρησκευτικὸ κομμάτι καὶ ἀναδεικνύει τὸ κομμάτι τοῦ ἐπεκτατισμοῦ τοῦ ἰσλᾶμ, ἰδίως μέσα ἀπὸ τὰ σύμβολα ποὺ χρησιμοποιοῦνται.

Ἡ σημαία δέ, γνωστὴ καὶ πολλαπλῶς χρησιμοποιουμένη, ὄχι μὲ τὸν τρόπο ποὺ ἐπισήμως ἀναδεικνύει τὸ Πακιστάν, ἀλλὰ μὲ τὸν καθαρὰ ἐπεκτατικὸ τρόπο τῆς ἀπειλῆς κάθε ἰσλαμιστοῦ παγκοσμίως…
Καθαρῶς πολεμικὸ κι ἀπειλητικὸ σύμβολον σὲ ἐδάφη ξένης χώρας, ποὺ ἐμμέσως πλὴν σαφῶς, στοχοποιεῖ τὴν ἐθνική της ἀσφάλεια.

Οὐσιαστικῶς ἡ προαναφερομένη τελετὴ ἀπαιτεῖ, γιὰ λόγους ἀγνώστους σὲ ἐμᾶς, ἀπεικόνισιν πολεμικῶν ὅπλων κι ὄχι κάτι καθαρὰ πολιτικὸ ἢ θρησκευτικό, ἀπολύτως τυπικό, ὅπως γιὰ παράδειγμα τὰ μαχαίρια. (Τέτοιο τελετουργικὸ ἔχουμε κι ἐμεῖς σὲ χορούς μας, ἀλλὰ καὶ σὲ διάφορες ἄλλες ἐκδηλώσεις ἐθνικῶν ἑορτῶν. Ἡ χρῆσις ὅμως συγχρόνων πολεμικῶν ὅπλων, σὲ μίαν ἐθνικὴ ἑορτή, εἰδικῶς ἐντὸς τῶν δικῶν μας ἐθνικῶν ἐδαφῶν, συνιστᾶ ἄλλου εἴδους στοχοποιήσεις ἐπὶ τοῦ πρὸ κειμένου!!!)

Ἐννοεῖται πὼς ἡ πSoro-κυβέρνησις ἀρέσκεται σὲ τέτοιες διοργανώσεις, ἐφ΄ ὅσον ἔχει συμβάλει τὰ μέγιστα στὴν ἐπιβολὴ συνθηκῶν διαλύσεως, ἀποσυντονισμοῦ καὶ καταστροφῆς τοῦ κράτους. Ὅμως κακῶς κάνουμε νὰ θεωροῦμε τὴν ἐν λόγῳ κυβέρνησιν ὡς κύριον αἴτιον τῆς καταστροφῆς, ἐφ΄ ὅσον οὔτως ἤ ἄλλως, ἀπὸ ἐποχῆς σαμαρᾶ, παπούλια καὶ GAP, ὡς ὑπουργῶν ἐξωτερικῶν, ἐτέθησαν οἱ βάσεις καταλύσεως τῶν συνόρων καὶ τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας. Αὐτοὶ ἦσαν ποὺ ἄνοιξαν πρῶτοι τὰ σύνορα (Ἀλβανίας καὶ λοιπῶν χωρῶν τῆς χερσονήσου τοῦ Αἵμου) ἀλλὰ καὶ κατήργησαν, σταδιακῶς, τὶς γραμμὲς ἀμύνης (ἀφαίρεσις ναρκῶν ἀπὸ τὰ σύνορα μὲ ὑπογραφὴ τοῦ george), ὅταν ἀκόμη δὲν ἐτίθετο θέμα λαθροεισβολέων.

Στὴν πραγματικότητα σήμερα βλέπουμε τὸ ἀποτέλεσμα τῶν ἀποφάσεων καὶ τῶν ὑπογραφῶν κάθε μεταπολιτευτικῆς κυβερνήσεως (εἴσοδος στὴν τότε ΕΟΚ-Καραμανλῆς, ἑνοποίησις συνταγμάτων καὶ νομικῶν πλαισίων-Ἀνδρέας Παπανδρέου, ἑλληνοποίησις, διὰ τῆς κάθε εἴδους ἀντισυνταγματικότητος-ὅλες οἱ κυβερνήσεις ἀπὸ τότε καὶ μετά).
Στὴν πραγματικότητα αὐτὴν τὴν στιγμὴ διαπιστώνουμε, ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος, τὸ μέγεθος τῆς καταστροφῆς.
Στὴν πραγματικότητα σήμερα συνειδητοποιοῦμε πὼς οἱ Κερκόπορτες ἄνοιξαν, μὲ πρόσχημα τὰ …οἰκονομικὰ ζητήματα, ἐδῶ καὶ καιρό, στοχοποιώντας εὐθέως καὶ καθοριστικῶς κάθε Ἕλληνα (ἀλλὰ καὶ Εὐρωπαῖο πολίτη).

Τί κάνουμε;
Ὅὅλοι μας γνωρίζουμε ξεκάθαρα τὸ τὶ πρέπει νὰ κάνουμε.
Τὸ ζήτημα ποὺ παραμένει εἶναι στὸ ἐὰν εἴμαστε κι ἀποφασισμένοι νὰ τὸ κάνουμε.

Φιλονόη