Οἱ πραγματικοὶ φιλελεύθεροι μεταρρυθμιστὲς εἶναι ξένα σώματα μέσα σὲ ὅλους τους ὑπάρχοντες κομματικοὺς σχηματισμοὺς (ἐντὸς καὶ ἐκτὸς βουλῆς).

Τὸ ἐλεύθερο, ἀντισυμβατικὸ καὶ σκεπτόμενο πνεῦμα εἶναι σχεδὸν ἀδύνατο νὰ ὑποκλιθῇ ἢ νὰ ὑπακούσῃ σὲ κομματικὰ κελεύσματα πολιτικῆς σκοπιμότητος καὶ νὰ μὴν ἐκφρασθῃ ὅταν κρίνῃι πὼς πρέπει νὰ κάνῃ παρέμβαση.
Ἐκτὸς ἐὰν ὁ πολιτικὸς σχηματισμὸς ἔχει ξεκάθαρη καὶ ἀταλάντευτη κατεύθυνση μεταῤῥυθμίσεως καὶ ἐλευθερίας σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα, συνδυασμένη μὲ ξεκάθαρες-μὴ διαβλητὲς δημοκρατικὲς διαδικασίες ἐκφράσεως καὶ ἀξιολογήσεως.

Ἀκόμη καὶ σὲ περιπτώσεις κομμάτων μὲ θεσμοθετημένες ἐσωτερικὰ τάσεις, ἡ πάλη -διαμάχη τῶν τάσεων αὐτῶν ὁδηγεῖ ἀργὰ ἢ γρήγορα σὲ πολιτικὲς καὶ προσωπικὲς ἀντιπαραθέσεις καὶ ῥήγματα. Εἰδικὰ δέ, σὲ περιπτώσεις ποὺ ὁ πολιτικὸς σχηματισμός, πρὸ κειμένου νὰ εἶναι πολυσυλλεκτικός, ἐνδίδει σὲ σκοπιμότητες καὶ δὲν ἀκολουθεῖ ἀταλάντευτα ἐσωτερικὰ θεσμοθετημένες ἀδιάβλητες διαδικασίες.

Ἐξ αὐτοῦ του λόγου ὁποιαδήποτε θεωρία ἡγεσίας δὲν δύναται νὰ ἐφαρμοσθῇ καὶ ὅλοι περιμένουν τὴν γραμμὴ ἀπὸ τὸν ἑκάστοτε ἀρχηγὸ-ἡγέτη, ὁ ὁποῖος στὶς περισσότερες τῶν περιπτώσεων τὸ μόνο ποὺ κάνει εἶναι νὰ διαμεσολαβῃ μεταξὺ τῶν τάσεων-φράξεων-φατριῶν ἢ νὰ χαράσσῃ προσωπικὴ πορεία, ἀπαιτώντας τὴν πλήρη ὑποταγὴ τῶν ὑπολοίπων στὶς προσωπικὲς πλέον σκοπιμότητες.

Ἡ ἀπουσία ἰδεολογικῆς μήτρας (γεννήσεως ἰδεῶν) καὶ στρατηγικῆς κατευθύνσεως (strategic management) μὲ πλάνο ὑλοποιήσεως, εἶναι ἕνα θέμα ποὺ μᾶλλον ἀνάγεται στὰ γονίδια τῆς ῥάτσας μας.
Δεδομένου πὼς ἀπουσιάζει ὄχι μόνον ἀπὸ τὴν κοινωνία μας, τὰ κόμματα, τὶς ἐπιχειρήσεις μας καὶ τὴν χώρα μας ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς ἰδίους προσωπικά.

Ταὐτόχρονα, μὲ τὴν διάθεση γιὰ κάθε εἴδους συνεργείας ἢ καλλιεργείας συνεργατικῆς κουλτούρας.
Γὶ αὐτοὺς κυρίως τοὺς λόγους δὲν ἐμφανίζεται ἕνα ξεκάθαρα φιλελεύθερο κόμμα-σχηματισμὸς καὶ γιὰ αὐτοὺς τοὺς λόγους ἐὰν ἐμφανισθῇ, χωρὶς νὰ τηρήσῃ τὰ ἀνωτέρω, ἐξαφανίζεται σύντομα.
Γιὰ αὐτοὺς ἐπίσης τοὺς λόγους ὅλοι περιμένουν ἀπὸ κάποιον «ἡγέτη» (τρίτο) τὴν πολιτική τους σωτηρία ἀλλὰ οὐδεὶς ἀκολουθεῖ ἂν δὲ κρίνῃ πὼς αὐτὸ δὲν ὑπηρετεῖ καὶ τὰ προσωπικὰ τοῦ συμφέροντα.

Δυστυχῶς ὅμως εἴμαστε πολὺ κοντὰ στὸ σημεῖο χωρὶς ἐπιστροφὴ καὶ δὲν ὑπάρχει πλέον ἡ πολυτέλεια τῆς ἀπουσίας ἑνὸς τέτοιου πολιτικοῦ σχηματισμοῦ ἀπὸ τὸ πολιτικὸ γίγνεσθαι τοῦ τόπου.
Ὁ τόπος περισσότερο ἀπὸ ποτὲ χρειάζεται ἕνα πολιτικὸ σχηματισμὸ ποὺ θὰ θεσμοθετήση ἐσωτερικὰ ὅλα τὰ παραπάνω καὶ θὰ δώση ὅραμα, ἐλπίδα καὶ ξεκάθαρο σχέδιο ἐξόδου ἀπὸ τὸν φαῦλο κύκλο τῆς φτώχειας καὶ τῆς χρυσῆς μετριότητος.

Ὁ τόπος χρειάζεται ἐπειγόντως ἕνα πραγματικὰ φιλελεύθερο σχηματισμὸ ἀπηλλαγμένο ἀπὸ κάθε εἴδους (πρώην) πολιτικὰ βαρίδια, μὲ νέους ἀνθρώπους, ἀρίστους καὶ ἱκανοὺς νὰ δείξουν τὸν δύσκολο δρόμο. Νὰ ἐμπνεύσουν καὶ νὰ παρασύρουν τοὺς ὑπολοίπους στὸν δυσκολοδιάβατο ἀλλὰ ἐνάρετο δρόμο τῆς ἐλευθερίας. Μὲ ἀντισυμβατικὲς ἀλλὰ δοκιμασμένες ἐπιστημονικὲς μεθόδους νὰ ἐκπονήσουν καὶ νὰ ὑλοποιήσουν στρατηγικὸ σχέδιο ἀνατάξεως τοῦ τόπου καὶ ἀναστάσεως ὅλων ἠμῶν.

Σὲ διαφορετικὴ περίπτωση ὄχι μόνον 20 χρόνια ἀλλὰ οὔτε σὲ 200 χρόνια πρόκειται νὰ ἐξέλθουμε ἀπὸ τὸ «τοῦνελ» ἀργοῦ ἢ ξαφνικοῦ θανάτου, στὸ ὁποῖο ἔχουμε εἰσέλθη ἀπὸ 40ετίας.

Βέβαια ἀργὰ ἢ γρήγορα ἡ ἐκδίκησις τοῦ κατ΄ἐξακολούθηση βιασμοῦ ὅλων τῶν κανόνων τῆς οἰκονομίας καὶ ἐλευθερίας θὰ ἐπιτελέση τὸ ἐθνικὸ ἔργο τῆς ἀλλαγῆς νοοτροπίας καὶ πεποιθήσεων-ἰδεολογιῶν!
Μόνο ποὺ ἕως τότε θὰ ἔχει πέση ἡ χώρα καὶ ὅλοι ἐμεῖς.

Εἶναι ἤδη ἀργάμιση!

Ἀγαλιώτης Γεώργιος

εἰκὼν